~Luca~
Omdat Bo en ik geen idee hebben wat het wachtwoord is om bij Minerva te komen, en we geen zin hebben om zomaar in naar kantoor te verschijnselen, besluiten we eerst even bij onze peetmoeder langs te gaan om het wachtwoord te vragen. Zo gezegd zo gedaan. Als we alles hebben gepakt wat we nodig denken te hebben, verschijnselen we met Bo's Tijdswitcher voor het lokaal van Elize. 'Ik neem aan dat we eerst even kloppen voor we binnenvallen?' zegt Bo en ze kijkt me met een twinkeling in haar ogen aan. 'Ja, ook al ben ik er zeker van dat Elize alleen maar begint te lachen als we zonder te kloppen binnen komen lopen,' zeg ik lachend terug en Bo knikt instemmend. Ze brengt haar vuist omhoog en klopt drie keer op de deur van het Defence Against the Dark Arts lokaal. 'Binnen!' wordt er na een paar seconden geroepen. Ik grijp de deur klink vast en trek die naar beneden, waarna ik Bo met mijn andere hand meetrek het lokaal in. De vierdejaars Gryffindors en Slytherins kijken ons nieuwsgierig aan, maar twee jongens en een meisje beginnen vrolijk te lachen en komen meteen onze richting opgelopen. Daisy, Ben en Flynn zijn drie vierdejaars Gryffindors en zijn de nieuwe prankers van de school. Na hun eerste prank, die ze uithaalden in hun eerste jaar, had Elize ze geadviseerd om met ons te praten over advies voor nog betere pranks. Natuurlijk had ze het ook zelf kunnen doen, maar blijkbaar vond ze het een leuk idee dat wij de nieuwe generatie prankers zouden helpen. Dus de eerste keer dat Vince, Nikki, Jesse, Dennis, Bo en ik dat jaar weer op Hogwarts te vinden waren, heeft Elize de drie tieners aan ons voorgesteld en sindsdien helpen we ze af en toe met het bedenken van pranks en voeren we er wat met ze uit.

Bo en ik geven Daisy, Ben en Flynn een high five en Ben zegt enthousiast: 'jullie moeten echt horen wat voor prank we gisteren hebben uitgehaald!' Bo en ik kijken elkaar grijnzend aan en kijken dan weer terug naar de drie opgewekte Gryffindors. 'We willen heel graag horen wat jullie nu weer hebben uitgevreten, maar we moeten nu echt even met professor McGonagall praten omtrent een zaak die we moeten oplossen. Als we nog tijd hebben, zoeken we jullie op en kunnen jullie uitgebreid vertellen wat jullie gisteren hebben gedaan,' zegt Bo met een vriendelijke glimlach. Alle drie knikken ze en dan gaan ze weer op hun plekken zitten. 'Ik had jullie hier nu niet verwacht,' merkt Elize op en ze geeft ons beiden een stevige knuffel. 'Eigenlijk hadden we ook besloten om hier niet langs te gaan voor informatie, maar zoals je hebt kunnen lezen, in het 'geweldige' artikel in The Dailey Prophet, staan we met legen handen op dit moment,' zeg ik zuchtend. 'Ze waren inderdaad hard voor jullie. Rem en ik begonnen ervan te walgen wat ze hadden geschreven. Die journalisten weten totaal niet hoe het is om in een situatie te zitten, dus trek je er alsjeblieft heel weinig van aan.' 'Met Gerty Johnsen is het erg moeilijk om je er niks van aan te trekken,' zegt Bo en ze krijgt een boze blik in haar ogen als ze aan onze collega denkt. 'Gerty is een asshole,' zegt Elize en Bo en ik grinniken even.

'Kan ik jullie nog ergens mee van dienst zijn of kwamen jullie alleen even buurten?' 'We wilden graag Minerva spreken om te vragen of we Sprout en Binns kunnen lenen voor een verhoor, dus we hebben het wachtwoord nodig,' zeg ik. 'Aha, het wachtwoord is 'Biscuit' en praat dan meteen ook even met Albus en Armando. Zij zullen de twee slachtoffers ook zeker kennen,' zegt Elize. 'Oh ja, daar hadden we nog helemaal niet aan gedacht! Bedankt voor de tip,' antwoordt Bo dankbaar. 'Geen dank! Succes!' zegt Elize. 'Bedankt! Jij ook en tot straks,' zeggen Bo en ik tegelijk. 'Tot straks!' Elize knipoogt naar ons en richt haar aandacht dan weer op de vierdejaars, terwijl wij het lokaal verlaten. 'Kom, we verdwijnselen met de Tijdswitcher. Dat is sneller,' zeg ik. 'Ja, is goed,' zegt Bo en ze pakt mijn hand vast. Met mijn Tijdswitcher verdwijnselen we en voor de spuwer komen we terecht. Ik zeg het wachtwoord en de muur verdwijnt, waardoor de stenen wenteltrap tevoorschijn komt en ons voor de deur van het kantoor brengt. Ik klop drie keer en na de stem van onze favoriete professor gehoord te hebben, lopen we het kantoor in. Jammer genoeg is ze niet alleen, want ook Severus Snape is aanwezig.

'Kijk eens aan, daar hebben we de twee Aurors die een moordzaak proberen op te lossen,' zegt Snape sarcastisch. Minerva geeft hem een bestraffende blik, maar Bo en ik rollen alleen met onze ogen. Deze man is zo vermoeiend. 'Jongens, Het is goed jullie weer te zien! Kan ik iets voor jullie betekenen?' vraagt Minerva glimlachend, terwijl ze ons allebei een knuffel geeft. 'We wilden eigenlijk vragen of we Sprout, Binns en jou kunnen lenen voor een verhoor?' zeg ik. 'Ja, tuurlijk is dat goed! Ik ga ze meteen halen,' zegt Minerva. 'Kunnen we het trouwens hier, in jouw kantoor doen, want we willen Albus en Armando er ook bij betrekken?' zegt Bo en weer knikt de oudere dame. 'Helemaal prima! Severus wij praten later verder,' zegt Minerva en ze verlaat haastig haar kantoor. Snape loopt ook weg nadat hij ons een woedende blik heeft gegeven. Het duurt niet lang voordat de Headmistress terugkomt met de afdelingshoofden van Hufflepuff en Ravenclaw en Bo en ik geven beide een hand en bedanken ze voor hun komst. Als iedereen zit, en ook Albus en Armando geïnteresseerd luisteren, zeg ik: 'zo, wat kunnen jullie ons vertellen over Mason Cole en Jace Howard?'

Het gesprek duurt uiteindelijk bijna twee uur en daarna besluiten we ook nog langs te gaan bij alle docenten die Jace en Mason hebben lesgeven. Die gesprekken duren bij elkaar bijna twee uur en om half twee zitten we dan ook verslagen weer in het hoofdkwartier op de bureaustoel achter het bureau van mijn hokje. Het lijkt alsof de goden ons vervloeken, maar we mogen gewoon geen bruikbare informatie krijgen of zo. 'Ik vraag me af of we ooit nog uit deze put gaan komen,' zeg ik hardop en Bo, die op mijn schoot zit, kijkt me verontwaardigd aan. 'Vanochtend loop je me wijs te maken dat we deze zaak gaan oplossen en nu loop je mooi te zeggen dat je je afvraagt of we ooit nog uit de put gaan komen waarin we zitten. Lekker positief weer, Luca,' zegt Bo sarcastisch. 'Ja, sorry hoor dat ik je valse hoop heb gegeven. Ik had gedacht dat we vandaag wel eens geluk zouden hebben, maar ik wist toch ook niet dat vandaag wéér een slechte dag zou worden,' zeg ik lichtelijk gefrustreerd terug. Inderdaad had ik gedacht, of in ieder geval gehoopt, dat vandaag eindelijk een goede dag zou zijn, maar niets is minder waar. Het is even stil en allebei zijn we diep in gedachten. De moed begint me steeds meer in de schoenen te zakken en dat heb ik niet heel vaak. Normaal ben ik altijd heel optimistisch, net zoals vanochtend, maar deze zaak lijkt onoplosbaar en dat is een heel slecht teken.

Bo en ik worden beide uit onze gedachten gerukt door een assistent van Kingsley, die zijn keel een paar keer schraapt. We kijken de man vragend aan, maar hij lijkt niet van plan iets te zeggen. 'Zeg, heb je nog wat te melden of blijf je onze tijd hier verdoen door ons dom aan te staren?' zegt Bo bars. Ik knijp zachtjes in mijn vriendins heup om aan te geven dat ze zich rustig moet houden en meteen krijgt ze een iets vriendelijkere uitdrukking op haar gezicht. 'De Minister wilt jullie nu spreken,' zegt de assistent en een grote zucht ontsnapt uit mijn mond. 'Ook dat nog,' mompel ik, maar wel zo zachtjes dat alleen Bo het hoort. 'Kan het niet op een ander moment, want we zijn namelijk bezig met het oplossen van een moordzaak?' vraag ik, nu wel hardop, maar de man schudt beslist zijn hoofd. 'De Minster eist jullie nu te spreken en hij duldt geen tegenspraak.' Ik trek een wenkbrauw op en ik zie Bo hetzelfde doen. 'Het is dat je het zo aardig vraagt,' zegt Bo sarcastisch. Ze staat op van mijn schoot en trekt mij ook overeind. Bo is vandaag wel in een sarcastische bui. Hand in hand lopen we de assistent achterna en met de lift gaan we een verdieping omhoog. Met de Tijdswitcher waren we veel sneller geweest, maar blijkbaar verwacht Kingsley dat we gewoon via de lift komen. Als we de lift uitstappen, lopen we even door wat gangen en dan duikt de deur van Kingsley's kantoor op.

De assistent houdt de deur voor ons open als Kingsley een 'binnen' heeft geroepen, en sluit de deur weer achter ons, terwijl hij zelf buiten het kantoor blijft. De donkere man achter het grote bureau kijkt op van wat papieren en gebaard naar de twee stoelen voor zijn bureau. 'Fijn dat jullie wilden komen,' zegt Kingsley en hij glimlacht naar ons, maar zijn ogen doen niet mee. Ik heb vanaf het moment dat ik deze man ontmoette, jaren geleden alweer, altijd sympathie voor hem gevoeld, maar nu is die ver te zoeken. 'We hadden weinig keuze,' zeg ik en zonder een spier te vertrekken, kijk ik de man tegenover me aan. 'Ja, ik weet het, maar ik had anders gedacht dat jullie niet zouden komen,' verontschuldigt de Minister zich. 'Nou, vertel maar gewoon waarom we hier zijn, want aan die verontschuldigingen hebben we weinig,' zegt Bo. 'Je hebt gelijkt,' zegt Kingsley, 'ik wil graag weten hoe het ervoor staat met jullie zaak?' 'Ja, ehh...' begin ik stotterend, maar gelukkig redt mijn telefoon me door te trillen in mijn zak. Ik pak hem eruit en zie James' naam op het scherm staan. 'Met Luca,' zeg ik als ik opneem. 'We hebben al twee dagen verkeerd zitten zoeken, Luca!' zegt James meteen. 'Wat bedoel je?' vraag ik verward. 'We komen net bij Jessica Howard vandaan en ze kon zich weer herinneren dat haar man het over een al oudere man had, dus die is nu sowieso al met pensioen. Sirius en ik gaan meteen opzoek naar de adressen van de mannelijke ex-Aurors,' legt de zwartharige man aan de andere kant van de lijn uit. 'Is goed! Weet ze de naam van hem nog niet?' zeg ik. 'Nee, ze probeert zich het al de hele tijd te herinneren, maar het wilt maar niet terugkomen,' antwoordt James. 'Oké, hopelijk komt het weer snel bij haar boven drijven. We spreken elkaar om drie bij de gezamenlijke briefing,' zeg ik. 'Ja, ik hoop het ook. Tot straks,' zegt James en dan hangt hij op. Ik berg mijn telefoon weer op, negeer de vragende blik van de man voor me en kijk Bo meteen aan. 'Het is een mannelijke, nu, ex-Auror waar Howard ruzie mee heeft gehad. Sirius en James gaan meteen opzoek naar de adressen van de ex-Aurors,' zeg ik. 'Fijn, toch nog iets positiefs vandaag,' zegt Bo opgelucht.

'Is dat het enige dat jullie hebben?' onderbreekt Kingsley ons gesprek. 'Ja, maar we weten haast 100% zeker dat de ex-Auror die we zoeken, als hij natuurlijk nog niet dood is, ons verder kan helpen. Hij weet iets wat niemand, zelfs de vrouw van Howard en het Ministry niet, weet,' zeg ik. 'Ik wil niet veel zeggen, maar dat is echt veel te weinig, jongens. Jullie zijn nu al drie dagen met deze zaak bezig en hebben nog niet eens een naam van een fatsoenlijke verdachte,' zegt Kingsley. 'Ik denk dat ik jullie maar van de zaak ga halen,' vervolgt hij ernstig. Bo's ogen schieten vuur en ze springt boos op. 'Wij doen al drie dagen lang ons stinkende best om erachter te komen wie deze moorden heeft gepleegd, alleen is er gewoon niks te vinden met de informatie die we hebben. Degene die het gedaan heeft is goed, heel goed, en geen van onze collega's had op dit moment een fatsoenlijke verdachte gehad! Dat kan gewoon niet,' zegt Bo boos. 'Haal ons maar van de zaak af en zet Gerty Johnsen er of zo op, ik weet dat je zo grote fan van hem bent, maar als diegene die er opgezet wordt een vraag heeft, mag ie het lekker zelf uitzoeken. Dan stoppen Bo en ik er ook helemaal mee,' snauw ik, terwijl ook ik opsta. De donkere man achter het grote bureau lijkt na te denken over onze woorden en precies als hij wat wilt zeggen, gaat de deur open en komt het hoofd van de assistent weer tevoorschijn.

'Er is ene David Cole die graag met meneer Smith en mevrouw Black wilt praten. Het is nogal belangrijk, zegt hij,' zegt de man en Bo en ik kijken elkaar vragend aan. Gaat deze dag misschien toch beter worden dan we dachten? 'We gaan meteen mee,' zegt Bo en ze loopt het kantoor al uit. Ik draai me nog even om en kijk Kingsley met een onsympathieke blik aan, maar als hij niks zegt, verlaat ook ik het kantoor. Blijkbaar hebben we nog een kans.

Ja, ja, een nieuw hoofdstuk. Ik heb nu lekker vakantie en dan twee en een halve week na de vakantie begint mijn toetsweek. Ik hoef dus gelukkig niet in de vakantie te leren. Gaat het goed met jullie? Met mij gaat het prima, dus ik hoop dat het ook goed gaat met jullie. Ik moet nog even kijken of dinsdag een nieuw hoofdstuk komt. Als ik niks laat weten, komt het hoofdstuk gewoon. Anders komt hij op een andere dag of gewoon pas weer zaterdag. Jullie zullen het vanzelf wel zien. Tot dan!!

Xx deslimmenerd❤️❤️