Chapter 17

Clayton's Pov

MAAGA akong nagising dahil nauhaw ako. Kaya tahimik akong bumaba ng hagdan para uminom ng tubig sa kitchen. Ewan ko ba kung maaga ba akong nagising o wala lang ba talaga akong tulog. Kada-pikit ng mata ko mukha ni Lorcan ang aking nakikita. Ayaw ko naman siyang laging iniisip pero iyon yung nangyayari. Laging laman ng isip ko ang simpleng pagtaas ng gilid ng labi niya. 'Yong simpleng paggalaw ng bibig niya. 'Yong simpleng pagtawag niya sa apilyedo ko. Parang call sign na niya iyon sa akin. Well, kung hindi iyon call sign niya sa akin, para sa akin call sign na iyon.

Aaminin ko na hindi na gusto itong nararamdaman ko para kay Lorcan. Ewan ko. Ito 'yong unang pagkakataon na nakaramdam ako ng ganito. Iyong pakiramdam na tumitigil ang oras sa paligid mo pag nandyan siya. Iyong pakiramdam na pag nand'yan siya. At tumitibok na ang puso mo. Na sa simpleng aksyon na ginagawa niya may meaning sa akin. Iyong pakiramdam na para kang laging nalalagutan ng hininga pag nasa malapit ang taong nagpapatibok ng puso mo. Ilan lang yan sa mga nararamdaman ko pag nasa tabi ko si Lorcan.

Sobrang takot ang naramdaman ko kagabi. Dahil akala ko kung ano na ang sasabihin niya nang marinig niya ang tanong ko kay Jhera.

"Perkin, what kakaiba did you notice in my house?"

Pigil hininga akong humarap kay Lorcan. Gamit ang blankong ekspresyon niya ay pinakatitigan niya ako gamit ang berde niyang mata na parang kumikisap sa paningin ko. Nagawa ko pa 'yang mapuna sa sitwasyong ito.

"What?" sunod niyang untag.

Nangangapa pa ako kung ano ang isasagot ko sa kanya.

"Jhera, go to the dining room." may awtoridad niyang utos kay Jhera.

Sa gilid ng mata ko ay nakita kong nagpunas ng kamay si Jhera saka yumuko at umalis. Gusto kong abutin ang kamay ni Jhera at sabihin sa kanya na wag akong iwan dito. Kaso nakaalis na ito.

Humakbang si Lorcan papalapit sa akin. Sumandal ako sa sink at iniwas ang tingin sa kanya.

"Answer me." he demanded. Pinagkrus niya ang mga matitipuno niyang braso sa harap ng kanyang malapad na dibdib. Habang ganun pa rin ang ekspresyon ng mukha niya.

"A-ano kasi . . . pakiramdam ko ang daming misteryo ng mansyon mo . . . pati na ikaw at ng mga kaibigan mo. Parang ang dami niyong sekreto." sa wakas ay sagot ko. Sinabi ko na sa kanya ang totoo wala rin naman akong iba pang maisip na palusot. Saka kung papaalisin niya ako sa bahay niya dahil nagtatanong ako. Mas pabor iyon sa akin dahil makakalaya na ako rito kaso iniisip ko naman si Mama. Pero kung ang damdamin ko ang tatanungin, ayaw ko nang umalis dito.

"What mysterious things?" Maa bumaba ang tono ng boses niya ngayon. Ang sexy. Palihim kong kinurot ang kamay dahil sa naisip.

"K-kagaya ng sa 3rd floor. Bakit bawal pumunta roon? Nagtataka lang naman ako saka tao rin ako naku-curious din."

Binaba niya ang kamay niya na galing sa malapad niyang dibdib saka humakbang na naman papalapit sa akin. Napalingon ako kung may maaatrasan ba pa ako pero dead end na.

Gamit ang matigas niyang braso ay kinulong niya ako sa pagitan no'n. Nilagay niya ang kamay sa gilid ng sink. Binaba niya ang ulo at nilebel sa ulo ko. Naririnig ko ang tibok ng puso ko. Nakakabingi na ang tibok ng puso ko dahil sa lapit ng mukha namin.

Napapikit ako ng mariin nang inilapit niya pa ang mukha sa akin. Akala ko ay hahalikan niya ako pero sa pagkadismaya ko ay may binulong lang pala siya.

"In the right time, I'll bring you there," anang niya saka dinilaan ang ibaba ng tenga ko. Napakapit ako sa suot niyang tshirt. Wala akong pakialam kong nagusot iyon.

He licked and sipped my skin.

"L-lorcan, baka makita tayo ng mga magulang mo." wika ko pero parang naging ungol na ang dating no'n.

Naramdaman ko sa leeg ko ang mainit niyang hininga saka niya nilayo ang mukha sa leeg ko pero nanatiling kulong ako sa mga braso niya. Nagbigay siya ng distansya sa katawan namin.

"They're upstairs."

"K-kahit n-na." Binaba niya ang tingin sa kamay ko na nakakapit sa kanya. Parang napapaso kong inalis ang kamay ko roon. Jusko, Clayton!

Ano na lang ang sasabihin ng mga magulang niya kung makita kami. Baka paalisin ako ng 'di oras dito. Basi kasi sa tingin ko sa mga magulang niya walang pag-aalinlangan akong papaalisin ng mga no'n.

"How about 'ya? What are doing here? Why did you leave?" tanong niya.

I scoffed. Hindi niya ba nahahalata na ang awkward kaya roon. Sila lang 'yong nag-uusap tapos si Daniel ay maagang natulog dahil puyat. Puyat kahit na buhat-buhat ko lang.

"Anong gusto mong gawin ko? Ang makinig sa usapan ng may usapan?" umiling ako. "Hindi ako pinalaki ng mama ko na walang modo, Lorcan."

"That's why you do the dishes here?"

"Malamang baka isipin ng mga magulang mo wala akong ginagawa rito."

"Wala ka naman talagang ginagawa dito." walang preno niyang sabi.

"E, ayaw mo kasi akong patulungin sa kanila!" Tumaas ang boses ko nang hindi ko namamalayan. Natuptop ko naman ang bibig ko.

"Because, I did not hire you to be one!" His voice became more rough and stoic.

Napakurap ako. Sampal ng katotohanan na naman.

***

"Clayton," nilapag ko sa island counter ang pitsel ng tubig at baso nang makita ko ang ina ni Lorcan na si ma'am Hilda, na pumasok sa kitchen suot pa ang satin niyang pagtulog na sumasayad sa sahig.

"Good morning po, ma'am." Bahagya kong niyuko ang ulo ko. Paggalang ko rito.

"Hmm, good morning!" Lumapit siya sa akin. Akala ko kung ano na. Iinom din pala siya ng tubig.

"I'm sorry about yesterday, Clayton," wika niya.

Iwiniwasiwas ko ang kamay ko sabay iling.

"Naku ma'am, bakit po kayo humihingi ng tawad?"

"Hmm, dahil sa inasta ko sayo kahapon, Clayton. Alam ko na guest ka ng anak ko pero hindi yata naging maganda ang unang impresyon mo sa akin at ako rin sa'yo."

"Naku ma'am wala po iyon sa akin." ani ko sa kabila ng nagulat ako nang marinig ko na nagtatagalog siya. Para kasing sa hitsura niya ay hindi iya maalam sa Tagalog.

"You're such a good and adorable boy, Clayton."

Muntik na akong masamid sa sarili kong laway. Parang bata naman ang dating sa akin no'ng adorable. Okay na sana kung gwapo.

Hilaw akong ngumiti kay ma'am Hilda. "Salamat po."

"Matagal ka na ba rito?" tanong niya nang may pag-aalinlangan sa boses.

"Magtatatlong buwan na po, ma'am . . . ." sagot ko. "Pasensya na po ma'am huh. Pero marunong po pala kayong magtagalog."

Tumawa siya. Pati pagtawa niya tunog mayaman.

"Oo, naman lumaki ako rito. Actually, maraming nagtanong sa akin n'yan. Hindi kasi halata sa akin na marunong akong magtagalog because of my appearance. I am half-russian, half-filipino that's explain my looks."

"Ahh, kaya po pala."

"Ikaw rin naman, Clayton you look like you have a foreign blood as well."

"Ah, oo po ma'am ang ama ko po ay foreigner, isang british po."

"Hmm," she hummed. "What do you think of my son?"

"P-p-po?" Nauutal kong tanong.

Umiling si ma'am Hilda. "I mean, anong tingin mo sa anak ko. Tutal matagal ka na rito siguro may ideya ka na sa anak ko."

Napaisip ako kung ano ang sasabihin ko kay ma'am Hilda. Bumuntonghininga ako bago sumagot.

"M-mabait naman po pero laging seryoso," pagsisimula ko. "Ano rin po masyadong demanding tapos kung ano ang gusto niya iyon dapat ang masusunod at makakatakot din po minsan dahil sa sobrang seryoso niya . . . ." mapatigil ako sa pagsasalita nang makita ko na nakangisi sa akin si ma'am.

"B-bakit po?"

Nakatingin na ngayon si ma'am Hilda sa likod ko. Nagtataka akong sinundan ang tingin niya. Napapitlag ako nang makita ko si Lorcan na parang model na nakahilig sa hamba ng pintuan, papasok ng kitchen. Tang*na!

"Wow! Talking behind my back, huh." patuya niyang saad saka tumalikod.

"Hala," sambit ko.

"Tssk!" sagitsit ni ma'am Hilda. Napalingon ako sa kanya. "My son didn't't change even a bit." Lumapit siya sa akin saka niya inabot ang ulo ko. Ginulo niya ang buhok ko. "Don't call me ma'am, tita would be very fine." Then she assuredly put a smile on her cupid's bow lips.

"S-sige po, ti-tita." Ngumiti si tita saka umalis. Pinanood ko siyang lumabas sa kitchen. Malalim na hininga ang kumawala mula sa akin. Bigla ay namiss ko si mama. Sana ay gumising na siya.

Hindi ako nagkaroon ng pagkakataon na makausap ang ama ni Lorcan. At wala rin akong balak na makipag-usap sa kanya. Iba kasi ang tingin sa akin ng ama ni Lorcan hindi ko lang mahinuha kung anong klaseng tingin iyon. Sapat na sa akin si tita Hilda. Saka nakakatakot din ang dating ni sir Stevan parang si Lorcan lang pero mas mapanganib pa rin kung tumingin si Lorcan.

Dumating ang araw ng paglipad nina tita at sir Stevan. Hinatid sila nina Lorcan at Daniel sa airport. Buti nga sumama si Daniel dahil gusto pa sana akong pasamahin mito sa airport pero grabe naman din iyon hindi ako parte ng pamilya nila. Nakakahiya kung sasama ako.

Komportable akong umupo sa sala at nanood ng TV, wala kasi akong magawa kaya kahit nakakapagod at nakakaantok ang palabas ay pinagtiyagaan ko na. Wala rin namang gagawin dito. Kung tutulong ako sa gawain sa garden ay hindi ako pinapayagan ni Ronnie. Tapos ayaw ko namang tumambay sa pool side dahil may bad memories ako roon.

Malapit na akong makatulog nang biglang may narinig akong iba't ibang boses. Hininaan ko ng volume ang TV. Saka ko narinig ang boses ni Colt mula sa labas. Sabay na pumasok sila Lorcan. Si Daniel ay nasa bisig ni Colt kasama ang mga kaibigan ni Lorcan.

"Pareng Clayton," maingay na tawag sa akin ni Colt. Tapos ay dumapo ang tingin niya sa pinanood ko. "Anong palabas 'yan?" nakangiwing tanong niya.

"P-poror-"

Naputol ako ng sumigaw si Daniel. "Pororo, I like it!" bulaslas ni Daniel saka bumaba sa bisig ni Colt at lumapit sa akin saka kumandong.

"You also like them papa?"

Napangiwi ako. Napilitan lang naman akong panoorin ito. Wala naman akong hilig sa mga ganito pero ayaw kong alisin ang ngiti sa labi ni Daniel. "O-oo, Baby," alam ko namang masama ang magsinungaling pero shallow lies lang naman ito. At para kay Daniel papanoorin ko ito.

"Woahh! Thought so," magiliw niyang wika saka itinuon ang mata sa TV sa harap namin.

"D*mn! Did just heard Daniel Earl call you papa, pareng Clayton?" Napalingon ako sa gawi nila na ngayon ay manghang nakatingin sa akin. Si Lorcan lang pala ang hindi. Kahit si Raphael ay parang nagulat din.

Isa-isa silang umupo.

"Ah, oo," sagot ko nang makaupo sila.

"Wow!" Desmond beamed.

"Just wow," segunda naman ni Colt.

"Just d*mn!" panunuya naman ni Daniel. Kahit na nakatoon ang mata sa TV.

"Daniel bad iyan." Ani ko.

Ngumuso siya at tumingala sa akin. "Sorry papa," paglalambing niya. "But I heard uncle handsome said it. I guess his bad." paghinuha ni Daniel.

Narinig ko naman ang kanilang mga tawa.

"Huwag kasing magmura pag may bata." pangangaral ko kay Colt. Napamaang siya sa akin.

"Shi-" pinandilatan ko siya. "Shi-shizz!"

"Daniel, who's you're favorite among us here?" mayamaya ay tanong ni Desmond. Akala ko ako lang ang naghihintay ng sagot pero nang ilibot ko ang tingin ko. Lahat pala kami ay nag-aantay sa sagot ni Daniel.

"Of course, you're all my favorite . . . ." lahat yata kaming nakikinig ay nakahinga ng mabuti dahil sa sagot ng bata. Kahit na kakakilala ko lang sa bata madali siyang napamahal sa akin. Siguro dahil na rin malapit siya sa akin. "But I have the most favorite person already and that is my papa Clayton." mayamaya ay dugtong ni Daniel.

Nakita ko kung paano napapikit sa kani-kanilang mata ang mga kaibigan ni Lorcan. Ganun na lang siguro rin sila ka-close sa bata pero hindi nila inaasahan ang naging dugtong nito.

"Talaga baby ako ang favorite mo?"

Humarap siya sa akin. "Yes, papa because you spoil me, and you carry me all the time and I love your smell." Dahil naging sagot ni Daniel ay pinugpog ko siya ng halik. Wala akong pakialam sa mga nakakamatay ng tingin nina Colt, Desmond, Raphael, and Laszlo.

Sa mansyon ni Lorcan nakikain ang mga kaibigan niya. Pagkatapos kumain ay ako ang nagpatulog kay Daniel nang mapagod ito kakalaro. Nang makatulog na si Daniel ay iniwan ko siya sa silid na katapat lang sa akin. Sa 3rd-floor naman ay nando'n sina Lorcan at ang mga kaibigan niya tapos si Alfonso rin. Ewan ko kung ano ba talaga 'yang si Alfonso parang all around servant. Butler. Ganun.

Malalim na ang tulog ko nang may maramdaman akong parang sumisipsip sa nippl*s ko. Naalimpungatan ako pero hindi ko binuka ang aking mga mata dahil antok na antok pa ako. Ang paulit-ulit na sipsip at kagat sa nippl*s ko ang nagpabukas sa mata ko.

Madilim ang kwarto kong saan ako dahil nagpapatay kasi ako ng ilaw. Hindi kasi ako nakakatulog pagbukas iyong ilaw.

"Uhm," ungol ko.

Itinungkod ko ang siko ko. "Already awake," anang ni Lorcan habang hindi nilulubayan ang nippl*s ko. Napapapikit ako. Basang-basa na ang nippl*s ko sa laway niya.

"Lor-lorcan," nahihirapang wika ko.

"You like this?" tanong niya at biglang pinasok ang daliri niya sa ass hole ko. Umawang ang bibig ko. Kailan pa 'yon nasa loob ng shorts ko?

"You like it?"

Para akong tangang tumango-tango sa kanya. Binangon ako ni Lorcan saka kinandong sa bahagyang nakabuka niyang hita.

"Uhh, uhmm," wala na yatang ibang lumalabas sa bibig kundi mga ungol na lang. Nilabas ni Lorcan ang kahabaan ko at kiniskis iyon sa kahabaan niya. Mas lalong nagliliyab ang katawan ko dahil sa ginawa niya.

"T-tang*na, Lor-lorcan pleaseee," gustong-gusto ko nang nasa loob ko siya.

"Please, what?"

Iyong bibig niyang nasa nippl*s ko kanina ay unti-unti iyong naglakbay patungo sa balikat ko. Hanggang sa bumalik ang mainit niyang labi sa leeg ko. Sa tenga. Sa panga. Iyong namamasang halik niya ay mas lalong nagpasiklab sa akin. At hanggang sa matagpuan nito ang labi ko.

"I-ipasok mo na, Lorcan." hapong-hapong saad ko. Pinatong ko ang ulo ko sa tumataas-baba niyang balikat.

Hindi ko alam kong nakailing labas-pasok na si Lorcan sa akin. Luhod, dapa ang ginagawa ko.

"Ma-mahal kita, Lorcan."

Napako ang kamay ko na nasa headrest nang aksidenteng lumabas sa bibig ko ang mga katangang iyon. Iyong malalalim na baon at hugot ni Lorcan galing sa likod ko ay natigil din. Huli na para mabawi ko ang nasabi ko.

Hinugot ni Lorcan ang kahabaan niya at padarag akong hinarap sa kanya. Nakagat ko ang labi ko sa higpit ng hawak niya sa palapulsuhan ko.

"What did you say?" mula sa munting ilaw na galing sa buwan ay nakikita ko ang pag-igting ng panga niya. Nagtatagis ang ngipin niya sa galit.

"Lor- Lorcan."

"Sagot." malamig niyang wika. "Did I hear you right?"

Umiwas ako ng tingin sa kanya at tumango.

"Mahal mo ako?" di makapaniwalang tanong niya.

"Mahal kita Lorcan-"

"Darn it!!!" galit niyang mura.

"Lorcan-"

"Don't you dare said that again! Don't you ever say that you.love.me. Maliwanag?"

"Pero ito iyong nararamdaman ko sa-"

"You're just confused about that d*mn feeling of yours. If you feel in heat whenever I am near to you. If you feel that your is heart throbbing because I f*ck you. Well, I'll tell you. It's just lust that you feel."

Walang salita ang kayang ipaliwanag ang sakit na nararamdaman ko ngayon. Hiya, paghihinagpis, at pagkadismaya. Mabuti na lang at walang ilaw dahil hindi niya nakikita na umiiyak ako. Sa sinabi niya para bang sakit ang salitang mahal, para pagsalitaan at kamuhian niya ako ng ganun.

"I'm sorry. Patawad, Lorcan, o-oo 'di ko na babanggitin."

Walang imik siyang umalis sa kama at pumasok sa kwarto niya. Bakit ko ba naman nasabi iyon. Ha! Nadala na naman ako sa bugso ng damdamin ko. Tang*na.

Tang*na sa lahat ng nangyari.

Tang*na dahil sa puso ko.

Tang*na dahil mahal ko si Lorcan.

Isa kang malaking tang*na Lorcan.

Gusto ko siyang sigawan. Gusto ko siyang sigawan kung wala na ba siyang ide-demonyo pa.

Hindi ako naglinis ng katawan. Hindi ako nagbihis. Hubo't hubad kong niyukyok ang katawan ko at tahimik na umiyak. Ito lang ang kaya kong gawin. Ang hirap palang magmahal ng ganito.