Een paar dagen later is het zo ver en ik stap met al mijn koffers en tassen het huis uit. Ik heb een foto van mijn zus en mij in een van mijn tassen gestopt, want ik wil spullen van mijn zus en mij hier niet achterlaten. Hiermee bedoel ik eigenlijk mee, dat ik fotolijstjes van mijn zus en mij mee neem en mijn gsm. Voor het geval dat er iets is kan ik mijn zus in ieder geval opbellen. Ik zet al mijn koffers en tassen voor de deur neer op de grond, waarna ik mijn huissleutel van zijn plekje pak. Vervolgens trek ik de deur dicht en ik steek de huissleutel in het slot, waarna ik de deur op het slot draai. Dan draai ik me om en ik steek de sleutel in mijn zak, van mijn jas. Het is vroeg in de ochtend, waardoor het behoorlijk fris is. Er staat een stevig briesje en ik pak snel mijn koffers en tassen beet, waarna ik het erf afloop en ongestoord naar het huis van mijn vriend Quinn loop. Zonder dat ik wordt opgehouden door paparazzi.

~ O ~ O ~ O ~

Ding dong!

'Goeiemorgen Dana, wat goed dat je er bent. Heb je er een beetje zin in?' vraagt Quinn aan mij. Ik knik wild met mijn hoofd en zijn vrouw: Jasmijn komt naast hem staan. 'Goeiemorgen Dana, heb je er een beetje zin in?' vraagt ze en Quinn kijkt haar verwondert aan. 'Wat is er lieverd?' vraagt ze verbaasd. 'Ik vroeg dat ook al, een paar seconde geleden.' zegt Quinn ontsteld. Jasmijn steekt haar tong naar hem uit en ik grinnik om de twee. Ze hebben altijd een mot in de ochtend tegen elkaar.

Toet toet!

Ik herken de toeter en draai me met een ruk om, waar de auto van mijn vriend: Faysal staat. Ik draai me terug om naar Quinn en Jasmijn. 'Quinn, Faysal is er. Ik moet gaan!' zeg ik opgewekt en geef hem een dikke knuffel, die hij voorlopig zal blijven voelen. Ik kan nogal hard knuffelen! Dan geef ik Jasmijn ook nog een dikke knuffel en juist op dit moment komt Princess aan rennen en springt tegen me op, waarna ze haar kop op mijn schouder legt. 'Aah!' hoor ik Quinn en Jasmijn zeggen. Ik geef Princess ook een dikke knuffel, maar die knuffel ik net even wat langer.

Toeoeoeoeoet!

'Hou eens op joh met dat getoeter! Stelletje onmenselijke gedrochten!' roept er plots iemand uit de straat. Ik laat Princess los, maar die gaat niet van me af. 'Princess, Dana moet nu echt gaan. Kom maar Princess, ze komt echt wel weer terug.' zegt Quinn tegen Princess. Princess kijkt hem eventjes aan, maar legt dan haar kop weer terug op mijn schouder. 'Princess, ik moet werken in het buitenland. Kom, anders mis ik dalijk nog mijn vlucht.' zeg ik tegen Princess en ze gaat met onwil van me af. 'Tot snel lieve Princess!' Ik aai over haar kop en geef een kusje op haar snuit en ze geeft me een lik. Dan pak ik mijn koffers en tas beet, waarna ik naar de auto begin te lopen. Het liefst wil ik Quinn en Jasmijn uitzwaaien, maar ik heb mijn handen vol. Hierdoor kan ik niet zwaaien.

Eenmaal bij de auto aangekomen stapt Faysal uit en komt naar me toe gelopen. 'Hey Dana, wat goed om je weer te zien.' zegt hij en geeft me een knuffel. Faysal is een kop groter dan ik en is 22 jaar. Zijn blauwe ogen kijken me met een glinstering aan en hij opent de kofferbak voor me. Faysal is geen verkeerde jongen, maar ik ben te jong voor hem. Van mijn ouders mag ik op mijn 17de geen vriendje hebben, met een jongen van 22 jaar. Ik word binnen kort bijna 18, maar dan ben ik bezig met het werken aan de film. 'Dana, waar zit jij met je gedachtes?' hoor ik Faysal vragen. 'Sorry, ik was even aan het denken over mijn verjaardag.' glimlach ik en zet al mijn spullen in de kofferbak. 'Je mag van mij vandaag naast me zitten. De achterbank ligt eruit, omdat mijn vriendin een pen tussen de bankkussens heeft laten vallen.' Ik schiet in de lach. 'Hoe krijgt je vriendin dat dan voor elkaar? Sinds wanneer heb jij een vriendin?!' roep ik uit.

'Hou je bek en ga gewoon naar binnen of vertrek!' hoor ik weer de zelfde stem vanuit de straat roepen. 'Zeg, als je zo last van ons hebt sluit dan uw raam!' roep ik naar de persoon en ik hoor een raam dicht slaan. 'Sinds begin deze week. Ze heet: Olyvia en ze is 19 jaar. Echt een super lief, zacht aardig meisje!' vertelt Faysal aan mij. 'Oké, maar goed. Laten we gaan!' zeg ik ongeïnteresseerd. Ik ben direct op hem afgekeken! Zonder nog een woord iets tegen hem te zeggen duw ik de kofferbak dicht en loop vervolgens naar de deur, van de bijrijderskant en stap dan in. Niet veel later stapt Faysal ook in, achter het stuur en start de motor. Hij merkt duidelijk aan mij dat ik teleurgesteld ben en ik draai mijn hoofd naar Quinn, die nog steeds altijd in de deur opening staat met Jasmijn en Princess. Ik begin wild te zwaaien naar hun, waardoor ze grinniken en terug zwaaien. Even later gaan we de hoek om en ik stop met zwaaien, waarna ik voor me uit kijk. 'Hoe was je vakantie?' vraagt Faysal, maar ik negeer hem. Ik kijk recht voor me uit en volg alles wat er op de weg gebeurd. Faysal zucht luid en focust zich op de weg, waarna het de hele autorit stil is.

~ O ~ O ~ O ~

'We zijn er!' roept Faysal uit en stopt voor de ingang van het vliegveld. 'Dankje.' zeg ik zonder enige emotie in mijn stem. 'Je moet het vliegtuig naar England pakken. Als je in Engeland bent, staat daar Froukje. Onze nieuwe taxichauffeur in England. Zij brengt jou naar Hills en dan ben je er. Heel veel succes en plezier!' zegt Faysal en ik stap uit, waarna ik naar de kofferbak loop en ik open de kofferbak. 'Moet ik je helpen met de spullen pakken?' vraagt Faysal aan me. 'Nee, dankje. Ik ben geen klein kind meer!' zeg ik misschien iets te bot en ik zie via de binnenspiegel hoe hij schrikt. Ik pak alles beet en haal het uit de kofferbak, waarna ik de kofferbak sluit en de tassen op mijn rechterschouder til. Dan pak ik mijn koffers beet en til ze eruit, waarna ik ze op het stoepje zet. Vervolgens sluit ik de kofferbak en zomaar uit het niets geeft Faysal een harde trap op het gas, waarna hij met gierende banden weg rijdt. Volgens mij is hij nu boos op me, maar hé boeiend! Zodra ik weer terug ben, zou hij het vast al vergeten zijn.

Ik loop naar de ingang van het vliegveld en stap dan naar binnen. Oke, eens kijken naar welke gate ik heen moet! Mijn ogen glijden over de borden waarop alle vluchten, de aankomst en vertrek tijden staan. Dan zie ik de vlucht staan en loop naar de gates. Ik leg mijn koffers op de band en loop dan verder, waar ik de mensen tegenkom die je fouilleren.

'Goeiemorgen meisje, waar zijn jou ouders?' vraagt de vrouw die me fouilleert. 'Pardon mevrouw, ik ben geen kleinkind meer! Mijn ouders hebben me alleen thuis achterlaten en ik moet naar Hills gaan voor een film.' zeg ik op een boze toon. 'Owh, sorry hoor meisje!' Ik grom kort en mag dan eindelijk verder door lopen. Sommige mensen zijn raar!

Meteen pak ik mijn tassen van de band, waarna ik verder loop naar het vliegtuig toe. Het is niet druk er zijn maar een paar mensen en ik, maar dat is het dan ook weer wel. Ik kom aan bij een balie en een heleboel rijen van stoelen. Mijn ogen zoeken het bord van de vliegtijden en ik zie dat ik 10 minuten te vroeg ben. Het ging allemaal super snel deze keer!

Ik ga op een stoel zitten en dwaal met mijn gedachten naar de aller eerste keer, toen ik me het vliegtuig ging in mijn eentje. Toen moest Quinn mee, wat uiteindelijk verkeerd liep en Quinn bijna in de bak belande. Gelukkig was dat op een nippertje voorkomen, doordat Faysal aankwam rennen en Quinn gauw naar huis had gebracht. Het had bijna anders kunnen af lopen, maar ja toen stond ik op het moment om naar Australië te reizen. Toen had ik een scene op een Australische school, voor de nederlandse film: School avontuur. Mijn vrienden Elianne, Helin en Pierre waren er toen nog, maar helaas hebben zij het contact met mij verbroken. Waarom, I don't know?!

'Ladie's en gentlemen's, flight BK1532 departs in 5 minutes. I request you to get to your plane on time! Dames en heren, vlucht BK1532 vertrekt over 5 minuten. Ik verzoek u om op tijd naar uw vliegtuig te gaan!' hoor ik ineens een vrouwenstem door de speakers galmen. Ik besluit op te staan, waarna ik om me heen kijk. Meteen zie ik overduidelijk dat het geen zakenlui zijn. Gewoon mensen die op vakantie gaan, wat mij gerusteld dat er geen paparazzi in het vliegtuig zit. Dan loop ik naar de balie en schrijf me in, zodat ze weten dat ik er ben.

~ O ~ O ~ O ~

Ik sta in de slurf naar het vliegtuig toe te wachten, totdat er een steward of stewardess komt. De deur wordt na zo'n 3 minuten open gemaakt door een steward. Hij heeft zwart haar en mooie donker blauwe ogen.

'Hallo meisje, waar zijn jou ouders?' vraagt de steward vriendelijk. 'Mijn ouders die zijn er niet. Ik ben een bekende acteur en moet oprijs naar Hills in England.' vertel ik zo vriendelijk mogelijk terug. 'Wat is uw naam?' zegt de steward ineens met heel veel interesse. 'Dana Veldman.' beantwoord ik zijn vraag en hij kijkt op een lijstje. 'O ja, ik zie je naam al staan. Weet u welke stoelnummer u hebt?' Ik schud met mijn hoofd. 'U hebt stoel nummer 15.' 'Dankuwel meneer, voor de informatie.' zeg ik beleefd en stap dan langs de steward, waarna ik het vliegtuig betreed. Ik loop naar de zit plaatsen en zoek stoel nummer 15. Al gauw heb ik die gevonden en neem plaats, waarna ik mijn tassen nnast me op de stoel neerlegt.

Ik kijk naar links en zie dat er 2 kinderen voorbij rennen, waarna hun ouders achter hun aanlopen. Dan kijk ik naar rechts en zie aan de horizon de zon langzaam opkomen. Het is een prachtig uniek gezicht om te zien! "Wie hadt ooit kunnen weten dat je in een Engelse film mag spelen?" galmt een stem door mijn hoofd. Zachtjes grinnik ik om mijn gedachten en er ontstaat een glimlach op mijn mond. "Niemand!" roept een andere stem door mijn hoofd. 'Goeiemorgen mevrouw, ik verzoek u uw tassen in de bak op te bergen.' hoor ik plots een vrouwelijke stem zeggen. Ik kijk geschrokken op en zie een stewardess voor mij staan. 'Excuus miss, maar ik kan daar helaas niet bij.' zeg ik beleefd. 'Mag ik dan voor u het in de bak opbergen? Of wilt u wat spulletjes bij u hebben?' Ik denk eventjes na, maar dan schieten er een paar dingen bij mij binnen. 'Ja, wacht nog heel eventjes dan haal ik mijn benodigde spullen er uit.' zeg ik netjes en pak mijn gsm, waarna ik nog mijn oortjes pak en mijn oude DS. 'U mag mijn tassen nu wel opbergen. Dit was alles!'

De stewardess knikt goedkeurend, bij het zien van mijn spulletjes die ik zonet pakte. Ze opent de bak boven mijn hoofd en legt er dan een voor een voorzichtig mijn tassen erin. 'Dankuwel mevrouw.' bedank ik haar. 'Geen probleem mevrouw.' zegt de stewardess. Dan sluit ze de bak en loopt dan verder vooruit. Niet veel later komt ze weer langs lopen en loopt naar voren toe. 'Lady's and gentlemans, I request that you fasten your seat belt. We'll be taking off in no less than a minute. Dames en heren, ik verzoek u uw gordel om te doen. Over niet minder dan een minuut gaan we opstijgen.' hoor ik de stem van de stwerad door de speaker komen, die boven mijn hoofd zit en ik doe de gordel om.

~ O ~ O ~ O ~

Niet veel later stijgen we op en ik voel hoe we steeds hoger en hoger gaan. Ik kijk naar buiten en zie hoe de aarde verdwijnt onder mij. De lucht is mooi roodoranje geel gekleurd, wat is er super prachtig uit ziet.

'Lady's and gentlemans, you can take off your seat belts. This journey takes about an hour and twenty-five minutes. Enjoy your trip and have a nice flight! Dames en heren, u mag uw gordels af doen. Deze reis duurd zo'n een uur en vijfentwintig minuten. Geniet van uw reis en een fijne vlucht!' hoor ik de stem van de steward weer door de speaker. Meteen doe ik mijn gordel af. Ik pak mijn oortjes beet en plug ze in mijn gsm, waarna ik de oortjes in mijn oren stop. Dan zet ik mijn gsm aan en ontgrendel hem, waarna ik naar mijn playlist heen ga. Ik scrol door de vele artiesten en vind uiteindelijk Sia. Meteen tik ik op mijn lievelings liedje: Together. De eerste paar noten dringen al door mijn oren en ik kijk naar rechts naar buiten, waarna ik begin te genieten van het uitzicht dat ik al zo'n vijf maanden niet meer heb gezien.