~Bo~
*woensdag*
Om kwart over acht zitten Luca en ik aan het ontbijt. De anderen liggen alle vier nog te slapen en ik geef ze gelijk. Dennis en Jesse zijn vrij, Nikki hoeft pas tegen het eind van de ochtend te trainen en Vince heeft het gisteren erg laat gemaakt, want na het interview moest hij nog de studio in voor zijn nieuwe album. 'Ik zat eraan te denken om vandaag bij Hogwarts langs te gaan en met Sprout, Binns en McGonagall te praten. Misschien kunnen zij ons meer vertellen over Jace en Mason waar we iets aan hebben,' verbreekt Luca de stilte en ik kijk verrast op van mijn kop koffie. Ik was nogal in gedachten verzonken. 'Ja, ja, dat kan wel,' mompel ik en ik staar naar de muur achter Luca. Het is pas de derde dag van de zaak, maar ik merk nu al dat hij me zwaar valt, zeker ook omdat we nog helemaal geen verdachten hebben. 'Hé, Bootje, het komt allemaal goed, echt,' zegt Luca. Hij staat op van zijn stoel, hurkt naast mijn stoel neer en slaat zijn arm om me heen. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en een traan verlaat mijn ooghoek. Nog nooit eerder tijdens een zaak heb ik moeten huilen, maar deze is zo anders dan de rest. 'Lieverd, niet huilen, dat is toch helemaal niet nodig. We doen dit samen met James en Sirius en het gaat ons lukken. Ik beloof het je, echt!' Luca kijkt me met een lieve glimlach aan en veegt de traan van mijn wang, waarna hij een kus op mijn lippen drukt.

'Ik wil gewoon niet dat er nog iemand wordt vermoord of dat we er gewoon niet achterkomen wie het heeft gedaan,' mompel ik en ik sla mijn ogen neer. 'Oh, kom op, Bo! Deze zaak is misschien raar, maar we hebben elke andere zaak die we hebben gehad ook opgelost, of niet soms? Deze gaan we ook oplossen, heus!' Luca klinkt behoorlijk zelfverzekerd en ik begin het wel te geloven. 'Ja, je hebt vast wel gelijk,' zeg ik en ik glimlach zwakjes. 'Kijk, daar is die prachtige glimlach weer van je!' Luca veegt een plukje haar uit mijn gezicht en mijn glimlach wordt groter. Ik druk een kus op Luca's wang en dan gaat hij weer tegenover me zitten. Het ontbijt verloopt een stuk gezelliger dan daarvoor en om kwart voor negen pakken we al onze spullen en verschijnselen we met mijn Tijdswitcher naar het Ministry. Ik ben blij dat we niet door de centrale hal moeten en dat we gewoon al naar het hoofdkwartier kunnen verschijnselen, want ik heb het vermoeden dat er journalisten op ons staan te wachten om ons te spreken. We hebben The Daily Prophet nog niet gelezen, die nemen we altijd mee vanuit het hoofdkwartier, dus we zijn wel benieuwd wat erin staat over de twee moorden en natuurlijk over ons, Sirius en James. Luca duwt de deur van het hoofdkwartier open en hand in hand lopen we naar binnen. We willen naar onze onze hokjes lopen, om de laatste spullen te pakken voor de briefing van negen uur, maar Gerty Johnsen, een niet zo aardige collega die drie jaar ouder is dan Luca en ik, houdt ons grijnzend tegen. Het is alleen niet een vriendelijke grijns, maar een valse. Luc en ik kijken elkaar zuchtend aan en weten precies hoe laat het is.

'Wat moet je, Gerty?' vraag ik en ik rol vermoeid mijn ogen als Gerty met The Daley Prophet begint te zwaaien. 'Hebben jullie al gelezen dat jullie en jullie zaak een groot artikel in de krant hebben gekregen? Jammer genoeg nog nog net niet de voorpagina, maar toch,' zegt Gerty en zijn grijns wordt alleen maar valser als Luca en ik onze hoofden schudden. Hij slaat de krant open op de tweede pagina en drukt hem dan in de handen van Luca. We beginnen te lezen en laat ik zeggen dat we met de grond gelijk worden gemaakt. Het gaat vooral over het feit dat we te weinig ervaring hebben en alleen maar gekozen zijn, omdat we de zoon en schoondochter van Niek zijn. Ook moet er zo snel mogelijk iemand anders op de zaak gezet worden, zodat er een fatsoenlijke verdachte kan worden aangewezen. 'Ze hadden wel iets aardiger mogen zijn,' merkt Luca met een opgetrokken wenkbrauw op en ik knik instemmend. Gerty is het daar natuurlijk niet mee eens en zegt: 'ze hebben toch gewoon gelijk? Jullie hebben veel te weinig ervaring en worden de hele tijd voorgetrokken door jullie pappie en schoonpappie. Hij zou eens iemand met meer hersenen en ervaring op zo'n belangrijk zaak moeten zetten!' Luca en ik zuchtend heel diep, wetend op wie Gerty doelt. 'Je hebt het zeker over jezelf?' zeg ik en ik rol voor de zoveelste keer met mijn ogen als Gerty knikt. De blik in zijn ogen laat zien hoe vol hij van zichzelf is. Het is zo walgelijk. 'Het spijt me dat we niet langer kunnen aanhoren hoe geweldig je bent, maar Bo en ik hebben over tien minuten een briefing, dus wij gaan,' zegt Luca geïrriteerd. Hij pakt mijn hand en duwt Gerty zonder pardon aan de kant, zodat we er langs kunnen. 'Lul,' mompelen we tegelijkertijd.

Vijftien minuten later zitten we in de vergaderruimte aan de vergadertafel te wachten op de komst van Sirius en James. De twee mannen zijn aan de late kant, maar dat geeft Luca en mij de tijd om wat af te koelen van het gesprek met Gerty. Die gast heeft sinds het moment dat we onze opleiding hebben afgerond een pesthekel aan ons. Het is maar goed dat hij zijn school gevolgd heeft op Ilvermorny, want anders hadden we sowieso ruzie met hem gehad tijdens onze schooltijd. 'Sorry dat we iets te laat zijn. Sirius moest nog koffie halen,' zegt James en Luca en ik beginnen even kort te grijnzen. 'Als je maar ook voor ons hebt meegenomen, Siri,' zeg ik en de man met de knot knikt lachend. 'Altijd, dat weten jullie toch,' zegt Sirius en hij zet voor ons beiden een beker koffie neer. 'Thanks,' zegt Luca en terwijl James en Sirius gaan zitten, nemen wij allebei een slok. James' blik wordt meteen ernstig als hij ons weer aankijkt en Luca en ik kijken elkaar even verbaast aan. James is één van de laatste personen die snel heel ernstig kijkt, dus ik vraag me af wat er is. 'Ik neem aan dat jullie The Dailey Prophet hebben gelezen?' vraagt hij en Luca en ik knikken bitter. 'Ja, Gerty Johnsen moest het ons zo nodig laten zien,' zeg ik een tikkeltje chagrijnig. 'Gerty is bijna nog een grotere loser dan Snivellus en dat wilt wat zeggen,' zegt Sirius en hij rolt vermoeid zijn ogen. 'Daar zit zeker iets in, maar laten we maar beginnen, des te sneller kunnen we weer aan het werk,' zegt Luca en James, Sirius en ik knikken. 'Zijn jullie gisteren nog achter iets belangrijks gekomen?' vraag ik hoopvol, maar de teleurstelling in de ogen van James en Sirius zegt al genoeg. 'Zoals verwacht, hebben we geen ongewone nieuwe spreuk aangetroffen in het registeren in de afgelopen tien jaar. Verder hebben we éénderde van onze collega's gesproken over Jace Howard, maar de meesten wisten niet eens wie het was, behalve dan dat hij vermoord is. Sommigen wisten wel degelijk wie hij was, want zij zaten tegelijk met hem op Hogwarts, maar zij hebben nooit ruzie met Jace gehad, dus die vielen ook af,' vertelt James. 'Hebben jullie echt helemaal niks?' vraagt Luca, maar beiden mannen schudden hun hoofd. 'We zijn ook nog even langs de plaats delict gegaan om te kijken of de dader sporen had achtergelaten, maar degene die hierachter zit, gaat heel grondig te werk en verwijdert alle sporen die hij of zij maakt,' zegt Sirius.

'Nou, dat is echt top nieuws,' zeg ik sarcastisch. 'Luca en ik hebben namelijk ook niks gevonden, geen verband, helemaal niks.' 'We hebben zelf gekeken, Nikki heeft gekeken en 's avonds hebben Jesse en Dennis er nog naar gekeken, maar ook zij vonden niks,' vult Luca mij aan. 'Wat nu?' vraagt James na een korte stilte. 'Luca kwam met het idee om vandaag naar Hogwarts te gaan en met Sprout, Binns en McGonagall te praten, in de hoop dat zij iets weten wat ons verder kan helpen. Dat gaan wij in ieder geval doen,' zeg ik. 'Ja, dat is wel slim. James en ik gaan sowieso verder met het ondervragen van onze collega's en ik had misschien het idee om ook nog even, voor de zekerheid, bij Jessica Howard langs te gaan om te kijken of ze misschien al de naam weet van de Auror die we zoeken,' zegt Sirius. 'Ja, doe maar. Dat is denk ik wel handig,' zegt Luca. 'Komt voor elkaar! Willen jullie vandaag nog een gezamenlijke bespreking houden of niet?' zegt James en Luca en ik kijken elkaar aan. 'Maakt mij niet uit. Wat jij, Luc?' zeg ik en mijn vriend lijkt even diep na te denken. 'Laten we er voor de zekerheid maar ééntje houden om drie uur, zodat we het even goed kunnen hebben over de mogelijke verdachten die we op dat moment hebben,' zegt Luca uiteindelijk. 'Is goed. Als we iets belangrijks tegenkomen, bellen we wel meteen,' zegt Sirius. 'Ja, is goed. Voor ons geldt hetzelfde,' zeg ik en dan staan we allemaal op om de vergaderruimte weer te verlaten. 'Op naar Hogwarts dan maar,' zegt Luca en hij pakt mijn hand vast. 'Jep, op naar Hogwarts,' zeg ook ik.

Ik ben weer een laat, maar het hoofdstuk is er tenminste. Ik moest wat dingen regelen en nog leren voor mijn toets van donderdag, maar alles is gelukkig gebeurt, dus nu heb ik eindelijk tijd om het hoofdstuk erop te zetten. Zaterdag een nieuw hoofdstuk, dus tot dan!!

Xx deslimmenerd❤️❤️