Part 32


"Nothing much different from yesterday same old days,its just you're not here" I whispered to myself as I stare at Kara's picture. It become my routine already, a daily habit. Whenever we finish practice, whenever I have nothing to do,I sat here on my bed and just stare at her picture, hoping it could've been different.

I took a deep breath. Pakiramdam ko hindi ko na kayang pigilan pa itong nararamdaman ko, I miss her. I want to see her so bad.

Tumingin ako sa orasan, Its only 9:30 in the evening. Gising pa naman siguro siya. Tumayo ako at itinago ang picture ni Kara sa drawer ng bedside table.

Lumabas ako sa kwarto at nagtungo kung nasaan si Jimin.

"Gusto mo bang lumabas?" tanong ko. He looked at me raising his eyebrows.

"Legal o illegal? nagpaalam ka kay Namjoo-"

"Shhhhh" pinigalan ko ang sasabihin niya. Hindi rin naman papayag si Namjoon hyung na lumabas kami ng ganitong oras.

"I want to go see Kara" sabi ko. Napabuntong-hininga siya bago tumango.

"Okay sabi ko nga tatakas tayo" he shrugged. Napangiti ako at nakipag apir sa kanya.

Bumalik na ako sa kwarto matapos naming pagplanuhan ni Jimin ang pagtakas namin mamaya.

Namili ako ng isusuot at tsaka lumabas rin, may mga nagsasalita kasi sa labas.

"Oh Eunwoo! Long time no see" sabi ko at nakipag fistbump sa kanya.

"Hi Hyung!" Nakangiting sabi niya.

"Bat parang iba ang aura mo?" tanong ko kay Eunwoo.

"Wala naman hyung, nakita ko kasi yung babaeng matagal ko ng gustong makita" sabi niya. Bakas sa mukha niya ang tuwa.

Buti pa siya nakita na niya yung babaeng gusto niyang makita.

"May pinopormahan ka na no?" tanong sa kanya ni Jungkook, umiling naman siya bilang tugon.

"This is my new favorite piece of clothing now" sabi ni Eunwoo at niyakap ang sarili niya.

"What's so special with that hoodie?" tanong ni Jungkook na nakataas pa ang kilay. He was wearing a black hoodie na may stripes sa may hood hanggang sa balikat niya.

"Tsk. Bigay niya to eh" nakangiting sabi niya.

Lumabas si Jimin sa kwarto niya at sumenyas na magbihis na daw ako.
Nagpaalam ako kay Eunwoo at Jungkook na papasok na sa kwarto.

Dali-dali akong nagbihis, napangiti ako ng mapansin na ang damit na isinuot ko ay regalo niya saakin.

"I have something for you" nakangiting sabi niya habang may itinatago sa likuran niya.

"What is it?" tanong ko.

"Remember your favorite shirt?"

I nodded I only have one favorite shirt that I always wear all the time.

"What about it?"

She handed me the paper bag and smiled. "Well you always wear your favorite shirt, and I thought It would be a good idea to add another piece of that same shirt to your closet" she giggled.

I opened the bag and I found a shirt, exactly the same as my favorite shirt.

I pulled her in for a kiss.

"Thank you" I said as we pulled away.

"Your always welcome, love" she smiled and pecked my lips.

Umiling ako.

Kumuha ako ng denim jacket at isinuot yon,kumuha din ako ng face mask bago tuluyang lumabas.

Wala na si Eunwoo at Jungkook sa sala nung lumabas ako. Nasa may pintuan na kami ni Jimin, dahan dahan naming binuksan ang pinto at lalabas na sana nang may magsalita mula sa likuran namin.

"Where are you two going?"

Jimin and I froze, unti-unti kaming pumihit pa talikod. Namjoon hyung looked at us seriously while raising his eyebrows, arms crossed over his chest.

"Uh... We just..."

Napabuntong-hininga ako. "We're going to see Kara"

Naglakad ako papunta sa couch at naupo. I pinched the bridge of my nose and closed my eyes. Feeling the frustration build up.

"I know you miss her, but you can't just go out anytime you like---"

I let out a huge sigh.

"We can go tomorrow if you want... All of us" sabi niya ng nakangiti. Tumayo ako at ngumiti ng mapait.

"Nevermind, hyung" sabi ko at dumiretso na sa kwarto. Nahiga ako sa kama, inilabas ko ang litrato ni Kara at muli itong tinitigan. Wishing that I am with her right now.

Napabuntong-hininga na naman ako. If things could have been different hindi sana ako nasasaktan ng ganito. Kung nag-isip sana ako bago nagdesisyon di hindi ko na sana pinapahirapan ang sarili ko ngayon.

"When the time comes for us to part---"

"why are you saying that?" tanong ko sa kanya na nakataas ang isang kilay.

She giggled and cupped my face. "I'm just saying, malay mo dumating talaga yung point na maghiwalay tayo---"

Kumatok siya sa lamesa. "knock on wood, wag naman sana" she smiled.

"Pero as I was just saying---"

"wag na, hindi naman tayo maghihiwalay" I said cutting her off.

She rolled her eyes and smile. "Nothing is for sure"

"Bakit naman tayo maghihiwalay?" tanong ko.

"Pag ayaw mo na sa akin? Pag nakahanap ka ng iba? Dahil sa career? or any reason for us to break up" she shrugged.

Hinila ko siya palapit sa akin at niyakap. "Hindi mangyayari ang mga iyan, don't worry" bulong ko tsaka siya hinalikan. Tunawa siya at itinulak ako palayo. Hinawakan niya ang dalawang kamay ko.

"So as I was saying, When the time comes for us to part---" Huminga muna siya ng malalim bago siya tumitig sa mga mata ko.

"I don't want you to be sad"

"How can I not be sad when we break up?" Natatawang tanong ko.

"Because I'll keep you in my heart, you'll stay here, forever. Like a tattoo." she smiled.

I smiled and reached for her hand. Ipinatong ko ang kamay niya sa dibdib ko.

"And I'll keep you in my heart too" sabi ko.

"And I'll stay there, I won't go anywhere" she smiled. I cupped her face and kissed her.

"But we won't breakup, I won't let that happen" I whispered when I pulled away.

"I love you" I said and peck her lips.

"I love you too" she smiled. I pressed my lips on hers again.

Pinunasan ko ang mga luha ko. At Napabuntong-hininga. Hindi ko nagawa yung sinabi niyang wag akong malungkot pag naghiwalay kami.

Natawa ako. Ako pa ang nagsabi sa kanyang hindi ko hahayaang maghiwalay kami, pero ako ang nakipaghiwalay sa kanya. I broke every promise that I made with her. How stupid of me.

"Because I'll keep you in my heart, you'll stay here, forever. Like a tattoo."

Muli kong tinignan ang litrato niya. I can't do anything, but miss you. I want to be with you, but I can't. And all I can do is stare at your picture.

I hope what you said is true, cause you're still here in my heart Kara.

I love you still I always will.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top