~POV Elize~
Een maand later is alles nog beter dan dat het was op de dag dat de oorlog afgelopen was. James, Lily, Alice en Frank voelen zich weer helemaal thuis in de Wizarding world en ze hebben heel veel tijd met Harry en Neville gespendeerd. Eindelijk voelt het alsof alles weer klopt en het voelt zo fijn. We hebben ook een afspraak gemaakt dat we minimaal één keer per week bij iemand thuis afspreken en daar te eten ook met alle kinderen. Vandaag komt iedereen hier naartoe.

Ik zit op de bank en kijk een film, als Vince de woonkamer in komt lopen. 'Mam, mag ik je Tijdswitcher lenen om naar Dennis te gaan?' vraagt hij. 'Als je er goed op past wel,' antwoord ik met een knipoog. Vince rolt vermoeid met zijn ogen, knikt en pakt dan de Tijdswitcher uit mijn handen. 'Bedankt,' zegt hij. 'Ben je op tijd thuis, want rond zes uur komt iedereen hierheen,' zeg ik. 'Ja, ja, ik ben op tijd thuis, mam,' zegt Vince en hij kijkt me zuchtend aan. 'Niet zo tegen mij doen. Ik ben je moeder,' zeg ik lachend en dat zorgt ook voor een lach op zijn gezicht. 'Ik wil gewoon naar Dennis toe, maar je houdt me op,' antwoordt hij onschuldig. 'Is goed, ik zie je straks, jongen,' zeg ik. Vrolijk drukt hij een kus op mijn wang en net voordat hij verdwijnt, zegt hij:' tot straks, mam!' Nu Vince ook weg is, is het opeens behoorlijk stil in huis. Remus moet gewoon werken en Nikki is bij Bo. Ik zet de tv uit en ga aan tafel zitten, waarna ik mijn laptop opstart. Meteen komt er een inkomend videogesprek op Skype binnen van Niek. Ik accepteer hem en kijk dan in het lachende gezicht van mijn beste vriend.

'Hallo,' zeg ik met een glimlach. 'Hallo, Elies, laat me even Stefan toevoegen, moment,' zegt Niek terug en ik knik. Niet veel later verschijnt ook het hoofd van Stefan op mijn beeldscherm. 'Hallo, jongens,' zegt Stefan en hij zwaait lachend naar de camera. 'Hallo, Steef,' zeggen Niek en ik tegelijkertijd. 'Zal ik maar meteen met mijn mededeling beginnen?' vraagt Niek. 'Oh, je hebt een mededeling. Ik dacht dat je onze mooie koppies weer wilde zien,' zeg ik grijnzend. 'Natuurlijk wil ik de mooie koppies van mijn beste vrienden zien, maar ik heb inderdaad ook een mededeling/vraag,' zegt Niek lachend. 'Nou, ga je gang,' zegt Stefan. 'Weten jullie nog dat boek dat we van Jane, Jason en Oliver hebben gekregen, waar is die nu?' zegt Niek. 'Die heb ik in mijn oude huis neergelegd voor het geval dat er iets fout zou gaan en Death Eaters hier in onze wereld zouden komen. Hoezo?' zeg ik. 'Nou, ik dacht dat we er misschien eindelijk iets in konden schrijven, want we hebben genoeg verhalen om erin te zetten,' zegt Niek en hij kijkt ons met een vragende blik aan. 'Ik vind het prima,' zeg Stefan. 'Ik ook,' stem ik ermee in. 'Zullen we dan over vijf minuten daar voor de poort afspreken?' zegt Niek en ook daar stemmen Stefan en ik mee in. Zoals afgesproken staan we dan ook alle drie vijf minuten later voor de poort van mijn oude huis. 'Elies, ik zie paparazzi aankomen,' zegt Niek wijzend op een groep journalisten met cameraploegen. 'Sh*t, die willen vast weten waar ik de afgelopen tijd heb gezeten. Kom we moeten snel naar binnen,' zeg ik. Ik type de code van de poort in en als we er alle drie doorheen zijn, gooi ik hem weer dicht. Wanneer we voor de voordeur staan, hoor ik de journalisten allemaal vragen naar mijn hoofd gooien of ze roepen alleen mijn naam. Gelukkig vind ik snel de sleutel en stappen we de hal van de villa binnen.

'Hallo?' roep ik. 'Waarom?' vraagt Stefan alleen. 'Misschien is er iemand,' zeg ik lachend terug. 'Elies?' hoor ik de stem van Harry vanuit de woonkamer. 'Ja, ik ben het en ik heb Niek en Stefan meegenomen,' zeg ik. Niek en Stefan beginnen te lachen, want zo zei ik het vroeger ook altijd. Harry komt de hal inlopen, terwijl wij onze jassen ophangen. 'Pa,' zeg ik glimlachend en ik geef hem een stevige knuffel. 'Meis, hoe is het met je?' vraagt hij, ook glimlachend, als we elkaar loslaten. 'Goed, hoe is het met jou?' zeg ik. 'Ook goed,' antwoordt hij en dan krijgen Niek en Stefan ook nog een stevige knuffel. 'Wat komen jullie eigenlijk doen, want jullie zullen hier niet zonder reden zijn,' zegt Harry. 'Dat klopt, we komen voor het boek dat Elize hier heeft neergelegd,' zegt Niek. 'Die heb ik op je oude kamer neergelegd, want hij slingerde weer eens door het huis,' zegt Harry en hij kijkt mij aan. 'Oeps,' mompel ik en daardoor schieten Niek en Stefan al in de lach. 'Dan zullen wij daar even gaan kijken,' zeg ik en ik duw mijn lachende beste vrienden richting de trap. 'Willen jullie niet wat te drinken?' vraagt Harry. 'Misschien zo, maar bedankt voor het aanbod,' zeg ik met een glimlach. 'Is goed, succes,' knipoogt hij terug, waarna hij weer de woonkamer in verdwijnt. Wij lopen verder de trap op en lopen uiteindelijk mijn oude kamer in.

We blijven in de deuropening staan en Stefan zegt:' besef, hier is ons hele avontuur begonnen.' 'Ja, op 10 januari is het precies 23 jaar geleden,' zegt Niek. 'God, de tijd gaat veel te snel,' zeg ik. 'Als ik naar het bed kijk, kan ik ons precies zien zitten als vijftienjarige tieners. Een herinnering die nooit meer weggaat.' 'Die dag was het begin van een groot avontuur, een avontuur waar we nu nog steeds inzitten,' zegt Stefan en we gaan op mijn oude bed zitten. 'Gaat het zo'n dag worden dat we allemaal herinneren gaan ophalen?' zegt Niek lachend. 'Waarom niet? We moeten ze toch opschrijven,' zeg ik lachend terug en ik pak het boek erbij. We halen herinneringen op en schrijven wat van onze avonturen in het boek erbij, voor de generatie die na ons deze krachten zullen krijgen. Als we klaar zijn, kijken we elkaar aan en je kan gewoon zien dat we hetzelfde denken. Ik pak Stefans Tijdswitcher aan, Niek en Stefan pakken mij vast en als ik op de knop druk, verdwijnen we in het niets. We komen weer voor de Great Hall terecht. Alle drie kijken we meteen geïnteresseerd naar de drie silhouetten voor ons. Wij zijn het zelf, als vijftienjarige, op de dag dat we erachter kwamen vier en een half jaar in twee werelden te hebben geleefd.

'Stoor ik?' zegt een stem achter ons en die laat ons opschrikken. Meteen verdwijnen onze silhouetten weer en we kijken in het gezicht van Minerva. 'Eh...nee hoor,' mompel ik een beetje overdonderd. 'Dus wel,' zegt Minerva met een glimlach. 'Oké, misschien een beetje,' geeft Niek toe. 'Het spijt me. Lopen jullie even mee?' zegt ze. 'Met jou altijd, Minnie,' zegt Stefan met een grijns en we volgen Minerva naar haar oude kantoor. Nu ze Headmistress van Hogwarts is, heeft ze natuurlijk Albus' kantoor gekregen. Als we in haar oude kantoor aankomen, gaan we op de drie stoelen voor haar bureau zitten en al snel hebben we alle drie een kop thee voor ons staan. Minerva pakt wat uit één van de lades en schuift ons dan vier Chocolate Frog kaarten toe. Op één staan Niek, Stefan en ik alle drie afgebeeld en op de andere drie staan we apart. 'Jullie zeiden dat jullie ze graag zouden willen hebben, dus hier zijn ze,' zegt Minerva met een glimlach. 'Wil je ze niet zelf houden?' vraag ik. 'Denk je niet dat ik ze allang heb,' zegt ze en ze wijst naar de vier kaarten die aan de muur hangen. Niek, Stefan en ik beginnen te lachen. Het is nu algemeen bekent in de Wizarding world dat wij de afstammelingen zijn van Jane, Jason en Oliver. Ook hebben we verteld dat we officieel uit een andere wereld komen, maar de rest hebben we lekker voor ons gehouden. Niek en Stefan zijn daardoor ook beide best bekend geworden. 'Bedankt, Minnie' zegt Niek. 'Graag gedaan,' antwoordt Minerva.

We kletsen een tijd over van alles en nog wat. Niek vertelt over de taken die hij nu heeft als hoofd van de Aurors, Stefan vertelt over het plannen van de bruiloft en ik vertel over het leven in onze wereld. 'Heb je al een Defence Against the Dark Arts en Transfiguration docent gevonden?' vraagt Stefan aan Minerva, als het gesprek heel even stil is gevallen. 'Ik heb iemand voor Transfiguration gevonden,' zegt Minerva. 'Wie?' vraag ik. 'Cas Brown,' antwoordt ze. 'Nee joh, wat leuk,' zegt Niek. 'Ja, inderdaad en voor de positie als DADA docent heb ik ook al een naam in gedachten, maar ik ben bang dat ze nee gaat zeggen,' zegt Minerva en ze kijkt ons aan. 'Wie is het?' vraagt Stefan. Minerva kijkt mij een lange tijd aan en bij mij valt het kwartje heel laat. 'Je wilt mij hebben?' vraag ik verbaast. 'Defence Against the Dark Arts is altijd al je specialiteit geweest. De leerlingen hebben een leerkracht nodig die aardig voor ze is, waarvan ze iets kunnen leren en waarbij ze zich veilig kunnen voelen, zeker na wat er afgelopen jaar is gebeurd. En toevallig heb je me laatst ook verteld dat je contract afloopt, dus als je het zou willen, zou er geen probleem zijn,' legt Minerva uit. 'Minnie, ik weet het niet hoor,' mompel ik. 'Je hoeft ook niet meteen hier te beslissen. Praat erover met Remus en natuurlijk met Nikki en Vince, want zij moeten het ook wel een goed idee vinden. Over een week zal ik wel langskomen en dan kan je me je definitieve antwoord geven,' zegt Minerva. 'Is goed,' antwoord ik.

We praten nog een tijdje door, totdat we afscheid nemen en Niek, Stefan en ik het kantoor verlaten. Stilletjes lopen we door de gangen, totdat we Severus tegenkomen. 'Hallo, Severus,' zeggen we alle drie in koor. 'Hallo,' zegt hij terug met een grote glimlach op zijn gezicht. De reden van zijn grote glimlach komt niet veel later aanlopen en we kijken recht in het gezicht van Lily. 'Lils,' zeg ik en ik neem haar in een omhelzing. 'Elies,' zegt ze terug en ze drukt een kus op mijn wang. Als we elkaar loslaten, krijgen Niek en Stefan ook een knuffel. 'Is alles weer goed tussen jullie?' vraagt Niek. 'Niet alles, maar wel het meeste,' antwoordt Lily. 'Ik ga maar niet vragen wat James hiervan denkt,' zegt Stefan. 'Eigenlijk heeft James gezegd dat het hem niet uitmaakt of ik weer contact wil met Severus. Hij staat achter mijn keuzes,' zegt Lily en ze krijgt een nog grotere glimlach op haar gezicht. 'Hij is echt volwassen geworden,' zeg ik lachend. 'Nou, we zullen jullie alleen laten. We zien je vanavond wel weer, Lily,' zegt Niek. 'Ja, is goed. Tot vanavond,' zegt Lily terug en dan lopen Severus en zij weer door. Wij lopen ook door en uiteindelijk komen we op het dak van de school terecht. Zo kijken we uit over een prachtig landschap. 'Ik ben blij dat jullie mijn aller beste vrienden zijn,' zegt Niek na een tijdje gestaard te hebben. 'Gaan we sentimenteel doen?' zeg ik lachend. 'Nee, ik meen het. Zonder jullie had mijn leven er totaal anders uitgezien en had ik zo veel leuke dingen niet meegemaakt. Jullie betekenen echt onwijs veel voor me,' zegt Niek en hij kijkt ons serieus aan. 'Oh God, we gaan echt sentimenteel doen,' zegt Stefan grijzend. 'Jij betekent ook onwijs veel voor ons, Niekje,' zeg ik en ik sla mijn armen om de twee mannen heen. We blijven een lange tijd in de groepsknuffel staan, denkend aan hoe geweldig onze vriendschap al die jaren al eigenlijk is.

Nou, hier is het allerlaatste officiële hoofdstuk van Our Story ~ Deel 2. Ik vind het jammer dat dit boek alweer tot zijn einde is gekomen, maar aan de andere kant kan ik nu eindelijk Our Story ~ After the Battle met jullie delen en dat vind ik ook super leuk. Ik wil iedereen alvast bedanken voor het lezen van dit boek en voor het stemmen op de hoofdstukken❤️. Hierna komt de epiloog en dankwoord online en dan zal ik de proloog van Our Story ~ After the Battle online zetten. Tot zo bij de epiloog, dankwoord en bij het nieuwe boek!!

Xx deslimmenerd❤️❤️