'Dana, houd nu alsjeblieft op!' schreeuwt Luke en meteen komen alle andere jongens en meisjes aangerend. 'Wat is hier aan de hand?,' vraagt Ashton en ik kijk hem aan. 'Luke en Calum zijn verliefd op me, maar ik ben niet in de stemming om verliefd te zijn op weerwolven.' 'Ja en? Heb je soms iets tegen weerwolven?,' vragen Luke en Calum aan mij. 'Nee, maar ik kan niet verliefd worden op een ras.' 'Wat! Wij zijn ook mensen hoor,' barst Luke uit en duwt mijn handen op mijn rug. Ik kreun van de pijn. 'Haal Luke van me af, alsjeblieft! Hij vermorzeld me dalijk nog,' roep ik naar de jongens. 'Luke, ga van Dana af,' zegt Michael tegen Luke, die maar met tegenzin van me af gaat. Ik krabbel op en loop dan snel naar de kamer, waarin ik ontwaakte.

Ik zit op het bed en zucht diep. Na denken durf ik niet meer, want Luke die kan mijn gedachtes horen. Mijn hoofd is leeg. Ik kan toch nergens aandenken, dus dat is makkelijk. Dan kan Luke me toch niet horen denken. 'Dana, kom naar de tuin,' zegt een stemmetje in mijn hoofd. Ik negeer het stemmetje en ik laat me op het bed ploffen. Luke kan me een worst schelen! 'Dana, naar de tuin komen!,' dwingt het stemmetje in mijn hoofd mij. Mijn handen grijpen naar mijn hoofd, die ontiegelijk bonkt. Ik weet niet waarom mijn hoofd zo erg bonkt, maar het is een pijnlijk gevoel.

*Knock knock knock*

'Dana!'

*Knock knock knock*

'Dana!'

*Knock knock knock*

'Dana!'

Ik zucht en sta op, waarna ik de deur open trek. 'Wat!,' zeg ik meteen, maar dan zie ik dat Michael voor de deur staat. 'Ik wou vragen of je even naar de woonkamer wilt komen.' 'En hoezo? Het gaat toch hopelijk niet over wat er net gebeurde?,' vraag ik aan hem. 'Nee, maar we moeten je iets vertellen.' 'Wat dan? Kan dat niet gewoon hier aan de deur?,' vraag ik koppig. 'Nee.' Dan pakt hij me vast en trekt me mee naar de woonkamer toe.

'Hey Dana, kom maar naast mij zitten,' zegt Skyler en klopt naast zich. Ik loop snel naar haar toe en ga naast haar zitten. 'Nou vertel op! Wat is er nou zo belangrijk dat ik moet weten?,' vraag ik ongeduldig. 'Onze alfa Nathan is vermoord vanochtend.' Ik kijk hun zonder emotie aan en had gehoopt, dat ik misschien weg mag gaan. Maar nee hoor, dat heb ik helaas behoorlijk mis. 'Waarom moet ik dat zo nodig weten?,' zeur ik en sla mijn armen over elkaar heen. 'Omdat je hier nooit meer weg komt,' zegt Luke met een grijns. Ik staar hem aan en bedenk me plots dat Luke heeft mee zitten luisteren naar mijn gedachten. 'Nou Luke, dat is niet waar. Dana, we moeten hier allemaal weg. Nathan was de persoon die ons had gebeten, nu veranderen we langzaam weer terug naar onze mensgedaante. 'Helaas kan ik dan ook niet meer horen wat je dalijk denkt.' Ik wend een boze blik naar Luke, die gemeen grinnikt. 'Nou Luke, daar ben ik dan super blij mee, want ik hoef jou niet continu in mijn hoofd te horen,' zeg ik opgelucht tegen Luke. Natuurlijk kijken de andere raar op, maar grinniken. 'Kom, we moeten nu alleen wel vertrekken,' zegt Ashton en we staan allemaal op. Dan zie ik nu pas, dat er vier koffers in de woonkamer staan. 'Maar waar gaan we dan eigenlijk heen?,' vraagt Skyler. 'Ik weet wel iets,' zeg ik bedachtzaam. Iedereen kijkt me meteen vragend aan. 'We gaan naar het dorpje, waar ik mijn spullen in een hotel heb staan. Daar blijven we een nachtje en kunnen we vliegtickets gebruiken om naar Nederland te vliegen.'

'Wat, ik ga niet vliegen!,' roept Sara uit en kijkt mij boos aan. 'Ben je gek, dalijk storten we ergens op zee neer.' Ik schrik van haar reactie en sla mijn armen geschrokken om Michael heen, die naast me staat. Hij schrikt er ook kennelijk van en slaat zijn armen om mij terug heen. 'Zeg Michael, waarom sla je je armen om Dana heen?,' vraagt Skyler uit het niets. 'Omdat we allebei van Sara schrokken,' beantwoord hij Skylers vraag en laat me gauw los. 'Waarom vroeg je dat Skyler?,' vraag ik nu aan haar. 'Omdat Michael mijn vriendje is.' Ze trekt Michael naar zich toe en ik voel me meteen buitengesloten door haar antwoord. 'Nou, Sky! Doe eens aardig tegen Dana.' 'Zeg, ik vind het wel heel toevallig dat je naar Nederland wilt gaan. Kom je daar soms vandaan?,' vraagt Sara aan mij. 'Ja, ik denk ook dat daarom onze namen zo erg op elkaar lijken. Kom jij ook uit Nederland?,' vraag ik aan haar. 'Ja!' Mijn ogen worden groot en ik wil vragen waar ze uit Nederland vandaan komt, maar ze is me voor. 'Ik kom uit het kleine dorpje, Ganze. Waar kom jij dan vandaan?,' vraagt Sara door. 'Endehoven,' beantwoord ik haar vraag. 'Wat, dat ligt pal naast elkaar!' Ik knik, maar ben niet erg onder de indruk. 'Nou, kom op! We vertrekken.' We lopen de woonkamer uit en lopen zo meteen door naar de voordeur. Ik slik, maar zie dan een auto voor de deur staan. 'Wie is dit zijn auto?,' vraag ik. 'Die van mij,' beantwoord Michael mijn vraag. 'Cool!' 'Is er wel genoeg plek voor iedereen?,' vraagt Skyler. Ik kijk haar boos aan, maar ze negeert mijn blik. 'Nee, er zullen twee mensen in de kofferbak moeten,' zegt Michael. Meteen zie ik, Luke al voorin gaan zitten op de bijrijders stoel. Nu kan Skyler niet voorin naast Michael zitten. Via mijn ooghoek zie ik hoe Calum achter de bestuurdersstoel gaat zitten, Sara die in het midden gaat zitten en Ashton die achter Luke gaat zitten. Er blijft voor mij maar een optie over en dat is in de kofferbak gaan zitten. 'Dan ga ik wel in de kofferbak zitten samen met Skyler,' zeg ik. 'Top.' Ik loop naar de kofferbak en probeer hem open te maken, maar het lukt me niet. Skyler probeert het ook, maar ook haar lukt het niet. 'Mickey, Dana krijgt de kofferbak niet open. Wil je helpen?,' vraagt Skyler aan Michael. 'Zeg, jij hebt het ook geprobeerd.' 'Owhja, oeps sorry!,' verontschuldigt ze zich zelf. 'Nog sorry van daarnet binnen.' Michael komt aan gelopen en laat zijn hand onder de kofferbakklep gaan, die ineens in beweging komt. Skyler en ik krijgen de kofferbakklep bijna tegen onze hoofd aan. 'Dankje Mickey.' 'Zeg, Sky! Ik moet nog heel even apart met je spreken.' Ik zie hoe Skyler en Michael een paar meters van de auto vandaan lopen, maar ik neem maar alvast plaats in de kofferbak. 'Wat staan ze daar te doen? Ze geven elkaar geen kus. Dana, weet jij wat ze daar aan het doen zijn?,' hoor ik Calum vragen. 'Nee.'

Na een poosje komen ze weer terug naar de auto gelopen en Skyler gaat boos naast mij zitten. 'Wat is er Skyler?,' vraag ik aan haar. 'Michael heeft het uitgemaakt, omdat hij helemaal niet verliefd wilt zijn op een heksje.' Ik schrik van haar woorden en kruip meteen naar de andere kant van de kofferbak. 'Ik ben gewoon vreselijk gemeen naar iedereen toe. Ze kunnen me maar gewoon terug brengen naar de plek waar ik al jarenlang ben opgegroeid.' Mijn ogen worden groot en ik zit nog steeds aan de andere kant van de kofferbak. Dan voel ik hoe Michael de auto start en we beginnen te rijden, maar ik kan helaas niet goed zien waar naartoe.

~ O ~ O ~ O ~

Het is stil in de auto en we rijden al zo'n halfuurtje. Een kwartiertje geleden zijn we gestopt en heeft Michael de kofferbak geopend. Skyler is er meteen uitgesprongen en weggerend. Al die tijd had ik me tegen de andere kant van de kofferbak gedrukt. Michael vroeg of alles met mij goed gaat, waarop ik had gezegd dat ik doods bang was toen Skyler zei dat ze een heks is. 'Dana, gaat het nog goed achterin?,' hoor ik Michael vragen. 'Ja, hoor. Prima zelfs! Mag ik vragen waar we naartoe gaan?,' beantwoord ik Michaels vraag. 'We gaan naar dat hotel, waar jouw spullen staan. Die halen we op en dan rijden we met de auto naar Nederland toe.' 'Yes!,' roep ik enthousiast en zo te horen tegelijkertijd met Sara. Nu maar hopen dat Maddox niet in het vertrek is, anders heb ik vast en zeker een gigantisch probleem!