PAANG MAKABAYAN
Namumukod tanging nilalang saan ka patungo?
Bumabagtas sa daang sumasalunga ang dragon
Matarik na bundok ay pilit inaakyat
Nang paang ang mayroon sa kanya'y sugat
Alanganin man sa lugar na paroroonan
Nababakas ko ang tapang sa kanyang kaanyuan
Subalit tila sulirani'y malalim pa sa walang hangganan
Dulot ng mga ganid na hayop pumapaslang
At mga huwad na dumagsang nag-anyong kaibigan
At doo'y itong si Dalisay ay bulag na sumakay
Nakisabay sa awit na ang ganid ang may lalang
At bigla na lang isang madilim na laman ng pahayagan
Na itong si Dalisay ay walang awa ng pumapaslang
Na kasama na siya sa mga malalaking harang
Nitong si paang nakikipagsapalaran
Na halatang pagod na sa masalimuot na buhay
Datapuwat tuloy ang lantad sa mga lobong kumakatay
Na ang gapiin ata ang lobo'y tila himala't di maisakatuparan
Subalit matatag ang duguang paa sa kanyang paglalakbay
At tuloy siyang nagpapahiwatig ng damdamin sa kanyang angkan
Nagmamakaawang sabayan siyang humagilap ng gamot na siyang lunas
Sa sakit na inililihim ng maraming nilalang
Sa kasawiang palad siya'y napasakamay sa bitag ni Dalisay
At siya'y hinawla sa dyamanteng piitan
At biglang sa may hangin may balitang lumilipad na dumaan sa kanyang tenga
Na paa ng kanyang angkan ay nagsimulang magsilakad
At handa rin silang magbuwis ng buhay alang-alang sa bayan
Kaya itong si paang habang nasa piita'y naiyak sa tuwa
At kahit mga lobo'y ipinapako ang matatalas na ngipin sa kanyang laman
At hangang buhay niya ay isang hinga na lang
Bigla siyang ngumiti't huling yapak ng paa'y binagsak sa lupa
At pangwakas na boses niya'y binigkas
Pamamaalam sa bayang... Minahal niya ng wagas...
Written: July 01, 2000
Mysterious Aries
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top