~Bo~
*maandag*
Met een bekertje koffie in onze handen lopen Luca en ik richting het hoofdkwartier van de Aurors. Het is maandagochtend wat betekent dat een nieuwe werkweek is gestart en ook wij moeten gewoon werken. 'Had jij dat rapport nou al gekregen van Sirius?' vraagt Luca, terwijl hij de deur opent van het hoofdkwartier. 'Nee, die zou ik als het goed is vandaag krijgen. Hij moest hem namelijk nog van Tonks krijgen,' zeg ik. 'Oké. Als jij hem hebt doorgelezen, geef je hem dan aan mij?' Luca kijkt me vragend aan en ik knik. 'Ja, doe ik,' zeg ik en we geven elkaar een kus. Luca knipoogt nog even naar me en loopt dan naar zijn hokje die tegenover de mijne is. Ikzelf plof op de bureaustoel van mijn hokje, die tussen die van Sirius en mijn vader is, en leg mijn voeten op het bureau. 'Jullie zijn wel erg vroeg,' merkt mijn vader sarcastisch op, zonder op te kijken van hetgeen dat hij aan het doen is. 'Het is tien uur, vroeg genoeg als je het mij vraagt,' antwoord ik en ik neem een flinke slok koffie. 'Lange nacht gehad?' vraagt Sirius en tegelijk overhandigt hij me het rapport van Tonks.

Ik hoor Luca al lachen en moet zelf ook grinniken. 'Lange nacht, dat zeker! Maar hoe lang die was, dat is de vraag,' zegt Luca en je kan aan zijn stem horen dat hij grijnst. 'Klopt! Ik kan me er weinig van herinneren,' zeg ook ik met een grijns. 'Toen wij 23 waren, moesten wij al voor jullie zorgen en zaten we ons ook niet elke twee weken lam te zuipen,' zegt papa, die nu wel opkijkt van hetgeen dat hij doet. 'Als je het niet erg vindt, moet ik er niet aan denken om nu moeder te zijn en voor een kind te moeten zorgen. Ik geniet teveel van de vrijheid die ik nu heb,' zeg ik. 'Mee eens!' roept Luca vanaf de andere kant. 'Groot gelijk heb je,' zegt Sirius knipogend en hij leunt nonchalant achterover in zijn bureaustoel. 'Is er nog iets bijzonders gebeurd vanochtend?' vraag ik en Sirius en papa beginnen te lachen. 'James had 's nachts door zitten werken aan een belangrijk rapport en lag dus te slapen in zijn bureaustoel toen we hier om half acht binnenkwamen. We hebben hem toen laten schrikken en hij schrok zo erg dat zijn bureaustoel naar achteren kieperde en hij van zijn stoel viel. Het was nogal een grappig gezicht,' zegt papa lachend. 'Hahah, wat ben je weer eens grappig,' zegt de stem van James sarcastisch en hij verschijnt bij zijn hokje, aan de rechterkant van Sirius, met een beker koffie in zijn hand.

'Voor jou was het misschien niet zo leuk, maar voor ons wel, Prongs,' zegt Sirius en hij geeft zijn beste vriend zijn grootste grijns. James kijkt hem boos aan en geeft mij dan een glimlach. 'Goedemorgen, Bo,' zegt hij. 'Goedemorgen, James, zware nacht gehad?' zeg ik terug en de zwartharige man kijkt me zuchtend aan. 'En of het een zware nacht was! Ik kreeg het rapport maar niet af en ik wist dat Niek me echt zou vermoorden als ik het vandaag niet af zou hebben, dus ik had niet echt een keuze,' vertelt James. 'Misschien had je eerder moeten beginnen. Ook een optie,' zegt Luca, die is opgestaan, en ons aankijkt. 'Trouwens, goedemorgen, James,' voegt hij er niet veel later aan toe. 'Jij ook goedemorgen, Luca, en ik denk dat je daar wel eens gelijk in kunt hebben,' zegt James en een vermoeide glimlach staat op zijn gezicht. 'Zeg, waar is ma eigenlijk?' vraag ik hardop, als ik mijn blik door de grote ruimte heb laten gaan en mijn moeder niet heb gespot. 'Die is vanochtend vroeg met Harry, Ron, Tonks, Alice en Frank vertrokken om een bende tovenaars op te pakken,' zegt pa, die ondertussen alweer is verder gegaan met zijn rapport, volgens mij. 'Nice! Misschien moet ik ook maar eens wat gaan doen,' zeg ik en ik hoor Luca lachen. 'Kan je dat dan, lieverd?' vraagt hij. 'Je bent een sukkel, Luca Smith, dus houd je kop,' zeg ik en ik rol vermoeid met mijn ogen. Niet dat hij dat kan zien, maar hij weet toch dat ik het doe. 'Ik houd ook van jou, Bootje,' antwoordt mijn vriend terug en ik schud lachend mijn hoofd. 'Dat klopt,' zeg ik en daarna sla ik het rapport open om het maar eens te gaan lezen.

Wanneer ik op net iets meer dan de helft van het rapport ben, gaat de deur van het hoofdkwartier weer open en Niek komt binnenlopen. Zijn blik is niet echt vrolijk en ik vraag me af wat er aan de hand is. Ik besteed er niet echt aandacht aan, omdat hij waarschijnlijk toch opzoek is naar mijn vader, Sirius of James en ga weer verder met het lezen van Tonks' rapport. Ik kijk dan ook verbaast op als ik Niek hoor roepen: 'Luca! Bo! Ik heb jullie nu nodig!' Ik sla het rapport dicht, haal mijn voeten van mijn bureau en sta verrast op. Luca's blik is ook verbaast, als we elkaar aankijken, en samen lopen we Niek achterna naar zijn kantoor iets verderop in de gang. Hij opent de deur en laat ons voorgaan zijn kantoor in. Mijn nieuwsgierigheid wordt nog groter als ik een jonge zwartharige vrouw met bruine ogen trillend op één van de stoelen voor het bureau zie zitten. 'Pa, wat is er aan de hand?' vraagt Luca, die als eerste zijn mond durft te openen, en hij kijkt van zijn vader naar de vrouw en weer terug. 'Dit is Lizzie Walker en zij kwam hier vijf minuten geleden overstuur aan, omdat ze het lijk van een man heeft gevonden op het kerkhof waar alle mensen liggen die gestorven zijn in the Battle of Hogwarts,' legt Niek uit. Luca en ik wisselen een geschrokken blik, terwijl Niek een arm om de arme Lizzie heenslaat. Ze heeft tranen over haar wangen lopen van de schok.

'Wat wil je precies dat we doen?' vraag ik, maar eigenlijk weet ik het antwoord al. 'Dit is vanaf nu jullie zaak. Ik wil dat jullie uitzoeken wie deze man is, hoe hij is gestorven en natuurlijk wie de moordenaar is. Zodra jullie weten wie er vermoord is, kom het dan meteen melden, zodat wij zijn partner kunnen opsporen en inlichten met dit tragische nieuws,' zegt Niek en zijn blik is ernstig. Luca en ik knikken. Niek richt zijn aandacht weer op de jonge vrouw en vraagt voorzichtig: 'Lizzie, zou jij mee kunnen gaan naar het kerkhof en Luca en Bo precies kunnen vertellen wat je weet?' De jonge zwartharige vrouw knikt en veegt haar tranen van haar wangen. 'Als je hier even wacht, halen Bo en ik onze spullen. Dan kunnen we meteen verteken,' zegt Luca lief en nogmaals knikt Lizzie. Snel lopen we het kantoor uit om even verderop het hoofdkwartier weer in te lopen. 'Dit had ik niet verwacht,' mompel ik zachtjes tegen Luca. 'Nee, ik ook niet, maar laten we het maar snel gaan uitzoeken,' zegt hij terug en we lopen allebei naar ons eigen hokje. 'Waar gaan jullie heen?' vraagt Sirius als ik mijn jas pak, die over mijn bureaustoel hangt, en aantrek. Vervolgens pak ik ook mijn Tijdswitcher, toverstok en telefoon, die ik in mijn jaszak en kontzak stop.

'Naar het kerkhof waar iedereen ligt begraven die is gestorven in the Battle of Hogwarts. Er is daar namelijk een man vermoord,' zeg ik. 'Jemig, wat heftig!' zegt James met grote ogen. 'Ja, nogal, ja,' zeg ik. 'Doe voorzichtig,' zegt papa en hij drukt kort een kus op mijn voorhoofd. 'Komt goed. Ik heb Luca bij me,' zeg ik met een kleine glimlach. Ik zwaai de drie mannen vaarwel en voeg me dan bij Luca om het hoofdkwartier weer uit te lopen. In Nieks kantoor staat Lizzie ook al helemaal klaar om te vertrekken en ze ziet er iets zelfverzekerder uit dan een paar minuten geleden. 'Ik zal jullie niet langer ophouden. Succes, jongens,' zegt Niek en hij geeft ons allebei een vlugge knuffel. 'Komt goed, pa! Je kan op ons rekenen,' zegt Luca en hij slaat even kort op de schouder van zijn vader. Niek knikt en dan pak ik Luca en Lizzie voorzichtig vast om niet veel later met de Tijdswitcher naar het kerkhof te verschijnselen. Heel toevallig zijn we op drie meter van het lijk terechtgekomen en Luca en ik lopen meteen naar de dode man die op zijn rug ligt met opengesperde ogen. 'Avada Kedavra,' zeggen Luca en ik tegelijk en we knielen naast het lichaam neer. Ik schat de man tussen de vijftig en de zestig. Allebei trekken we een paar handschoenen aan, zodat we geen vingerafdrukken achterlaten.

'Deze man komt me ergens heel bekent voor. Volgens mij werkt hij op het Ministry,' zeg ik, terwijl ik het gezicht van het lijk goed bestudeer. 'Klopt, hij werkt op het Department of Magical Transportation. Ik heb hem gesproken toen we die Portkeys moesten opsporen en hij heeft ons toen geholpen,' zegt Luca. 'Oh, was hij dat?' zeg ik en ik kan me het gezicht, van de man die ons toen hielp, weer voor de geest halen. 'Ja, dat was hij inderdaad en zijn naam ligt echt op het puntje van mijn tong.' Luca denkt geconcentreerd na en terwijl hij dat doet, fouilleer ik de man en sluit ik zijn ogen, omdat het nogal angstaanjagend is om zijn ogen te zien. In de zakken van zijn jasje vind ik een portemonnee en een toverstok. Net wanneer ik de portemonnee wil openen om te kijken of er iets inzit dat ons kan leiden naar de indentiteit van deze man, zegt Luca: 'ik weet het weer! Deze man heet Mason Cole!'

Ja, ja, het eerste officiële hoofdstuk is een feit. Ik hoop dat jullie het een beetje een leuk hoofdstuk vonden en laat vooral weten als er iets beter kan. Dat zal me enorm helpen. Ik ben nu eindelijk weer een beetje gewend aan het schoolleven en het is bij mij op school hartstikke gezellig met iedereen. Nu dat ik in 4V zit, zijn al mijn klassen natuurlijk anders en ik zit met bijna al mijn vrienden wel met één les samen. De anderen zie ik gewoon in de pauzes of in tussenuren. Hopelijk is het bij jullie ook leuk op school. Zaterdag hoofdstuk twee, dus tot dan!!

Xx deslimmenerd❤️❤️