Chapter 14. Oorlog achter de politie om.

28 Mei 2024- Jarreau

'Dus Jessy en jij zijn officieel samen?' Vraagt mijn vader na bijna twee weken. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht. 'Ja, al een tijdje.' Geef ik als antwoord. Mijn moeder Juna gaat ook aan tafel zitten. 'Waarom ken ik haar dan nog niet? Laat haar eens langskomen.' Zegt ze ook heel geïnteresseerd. Ik begin te lachen. 'Ja is goed, ik zal het haar vragen.' Zeg ik.

Die middag nog werd er aangebeld. Alle drie zitten we naast elkaar op de bank. Juna zet snel de televisie uit en kijkt mij aan. Ik zucht. 'Ja oké, dan ga ik wel.' Zeg ik en ik loop vermoeid naar de deur. Wanneer ik de deur open zie ik Jessy staan met een glimlach op haar gezicht. 'Hey Jarreau.' Zegt ze vrolijk. Ze loopt naar mij toe en geeft mij een knuffel. Ik kijk naar binnen waar mijn ouders al wachten tot Jessy komt. 'Mijn moeder wilde je nog graag ontmoeten als je het niet erg vind.' Zeg ik maar gewoon eerlijk tegen haar.

Ze knikt en loopt achter mij aan naar binnen. Mijn moeder loopt naar haar toe om zich voor te stellen. Ze maakt een praatje met Jessy. Het lijkt erop dat de eerste indruk goed gegaan is. Jessy begint enthousiast te vertellen hoe ze ontdekte dat ik een spion ben. Ze ziet er zelfverzekerd uit en heel vrolijk. Hopelijk zal ze zich snel een deel van onze familie voelen.

Wanneer Juna en Jessy net in een goed gesprek zijn gaan mijn en Callum zijn horloge af. Beide drukken we hem zo snel mogelijk uit. Het nummer was niet van een bekende spion in onze groep dus dan waren het sowieso onze vijanden wel. Callum kijkt mij direct aan en geeft een knikje naar de gang. 'Ik ga wel even wat drinken pakken.' Zeg ik en ik wijs naar de gang richting de keuken. Callum volgt mij de gang op.

Ik pak vier glazen uit de kast wanneer Callum begint met praten. 'Door wie werden we op gepiept?' Mompelt Callum in zichzelf. Hij draait wat aan het horloge tot er een 'aha' uit komt. Ik ga naast hem staan. Er komt op dat moment een bericht binnen. 'Het lijkt erop dat iemand heel graag contact met je opzoekt, Callum.' Zeg ik en ik klik op het bericht.

Bij de afzender zie je gelijk al dat het van onze vijanden zijn aangezien letterlijk alles als onbekend staat. 'We weten dat jullie de spionnen leiders zijn en jullie weten dat wij de rebellen zijn. Natuurlijk worden we beide gezocht door de geliefde politie in de stad.

Laten we het anders doen. Beide willen we niet gepakt worden en in de cel belanden. Maar we willen elkaar natuurlijk niet in de weg zitten en ervoor zorgen dat er nog meer doden vallen. Ontmoet ons bij het oude pakhuis waar we eerder een briefje neer hadden gelegd. We verwachten jullie.' Lees ik voor. Callum en ik staren elkaar aan.

'We betrekken Jessy hier niet bij.' Zeg ik als eerste. Callum knikt. 'Mee eens, wij twee alleen en geen andere. Over een half uur brengen wij Jessy naar huis en gaan wij daar gelijk heen. Jessy zal dan ook niks doorhebben zolang jij ook niks aan je vriendin opbiecht.' Zegt Callum als de serieuze slimme spionnenleider dat hij is. Ik knik. 'Dat komt wel goed.' Zeg ik en ik schenk alle glazen in met wat drinken dat in de koelkast lag.

Net zoals Callum zijn plan vertelde voerde we het ook uit. Na een half uurtje op de klok brachten we Jessy naar huis in onze nieuwe spionnen auto en reiden we richting het pakhuis waar Jessy en ik het briefje hadden gevonden waarin stond dat ze haar nog wel eens wat aan zouden doen.

Callum parkeert bij een supermarkt om het hoekje bij het pakhuis in de buurt. Direct kijk ik om mij heen vanuit de auto. De ramen zijn zo gemaakt dat je van binnenuit alles kan zien en van buiten af helemaal niks naar binnen. Ook is er een gemakkelijk knopje om het dak en de ramen te verwijderen voor als er gevaar dreigt en als enige optie hebben om eruit te springen zoals al een keer gebeurt was.

'Als je iets opvallends over straat ziet lopen moet je het even melden. Ze kunnen overal zijn en achter elk masker verschuilen.' Zegt Callum helemaal gefocust. Ik knik. 'Dat komt wel goed. Tot nu toe is er niks te zien vanaf rechts.' Antwoord ik. Het duurde een minuut voor hij mij aantikte.

'Volgens mij heb ik ze allemaal in het oog.' Zegt Callum voor ik mij omdraai naar hem. Ik knik. 'Laten we gaan dan.' Zeg ik en ik open de deur. Callum stapt ook uit en we lopen naar de afgesproken plaats. De drie 'rebellen' zoals ze zichzelf nogal graag noemen, staan al klaar om met ons te praten. Misschien kwam er nog wel een gevecht uit wat je eerder zou denken dan een gesprekje van groep tot groep. Voor we ons zelf laten zien doen we snel nog onze maskers op.

'Gruew's, wij hebben jullie hier gevraagd te komen om te praten en niet om een gevecht te starten. Hopelijk zijn jullie dat met ons eens.' Zegt één van hen. Ze staan alle drie met hun handen achter hun rug en hun hoofd omlaag. Is dat niet iets te verdacht? Callum knikt.

'We zijn het met jullie eens maar vertel waarom we hier nou moesten komen.' Zegt Callum om het er maar direct eruit te gooien. 'Laten we het erop houden dat wij oorlog hebben. We mogen alles uithalen en er bestaan geen regels... Behalve, we betrekken de politie er niet bij. Zij zijn onze vijanden van beide.' Zegt een andere.

Callum knikt. 'Al worden jullie gezien en gepakt door de politie is het afgelopen voor jullie maar als wij gepakt worden is het afgelopen voor ons. Wij zijn het er mee eens.' Zeg ik wijs. De drie draaien zich om. Ze hadden dus echt niks in hun handen. Voor we het weten zijn ze al vertrokken. Dat betekend dat het oorlog is. 

-------------------

Hey iedereen,

De vakantie is helaas weer voorbij en volgende week heb ik een PTA week... Jeeej... Deze vakantie heb ik dus al wat voorgewerkt en heeeeele goede nieuwe dingen bedacht voor de rest van het verhaal!! Kan niet wachten het allemaal te typen en te plaatsen.  Soms zitten er trouwens wat random liedjes bij die ik dan veel gebruikte om te typen bij die hoofdstukken zoals nu. Wat hopen jullie dat er nog allemaal zal gebeuren in het verhaal? Ik ben in ieder geval heel erg enthousiast over de nieuwe ideeën. Hopelijk jullie ook dus tot volgende week ;)

-YinYangLaraa