Part 60
TAEHYUNG'S POV
I woke up with a smile on my face. I'm feeling a lot better than yesterday. I smiled to myself again, I just had the craziest dream. Napanaginipan ko na si Kara ang nag-alaga sa akin habang may sakit ako.
I never knew dreams could feel so real. If only I could stay in that dream. If only I could stay with her in my dreams forever, I would.
"I told her not to leave me, but too bad that's just a dream---" napatigil ako nung may naramdaman akong gumalaw mula sa tabi ko. I looked down and saw someones hand wrapped around my waist. Bumilis ang tibok ng puso ko. Natatakpan ng mahaba niyang buhok ang mukha niya kaya hindi ko makita kung sino tong katabi ko.
Napalunok ako. Is this Kara?
Hinawi ko ang buhok na nakaharang sa mukha niya. Nanlaki ang mga mata ko. I couldn't believe my eyes. She's here with me. Pinitik ko ang sarili ko para siguraduhin na hindi ako nananaginip.
I wasn't dreaming!
She snuggled closer to me burying her face on my chest. I smiled to myself and wrapped my hands around her.
"It wasn't a dream, this isn't a dream" bulong ko sa sarili ko habang inaalala ang mga nangyari kahapon.
"I.. love.. you"
I felt her caressed my face "I love you too" I heard her whisper. I smiled after hearing those words.
"Mahal din kita, mahal na mahal"
I wanted to open my eyes that time, but I didn't. I was scared too scared. Baka kasi panaginip lang iyon.
I can only remember some of it but atleast, I know that it wasn't a dream. I know that all of it was real at hindi panaginip lang.
I brushed her hair gently with my fingers. It was so good having her next to me. I kissed the top of head and smiled.
"I love you" bulong ko.Pinagmasdan ki ang natutulog niyang mukha. "And I know you love me too" nakangiting sabi ko.
I outlined her face while smiling, she looks like an angel sleeping peacefully. God must have a favorite person and here she is sleeping next to me. Sobrang himbing ng tulog niya habang nakayakap sa akin. Hindi ko maipaliwanag ang saya na nararamdaman ko.
I missed this. I miss being this close to her,I miss staring at her face while she's still sleeping, I miss waking up next to her. I miss everything about her. Should I fake being sick so I could stay with her a little longer?Umiling ako.
That's a great idea pero ayaw ko namang lokohin siya. All I can do is stare at her all I want until she wake up. Tititigan ko nalang siya at nanamnamin ang bawat minuto na nasa mga bisig ko pa siya.
I feel like I'm the happiest man right now. I got all that I need here beside me. I have the girl that I love here and now I feel like I don't need anything else.
I asked her not to leave me and she really didn't leave me.
Muli kong pinagmasdan ang mukha niya. Ngumiti ako I could never get tired staring at her. She smiled and snuggled closer to me again.
"I love you" bulong ko.
"Mmm... I love.. you... too" she mumbled sleepily and went back to sleep again. Ngumiti ako at hinawi ulit ang buhok na tumakip sa mukha niya.
Bumaba ang tingin ko sa necklace na suot niya. Dahan-dahan kong hinawakan yon at tinitigan. Napakunot ang noo ko. This really looks so familiar. Parang nakita ko na to kung saan pero hindi ko lang maalala kung saan.
Umiling ako at binitawan yon. Mamaya ko na iisipin kung saan ko iyon nakita. Sa ngayon si Kara na muna ang tititigan ko.
Hindi ko alam kung ilang oras ko ng pinagmamasdan ang mukha niya. Napatingin ako sa orasan. It's already 9:30 at mahimbing parin ang tulog niya. Napuyat kaya siya kagabi dahil sa akin? Hinapit ko siya papalapit saakin at hinalikan ang noo niya.
"Wish we could stay like this forever" bulong ko.
"Kara! it's time---"
"SHHHH!" suway ko kay Jungkook nung bigla siyang pumasok sa kwarto ko. Napatakip naman agad siya sa bibig niya nung makita niya kami ni Kara. "Sorry hyung!" he said throwing out a peace sign as he walk out. He peeked through the door and wiggled his eyebrows.
"Get out!" natatawang sabi ko at binato siya ng unan pero nakailag siya.
Kara stirred and I smiled waiting for her to open her eyes. She slowly opened her eyes looking up at me confused.
"Goodmorning beautiful" I smiled.
"Are you okay?" tanong niya at agad na naupo at sinapo ang noo ko."Im fine" sagot ko.
"Thank God!" she nodded and yawned. Nahiga ulit siya at yumakap sa akin. "Can we sleep for 10 more minutes?" she asked and snuggled closer to me.
"Sure, go ahead" I chuckled and hugged her. She went back to sleep again. Napagod siguro siya kagabi.
I was still staring at her when she opened her eyes. Iminulat niya ang mga mata niya at tumingin sa magkadikit na katawan namin. Agad siyang humiwalay sa pagkakayakap sa akin at nanlaki ang matang tumingin sa akin.
"Oh My God! I'm... I'm sorry!" bulalas niya. I guess what happened already sinked in to her.
"It's fine" I smiled. "What.... what time is it?" she asked. Tumingin ako sa orasan bago sumagot sa kanya.
"It's 10:00 am" I answered.
Nanlaki ang mga mata niya at agad na tumayo. "Oh my God! I... I need to go" sabi niya at agad na tumayi para kunin ang mga gamit niya. Natataranta pa siya habang naghahanap ng gamit niya.
Tumayo ako at hinila siya at agad na niyakap.I felt her tense up.
"Uhm... what... what are you doing?" she asked.
"Calming you down?" sabi ko. Naramdaman ko ang pagyakap niya saakin. She calmed down slowly and I can already feel her heartbeat beating in sync with mine.
"Can we stay like this a little longer?" she asked. Nagulat ako sa sinabi niya pero mas nangibabaw ang saya mula sa puso ko. Akala ko ay itutulak niya ako palayo pero hindi. Instead she wants us to stay like this little longer.
"We can stay like this as long as you want, Kara" bulong ko.
Hindi ko alam kung gaano kami katagal nakatayo don pero nasa ganong posisyon parin kami nung biglang bumukas ang pinto. Naghiwalay kami at nagtago siya sa likuran ko.
"Ooops I didn't see anything!" sabi ni Jimin at tinakpan pa niya ang mga mata niya.
"Don't you know how to knock?" tanong ko. "Sorry na to naman, nasira lang yung moment eh.. chill" tumawa siya.
"Sige na nga ituloy niyo na yung ginagawa niyo" sabi niya at lumabas na. "Ah wait lang, ila-lock ko na tong pinto" Bumalik siya para ilock nga yung pinto.
I sighed and looked at Kara when Jimin was finally out. Hinawakan ko ang baba niya at iniangat ang paningin niya sa akin. I chuckled when I saw her blushing furiously.
"What's wrong?" tanong ko.Umiling siya.
"Tell me"
"B-Baka kasi kung anong isipin n-nila na... g-ginagawa natin" sabi niya natawa naman ako.
"Hayaan mo sila, wala naman tayong ginagawang masama" sabi ko at muli siyang niyakap.
"I wish to hold you like this forever" sabi ko. Humiwalay siya sa akin at hinawakan ang pisngi ko. "Wag mo na ulit akong pagalalahin" sabi niya.
"But I like it when you're worried, I can hold you like this... Mas maganda yatang palagi nalang akong may sakit"
"Yah Kim Taehyung!" she said seriously. "You think being sick is some kind of a joke?"
"If I could go in the rain again just to kiss you then, I don't care being sick---"
I was cut off when she pulled me in and kissed me. I kissed her back with the same passion. Napakadaming tanong ang pumapasok sa isip ko pero hindi ko na iyon pinagtuunan ng pansin. I want to enjoy this moment. We both pulled away slowly staring at each other's eyes.
"Don't think of going in the rain again, because you can kiss me all you want" she whispered. And with that I claimed her lips again.
//
"Ihahatid na kita."sabi ko sa kanya nung makalabas siya mula sa banyo.
"Wag na... I have my car" sabi niya tsaka ngumiti. Tumango ako at kinuha ang mga dala niya.
"Ihahatid na lang kita sa baba" sabi ko sa kanya nung tumingin siya saakin na parang nagtataka. Bumuntong-hinga siya at tumango. Lumabas na kami at nag punta sa sala kung nasaan silang lahat para makapagpaalam na siya.
"Oh? Are you leaving already?" tanong ni Jungkook kay Kara nung makita niya bitbit ko ang mga gamit ni Kara. Tumango naman si Kara bilang tugon. "Can't you stay a little longer?" tanong ni Jimin.
"I.. I have to go to work" Kara answered smiling.
"Pero ikaw naman ang may-ari ng shop" Jungkook told her pouting, making Kara laugh.
"Oo nga Kara, ngayon ka na nga lang ulit namin makakasama eh" sabi naman ni Jimin.
"Magkikita pa naman uli tayo" sabi niya. "Talaga?" Nakangiting tanong ni Jungkook. Tumingin si Kara saakin at tumango naman ako.
Humarap si Kara sa kanya at tumango. "Promise?"
Kara held out her pinky finger. "Promise" she said and hugged Jungkook.
"Hindi ka na ba talaga mapipilit Kara?" natatawang tanong ni Hobi hyung sa kanya.
"Kumain muna tayo bago ka umalis, Kara. Eat breakfast with us first" sabi ni Jin hyung. Bumaling siya kay Jin hyung at ngumiti.
"Thank oppa, but I'm late... I really need to go" she smiled apologetically.
"Alright... give me a hug then" Jin hyung said and spread his arms wide, natawa si Kara at niyakap si Jin hyung.
"GROUP HUG!!!" Sigaw ni Hobi hyung. They started to engulf her into a hug. Pati si Yoongi hyung na nakahiga sa couch ay nakisali rin.
"Guys... can't... breath!"Kara mumbled. They laughed and pulled away.
" Okay... Okay... that's enough"sabi ko at hinila si Kara palapit saakin. I held Kara's hand and looked at the guys. Pigil ang mga ngiti nila habang nakatingin sa amin.
"We're leaving" sabi ko. This guys gave me a knowing look.
"Are we smelling a comeback?" tanong ni Hobi hyung at suminghot-singhot pa sa ere.
"Hmmm.....probably" sagot ni Jin hyung.
"You guys..." Umiling si Kara. "We're really leaving" sabi niya.
"Thanks for letting me stay guys, love you" she smiled and waved goodbye.
"Thanks for taking care of Taehyung" they said.
"Oh.. and Kara?" pahabol ni Namjoon hyung.. Tumingin si Kara sa kanya. "Don't forget about what I told you" sabi niya ng nakangiti. Tumango si Kara habang nakangiti.
"I won't oppa, Thank You" she smiled. Napakunot ang noo ko ano kaya yun?
"Bye Kara!"
"Let's hang out soon!"
Tumango siya at ngumiti bago kami tuluyang lumabas. Tinignan ko siya and she was still smiling.
"What?" she asked. Umiling ako. "Ano yung sinabi ni Namjoon Hyung sayo na wag mo daw kakalimutan?" tanong ko. I'm really curious about it.Nag-usap kaya sila kagabi habang tulog ako.
She looked at me and smiled. "Wala" sabi niya. I huffed and shrugged it off. I held her hand and intertwined our fingers before we step inside the elevator.
"Thank you for taking care of me" I said and gently squeezed her hand.
"It's nothing..." bulong niya.Tumingin ako sa kanya habang siya naman ay nakayuko.
"W-Why didn't you leave?" tanong ko. She looked up at me and smiled.
"How can I leave when I know you're sick?" she smiled. "I can't leave you alone, knowing no one's around to look after you" sabi niya. My heart melt at the words she just said.
I smiled and held her hand tightly. Nakarating kami sa parking lot at nakatayo na kam dito sa tapat ng sasakyan niya.
"So....I guess this is it" she said.
"I don't want you to go.." I mumbled. She giggled and shook her head. I sighed and pulled her into a hug.I want to freeze the time and hold her for as long as I can.
"You need to go upstairs and rest" she whispered.
"Can't I do that with you?" tanong ko. Pakiramdam ko kulang na kulang pa ang mga oras na nagkasama kami.
"Tae..." she sighed.
"Fine... Fine.." I chuckled and pulled away. "Can I have one last thing before you go?" tanong ko. Napakunot ang noo niya habang nakatingin sa akin.
"What---" I claimed her lips cutting her off. She was shockef at first but eventually kissed back.
"This..." I whispered whe I pulled away. Ngumiti siya at hinawakan ang pisngi ko habang nakatingin sa mga mata ko.
"I love you" I whispered.
"I need to go" she smiled. Ngumiti ako. Alam ko kahit hindi niya sabihin, alam kong mahal niya rin ako.
"Go and take a rest" sabi niya. Tumango naman ako, binuksan niya ang pinto ng sasakyan niya at papasok na sana pero pinigilan ko siya.
"Kara..." tumingin siya sa akin na nagtataka. Hinila ko siya at agad na ginawaran ng halik ang mga labi niya. "Goodbye" I said and about to lean in again pero iniiwas niya ang mukha niya.
"You had enough already" she giggled.
"I can never get enough of you" I smiled. She's pecked my cheeks and went inside her car. Leaving me smiling to myself.
"Goodbye, Kim Taehyung" She said and I smiled to myself watching her drive off.
Pagpasok ko sa loob ay agad silang naghiyawan.
"Congrats!" sabi ni Jimin at inakbayan ako.
"Congrats Hyung!" nakangiting sabi naman ni Jungkook.
"What?" natatawang tanong ko. Hinila nila ako papunta sa couch at tsaka ako pinalibutan.
"What are you guys doing?" tanong ko.
Nagkatinginan sila bago ngumiti. "Ayos na ba kayo ni Kara?" tanong ni Jin hyung.
"Uh... Yes?... maybe?.. I.. I guess?" sagot ko. I was unsure of myself. Pero ayos na kami diba? I mean nag-uusap na kami ng maayos and we even kissed and all, so I guess we're in good terms now.
"I think they're fine now" sabi ni Hobi hyung. Tumango ako. I think so too.
"Did you two kiss?" tanong naman ni Jimin.
"Ano ba Jimin!" sabi ko at hinampas ang braso niya. "What! we want to know" natatawang sabi niya.
"Tell Us!"
I groaned. "Yes, We did. Happy?" I asked. Naghiyawan uli sila tsaka nakipag-apir sa isa't-isa parang nanalo lang sa pustahan eh.
"Okay! We won!" Sabi ni Jimin at nakipag apir uli kay Jin hyung. I looked at them confused.
"Wait so you guys really made a bet out of it?" di makapaniwalang tanong ko. Tumango sila.
"Wala namang pusta, yung puso mo lang" sabi ni Jimin habang tumatawa. Umiling ako habang tinitignan sila.
Unbelievable.
"Okay, one last question... I mean second to the last!" sabi ni Jungkook. Tsaka bumaling kay Jimin.
"Hyung you ask him" bulong niya. I raised an eyebrow and looked at both of them
"Did you two did it?" Jimin asked. Nanlaki ang mga mata ko dahil sa sinabi niya.
"JIMIN!" suway ni Namjoon hyung. Ngumiti lang siya at tumingin ulit sa akin.
"Wha--... N-NO!" I said feeling my face heat up. Wala kaming ginawa ni Kara pero bakit nag-iinit ang mukha ko? This is so embarassing.
"Eh bat ang tagal niyo kanina?... nag make-out lang kayo?" tanong niya. I felt myself get hotter.
"Aish.. Eh kung batukan nalang kaya kita?" tanong ko sa kanya. Tumawa siya. "Uyyy, guilty"
"Parang tanga to eh.. Jan na nga kayo" sabi ko at Tumayo na para umalis.
"Wait lang! last question!" habol ni Hobi hyung.
"WHAT?!"
"Are you back together?" tumingin silang lahat sa akin ng nakangiti at naghihintay ng sagot. Napangiti din ako dahil sa tanong nila. Hindi ko alam kung bakit pero pakiramdam ko naman ay may pag-asa pa.
"Not yet... but maybe, soon" I smiled.
May pag-asa pa namang magkabalikan kami diba?
Umiiling akong pumasok sa kwarto. Naupo ako sa kama at napatingin sa bedside table. Ngumiti ako nung makita ang litrato naming dalawa na naka display na doon. Inayos siguro niya ito kagabi.
I took a deep breath as I try to remember what hanppened last night.
"Kara?"
Tumango siya. "Yes, it's me" I still couldn't believe that she's here. Or am I just dreaming?
"What... are y-you..doing..here?" I asked.
"Taking care of you?"
~~
"Kara...."
"wag mo akong iwan ha..."
Ngumiti siya at tumango.
~~
"You must've gotten sick because of the rain..." I heard her voice again. "Ikaw naman kasi eh! do you think we were in a Kdrama or something?" natatawa ako dahil sa sinabi niya. Gustong kong imulat ang mata ko pero baka mawala ang panagip ko.
"Kiss in the rain is romantic yes, pero ayaw ko na ulit mangyari yon...."she sighed. "ayoko ng magkasakit ka ulit" my heart melted by her words. She still cares for me.
"Nakakainis ka talaga! You're making me worried sick!" Is she crying? Iminulat ko ang mga mata ko at hinila siya papunta sa akin.
" Stay here with me" I whispered. Nakita ko ang paglunok niya habang hindi makapaniwalang nakatingin sa akin.
"Stop crying" I said and wiped her tears.
"Lagnat lang to... hindi pa naman ako mamamatay" I joked hoping to lighten up her mood but she just glared at me.
"Nakakainis ka!" she said and tried to push me away. But I hugged her tight, stopping her hands.
"I'll be fine, just stay here with me" I said and kissed the top of her head.
~~
"I.. love.. you" I mumbled.
"I love you too" I heard her whisper and I smiled after hearing that. Then I felt her lips on mine.
"Mahal din kita, mahal na mahal"
I smiled to myself ang sarap sa pakiramdam na alam kong nangyari ang mga iyon at hindi ako nananaginip lang.Tulog ako non pero tandang tanda ko pa na sumagot siya at sinabi niyang mahal niya rin ako,sigurado ako.
"Now I realize that letting you go wasn't the best decision for us"
"Don't.. leave" I whispered. I felt her cup my face as she wiped the tears that escaped my eyes.
"I won't leave you."
"I will stay with you... because here is where I wanted to be, whenever I'm with you I always feel at peace and secure, you make everything fine."
"I will stay by yourside because with you I always feel at home"
Bumilis ang tibok ng puso ko.
"Is that a dream or did it really happen?" I asked myself.Magkahalong emosyon ang nararamdaman ko. Hindi ko alam kung nangyari ba yon o yun ang panaginip ko. Pero kung nangyari nga yon.
Sigurado na akong mahal pa rin niya ako.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top