~Skye~
'Blaine! Ik moet gaan. Waar ben je?' roep ik, terwijl ik de trap afloop. 'In de woonkamer. Sean is er ook!' roept Blaine terug. In de hal doe ik alvast een jasje en mijn schoenen aan en dan loop ik de woonkamer in. 'Hey, Skye,' zegt Sean en hij zwaait naar me. 'Hey, Sean,' zeg ik glimlachend terug. Ik loop naar hem toe en geef hem een knuffel. Hij drukt een kus op mijn wang. 'Hoe is het met jou, Darren en Jack?' vraag ik als we elkaar loslaten. 'Alles gaat zo zijn gangetje. Hoe gaat het met jou en de kinderen?' zegt Sean. 'Met ons gaat het ook goed. Bo heeft het alleen heel druk met het oplossen van een moordzaak,' antwoord ik. 'Ja, ik hoorde het net van Blaine. Hopelijk kunnen ze de dader snel oppakken,' zegt Sean. 'Als het goed is, komen Stefan en James vandaag met meer informatie, dus hopelijk kunnen ze daar wat mee,' zeg ik. Sean knikt. 'Hoe laat had jij nou afgesproken met Alice, Lily, Noor en Elize?' vraagt Blaine. Ik kijk op mijn horloge en zie dat het al twee voor elf is. 'Over twee minuten,' zeg ik dan ook lachend.

Blaine lacht ook en geeft me dan een stevige knuffel en een kus op mijn lippen. 'Veel plezier en doe iedereen de groeten.' Ik knik. 'Veel plezier, Skye,' zegt ook Sean. 'Dat zal wel goed komen. Vermaak jullie,' zeg ik. 'Dat zal ook wel goed komen,' zegt Blaine. 'Wil je trouwens tegen die zus van ons zeggen dat als ze tijd heeft, ze ons appt?' 'Ja, zal ik doen,' antwoord ik en vervolgens pak ik mijn handtas, Tijdswitcher en toverstok van de eettafel en zwaai ik nog een keer naar mijn vriend en zijn tweelingbroer. Het ene moment zie ik ze nog zwaaien en het andere moment sta ik voor de deur van het huis van Niek en Noor. Ik bel aan en niet veel later wordt er opengedaan door Noor. We beginnen beiden meteen te glimlachen. 'Lieverd, kom binnen!' Noor opent de deur verder en als ik binnen ben, neemt mijn beste vriendin me in haar armen. 'God, schat, ik vind het zo erg voor jullie,' zegt ze meteen. 'Het is prima zo, lieverd. Ik wil niet meer werken voor zo'n lul als Kingsley,' zeg ik. 'Nee, dat begrijp ik. Niek en Luca zijn ook helemaal klaar me hem,' antwoordt Noor. We laten elkaar los en ik bekijk Noor eens goed. 'Je ziet er goed uit,' glimlach ik. Noor glimlacht terug. 'Jij ook,' zegt ze en dan pakt ze mijn hand vast. 'Alice en Lily zijn er al.'

Samen lopen we de woonkamer in en daar zitten Alice en Lily inderdaad op de bank te praten. Ze kijken op als ze ons horen binnenkomen en staan meteen op om me een knuffel te geven. Als we elkaar begroet hebben, nemen ook Noor en ik plaats op de bank. 'Het zal ook een keertje niet dat Elize te laat is' grijnst Alice. Lily, Noor en ik moeten ook lachen. 'Het is maar goed dat we het van haar gewend zijn,' zegt Lily lachend. We kletsen even en even later komen een pratende Niek en Hailey de woonkamer inlopen. Eerst merken ze ons niet op, maar zodra ze ons zien, zegt Niek: 'goedemorgen, dames.' 'Goedemorgen, Niek,' zeggen Lily, Alice en ik in koor terug. 'Hoi,' glimlacht Hailey. 'Hey,' zeggen Lily, Alice en ik nog een keer. 'Is Elize weer eens te laat?' vraagt Niek die ondertussen al naar de keuken is gelopen. 'Wat had je dan verwacht van haar, schat?' vraagt Noor lachend. 'Ja, eigenlijk niks. Ik verwacht al jaren niet meer dat ze op tijd komt, ook al heeft ze het de laatste jaren erg verbeterd,' lacht Niek vanuit de keuken. Ook wij moeten weer lachen. Eerst was Elize altijd tien minuten te laat, maar tegenwoordig is het nog maar vijf.

Terwijl we wachten en kletsen, tikt de tijd door en binnen de kortste keren is het al kwart over elf. 'Oké, ligt het aan mij of begint dit een beetje raar te worden?' vraag ik. 'Nee, ik heb er ook geen goed gevoel bij,' zegt Alice. 'Straks is er wat gebeurd,' zegt Lily en ze klinkt bezorgd. 'Hey, zo moeten we niet denken. Waarschijnlijk is ze gewoon vergeten om te melden dat ze later is. Kom op, we praten hier wel over Elize, hè,' zegt Noor. 'Ik bel Remus wel, want misschien is ze op Hogwarts en doet haar telefoon het niet,' zeg ik. De meiden knikken. Ik pak mijn telefoon uit mijn zak en bel het nummer van Remus. Het duurt niet lang voordat er opgenomen wordt. 'Hey, Skye, met Remus,' hoor ik aan de andere kant van de lijn. 'Hey, Remus, is Elize toevallig thuis? We hadden namelijk een kwartier geleden afgesproken, maar ze is er nog niet,' zeg ik. 'Nee, ze zou vanuit Hogwarts meteen naar jullie gaan. Ik ga wel even bij haar langs en dan stuur ik haar meteen jullie kant op,' zegt Remus. 'Is goed. Bedankt, Remus,' antwoord ik. 'Geen probleem, Skye,' zegt Remus en dan hangen we op.

~Remus~
Ik hang op en stop mijn telefoon weer terug in mijn broekzak. Ik sta op van de bank en begin mijn spullen bij elkaar te rapen om naar Hogwarts te gaan, maar terwijl ik daarmee bezig ben, overspoelt een gevoel van angst me. Het is een gevoel die ik al de hele tijd lichtelijk heb gevoeld, maar nu is hij er overduidelijk en ik word er niet goed van. Ik laat de spullen die ik heb verzameld op de tafel liggen en pak mijn telefoon weer uit mijn zak. Ik zoek Nikki's telefoonnummer in mijn contacten op en zodra ik hem heb gevonden, bel ik mijn dochter op. De telefoon gaat twee keer over en dan hoor ik haar stem aan de andere kant van de lijn. Voor ze überhaupt iets kan zeggen, zeg ik: 'Nikki, kom naar het kerkhof toe waar alle mensen liggen die gestorven zijn in the Battle of Hogwarts!' 'Pa, waar the fuck heb je het over?' vraagt Nikki verbaast. 'Dat maakt even niet uit. Als je broer thuis is, neem hem mee. Zo niet, kom dan zonder hem,' zeg ik. 'Pa, doe niet zo onduidelijk! Waarom moeten Vince en ik komen? Is er iets met ma?' zegt Nikki duidelijk geïrriteerd, maar ze klinkt ook bezorgd. 'Ik weet het niet, schat, maar mijn vermoedens zeggen van wel. Kom alsjeblieft gewoon snel,' antwoord ik. 'God, pa, had dat meteen gezegd! Ik vraag Bo of ze Vi wilt bellen en dan kom ik meteen,' zegt Nikki. Ik knik, besef me dan dat ze dat niet ziet en zeg: 'ja, is goed.'

Om geen tijd meer te verspillen, hangen we zonder nog iets te zeggen op en ik grijp meteen mijn Tijdswitcher vast. Niet veel later verdwijnsel ik en kom ik op het kerkhof terecht. Op de plek waar ik terecht ben gekomen is niks of niemand te zien en ik voel mezelf weer langzaam rustig worden. Ik krijg alleen een hartaanval als ik naar links kijk en twintig meter verderop een lichaam zie liggen. Twintig meter is best ver, maar de vorm van het lichaam is precies hetzelfde als die van Elize en ik weet gewoon dat mijn gevoel gelijk had: mijn vrouw is het volgende slachtoffer geworden. Mijn hart breekt in miljoenen stukjes, terwijl ik de knop van de Tijdswitcher indruk en naast haar verschijnsel. Een misselijk gevoel komt naar boven als ik Elize zo zie liggen, maar het gevoel zakt bijna meteen weer. Haar ogen zijn gesloten, maar haar borstkas gaat klein en heel moeizaam op en neer. Er is duidelijk iets wat mijn vrouw tegenhoudt om goed te kunnen ademen en ik weet dat als ik nu niet in actie komt, Elize het niet gaat redden. Ook ligt er op haar borstkas een papiertje en die steek ik eerst in mijn broekzak, voordat ik Elize oppak en zorg dat haar hoofd tegen mijn borstkas kan leunen.

Op dat moment hoor ik ook een plop naast me en ik kijk recht in het gezicht van mijn dochter. Nikki's ogen lopen bijna meteen vol met tranen als ze haar moeder ziet en ze wilt wat zeggen, maar ik schud mijn hoofd al. 'Nee, ze is niet dood. We moeten wel opschieten, want iets houdt je moeder tegen om goed te kunnen ademen,' zeg ik. 'Vince, heeft Dennis en Jesse al gebeld en die zouden zorgen dat er mensen klaar zullen staan om ma te helpen als het nodig zou zijn,' fluistert Nikki. 'Laten we gaan dan,' zeg ik en ik glimlach kleintjes naar mijn meid. Nikki knikt, pakt haar Tijdswitcher en legt haar hand op mijn schouder. Ik pak Elize nog steviger vast en dan verdwijnselen we. We komen op een specifieke plek in het St. Mungo's terecht, die ik persoonlijk niet ken, en er staan inderdaad drie Healers met een bed klaar. Ook Dennis, Jesse en Vince staan er. Ze lijken geschokt dat we er echt zijn en dat begrijp ik goed. Voor ik Elize op het bed leg, check ik eerst of ze nog ademt en dan krijg ik voor de tweede keer bijna een hartaanval. 'Ze ademt niet meer,' breng ik uit en meteen komen de Healers in actie. Ze nemen Elize van me over, leggen haar op het bed neer en verdwijnen.

Nikki is in tranen uitgebarsten en wordt getroost door Jesse, terwijl Vince levenloos voor zich uitstaart in de armen van Dennis. Allemaal gevoelens razen door me heen en voordat mijn benen het kunnen begeven, laat ik me langs de muur op de grond zakken. Ik haal mijn telefoon uit mijn broekzak, omdat ik gebeld word. De naam van Skye komt in beeld en ik druk op het groene hoorntje. Skye's eerste zin gaat bijna langs me heen, maar toch hoor ik: 'hey, Remus, heb je Elize al gevonden?' Ik weet niet wat ik moet zeggen en blijf dan ook stil. 'Remus, is er wat gebeurd?' vraagt Skye na even. 'Ze ademde niet meer,' mompel ik. 'WAT?!' roept Skye door de telefoon. 'Ze ademde niet meer,' mompel ik weer. Dennis komt naar me toelopen en voor Skye nog wat kan zeggen, pakt Dennis mijn telefoon uit mijn hand en neemt het gesprek over. Ook Jesse is in gesprek, terwijl hij Nikki nog steeds tegen zich aan heeft geklemd. Vince staart nog steeds levenloos voor zich uit. Mijn trance verdwijnt, mijn vaderlijk instinct komt meteen terug en ik hijs mezelf omhoog. Ik loop naar Vince toe en sla mijn armen om hem heen. Mijn zoon slaat zijn armen ook om mij heen en legt zijn hoofd op mijn schouder. De vraag die we allebei hebben, blijft tussen ons inhangen en we blijven stil.

Tja, een dag te laat, maar hij is er. Het is bijna een gewoonte geworden om een dag te laat te uploaden. Ik wil jullie even een update geven over het herschrijven van deze serie. Ik ben nu bij boek twee, maar ben ook nog bezig met het eerste boek, want ik had daarin iets fout gedaan dat ik even moet rechtzetten. Dan weten jullie dat. Hopelijk gaat het nog goed met jullie, met mij in ieder geval wel. Volgende week een nieuw hoofdstuk, dus stopt dan!!

Xx deslimmenerd❤️❤️