Chapter 27

Lorcan’s Pov

"NAKILALA mo ba Rap ba kung sino iyong nang-ambush sa amin?" came my question to Rap nang makaupo kami. Si Laszlo lang ang wala rito dahil nandun siya sa ancestral house ko sa La Union.

"I'm sorry to tell you Lorcan but hindi ko sila nakilala. All the men were dead. I just recover some bullets and arms they used. It’s . . . it's strange." he wondered and hold his chin.

"Yeah, it's strange Lorcan I examine and study their weapons. It has a symbol of leon's head. Maybe hindi mo nakita kase medyo madilim na no'ng nangyari ang ambush, but the cars they used it has a leon's head too." then Desmond opened his laptop and showed me the pictures.

I pursed my lips.

"Hindi pa tayo nakakita ng ganito dati, ah." Colt said while eyeing the laptop closely.

"We cannot identify them Lorcan. But we will dig more." Desmond stated.

"If they're targeting Lorcan maybe it's one of your enemies Lorcan. Or another mafia organization wants you down." Rap puzzled. "May natatandaan ka bang mga nakalaban o may atraso ka ba dati na-"

"Rap, if we're going to talk about that, I can't count how many enemies I have alive and dead. You know that." I cut him off.

"Pero hindi ba kayo nagtataka kung bakit alam n'yan kung saan si Lorcan. Diba, sekreto lang naman iyong outing natin sa La Union?" What Colt said makes sense. How does this people know where I am?

Isasara na sana ni Desmond ang laptop nang pigilan siya ni Colt. "Teka lang." pigil niya saka kinuha ang laptop. His forehead creased. "Hindi niyo ba ito napansin Desmond, Rap."

"What?" -Rap.

"Ito," sabi ni Colt at ipinakita niya iyong sasakyan ko na puno na ng bullet holes. "Hindi niyo ba napansin na karamihan sa pinapatamaan ay ang likod lang."

"Of course, nasa likod sila how could they aim in the front." Rap reasoned.

"Nope, always remember Rap tatlo ang sasakyan nila and based on the pictures their cars is way good than Lorcan's. They used a cars like mine that I've been using when I have emergency which runs like in fast and furious. Knowing they have this kind of cars they can overtake Lorcan's car but as you said they were just at the back that means one thing they're aiming only the people in the back. And if I were them, I will aim the car tires however as you can see, Lorcan's car is all well except for the hundreds bullet holes."

"Do you mean . . . ." Desmond trailed.

"That only means one thing it's either pareng Clayton or Daniel is the target." and Colt concluded.

"F*ck, it f*cking makes sense." Demond declared.

I massaged the bridge of my nose. F*ck it! I'm now convinced that there's really a traitor in this group in my house. Now, I remember Niel Santos, were they connected? Sunod-sunod na ang mga pangyayari hindi ko papalampasin ito. That traitor, I will surely hunt you down.

"But how about Niel Santos family. Any suspicious movement?"

"Oh, yeah, since Las was in La Union and hiding his ass. May tauhan akong nakasunod sa pamilya ni Niel simula noong nilibing siya. Pero wala namang kakaibang kinikilos ang pamilya niya at wala ring tao na kahina-hinala na lumapit sa kanila." Si Raphael ang sumagot.

"Just keep an eye on them." I demanded. "Pakidagdagan na rin ang taong bumabantay kay Clayton and in my house . . . choose the most realible men that you have. I think there's a traitor in this house."

Clayton’s Pov

Napahilot ako sa aking sintido ko nang makita kong wala na ang mga gamit ko sa silid na tinutuluyan ko rito sa mansyon. Ginawa talaga ni Lorcan kung ano ang gusto niya. Nagsimula na kasi ang bagong semester at galing akong MU. Pagdating ko rito dumiretso agad ako sa kwarto para magbihis pero ito na ang dadatnan ko wala na ang mga damit ko. At isa lang ang may gawa nito si Lorcan. Wala ng iba pa. Nagtalo pa nga kami nito noong isang araw.

Pagod akong umunan sa braso ni Lorcan, siya naman ay hinihingal pa. "Perkin, what about sharing a room with me." masaya niyang wika sa akin.

Umingos ako. "Hindi pa ba sapat na nasa kabilang room lang ako?"

Gumalaw siya at mas nilapit ako sa katawan niya. Iyong daliri niya ay gumuguhit ng maliliit na bilog sa braso ko. Nakakakiliti!

"I like the thought of having you here in my room everytime I went home."

"Ayaw ko!" matigas kong saad sa kanya.

"Why ayaw mo?" naiinis niyang tanong.

Halos matawa ako sa pagkasabi niya no'n. Ang conyo! Hindi bagay para sa isang mafia boss.

"Baka kung ano na ang isipin ng mga kasambahay kung magsasama pa tayo sa iisang kwarto Lorcan." pagpapaliwanag ko sa kanya.

"What the f*ck! Don't give them a d*mn!"

"Lorcan hindi nila alam k-kung paano at bakit ako nandirito. Baka kung ano ang-WAAHH!" napasigaw ako sa gulat ng bigla akong kinabig ni Lorcan at sa isang galaw niya lang sa kamay niya ay napunta na ako sa ibabaw niya. Napadapa na ako sa ibabaw niya. Wala pa kaming saplot kahit isa at nararamdaman ko ang alaga niya sa ibaba na nabubuhay na naman.

"They're just my people Perkin. Don't mind them and besides we are dating."

Yeah, right. We are now officially dating. Dating with f*cking.

"Kahit na Lorcan dito sa Pilipinas hindi pa masyadong tanggap ang ganitong klaseng relasyon mayroon tayo. Ang iisipin ng ibang tao na pareho tayo mga lalaki tapos ganito t-tayo. Alam mo na mga pinoy iba na agad ang iisipin sa atin o baka mandiri sila sa atin."

Sabay akong binuhat ni Lorcan nang sumundal siya sa headboard ng kama niya. Yumuko siya at hinalikan ang noo ko.

"Yeah, I know that. But if we're going to live with that thought, how we can be happy. How can we be genuinely happy if we think about them. Tayong dalawa ang may alam kung ano talaga tayo, hindi sila. Tayo ang nagdidikta sa kung ano ang gusto at nagpapasaya sa atin. Kaya bakit natin sila iisipin? Okay, given na mag-iisip sila ng hindi maganda sa atin. May mabuti ba iyong idudulot sa atin? Diba, wala? So why would we? This is what we like. This is what makes us happy. So, f*ck with their thoughts."

"Lorcan-" he cut me off when he sealed his sinful lips on mine.

Enebe! Ang aga pa!

"You're trying to change the topic here, Perkin. Now, you'll going to share a bedroom with me."

"Ayaw ko nga."

Iyon ang huling sinabi ko sa kanya pero mukhang di talaga nakinig ang lalaking iyon. Kung ano ang gusto niya iyon dapat talaga ang nasusunod. Tssk! Ano pa ba ang aasahan ko kay Lorcan?

Pagkapasok ko sa kwarto ni Lorcan ay nakita ko siyang hinahalungkat ang mga gamit ko.

"Lorcan," ani ko at lumapit sa kanya. "Anong ginagawa mo?"

"I'm just checking your things. And it's kinda old, want me to buy you clothes?" Offer niya sa akin. Umiling ako sa kanya saka pinagpupulot ko ang damit ko na nagkalat sa kama niya.

"Lorcan, ayos lang ba talaga na rito ako sa kwarto mo? Paano si Daniel? Bata pa siya Lorcan 'di pa niya ito maiintindihan."

Kinuha niya ang kamay ko saka pinaupo ako sa hita niya. Sunod niyang hinubad ang bag ko at nilagay iyon sa tabi.

"Daniel is a smart kid. Soon malalaman niya rin at ipapaintindi rin natin kung kinakailangan."

Pinalobo ko ang bibig ko bago siya niyakap.

"Teka, 'bat pala ang aga mong umuwi ngayon?" May pagtataka kong wika at kumalas sa yakap.

"First is ito, I want your things in my room para pagdating mo wala ka ng choice and it work naman. Second, pupunta akong Batangas to check my newly build hotel before its grand opening."

"Hanggang kailan ka dun?"

"Two or three days."

"Hmm, mag-iingat ka roon tapos magdala ka rin ng maraming tauhan mo baka may humarang na naman sa'yo sa daan, e." paalala ko sa kanya. Malalim siyang huminga at pinaglaruan ang butones sa polo ko.

"You too and look for Daniel." sabi niya bago tumayo at buhat ako.

"Teka, ibaba mo ako!" May mapaglarong ngiti ang puminta sa labi niya. "Lorcan, ano ba!? Ibaba mo ako!"

"You really like to shout, huh. Let's hear more and louder than that at the shower room."

***
Maagang bumyahe si Lorcan pa Batangas kinabukasan kasama si Alfonso. Mayamaya ay dumating si Colt habang hinahanda ko ang bag ko at kasama ko si Daniel na para akong binabantayan.

"Tito handsome!" masayang sigaw ni Daniel nang makitang papasok si Colt.

"Hey, there little boy." salubong naman ni Colt.

"Colt nakaalis na si Lorcan." Ani ko.

"I know," sabi niya sa akin.

"E, bakit ka nandirito." Isinukbit ko ang bag sa aking balikat.

"I'll be your driver for the mean time." Payak niyang sabi.

"Ano? H'wag na may mga driver naman si Lorcan dito. Naabala ka pa."

"Nope, si Lorcan mismo ang kumausap sa akin. So, if you're ready, let's go."

"What? I want to go too." protesta ni Daniel.

Nag-squat ako at ginulo ang buhok niya. "Mag-aaral ako, baby, tapos ikaw rin mag-aaral ka dito with your tutor and ate Jhera." Ngumuso si Daniel.

"I don't like Jhera, Papa. She's very noisy and she . . . ." hindi niya maituloy ang sasabihin niya. Para bang nahihirapan siyang banggitin kung ano man iyon. Nagmana rin talaga itong si Daniel kay Lorcan. Mabuti at may galang lang sa taong gusto nila.

"Ano, baby?"

"I heard her talking to Esmeralda and I ask her as well and she said it was all true. She likes you papa, and she wants you to be her boyfriend." Parang naluluha na siya.

Napapikit ako. Iyong bibig talaga ng babaeng iyon kahit kailan!

"S-sinabi niya iyon sa'yo? Nagbibiro lang iyon h'wag kang maniwala." alo ko rito.

Yumuko siya at nilalaro ang sariling daliri. "She s-said she like you and you will gonna be her boyfriend. Papa, she'll take you away from me and daddy. Maybe you should be my daddy's boyfriend before it happens."

Sa byahe namin ni Colt ay ukupado ang utak ko sa sinabi ni Daniel. Paano niya nasabi iyon? Alam niya ba ang sinasabi niya? Nasasabi niya lang iyon dahil ayaw niya akong mawala? Ganun na ba kalawak ang pag-iisip ni Daniel para sabihin iyon? Tapos iniisip ko pa si Lorcan. Baka kasi mangyari na naman ang nangyaring insidente sa amin. Nakakatakot iyon. Alam ko naman na kaya niya ang sarili niya at trabaho lang ang pupuntahan niya roon pero nag-aalala pa rin ako.

I sighed.

"Dang! Stop sighing, Clayton." reklamo ni Colt.

"Di ko kasi mapigilang isipin iyong sinabi ni Daniel."

"He's just a kid. He just said it out of his mind."

"Alam ko naman iyon saka iniisip ko rin si Lorcan."

Hindi na muling nagsalita si Colt.

"Alam ko na Colt kung ano ba talaga si Lorcan. Alam ko na na mafia boss pala siya."

Muntik nang mauntok ang ulo ko nang biglang nagbreak si Colt.

"Tang*na naman Colt papatayin mo ba ako?" Galit kong baling sa kanya nang makabawi ako sa gulat.

"A-alam mo na mafia boss siya?"

"Oo, sinabi niya sa akin." Kaswal kong sagot. Naging malikot ang ulo ni Colt at napahilamos sa kanyang mukha gamit ang palad niya.

"Clayton, alam mo ba kung gaano kadelikado iyong ginagawa ng g*go kong kaibigan?"

"Di kita maintindihan, Colt."

"Clayton, maaring ikapahamak ni Lorcan iyan. Nababaliw na ba ang g*gong iyon." panghihimutok ni Colt at hinampas ang manibela ng sasakyan niya.

"Colt-"

"Clayton, bawal sabihin sa iba kung sino talaga siya. Bawal iyon sa organisasyon, Clayton. Maaari siyang parusahan sa ginawa niyang iyon. You better keep it on yourself, Clayton. What Lorcan did may cause chaos."

Ngayon ko lang nakita si Colt na sobra kaseryoso at kung magsalita siya ay parang naging ibang tao siya. Umiiba ang awra niya. Kaya hanggang sa umabot kami sa MU ay wala kaming imikan. Nagbilin lang siya paglabas ko sa benz niya na susunduin daw niya ako. Hindi na rin naman ako nagprotesta pa roon.

Buong hapon akong tulala at nalulunod na ang utak ko sa dami ng iisipin. Dagdagan pa ni Harem na pinaulanan ako ng mura dahil 'di raw ako nagre-reply sa kanya. E, paano naman ako makakareply, nasira na nga iyong phone ko. Hindi pa ako nakabili ng bago. Kaya, ilang sermon ulit ang tinamo ko sa kanya. Pero niisa no'n walang pumasok sa utak ko dahil lumilipad ang utak ko sa iba. Iba ang iniisip ko. Binagabag ako sa sinabi ni Colt.

Gaya ng sinabi ni Colt sinundo niya ako at hinatid sa mansyon ni Lorcan. Pagdating ay bumaba ako, nag-offer pa ako na pumasok siya kahit na sanay naman silang magkakaibigan na basta't basta na lang pumasok sa isa't isang pamamahay. Humindi siya dahil may trabaho pa raw siya. Nahiya naman ako roon. Pakiramdam ko ang laking pabigat ko.

Hindi ko alam kung bakit pero parang naninibago ako pagkapasok ko sa mansyon. Dati naman ay tahimik na ang mansyon ni Lorcan. Pero ngayon iba talaga, kung tahimik noon mas lalo na ngayon. Dire-diretso ako sa pagpasok nang may nakita akong nakatalikod na babae na hanggang bewang ang mahaba at kulay kape niyang buhok at may kulot sa dulo. Nakasuot siya ng pulang fitted dress na humuhulma sa katawan niyang ubod ng ganda. Dagdagan pa sa heels niyang nakakamatay sa taas. Matangkad na siya pero mas tumangkad pa lalo dahil sa nakakamatay niyang heels. Likod palang mahuhulaan mo na talagang maganda siya.

Paglingon niya sa akin ay parang lahat sa paligid ko ay nag-slow motion. Laglag ang panga ko sa ganda ng babae na nasa harapan ko. Heart-shape face, napakapulang labi na kagaya sa damit niya, matangos na ilong at mahahabang pilik mata. Diyosa ang babaeng ito! Gusto ko tuloy'ng lumuhod sa harap niya at dasalan siya.

"Who are you?" Napawi ang paghanga ko sa kanya nang magsalita ito. Sa tono niya ay may pangmamaliit doon at pagkamaldita. Mapanghusga!

"Sino po kayo?" Imbes na sagutin siya ay tinanong ko siya. Napalingon ako sa paligid ngunit walang mga maid na nagpalakad-lakad at naglilinis.

"You must be one of the house boys, no?" tinaasan niya ako ng kilay saka pinag-krus niya ang braso sa ibabaw ng mala-pakwan niyang dibdib!

"H-hindi po ako boy rito."

"Then what are you doing in my boyfriend's mansion?"