~Bo~
'Kingsley kan de pot op,' mompel ik tegen Luca, die me ondertussen al ingehaald heeft. 'Oh ja, zeker weten,' mompelt Luca terug. We blijven samen stilstaan voor de zoon van Mason Cole die zenuwachtig heen en weer beweegt. 'Kunnen we iets voor je betekenen, David?' vraag ik en de man schrikt op uit zijn gedachten. 'Hè? Wat?' vraagt David en hij kijkt ons verbaast aan. 'Of we wat voor je kunnen doen?' herhaal ik mijn vraag. 'Ja, ja, jullie kunnen zeker wat voor me doen. Ik denk dat ik nog informatie heb waar jullie iets mee kunnen,' antwoordt David en Luca en ik kijken elkaar aan. Deze informatie kan er misschien voor zorgen dat we eindelijk verder komen. 'Vind je het oké als we naar de verhoorkamer gaan? Daar kunnen we rustig praten,' zegt Luca. 'Nee hoor, dat is oké,' zegt David en hij beweegt nog steeds zenuwachtig heen en weer. Ik ben wel benieuwd wat hij te melden heeft en waarom hij zo zenuwachtig is. Om wat tijd te besparen, besluiten we gewoon te verdwijnselen met Luca's Tijdswitcher en als we pen en papier hebben gehaald, en ook nog drie bekertjes koffie, kijk ik verwachtingsvol naar de man tegenover ons die andere kant van de tafel zit. David lijkt even na te denken hoe hij zijn informatie het beste kan vertellen en Luca en ik wachten geduldig tot hij begint met praten.

'Gisteren tijdens het verhoor met Vince en Nikki, zo heetten ze toch, vroeg Nikki of er nog iets interessants was gebeurd, vroeger of gewoon de laatste tijd. Mijn moeder wist niks, maar ik had telkens al het gevoel dat we iets vergaten, iets wat nog wel eens van belang kon zijn, en daarstraks schoot het me opeens te binnen,' zegt David en mijn nieuwsgierigheid groeit met elk woord die hij zegt. 'Wat schoot je opeens te binnen?' vraagt Luca, die de man voor ons ook heel nieuwsgierig aankijkt. 'Jaren geleden alweer, nog voor ik op Hogwarts zat, heeft mijn vader de Aurors een tip gegeven. Waarvoor het precies was, weet ik niet meer, ik was namelijk behoorlijk jong, maar hij heeft de Aurors een tip geven,' vertelt David. 'Was het anoniem of is hij echt langsgekomen op het hoofdkwartier om te meldde wat hij te zeggen had?' vraag ik, nog niet helemaal snappend wat we hier mee moeten. 'Van wat ik me nog kan herinneren, zei mijn vader dat hij het anoniem had gedaan, maar dat durf ik niet helemaal meer met zekerheid te zeggen,' antwoordt de man tegenover ons, die een paar jaar ouder is dan wijzelf. 'Weet je zeker dat dat alles is wat je weet? Weet je moeder er niet nog iets van?' Luca kijkt op van zijn schrijfwerk en kijkt vragend naar David. 'Ik weet zeker dat dit alles is wat we weten. Ik heb het er daarstraks nog met mijn moeder over gehad, maar ze kon het zich niet eens meer herinneren. Misschien dat het komt omdat ze nog lichtelijk in shock is van door dood van mijn vader, maar ik denk dat ze het zich gewoon echt niet meer kan herinneren, omdat het zo lang geleden is,' zegt David.

Luca schrijft nog wat dingen op en dan kijken we elkaar even aan. Ik weet gewoon dat we hetzelfde denken: hier kunnen we op dit moment vrij weinig mee. 'Bedankt voor de informatie, David, we gaan kijken wat we er mee kunnen. Over een uurtje hebben we een gezamenlijke briefing met twee collega's van ons, die ook op de zaak zitten, en dan zullen we het er met hun ook over hebben,' zeg ik en Luca en ik schudden beide de hand van David. 'Ik hoop dat jullie er iets mee kunnen en als ik of mijn moeder nog meer weten, zal ik het komen melden,' antwoordt hij. 'Ja, is goed,' zegt Luca en na afscheid te hebben genomen, verlaat de zoon van Mason Cole de verhoorkamer. Ik neem een slok uit mijn beker, zodat de koffie op is, en kijk mijn vriend dan weer aan. 'Wat moeten we hier mee? Wat moeten we met halve informatie?' vraag ik me hardop af, maar Luca lijkt het niet eens te horen. Hij staart voor zich uit, diep in gedachten verzonken. Ik besluit hem maar niet te storen en wacht rustig af totdat hij iets wilt zeggen. 'Ik heb misschien een redenering, maar of er iets van klopt...tja...dat weet ik niet,' zegt Luca na een tijdje. 'Vertel op. Het is beter dan niets,' zeg ik. 'Oké. Wat nou als Cole bijvoorbeeld een anonieme tip heeft gegeven, zodat de Aurors een persoon konden oppakken? Wie? Dat weten we niet. Misschien iemand die een moord had gepleegd? Of iemand die iets gestolen had? In ieder geval iemand die iets had gedaan wat niet door de beugel kon. Stel nou dat hij of zij is opgepakt en voor een bepaald aantal jaar in Azkaban terecht is gekomen. Niet voor levenslang natuurlijk, want dan had diegene nu niet vrij rondgelopen, maar gewoon voor wat jaren. Wat nou als diegene wraak wilde op Mason, omdat hij of zij door hem in Azkaban is beland, en een heel plan heeft uitgestippeld om hem te vermoorden?'

Luca kijkt me vragend aan om te zien wat mijn reactie is. 'Het kan, zeker weten, maar wat heeft Jace Howard hier dan mee te maken? En hoe is de moordenaar erachter gekomen dat Cole de tip heeft geven, terwijl het een anonieme tip was?' zeg ik. 'Je kan veel zeggen, maar moordenaars komen altijd achter dingen waar 'normale' mensen niet achterkomen,' antwoordt Luca. 'En wat Howard betreft...tja...daar kom ik nog op terug.' 'Goed, laten we ons gaan voorbereiden op de briefing met Sirius en James en ondertussen denken we verder na over jouw redenering, want die kan nog best eens juist zijn,' zeg ik en ik sta op. 'Goed plan, lieverd,' zegt Luca en ook hij staat op.

POV Vince
'Vince, lieverd, wordt wakker.' Ik schrik op van de stem van mijn man en zijn hand op mijn schouder, die me door elkaar schudt. 'Hè? Wat?' vraag ik slaperig en ik wrijf de slaap uit mijn ogen, zodat ik hem kan aankijken. 'Onze ouders zijn er, dus het is wel zo gezellig als je ook naar beneden komt,' zegt Dennis lachend. Ik wil een vraag stellen, maar Dennis zegt al: 'en ja, je hebt drie uur liggen slapen.' Ergens verbaast het me niets dat ik zolang heb liggen slapen, want het was vannacht vier uur toen ik uit de studio kwam. Ik glimlach naar mijn man en sta dan wat moeizaam op van mijn bureaustoel. De drie uur slaap hebben mijn nek en rug in ieder geval niet goed gedaan. Ik pak de drie half afgeschreven teksten en mijn telefoon op van mijn bureau en loop dan achter Dennis mijn muziekkamer uit. 'Ga maar alvast naar beneden, lieverd, dan kleed ik me even om,' zeg ik en ik druk een kus op Dennis' wang. 'Ja, is goed. Niet weer in slaap vallen, hè?' zegt Dennis en ik begin te lachen. 'Ik ga het proberen,' zeg ik en dan loop ik onze kamer in en loopt Dennis de trap af richting de woonkamer. In de inloopkast pak ik snel een witte blouse en een zwarte broek die ik aantrek in plaats van mijn voetbalbroekje. Daaronder doe ik witte Nikes en dan loop ik naar onze aangrenzende badkamer om even snel mijn haar te checken. Het enige wat ik doe, is een hand erdoorheen halen en dan loop ik met mijn telefoon in mijn hand de slaapkamer uit en de trap af.

'Zo, meneertje is ook weer wakker,' zegt Jesse grijnzend, terwijl hij en mijn zus met glazen drinken achter zich aan zwevend richting de open schuifdeur, die naar de tuin leidt, lopen. 'Ja, een soort van,' zeg ik terug, waardoor Jesse begint te lachen. 'Als je drinken wilt, Vi, moet je het zelf pakken,' zegt Nikki. 'Wat ben je weer aardig, zussie,' zeg ik en een grinnik is het enige antwoord dat ik krijg. Ik loop naar de keuken, waar ik een glas water vul, en loop dan ook de tuin in om me bij de rest van alle mensen te voegen. Alleen Bo, Luca en Sirius zijn er niet, maar die zullen vast nog bezig zijn met hun zaak. Ik begroet oom Blaine, Skye, Noor, Niek, Stefan, Lisa (moeder van Dennis), Sven (vader van Dennis), Morris (vader van Jesse) en Evi (moeder Jesse), waarna ik bij mijn ouders aankom. 'Mag ik zeggen dat je er niet best uitziet?' zegt mijn vader en hij kijkt me bezorgd aan. 'Jij wel, pa, jij wel,' zeg ik en ik sla mijn armen om hem heen. Papa drukt een kus op mijn voorhoofd en als ik hem loslaat om mijn moeder een knuffel te geven, gaap ik eens. 'Het was behoorlijk laat geworden in de studio,' verduidelijk ik en dan geef ik mijn moeder ook echt een knuffel. 'Tja, nieuwe albums vergen veel tijd, dat is nou eenmaal zo,' zegt mijn moeder met een lach. Instemmend knik ik. 'Ben je verder wel oké?' vraagt mama vervolgens. 'Ja, alleen erg moe,' antwoord ik en dan gaan ook wij drie aan de lange tafel in de tuin zitten.

De gesprekken die gaande waren, stoppen meteen als Luca, Bo en Sirius de tuin in komen lopen en aan het gezicht van Bo en Luca is te zien dat ze een beetje gepikeerd zijn. Voor ook iemand maar wat kan zeggen, richten mijn beste vrienden zich naar Niek en vraagt Bo: 'heb jij Kingsley vandaag gesproken?' Niek zucht diep en knikt. 'Dan weet je dus zeker ook dat we bijna van de zaak zijn gezet door die klootzak?' zegt Luca en weer knikt Niek. 'Hoezo bijna? Wat heeft hem van gedachten veranderd?' vraagt Nikki. 'David Cole, zoon van Mason Cole, wilde ons dringend spreken, omdat hij wat belangrijks te meldde had. Als hij niet was gekomen, had Gerty Johnsen nu op de zaak gezeten,' zegt Bo met een boze blik. 'Ha, die loser...op deze zaak...laat me niet lachen,' zeg ik hoofdschuddend. 'Wat een grote grap!' 'Maar hoe nu verder?' vraagt Noor en ze kijkt van haar zoon en schoondochter naar haar man en weer terug. 'Kingsley heeft gezegd dat er echt zo snel mogelijk een dader aangewezen moet worden en als dat niet het geval is, gaat hij toch iemand anders op de zaak zetten,' zegt Niek. 'Snapt hij niet dat het geen enkele zin heeft om iemand anders op de zaak te zetten? Daar gaat het echt niet beter van worden,' zegt Sirius die iedereen gedag heeft gezegd en nu naast zijn man zit. 'Nee, hij wilt niet naar ons luisteren. Het enige dat onze geweldige Minster wilt, is dat het Ministry geen slechte naam krijgt,' zegt Stefan. 'Sukkel,' mompelen Bo en Luca tegelijk. 'Jesse heeft ons wel wat verteld, maar als ik het dus goed begrijp, zijn er twee mannen vermoord en lijkt er geen verband tussen die twee te zijn, toch?' zegt Evi. 'Ja, zo ongeveer dat, ja,' zegt Bo. 'Al heb ik wel een redenering voor het verhaal dat David Cole ons vertelde vanmiddag, maar we moeten er alleen nog achter zien te komen wat Jace Howard daarmee te maken heeft,' zegt Luca. 'En dat is?' vraagt Skye nieuwsgierig.

Luca vertelt aan ons wat hij ook aan Bo, Sirius en James heeft verteld en wat hij zegt, klinkt helemaal niet verkeerd. 'Misschien heeft die ex-Auror er wel wat mee te maken? Ik kan me namelijk niet voorstellen dat dat onzinnige informatie is,' zegt Jesse. 'Dat denken wij dus ook, maar hij lijkt wel van de aardbodem verdwenen te zijn,' zegt Sirius. 'Of hij is dood,' zegt Nikki en Bo, Luca en Sirius knikken instemmend. Dat kan natuurlijk ook. 'Trouwens, voor ik het vergeet te zeggen. Jess en ik hebben de twee lijken nog eens laten nakijken door collega's en die zeiden dat Cole en Howard op precies dezelfde manier zijn vermoord, met Avada Kedavra, maar dat daarvoor nog wel een spreuk is gebruikt. Welke, dat is nog steeds de vraag,' zegt Dennis. 'Die spreuk moeten we ook verder onderzoeken, maar er valt gewoon zo weinig over te vinden,' zegt Bo. 'Ik ken wel iemand die daar meer over weet dan het Ministry, dus ik kan haar vragen of ze er naar zou willen kijken?' stelt Sven voor. 'Als dat zou kunnen, dan zou dat geweldig zijn,' zegt Luca dankbaar. 'Tuurlijk! Als ik meer weet, laat ik het meteen weten,' antwoordt Sven. 'Nu we dit ook weer hebben gehad, is het denk ik tijd om gewoon gezellig te gaan kletsen en te gaan eten, want wij hebben afleiding nodig,' zegt Bo. 'Ik dacht dat je het nooit zou zeggen,' zeg ik grijnzend en ik krijg een middelvinger van Bo terug, maar wel met een lach.

'Waarom ben je soms zo vervelend, Vi?' vraagt Bo zich hardop af. 'Dan moet je bij die twee wezen,' zeg ik en ik wijs lachend naar pa en ma. 'Betrek ons hier niet bij,' zegt papa en hij steekt verdedigend zijn handen in de lucht. 'Je vader en ik hebben je leuk proberen te maken, maar—' Ma wordt onderbroken door Nikki die zegt met een grijns: 'maar ze hebben nogal gefaald!' Iedereen begint hartelijk te lachen. Ik schenk mijn zus een boze blik en daarna geef ik mijn man een klap tegen zijn schouder. 'Waarom lach jij?! Je bent met me getrouwd!' zeg ik, misschien een beetje gepikeerd. 'Sorry, Vi, echt, maar het is gewoon zo grappig,' lacht Dennis. Hij doet niet eens moeite om zijn lach in te houden, maar drukt wel een kus op mijn wang. Ik kijk iedereen aan de lange tafel hoofdschuddend aan en sta dan op van mijn stoel. 'Lachen jullie maar lekker verder. Ik ga in ieder geval mijn toverstok zoeken,' zeg ik en ik geef Nikki een uitdagende blik. 'Nee, Vi, flikker op!' Nikki heeft een soort van bange blik in haar ogen, omdat ze precies weet wat ik nu van plan ben. Mijn tweelingzus kan namelijk heel slecht tegen kietelen en daarom ben ik ook van plan om de kietelspreuk over haar te gaan uitspreken. 'Kom op, Vince, doe het!' roepen Bo, Luca, Jesse en Dennis enthousiast, die ook weten wat ik ga doen. 'Nee, Vince, het spijt me! Doe het nou niet!' roept Nikki. 'Met sorry zeggen, ben je te laat Nik. Ik zou het maar op een lopen gaan zetten, want anders lig je al meteen op de grond te spartelen als een vis op het droge,' zeg ik en Bo, Luca, Dennis en Jesse beginnen al hard te lachen. De rest kijkt alleen maar vragend naar het schouwspel. 'Fuck,' zegt Nikki en ze begint inderdaad verder de tuin in te rennen. 'Geloof me, jullie gaan zo heel hard lachen...alleen niet om mij,' zeg ik en met een grijns verdwijn ik het huis in.

Ik kwam er echt veel te laat achter dat ik nog moest melden dat het hoofdstuk niet zou komen, maar ik denk dat jullie dat ondertussen wel gemerkt hebben😅😂. Ik heb het deze week nogal druk gehad met afspreken, maar hier is wel weer een nieuw hoofdstuk. Hopelijk vinden jullie hem leuk. Maandag begint mijn school weer en ik heb ook wat toetsen aankomende week, dus ik moet ook nog gaan leren. Nu komt er dinsdag echt weer een hoofdstuk, dus tot dan!!

Xx deslimmenerd❤️❤️