~Bo~
We landen voor de deur van het hoofdkwartier en Luca duwt hem meteen open. Hand in hand lopen we naar het hokje van James en Sirius en de twee mannen zitten druk in allemaal mappen te bladeren. Hun bureaus liggen helemaal vol en het verbaast me dat ze nog overzicht kunnen houden. De Wizarding World loopt achter ten opzichte van de Muggle World, maar we lopen natuurlijke helemaal achter ten opzichte van de wereld van papa, Niek en Elize, de wereld waarin Luca, Nikki, Jesse, Vince, Dennis en ik ook een huis, eerder een villa, hebben gekocht twee jaar geleden. 'Het is goed dat jullie er zijn. We hebben wat te bespreken,' zegt Sirius. 'Hebben jullie wat gevonden?' vraagt Luca, terwijl Sirius en James wat mappen oppakken en voor ons uitlopen richting de deur. 'Daar komen we zo op. We moeten eerst even een rustig plekje opzoeken, de vergaderruimte,' zegt James. We volgen de twee beste vrienden het hoofdkwartier uit en gaan de ruimte binnen die tussen Nieks kantoor en het hoofdkwartier inzit. We gaan aan de vergadertafel zitten en James en Sirius verspreiden de meegenomen mappen over de tafel.

'Nou, vertel op. Wie is Mason Cole?' zeg ik en ik leun achterover in mijn stoel. 'Prongs en ik hebben eerst gezocht naar antwoorden op de vraag: wie is Mason Cole nou eigenlijk? Mason is een 58-jarige man die geboren is op 17 januari 1949. Hij is op zijn 25ste op het Department of Magical Transportation komen werken in de Portkey Office. Op 28 november 1977 is hij getrouwd met zijn vrouw, Lisa Cole, en op 25 oktober 1978 hebben zij samen hun eigen kind, een zoon, David Cole gekregen,' vertelt Sirius en James heeft ondertussen al een stuk perkament naar ons toegeschoven met daarop de informatie die Sirius net vertelde. Luc en ik kijken elkaar even aan en knikken goedkeurend. Op James en Sirius kan je altijd rekenen en vertrouwen. 'Daarna zijn we naar informatie gaan zoeken wat er in Cole's leven gebeurd kan zijn, waardoor mensen hem zo erg haten dat ze hem wilden vermoordden. We kunnen ten eerste benadrukken dat deze man nog nooit in aanraking is gekomen met Aurors, op een slechte manier dan, maar —' James stopt even met praten en kijkt Sirius aan. 'Maar...?' vraagt Luca en hij maakt een gebaar dat ze door moeten praten. 'Twee jaar geleden heeft Mason een hoge positie binnen zijn Department betreden. Het is niet van hemzelf gekomen, juist vanaf hogerop, maar degene die op die positie zat, Luke Watson, was daar totaal niet blij mee. Cole en Watson zijn aardig op de vuist met elkaar gegaan en Luke heeft Mason zelfs bedreigd. Niet met de dood, maar wel met andere dingen. We hebben dus die Luke Watson nagetrokken, maar die blijkt vorig jaar overleden te zijn aan een hartstilstand,' maakt Sirius het verhaal af.

'We hebben dus geen verdachte?' zeg ik en ik voel de moed lichtjes in mijn schoenen zakken als ik de hoofden van de twee mannen tegenover ons zie knikken. 'Dat is niet zo best,' zegt Luca bezorgd. 'Klopt, maar het lijkt erop dat Cole geen vijanden heeft, nou, niet waarvan wij weten,' zegt James. 'Weten jullie al of hij familie of vrienden heeft die gestorven zijn in the Battle of Hogwarts? Ik vraag me namelijk af of hij al uit zichzelf op het kerkhof was om iemand te bezoeken of dat hij juist daarheen is gelokt,' zeg ik. 'Daar ben ik nu mee bezig, terwijl James door blijft zoeken naar mogelijke verdachten,' zegt Sirius. 'Hij heeft er sowieso geen familie liggen, maar vrienden moet ik nog uitzoeken.' 'Denk je dan dat iemand hem daarheen heeft gelokt? Met Imperio?' zegt Luca en hij, James en Sirius kijken me vragend aan. Ik denk even na over mijn antwoord en begin na even dan te praten. 'Als hij daar geen vrienden heeft liggen, laten we daar nu even van uitgaan, dan moet hij daarheen gelokt of iets in die trant zijn. Cole kan nooit ontvoerd zijn, want Jesse en Dennis hebben geen plekken op zijn lichaam gevonden die leiden naar lichamelijk contact. Imperio is dan zeker mogelijk, maar dan zou de moordenaar dichtbij Mason geweest moeten zijn en mijn gevoel zegt dat dat niet gebeurd is. Ik denk dat we met iemand te maken hebben die dit al heel lang geleden voorbereid heeft en misschien zelfs wel zelf spreuk(en) heeft gemaakt hiervoor.'

'Dat klinkt logisch. Maar als wat jij zegt klopt, ben ik ook behoorlijk bang dat Mason Cole niet de enige gaat zijn,' zegt Luca. 'En we hebben dan te maken met een uiterst bedreven tovenaar of heks, want er zijn niet veel mensen die zelf een spreuk kunnen ontwikkelen,' zegt James. 'Ja, dat zal helemaal niet best zijn. We moeten zo snel mogelijk een verdachte kunnen aanwijzen door nog meer informatie over Mason Cole en zijn verleden op te zoeken en onze oren en ogen goed openhouden. Alleen op die manier kunnen we ervoor zorgen dat de dader zo snel mogelijk opgepakt wordt,' zeg ik en de drie mannen waarmee ik in de ruimte zit, knikken. 'Hoe nam Lisa Cole het nieuws trouwens op?' vraagt Sirius na een korte stilte. 'Slecht. Ze was in shock en staarde alleen maar voor zich uit. Ik heb bij de buren aangebeld en de buurvrouw, Denise Row, zou zich om Lisa bekommeren. We hebben met haar afgesproken dat we morgen tussen tien en elf terugkomen voor een verhoor,' vertelt Luca. 'Ergens hoop ik erop dat haar zoon, David, morgen bij haar is, zodat we ook meteen met hem kunnen praten,' voegt hij er niet veel later aan toe. 'God, ik heb met die arme vrouw te doen,' zegt James met een medelevende blik. Wij knikken instemmend.

We sluiten de kleine vergadering snel daarna af en gaan weer aan het werk. James en Sirius gaan door met het zoeken van informatie en Luca en ik proberen alle informatie die we al hebben op een rijtje te zetten. Na een lange werkdag komen we dan ook wat vermoeid thuis aan. 'Luca? Bo?' Zijn jullie dat?' roept Nikki vanuit de woonkamer, terwijl Luca en ik onze jassen ophangen aan de kapstok en onze schoenen uittrappen. 'Ja, wij zijn het,' zeg ik met een glimlach als we de woonkamer instappen. We hebben wat mappen meegenomen, zodat we die nog even grondig kunnen bekijken. Luca en ik begroeten Nikki, Jesse en Dennis, die op de ene bank zitten, en gaan dan op de andere zitten. 'En, al meer te weten gekomen?' vraagt Jesse en onze drie beste vrienden kijken ons vragend aan. Jesse en Dennis zullen Vince en Nikki vast al ingelicht hebben, zeker omdat wij er de tijd niet voor hebben gehad. 'Nee, we hebben niet eens één verdachte,' zucht Luca en hij gaat onderuit gezakt zitten. 'Geen één? Hoe is dat nou weer mogelijk?' vraagt Dennis verbaast. 'Voor zover we kunnen natrekken, met de dingen waarover het Ministry beschikt, heeft Mason Cole geen enkele rivaal. Nou ja, hij had er eentje, maar die is vorig jaar overleden aan het hartstilstand. Misschien zijn er wel dingen gebeurd waarvan het Ministry niks weet, maar daar zullen we morgen wel achterkomen als we met zijn vrouw, Lisa Cole, gaan praten,' leg ik uit. 'Jeetje, jongens, als we kunnen helpen, moeten jullie het zeggen, hè,' zegt Nikki bezorgd. 'Ja, dat zullen we doen, Nik. Gelukkig zitten Sirius en James ondertussen ook al op de zaak, dus we zijn niet alleen,' zegt Luca en hij slaat een arm om me heen.

De voordeur gaat open en dicht en niet veel later staat Vince in de woonkamer. Hij begroet Nikki en mij met een kus op onze wang, zijn man krijgt een zoen en Luca en Jesse krijgen een handdruk. Dan ploft hij bij ons op de bank. Ja, Dennis en Vince zijn vorig jaar getrouwd. 'Zo, vertel eens alle fijne details over die interessante zaak van jullie. Dan zal ik mijn intelligente brein er eens op loslaten,' zegt Vince en we beginnen allemaal even te lachen. 'Zo, Vi, nu moeten Jess en Den ons eerst even vertellen of ze nog wat interessants hebben ontdekt aan het lichaam van Mason Cole,' zeg ik met een lach. Iedereen wordt weer serieus en Luca en ik kijken de twee mannen belangstellend aan. 'Zoals ik had gezegd, zouden we jullie bellen als we iets bijzonders zouden ontdekken. Dat is dus niet het geval. Cole is, zoals we al hadden vastgesteld, vermoord met Avada Kedavra rond half tien 's ochtends,' zegt Jesse. 'Ook hebben we geen blauwe plekken, of iets in die trant, gevonden die leiden naar fysiek contact,' maakt Dennis het verhaal af. 'Ik begin steeds meer te denken dat wat jij daarstraks zei, Bo, klopt. Of Mason moet daar geweest zijn om een vriend of vriendin te bezoeken en is ter plekken vermoord,' zegt Luca tegen mij. 'Ja, dat is ook nog mogelijk,' zeg ik terug. 'Nou word ik helemaal nieuwsgierig. Vertel op,' zegt Vince en hij kijkt ons haast opgewonden aan.

We vertellen onze vier beste alles wat we tot nu toe te weten zijn gekomen en als we klaar zijn, kijken we ze hoopvol aan. Misschien zien zij iets wat wij over het hoofd hebben gezien. 'Weten jullie al iets over zijn jeugd? Iets over zijn tijd op school? Heeft hij op Hogwarts gezeten?' Nikki stelt de drie vragen snel achter elkaar en leunt dan even tegen Jesse aan. 'Nee, daar zijn we nog niet aan toegekomen. Voor zover we weten heeft hij van 1960 tot en met 1967 op Hogwarts gezeten in Hufflepuff, maar meer weten we ook niet,' zegt Luca. 'Waarom wil je dat weten?' 'Nou, misschien heeft hij wel dingen gedaan op Hogwarts waar jullie op het Ministry niets van weten—' zegt Nikki. 'En door die gebeurtenissen heeft hij misschien vijanden overgehouden die hem dood wilden hebben,' maak ik Nikki's zin af. 'Precies,' zegt mijn beste vriendin. 'Het zou best kunnen. Maar waarom zou iemand, die hij uit zijn schooltijd kent, hem nu dan pas vermoorden? Waarom heeft diegene dat dan niet eerder gedaan?' vraagt Dennis zich hardop af. 'Ja, dat is ook waar. Laten we morgen maar gewoon met Lisa Cole gaan praten en hopelijk kan zij antwoord geven op al onze vragen,' zegt Luca en ik knik instemmend. 'Anders kunnen jullie altijd nog naar Sprout gaan, of McGonagall, want die zullen hem misschien nog wel kennen uit zijn schooltijd en kunnen vertellen wat voor jongen hij was,' oppert Vince.

'Dat kunnen we inderdaad ook nog doen. Je hebt met de hersenloze brein van je toch nog wat zinnigs bedacht, Vi,' zegt Luca met een plagende toon tegen Vince. Vince steekt alleen zijn middelvinger op als antwoord. 'Als jullie het niet erg vinden, stoppen we nu even over de zaak, want ik begin koppijn te krijgen,' zeg ik en ik leun vermoeid tegen de schouder van mijn vriend. 'Het is zeker lang geleden dat je je hersenen hebt gebruikt, dat ze zo pijn doen?' zegt Jesse en hij kijkt me met een grijns aan. 'Ik heb tenminste hersenen die pijn kunnen gaan doen van het denken,' zeg ik terug. 'Die was laag, Blackie,' zegt Jesse, maar op zijn gezicht staat nog steeds een grijns. 'Fuck you, Paterson.' Jesse en ik kijken elkaar even grijnzend aan en dan staat Nikki op, die Jesse met zich meetrekt. 'Ik ga maar eens aan het eten beginnen en jij gaat me helpen, want anders zitten Bo en jij nog uren beledigingen naar elkaar te gooien,' zegt ze tegen haar vriend. 'Oké, baas,' zegt Jesse met een knipoog, wat ons laat lachen, en hij laat zich meevoeren richting de keuken.

Hier is een nieuw hoofdstuk. Nikki, Jesse, Vince en Dennis doen ook weer gezellig mee en natuurlijk weer wat beledigingen over en weer tussen Bo en Jesse. Ik blijf die twee samen echt een geweldig duo vinden😂😂. Ik moest vandaag na een aantal maanden weer gaan leren voor Duits, maar het gaat tot nu toe nog helemaal goed😂😂. Nou ja, ik heb 32 van de 200 zoveel woorden geleerd hahahah. Hoe gaat het bij jullie op school? Hopelijk gaat het goed. Zaterdag komt een nieuw hoofdstuk, dus tot dan!!

Xx deslimmenerd❤️❤️