~Luca~
'Weet je het zeker?' vraagt Bo en ze kijkt me licht twijfelend aan. Ik stuur haar een verontwaardigde blik en mijn vriendin steekt verdedigend haar handen in de lucht. 'Ik wil best geloven dat dit Mason Cole is, maar ik wil gewoon dat je het zeker weet,' zegt Bo. 'Ja, dat snap ik, maar je moet me geloven: dit is Mason Cole!' zeg ik heel zeker van mijn zaak. 'Oké, ik geloof je. Ga jij naar zijn Department toe om daar aan iemand te vragen of die weet waar hij en zijn partner wonen?' zegt Bo en ik knik. 'Breng jij Cole naar het St. Mungo's, zodat hij daar nog goed onderzocht kan worden en de doodsoorzaak vastgesteld kan worden?' vraag ik en dit keer knikt Bo. Ik druk een kus op haar lippen en net als ik wil verdwijnselen, houdt Bo me tegen en mompelt: 'moeten we eerst niet even met Lizzie praten, zodat ze zo naar huis kan?' 'Oh ja, fuck, vergeten,' mompel ik terug en we richten beiden onze aandacht op de jonge vrouw met het zwarte haar voor ons.

'Zou je ons kunnen vertellen wanneer je deze man, Mason Cole, hebt gevonden?' vraagt Bo en Lizzie denkt diep na, voordat ze antwoord geeft. 'Ik kwam hier denk ik twintig minuten geleden aan om naar het graf te gaan van mijn zusje. Ik was zo diep in gedachten verzonken dat ik behoorlijk schrok toen ik ergens tegenaan liep en zag dat het een lijk was. Ik raakte in paniek en het enige wat ik kon bedenken, was naar het Ministry gaan. Toen iemand me eenmaal naar meneer Smith had gebracht, heb ik hem verteld wat ik gezien had en de rest weten jullie.' 'Maar je hebt dus helemaal niemand gezien? Ook geen schaduw of silhouet van een persoon?' vraag ik en Lizzie schudt haar hoofd. 'Er was geen spoor van iemand te bekennen en als ik eerlijk mag zijn, heb ik ook het idee dat hij hier al langer ligt dan een half uur,' antwoordt de jonge vrouw. Bo en ik wisselen een korte blik en ik knik onopvallend naar haar. 'Bedankt voor de informatie, Lizzie. Ik zal je naar huis brengen, zodat je kan bijkomen van het nieuws,' zegt Bo met een vriendelijke glimlach. 'Is goed. Als jullie me nodig hebben voor iets, moeten jullie maar langskomen,' zegt Lizzie terug en na afscheid te hebben genomen, verdwijnt ze met Bo in het niets.

Niet veel later staat Bo weer naast me en we kijken elkaar even aan. 'Ik vind het maar een rare zaak, Bootje,' zeg ik. 'Mee eens. Laten we maar gaan doen wat we net bedacht hebben en dan zien we elkaar op het hoofdkwartier weer, goed?' zegt Bo terug en ik knik. We geven elkaar een zoen en dan verdwijn ik met de Tijdswitcher naar het kantoor van mijn vader. 'En?' vraagt papa zonder op te kijken als ik net twee seconden in zijn kantoor sta. 'Het gaat om Mason Cole die op het Department of Magical Transportation werkt. Ik heb hem gesproken toen we die Portkeys moesten opsporen,' zeg ik en nu kijkt mijn vader wel op. 'Goed werk! Wat gaan jullie nu doen?' zegt hij. 'Bo is hem nu naar het St. Mungo's aan het brengen om daar te laten vaststellen wat de doodsoorzaak is en ik ga naar zijn Department, opzoek naar iemand die weet waar hij en zijn partner wonen,' leg ik uit. Papa knikt goedkeurend en ik wil zijn kantoor uitlopen als ik me nog iets bedenk en me weer naar hem omdraai. 'Pa, zou jij Sirius en James willen vragen of ze in de geschiedenis van deze man willen duiken en alle mogelijke verdachten op een rijtje kunnen zetten? Dat zou Bo en mij erg helpen,' zeg ik. 'Tuurlijk, Luc, komt voor mekaar,' antwoordt mijn vader en nadat we even naar elkaar hebben geglimlacht, loop ik zijn kantoor uit.

Het is even zoeken, maar gelukkig weet ik een collega van Mason te vinden die wel weet waar hij en zijn vrouw, Lisa Cole, wonen en als ik terugkom in het hoofdkwartier is Bo er ook al. James en Sirius zijn druk bezig met het zoeken naar informatie over Cole. 'Hij en zijn vrouw wonen in Upper Flagley, op nummer 15,' zeg ik. 'Mooi. Ik heb Jesse en Dennis naar het lijk laten kijken en hij is inderdaad vermoord met Avada Kedavra. Ze zijn hem nog verder aan het onderzoeken, maar het lijkt erop alsof er niets anders met hem is gebeurd, nou ja, niets dat ze kunnen zien,' zegt Bo. 'Goed, laten wij Lisa Cole dan maar eens een bezoekje gaan brengen,' zeg ik. 'Bellen jullie ons als jullie iets weten?' vraag ik aan Sirius en James. 'Ja, we bellen meteen,' stelt James ons gerust. 'Oké, dat is mooi,' zegt Bo. 'Kom, we gaan.' Ik pak mijn vriendin haar hand vast en niet veel later verdwijnt het hoofdkwartier en komen we in een lange straat terecht. Upper Flagley. Het was eerst een normaal dorp, maar er kwamen steeds meer tovenaars en heksen wonen en nu is het eigenlijk gewoon een tovenaarsdorp. Hand in hand lopen we langs de huizen, totdat we voor nummer 15 staan. Bo en ik kijken elkaar even aan en dan druk ik voorzichtig op de bel.

Het duurt even voor de deur opengaat en dan staat er een vrouw, van ongeveer dezelfde leeftijd als Mason, in de deuropening. Ze geeft ons een warme glimlach, terwijl ze vraagt: 'kan ik wat voor jullie doen?' Bo en ik geven elkaar een blik en ik voel me gewoon kut, omdat ik weet dat deze warme glimlach zometeen niet meer te zien is. 'Wij zijn Bo Black en Luca Smith, Aurors van het Ministry. Mogen we even binnenkomen?' zeg ik. De vrouws blik is al een stuk minder warm dan daarnet, maar ze laat ons binnen en biedt ons wat te drinken aan als we plaatsnemen op de bank. 'Nee hoor, bedankt voor het aanbod. We moeten u namelijk iets belangrijks vertellen,' zegt Bo, die vriendelijk de aanbieding afwijst. 'Wat is er aan de hand?' vraagt Lisa Cole en ze neemt plaats op de comfortabele stoel die links van de bank staat. 'Mason Cole, die op het Department of Magical Transportation werkt, is toch uw man?' vraag ik voor de zekerheid. De blik in Lisa Cole's ogen wordt bezorgd, maar ze knikt wel. 'Is er iets met mijn man? Is hij oké?' vraagt ze en van bezorgdheid en nieuwsgierigheid zit ze op het puntje van haar stoel. 'Het spijt me, mevrouw Cole, maar uw man is vandaag vermoord,' zegt Bo en ze kijkt de vrouw spijtig aan. 'Wat?!' Lisa is opgesprongen uit haar stoel en slaat een hand voor haar mond. Tranen springen in haar ogen. Ik sta snel op om haar weer in de stoel te zetten. Ze weet niks uit te brengen en staart doelloos voor zich uit. De tranen, die in haar ogen staan, komen niet, omdat ze hoogstwaarschijnlijk in een shock is.

'Het spijt ons echt enorm dat we u dit nieuws nu moeten brengen, mevrouw Cole, maar we zullen ons uiterste best doen om de dader op te sporen en op te pakken,' zeg ik medelevend en ik wrijf zachtjes over haar rug. Lisa Cole reageert niet en blijft voor zich uit staren. 'Zo kunnen we nooit een verhoor doen. Kijk jij even of één van de buren er is om bij haar te blijven? Dan komen we morgenvroeg wel terug om met haar te praten,' mompelt Bo en ik knik. Zo snel als ik kan, loop ik het huis uit en bel ik aan bij nummer 13. Een vrouw van rond de vijftig doet open en kijkt me vragend aan. 'Kan ik iets voor je doen, jongeman?' vraagt ze. 'Ik ben Luca Smith, Auror van het Ministry. Het is misschien veel gevraagd, maar zou u bij mevrouw Cole kunnen blijven? Ze is namelijk erg in shock, want mijn collega en ik hebben haar net moeten melden dat haar man vermoord is vanochtend,' zeg ik. 'Oh my...is Mason dood?' vraagt de vrouw in de deuropening geschrokken en ze slaat een hand voor haar mond als ik knik. 'Hoe?' 'Met Avada Kedavra, maar meer kan ik u helaas niet vertellen, beroepsgeheim,' zeg en dit keer knikt de vrouw. 'Ik pak mijn tas en kom met je mee,' zegt ze, als ze een beetje van de schok bekomen is, en ze loopt het huis in om al gauw weer terug te komen met haar tas.

Samen lopen we het huis van Lisa Cole weer in en de weduwe zit nog steeds voor zich uit te staren in de comfortabele stoel. Bo staat op en geeft de buurvrouw een hand en stelt zich voor. 'Moeten jullie al weg of kan ik nog meer voor jullie betekenen?' vraagt de vrouw, die zich net voorstelde als Denise Row, terwijl ze zich naast mevrouw Cole laat zakken en troostend een arm om haar heenslaat. 'Wij zouden eigenlijk nog met mevrouw Cole willen praten over haar man, maar in deze toestand gaat dat natuurlijk niet. We zouden graag morgenochtend terugkomen om dan te praten, als dat natuurlijk oké is?' zegt Bo en Denise knikt. 'Kom maar tussen tien en elf, dat is wel goed.' 'Oké, dan zijn we er tussen tien en elf. Bedankt dat u bij mevrouw Cole wilt blijven, mevrouw Row,' zeg ik en ik kijk de vrouw van rond te vijftig dankbaar aan. 'Het is geen moeite. Zorgen jullie er maar voor dat de dader zo snel mogelijk gepakt wordt,' zegt Denise en nadat we haar allebei een hand hebben gegeven, verlaten we het huis. 'Beter hebben Sirius en James informatie waar we iets aan hebben, want ik zou op dit moment niet weten waar we moeten beginnen, Luc,' zegt Bo. 'Misschien hebben Jesse en Dennis ook nog wat informatie voor ons,' zeg ik en ik pak haar hand vast. 'Hopelijk. Zullen we maar naar het hoofdkwartier gaan en kijken wat Sirius en James gevonden hebben?' Bo kijkt me vragend aan en ter bevestiging druk ik mijn lippen op de hare. Als we terugtrekken, kijken we elkaar even glimlachend aan en dan pak ik mijn Tijdswitcher uit mijn zak om een paar seconden later samen in het niets te verdwijnen.

Nou, hier is hoofdstuk twee alweer. Ik ben benieuwd wat jullie weer van het hoofdstuk vonden, dus laat dat zeker even weten. Ik ben de laatste tijd alle films van Marvel opnieuw (en sommige voor het eerst) aan het kijken en daarnet heb ik Ant-Man gezien. Ik vind Marvel echt zo leuk en geniet er echt van om die films te kijken. Vinden jullie dat ook of juist totaal niet? Aankomende week gaan bij ons de tweede klassen (en misschien ook de brugklassen, maar dat weet ik niet zeker) op kamp en daardoor heb ik lekker veel uitval, dus dat is wel chill. Ik heb besloten om de woorden zoals fuck en kut niet meer zo (f*ck en k*t) te schrijven, omdat ik vind dat het wel moet kunnen om het gewoon voluit te schrijven😂😂. Nu ga ik lekker sporten en dan ga ik douchen en weer verder schrijven aan dit boek, want ik heb deze week pas hoofdstuk 18 afgemaakt, dus ik moet even doorschrijven. Dinsdag een nieuw hoofdstuk, dus tot dan!!

Xx deslimmenerd❤️❤️