⚠️MATURE CONTENT BELOW. READ AT YOUR OWN RISK.

Chapter 13

Clayton’s Pov

NAPABUNTONGHININGA na naman ako. Hindi ko na mabilang kong ilang beses na akong napabuntonghininga magmula ng maupo kami sa kuwayan na sofa rito sa bahay. Si Lorcan ay nasa tabi ko habang si Colt naman ay nasa harap naming dalawa na hindi makatingin ng deretso sa kaibigan. Si Lorcan naman ay parang lawin ang matang nakatingin kay Colt na hanggang ngayon ay nakatapis lang ng tuwalya. Ako na ang naaawa kay Colt baka sumakit ang tiyan nito.

Nag-aalala ako sa kalagayan ni Colt pero ako man ay hindi mapakali sa kinauupuan ko. Panay ang buntonghininga at hindi mapirmi ang tingin sa kahit na saang banda sa bahay namin.

"Answer me, Colt." Mayamaya ay wika ni Lorcan na walang paring pagbabago sa boses niya. Sersoyo at malamig pa rin.

Tumingin ako kay Colt na napangiwi at ipinilig niya ang ulo.

"Can I wear some clothes first, Lorcan?"

"Answer me first. You knew better what I don't like Colt." Makahulugang saad ni Lorcan saka humilig sa sofa at pinagkrus ang braso sa harap ng dibdib niya.

"Ano kasi . . . .” pagsisimula ko at bumaling kay Lorcan kaso ang tingin ni Lorcan ay na kay Colt pa rin. "P-pumunta siya rito kagabi-" Hindi ko matuloy ang pagsasalita ko nang bumaling ang seryosong mukha ni Lorcan sa akin.

"He went here, and you let him sleep here while you pushed me away? Wow!" Sarkastiko niyang wika at napatiim-bagang.

"Ano k-kasi Lorcan . . . .”

"What?" Pinagtaasan niya ako sa kilay niya. "You f*cking stay still Colt we're not done yet!" Turo ni Lorcan kay Colt sa kabilang banda pero ang tingin ay nanatili sa akin. Sumulyap ako kay Colt na napayuko saka bumalik sa kinauupuan niya. Napangiwi siya.

"Pagbihisin mo muna 'yong tao, Lorcan." Baling ko sa kanya.

Tumaas lang ang kilay niya sa akin.

"Are you demanding me again?"

Umiling ako.

"Hindi nagsalita lang ako kung ano ang dapat."

Pagak siyang tumawa pero wala iyong ka-humor-humor. Bigla itong ngumisi at walang ano-ano'y walang pagdadalawang isip nitong inilapit ang mukha niya sa mukha ko. Mabuti na lang at naiatras ko ang ulo ko dahil kung hindi ay nahalikan na niya ako.
Akmang hahalikan na naman niya sana ako nang tumunog ang tiyan ko. Napayuko siya at nagtaas-baba ang balikat niya. Tumatawa ba siya?

"Before I'll eat you maybe you should eat your breakfast first." saad niya at inangat ang ulo niya sa akin at tumaas ang gilid ng labi nito.

Natataranta akong tumayo at nagtungo sa kusina. Pagdating ko sa kusina ay napakapit ako sa table at napalunok. Kinalma ko ang nagwawala kong damdamin.

"Kumalma ka." pagkakausap ko sa damdamin ko.

Sumilip ako sa kurtina na nakatabing upang makita si Lorcan at Colt na seryosong nag-uusap. Hindi naririnig ang pinag-uusapan nila dahil mahina lang ang boses nila. Si Colt naman ay panay ang tango kay Lorcan. Nang tumayo si Colt ay agad kong tinigil ang pagsilip ko sa kanila.

Umupo ako sa isang silya saka kumuha ng kanin, itlog at hotdog. Susubo na sana ako nang dumating si Lorcan. Seryoso siyang nagmartsa sa table at tinusok ang isang hotdog doon at nilapit sa bibig ko.

Napatingala ako sa kanya.

"Open your mouth," utos niya sa akin.

Lumunok ako bago binuka ang bibig ko.

Nang makagat ko na ang hotdog mabilis niyang kinuha ang tinidor saka kinagat ang kabilang dulo ng hotdog at kinain iyon. Natulala lang ako sa ginawa niya. Hindi ko magawang ngumuya sa kakatitig ko lang sa kanya. Ilang pulgada na lang ang hotdog ng inisang kagat niya iyon at naglapat ang labi namin mas bumilog ang mata ko.

"Open your mouth." Ulit niya.

Kusang bumuka ang bibig ko pagkatapos niyang sinabi iyon saka ako hinalikan. Napapalunok ako nang dumaloy sa bibig ko ang iilang nguyang hotdog na kinain niya.

"We even swallowed each other’s saliva but you cannot swallow that." Aniya habang ilang pulgada lang ang layo ng labi namin.

Hinawi niya iyong pagkain sa mesa at walang kahirap-hirap akong binuhat at ipinatong sa ibabaw ng mesa.

"Lorcan," sambit ko at napatingin sa likod niya. Baka kasi makita kami ni Colt.

Kahit alam ni Colt kung bakit ako napunta kay Lorcan ibang usapan na rin kapag nakita niya kaming dalawa ni Lorcan na ano . . . nagkakainan.

"I send him off." payak niyang saad at inatake ang labi ko.

Napapikit ako at tumugon sa halik niya. Ikinawit ko ang braso ko sa leeg niya at mas inilapit ko ang aking katawan sa kanya.

Sa kabila ng nangyari kahapon ay bukas loob ko paring tinutugunan ang mga ginagawa niya sa akin ngayon. Siguro kahit na ilang beses niya akong ganunin ay wala na sa akin iyon dahil sa kabila no'n ay  gustong-gusto ko siya.

"Uhmm . . . .” ungol ko nang sipsipin ni Lorcan ang dila ko.

Pinadaos-dos niya ang isang kamay hanggang sa tumigil sa kahabaan ko na unti-unting tumitigas. Naghihintay na lang ng atensyon. Hinimas ni Lorcan ang pagkalalaki at kahit na nakasuot ako ng short at brief parang tumagos pa rin doon sa kahabaan ko ang init ng palad ni Lorcan.

"L-L-or- ahh, ohh . . . .” hindi ko magawang tapusin ang mga salita sa bibig ko.

His lips travel from my jaw, ear and then to my earlobe. While his lips busy biting and sipping my earlobe. His hands continue pleasuring me down there. His stroking my lenght from slow then it became fast.

"F*ck it!" mura niya.

"Ahhh, ohh, L-lorcan b-bilisan mo pa." I pleaded him.

Pagkatapos ng nangyari sa amin ni Lorcan bahay—sa kusina namin. Hindi na ako makatingin sa kanya habang bumabyahe kami patungo sa mansyon niya. Napapapikit pa ako nang maalala ko ang ungol ko at sa paraan ng pagtawag ko sa pangalan niya.

Ganito talaga ako. Pag nasa ganon akong sitwasyon ay wala akong pakialam sa paligid ko at sa kung anuman ang salita na lumalabas sa bibig ko. Pero pagkatapos na saka na bumubuhos sa akin ang hiya.

"Are you okay?" Halos masamid ako sa sarili kong laway sa tanong ni Lorcan. Hindi ako makapaniwalang napabaling sa kanya. Seryoso lang ang mukha niyang nakatingin sa daan.

Ito yata ang unang pagkakataon na tinanong niya ako kung ayos lang ba ako. Huminga ako ng malalim nang magwala ang puso ko sa ligayang nadarama. Kaso hindi ko iyon pinahalata sa kanya.

"O-ah, oo ayos lang." sagot ko sa kanya at tumingin sa labas.

"Hmm, do you want something to eat? Or coffee? We can stop somewhere."

Bumalik ang atensyon ko sa kanya pero binalik ko ang tingin ko sa labas. Konti na lang talaga at mahihipo ko na ang noo ni Lorcan dahil sa mga tanong niya sa akin. Parang hindi siya 'yong Lorcan na kilala ko.

Is this his other side?

Huminga ako ng malamlim bago siya sinagot, "Hindi na diretso na lang tayo sa bahay mo." 'Yon lang ang napag-usapan namin hanggang sa makarating kami sa bahay niya.

Isinukbit ko na ang bag ko para bumaba sa kotse niya ng magsalita siya.

"I . . . I don't like what I saw yesterday." ani niya sa mababang boses. Parang nahihirapan pa siyang isatinig iyon.

Agad na pumasok sa isip ko ang play namin. Alin naman doon ang hindi niya nagustuhan.

"Hindi ko alam kung ano ang tinutukoy mo, Lorcan."

"Pshh. Wow! After you kissed the guy yesterday?"

Parang robot akong napatingin sa gawi niya at ganun na lamang ang pagkagulat ko nang matalim niya akong tinitingnan.

"Hindi ko naman hinalikan si Joseff, Lorcan-"

"Yeah, you didn't kiss him, but you let that guy kissed you."

"Lorcan hindi naman sa labi 'yon."

Kinalas niya ang seatbelt at tumagilid upang matiningnan ako ng maigi. Seryoso ang mukha niya at gumagalaw ang panga nito sa pagtitimpi.

"Nonetheless, I don't like someone who touch what's mine Perkin. I own you. I own every inch of you the time you signed the contract in front of me. So, I'll tell you don't pull that stunt again. Or else I'll punish you." He declared.

Para akong sinuntok ng katotohanan na ang lahat ng ito ay dahil lang sa kontrata. Bakit ko nga ba nakalimutan ang bagay na nagpabago sa takbo ng buhay ko? Ang lakas pa ng loob kong sagot-sagutin siya kahapon. Napakurap-kurap ako ng uminit ang sulok ng mata ko. Hindi porket gusto ko na ang lalaking ito ay kakalimutan ko na rin ang kontrata namin. Oo, inaamin ko na na gusto ko na talaga siya. Gusto ko siya bilang lalaki, gusto ko siya sa punto  na sana gustuhin niya rin ako pero alam kong malabo iyong mangyari.

"Naiintindihan ko. H-hindi ko nakakalimutan ang kontrata natin." ani ko at nilunok ang bikig na bumara sa lalamunan ko.

"Good." aniya saka inabot ang gilid ng leeg ko saka binaba ang mukha niya upang halikan ako.

Kusa kong tinugon ang mga halik niya sa akin. Lips to lips, tongue to tongue then mouth to mouth. Swallowing each other’s saliva. We're literally devouring each other’s mouth.

"Ughhh, uhmm." sabay naming ungol.

Natagpuan ko na lang ang sarili ko na nakapatong sa hita Lorcan habang patuloy pa rin kami sa paghahalikan.

"You're learning already, Perkin." Saad niya sa pagitan ng halikan namin.

Ipinasok niya ang kamay niya sa loob ng brief ko at naitaas ko ang pwetan ko nang ipinasok niya ang isang daliri niya sa assh*le ko.

"God!" I said in pleasure.

Gustong-gusto ko talaga ang daliri niya sa loob ko. I grinned as he moves his fingers inside me. Wala na akong pakialam kung may nakatingin man sa amin o wala. Nakikita man kami sa labas ng kotse niya o hindi. Ang utak ko ay na kay Lorcan lang.

"Ohh, ahhh,”

Bumaba ang tingin ko sa umbok niya. Gusto kong hawakan iyon.

"You want to touch it?" Pagod kong inangat ko ang tingin ko kay Lorcan na nahuli akong nakatingin sa umbok ng pagitan ng hita niya. Napaawang ang labi ko nang maramdaman ko na dalawang daliri na yong ipinasok niya doon.

Uminit ang pisngi ko. Bago tumango.

"Go on." 

***
Sabay kaming pumasok ni Lorcan sa bahay niya pagkatapos ng nangyari sa sasakyan niya. Ganun na lamang ang pag-init ng pisngi at batok ko nang makita ko sina Colt, Raphael, Desmond at Laszlo na nakaupo roon sa living area.

Hindi naman nila alam ang nangyari sa amin ni Lorcan kanina pero sa paraan ng pagtingin nila sa akin—sa amin ay parang alam nila ang nangyari. Iwan ko ba kung iniisip ko lang ba iyon o alam talaga nila.

"Perkin." Nilingon ko si Lorcan sa likod ko. "I'm sorry," narinig ko ang bayolenteng mga singhap mula sa mga kaibigan ni Lorcan. "I know I've been harsh and cruel to you especially yesterday. So, I'm sorry."

Parang may kung ano sa tiyan ko na nagwala, parang mga paru-parung nagliliparan. Para akong natatae, na ewan. Tulala lang ako habang nakatingin sa kanya. Si Lorcan ba talaga ito?

Lumapit si Lorcan sa akin at hinawakan ang braso ko, "Go ahead upstairs. I'll just talk to them, and I'll follow you." pagtapos niyang sabihin iyon ay akala ko aalis na siya. Pero mas humarantado ang tibok ng puso ko at nanghina ang tuhod ko nang halikan niya ang noo ko nito ako ako nilampasan upang tumungo sa mga kaibigan niya. Na alam kong gulat din ang mga iyon tulad ko sa ginawa ng kaibigan nila.