WARNING: in dit deel komt een klein stukje uit Harry Potter en de gevangene van Azkaban!!
~POV Stefan~
Niek en ik verschijnen voor de Great Hall, als net de leerlingen richting hun Common room gaan. Samen lopen we de Great Hall in en we zien Elize en Remus aan de lerarentafel zitten. 'Ik dacht dat we voor de Great Hall hadden afgesproken,' grijnst Elize. 'Das correct, maar jij komt maar niet opdagen,' lach ik. 'Daar zit misschien wat in,' reageert ze. 'Wat komen jullie hier doen?' vraagt Minerva. 'We moeten Elize spreken en ze vertelde dat ze hier was, dus we zijn maar even hierheen gekomen,' vertelt Niek. Voor ze kunnen reageren, komt er een gestreste Gryffindor de Great Hall binnenrennen. 'U moet komen, professor Dumbledore!' roept hij hopeloos. 'Wat is er aan de hand?' vraagt hij ernstig. 'The Fat Lady is verdwenen,' zegt de jongen. Dumbledore loopt meteen achter hem aan en wij, als in Minerva, Snape, Remus, Elize, Niek en ik, volgen snel. Bij de toren van Gryffindor aangekomen, gaan alle Gryffindors aan de kant voor Albus en hij werpt één blik op het schilderij van The Fat Lady. Je kan zeggen dat Sirius heel goed zijn best heeft gedaan en van binnen laat me dat lachen. Dumbledore geeft ons een sombere blik en zegt:' we moeten haar vinden.' 'Professor McGonagall, zoudt u meneer Filch willen halen en zeggen dat hij elk schilderij in het kasteel moet afzoeken naar The Fat Lady?' 'Dat zal niet meevallen!' zegt de kakelende stem van Peeves. Je ziet Niek en Elize proberen hun lach in te houden en het gezicht dat ze trekken, is erg grappig. 'Hoe bedoel je, Peeves?' vraagt Albus. 'Ze schaamt zich dood, uwe Headmaster. Ze wil niet dat iemand haar ziet, zo vreselijk is ze toegetakeld. Ik zag haar tussen de bomen door rennen op het landschap op de vierde verdieping. Ze huilde tranen met tuiten,' zegt Peeves opgewekt. 'Arme stakker,' voegt hij er twee seconde later aan toe. 'Sirius en vrouwen gaan gewoon niet goed samen, dat is maar weer duidelijk,' lacht Niek fluisterend. 'En bedankt,' mompelt Elize die ons beledigt aankijkt, maar toch schiet ze in de lach en wat leerlingen kijken ons vragend aan. 'Zei ze ook wie het gedaan had?' vraagt Dumbledore kalm. 'Welzeker, geachte Headmaster. Hij ging vreselijk tekeer toen ze hem niet binnen wilde laten, ziet u.' Peeves gast op zijn kop staan en grijnst tussen zijn benen door naar Albus. 'Een slechtgehumeurd heerschap, die Sirius Black.' Om mijn gelach te verbergen, druk ik mijn hoofd in Nieks schouder en doordat het gedempt wordt, lijkt het of ik huil. Peeves schiet lachend weg en er heerst even een korte stilte, totdat het geroezemoes begint. 'Stilte!' Dumbledore maant alle Gryffindors tot stilte en richt zich dan op Elize, Niek en mij. 'Ik wil aan jullie drieën vragen om buiten op zoek te gaan naar hem, terwijl wij binnen zoeken,' zegt hij. 'Wat moeten we doen, als we hem vinden?' vraagt Elize met een gespeelde vraagtoon in haar stem. 'Hem meenemen naar mijn kantoor,' krijgen we als antwoord. Remus drukt een kus op Elize's wang en kijkt ons dan aan. 'Vindt hem,' is het enige dat hij zegt en we weten precies wat hij bedoelt.

In stilte lopen we het kasteel uit en ik denk, dat we alle drie dezelfde plek in onze gedachten hebben. 'We gaan naar de Shrieking Shack toch?' vraag ik. 'Ja, dat is de enige plek die ik kan bedenken,' zegt Niek. 'Jep, ik ook,' reageert Elize. In een rap vaart lopen we richting de Whomping Willow. Elize verandert in een vos en zet snel de boom stil en één voor één lopen we de nauwe gang door om uit te komen in de Shrieking Shack. Altijd bleven we op deze verdieping wachten op Remus tot hij zou transformeren, maar nu zullen we echt de trap op moeten. 'Wie gaat als eerste,' grijns ik. Niek haalt zijn schouders op en loopt de trap op. 'Lumos,' mompelen we tegelijkertijd en we kunnen weer wat zien. We lopen twee trappen op en voorzichtig opent Niek de deur van de kamer op de eerste verdieping. Voor ons op het bed dat er staat zit, 'Sirius,' zeg ik opgelucht. 'Stefan, Niek, Elize?' vraagt hij. Sirius staat op en ik sla meteen mijn armen om hem heen en hij ook om mij. 'Wat ben ik blij jullie te zien!' Je hoort een zachte snik in zijn stem en Niek besluit hem even te pesten. 'Moet JIJ nou huilen, Padfoot,' lacht hij. Het enige dat je hoort, is nog een hardere snik en ik trek hem nog dichter tegen mij aan. Snel heb je vier huilende mensen die elkaar knuffelen in één ruimte, want Niek, Elize en ik kunnen er heel slecht tegen mensen die huilen. Al helemaal niet tegen vrienden of familie die huilen. 'Wat zijn we ook een stelletje huilwijven zeg,' lacht Elize door haar tranen heen. Dat zorgt ervoor dat iedereen moet lachen en met zijn vieren gaan we op de grond zitten.

'Waar zijn Remus, Skye en Noor?' vraagt Sirius. 'Noor en Skye zijn thuis bij de kinderen en Remus werkt op Hogwarts, als DADA professor,' zegt Niek. 'Hij heeft het gewoon geflikt. Ik ben onwijs trots op Moony.' Sirius klinkt als een trotse vader en dat laat ons glimlachen. 'Ik moest van Remus zeggen, dat hij je onwijs gemist heeft,' zegt Elize. 'Zeg tegen hem dat ik hem ook onwijs gemist heb en jullie moeten het ook tegen Skye en Noor zeggen,' zegt Sirius en het laatste is voor Niek en mij. Niek en ik knikken en dan stelt Niek de vraag die we allemaal hebben. 'We zitten nu wel leuk over ons leven te praten, maar hoe voel jij je?' 'Het gaat zo zijn gangetje. Bijna altijd leef ik als hond en zo kom ik ook aan eten en heel soms ben ik wel eens hier in de Shrieking Shack, omdat niemand hier durft te komen,' vertelt hij. 'Misschien moeten wij je leven eens wat makkelijker maken,' zeg ik. 'Dat kan ik niet van jullie vragen, lieverds,' zegt Sirius zachtjes. 'Waarom niet?' vraagt Elize. 'Ik ben een voortvluchtige "moordenaar", waarvan iedereen denkt dat ik mijn "beste vriend" en twaalf Muggles heb opgeblazen. Als mensen ons samen zien, gaan ze waarschijnlijk net zo over jullie denken, als over mij en daarvoor wil ik jullie uit alle macht beschermen,' valt hij haar in de rede. 'Ik zeg ook niet in het openbaar, maar in het geheim. We kunnen je hier toch elke avond wat eten brengen om de beurt en zo houden we je ook wat gezelschap,' stel ik voor. 'En waag het te weigeren,' lacht Niek. 'Oké best, maar als het fout gaat, draai ik overal voor op,' zegt Sirius resoluut. 'Dat dacht ik niet. Het is grotendeels onze schuld, dat je bijna twaalf jaar onschuldig in Azkaban heb gezeten, dus wij draaien op voor onze ideeën,' zeg ik eigenwijs. 'Jullie geven jezelf nog steeds overal de schuld van?!' Een pijnlijke stilte volgt, maar al snel wordt hij verbroken door Sirius. 'Luister heel goed naar me. Peter is de schuldige van dit alles. Hij heeft Profundissimum Secretum in de Firewhiskey gedaan, waardoor Dumbledore jullie weg kon lokken met een missie en Elize net zo lang kon tegenhouden, totdat het te laat was voor James en uiteindelijk ook voor Lily. En als iemand naast Peter nog schuldig is, ben ik dat, want ik heb James en Lily overgehaald Peter te kiezen in plaats van mij,' zegt hij streng. 'Als jij schuldig bent voor de dood van James en Lily zijn wij dat net zo goed. Jij wist niet dat Peter niet te vertrouwen was. Wij wisten dat wel, maar waren te laf om tegen Dumbledore in te gaan en jullie het te vertellen en vervolgens trappen Stefan en ik nog in zijn val, waardoor Elize ze niet heeft kunnen redden!' kaatst Niek terug. 'Voor mij zullen jullie nooit schuldig zijn,' antwoordt Sirius. 'Jij bent voor ons ook niet schuldig, dus nu kunnen we deze discussie eindigen,' zegt Elize met een kleine glimlach.

Een uur later is het toch weer tijd om richting het kasteel te gaan, want ze mogen niks vermoeden. Met zijn vieren hebben we veel gekletst over nu en vroeger en ook Skye en Noor hebben Sirius even gezien. 'Voor we gaan, mag ik alsjeblieft je haar goed doen?' vraag ik aan Sirius. Hij knikt met een vage glimlach en ik spreek een spreuk uit, waardoor zijn haar er weer geweldig uitziet. 'Elies, heb je een elastiekje? Nu mijn haar er eindelijk na twaalf jaar weer geweldig uitziet, wil ik het weer eens in een knot doen,' zegt Sirius met zijn bekende grijns. Ze knikt en pakt twee elastiekjes uit haar jaszak en geeft ze aan hem. Al snel is de bekende knot weer te zien en dat laat hem meteen er ook veel beter uitzien. Wanneer Niek ook al het vuil van zijn gezicht haalt, zie je weer een klein beetje de Sirius van vroeger. 'Morgen zie je mij, als het goed is,' zeg ik, terwijl ik hem een knuffel geef. 'Is goed. Ik weet alleen niet hoe ik jullie moet bedanken,' slikt hij. 'Niet,' lacht Niek, wanneer hij zijn beste vriend een stevige knuffel geeft. 'Jullie zetten nogal veel voor mij op het spel, vooral jullie baan,' zegt hij tegen Niek en mij. Elize is weer gaan zingen in onze wereld, dus haar baan heeft er niet veel mee te maken. 'Als ze ons ontslaan, omdat we een onschuldig iemand beschermen, kunnen ze wat mij betreft de pot op,' zeg ik. Sirius schudt zijn hoofd en geeft Elize dan nog een stevige knuffel. 'Je hebt twaalf jaar lang onschuldig in Azkaban gezeten. Dit is het minste wat we voor je kunnen doen,' zegt ze. 'Jullie zijn te lief,' lacht Sirius. 'We houden van je!' 'Ik ook van jullie!' We zwaaien nog even naar hem en verdwijnselen dan.

Na een wandeling komen we weer bij Hogwarts aan. Snel lopen we door naar het kantoor van Albus en gelukkig had Remus Elize het wachtwoord verteld. Boven bij het kantoor aangekomen, kloppen we op de deur en er wordt geroepen dat we naar binnen mogen. Wanneer we de deur openen, staan bijna alle professors van Hogwarts er en ook Hagrid is er. 'Hallo, hebben jullie hem gevonden?' vraagt Dumbledore. Meteen is de aandacht op ons gevestigd en snel kijken we elkaar even aan. 'We hebben Sirius niet gevonden,' zeg ik uiteindelijk en ik klink best overtuigend. 'Waar zijn jullie allemaal geweest?' vraagt Minerva. 'Eerst hebben we The Forbidden Forest uitgekamd, vervolgens Hogsmeade, toen de Shrieking Shack en als laatste het schoolterrein, maar hij was nergens te bekennen,' vertelt Elize. 'Niet gek, want hij heeft een goed stel hersens en weet dat hij niet in de buurt moet blijven,' zegt Niek. Dumbledore knikt. 'Bedankt voor het helpen. Jullie kunnen gaan en, Remus, jij ook,' zegt hij. We knikken en lopen richting de deur, terwijl Snape ons wantrouwend nastaart.

'We hebben Padfoot gevonden!' roept Niek blij naar Remus, als we in zijn vertrekken staan. 'Serieus?! Waar was hij?' vraagt Remus. 'De Shrieking Shack,' zeg ik. We hebben een spreuk uitgesproken, dat niemand ons gesprek kan afluisteren, maar voor de zekerheid gebruiken we Sirius' naam niet. Snel leggen we Remus uit wat er allemaal is gebeurd en hij knikt goedkeurend. 'Gelukkig kunnen we hem op deze manier toch nog helpen,' zegt Remus. 'Padfoot zei dat hij je onwijs gemist heeft en dat hij super trots op je is, nu je professor DADA bent,' zegt Elize. Remus bloost even, maar verbergt het al snel. We bespreken snel nog wat dingen en dan verlaten Niek en ik de kamer om Remus en Elize zwaaiend achter te laten in Remus' vertrek.

Haiiii, hier is een nieuw hoofdstuk. De helft van mijn toetsweek zit erop en ik moet nu alleen nog maandag, dinsdag en woensdag en in totaal nog maar vier toetsen, dus ik ben best wel blij. Ook heb ik weer een stukje kunnen schrijven, dus dat is mooi. Verder hoop ik dat het met iedereen oké gaat. Met mij gaat het in ieder geval wel goed. Ik heb niet veel meer te melden, dus tot dinsdag!!

Xx deslimmenerd❤️❤️