Hoofdstuk 49 ~ The Battle of Hogwarts gaat beginnen
~POV Vince~
Met gebogen hoofden staan we in de Great Hall. Alle leerlingen staan er en we zijn verdeeld in vier blokken. Iedereen staat bij zijn eigen huis te wachten, totdat Snape wat gaat zeggen. 'Jullie zullen je wel afvragen, waarom ik jullie heb gevraagd om op dit tijdstip hierheen te komen,' begint Snape. Nikki die naast me staat pakt mijn hand stevig vast. 'Ik heb gehoord dat Harry Potter eerder deze avond is gezien in Hogsmeade.' Overal in de Great Hall begint iedereen te fluisteren en dat geeft mij eindelijk de mogelijkheid om om me heen te kijken. Al snel vang ik de blik van Dennis en hij glimlacht naar me. Ik glimlach zwak terug en dan gaat Snape weer verder. 'Als iemand meneer Potter probeert te helpen, leerlingen of leraren, zullen ze worden gestraft op een manier die overeenkomt met de ernst van hun overtreding. Iedereen die hiervan weet en dat niet bij ons meldt, zal worden behandeld als gelijkelijk schuldig.' Bo, Luca, Nik en ik kijken elkaar alle vier kort aan. Natuurlijke weten we wat Harry van plan is, want we hebben hem daarstraks nog gezien in de Room of Requirements. Ook weten we dat de leden van the Order zo binnenkomen, als Harry zich bekent heeft gemaakt. Snape stapt van de verhoging af, loopt door het pad dat is gevormd en zegt:' als iemand hier enige kennis heeft van de plannen van meneer Potter deze avond, nodig ik deze uit om naar voren te stappen...nu.'
Snape blijft stilstaan en zijn blik vindt de mijne. Ik boor mijn ogen in de zijne en hij kijkt me met een ik-weet-dat-je-wat-verbergt-Lupin blik aan. Nikki knijpt hard in mijn hand en ik voel de neiging om wat richting Snape te snauwen wegzakken en blijf hem alleen boos aanstaren. Achter me voel ik al snel beweging en Harry komt tevoorschijn, waardoor iedereen verbaasde kreten uitbrengt. 'Het lijkt erop dag je wat beveiligingsproblemen hebt, Headmaster,' zegt Harry. De deuren van de Great Hall vliegen open en the Order of the Phoenix komt binnenlopen. Het duurt ook niet lang, voordat ik ma en pa heb gespot. Papa ziet er redelijk relaxed uit, maar aan mama is duidelijk te zien dat ze bloednerveus is. 'Hoe durf je te staan waar hij stond. Vertel ze hoe het die nacht gebeurd is. Vertel ze hoe je hem in de ogen keek, een man die je vertrouwde, en hem vermoorde. Vertel het ze,' zegt Harry en je hoort de pijn in zijn stem. Snape weet niks te zeggen en besluit daarom maar zijn toverstok te trekken. Harry wilt het ook doen, maar wordt door professor McGonagall aan de kant geduwd. Ze kijkt Snape walgend aan en vuurt dan een spreuk op hem af. Snape probeert zichzelf te verdedigen, maar zorgt er daardoor juist voor dat de Carrow's geraakt worden en bewusteloos neervallen. Daarna verdwijnt Snape vliegend door het raam en begint iedereen te juichen.
Bo, Luca, Nikki en ik belanden al snel in een groepsknuffel en juichen nog harder dan de rest van de leerlingen. 'Je hield eindelijk een keer je mond tegen Snape,' zegt Luca en hij klopt me grijnzend op mijn schouder. 'Ja, Nikki kneep zo hard in mijn hand dat ik het gevoel om iets boos te snauwen meteen weg voelde zakken,' zeg ik en Nikki kijkt me lachend aan. 'Misschien moet ik dat vaker doen, dan komen we minder in de problemen,' zegt Nikki en ze knipoogt naar me. Ik word omgedraaid en ik voel een paar lippen op de mijne. Ik sla mijn armen om Dennis heen en Dennis legt zijn handen op mijn heupen. Onze zoen wordt onderbroken door gekuch en ik begin te blozen als ik papa en mama zie staan, allebei breed grijnzend. 'Zo, dit is dus de jongen waar je het al die tijd over hebt gehad, of niet?' zegt pap en hij wiebelt met zijn wenkbrauwen. 'Pa,' mompel ik beschaamt en ik voel mijn wangen nog roder worden. Dennis, Nikki, Luca, Bo, Hailey, Mick en Jesse beginnen te lachen en ik kijk geef ze een boze blik. 'Nou, Dennis, dit zijn mijn ouders,' zeg ik. Mama en papa schudden Dennis allebei de hand en alle drie stellen ze zich voor, net zoals Jesse. 'Leuke jongen,' zegt mam, als Dennis en Jesse zich voorstellen aan Stefan, Niek, Skye en Noor. Ze legt een hand op mijn schouder en ik voel haar hand helemaal trillen. 'Gaat het wel, mam?' mompel ik en ik kijk haar bezorgd aan. Ze kijkt me recht aan in mijn ogen en ik kan de doodsangsten in haar ogen zien, een angst die ik bij mijn moeder nog nooit heb gezien. Mama wilt wat zeggen, maar ik begin al te praten, voordat ze überhaupt iets kan zeggen. 'Je kan tegen me zeggen dat het prima gaat, maar ik ken je langer dan vandaag, dus wat is er?' zeg ik. 'Ik moet Nik en jou even spreken, onder vier ogen,' zegt ze ernstig en dan verlaat haar hand mijn schouder.
'Nik, kom, mama wilt ons spreken,' zeg ik tegen mijn tweelingzus en ik kijk haar aan. 'Hoezo?' vraagt ze en ze kijkt me bezorgd aan. Ik haal mijn schouders op. Mama zegt wat tegen pap en neemt ons dan mee naar helemaal achterin de Great Hall, waar het nog een beetje rustig is. Ze leunt tegen de muur aan en lijkt even te denken hoe ze hetgeen gaat verwoorden wat ze wilt zeggen. 'Ik wil dat jullie hier, in de Great Hall, blijven tijdens de oorlog. Help madame Pomfrey om de gewonden te verzorgen, daar zal ze heel blij mee zijn,' zegt mam en ze kijkt ons smekend aan. 'Wat, hoezo?' vraagt Nikki een klein beetje verontwaardigt. 'Dat willen papa en ik gewoon graag, want we willen niet dat jullie iets overkomt. Ik zeg het niet graag, maar de meeste Death Eaters zijn echt goede tovenaars en heksen,' antwoordt ze. 'Ik weet het nier hoor, mam, maar we hebben het het afgelopen jaar al tegen drie Death Eaters opgenomen en we leven nog steeds,' zeg ik en Nikki knikt. 'Amycus, Alecto en Snape waren er alleen om leerlingen hevig te straffen, ze vermoordden niemand. Het is nu oorlog en elke Death Eater zal iedereen vermoorden die op zijn of haar pad komt. Ik smeek niet graag, en al helemaal niet bij mijn eigen kinderen, maar alsjeblieft, haal wat druk van mijn schouders af door hier te blijven,' zegt mam en ze kijkt ons hopeloos aan. 'Mam, dit gaat niet alleen over ons veilig houden, er is meer aan de hand. Vi en ik willen weten wat er is en we willen niet een smoesje te horen krijgen die je tegen alle anderen zou vertellen,' zegt Nikki en ze kijkt mama ernstig aan. Mama begint nog erger te trillen en ze houdt met een hand de muur vast om niet om te vallen. 'Papa gaat dood,' fluistert ze en dan laat ze zich tegen de muur naar beneden zakken. Met grote ogen kijken we onze moeder aan. 'P-pap g-gaat d-dood,' mompelen we beiden verslagen en als antwoord knikt mama. 'Alsjeblieft, blijf hier. Ik kan het niet aan om ook nog met de gedachten te moeten lopen dat ik jullie kan verliezen. Jullie zijn mijn alles, net als papa. Ik kan niet zonder jullie drieën. Ik houd zo ontiegelijk veel van jullie,' mompelt ze en Nikki en ik gaan naast haar zitten. 'Had dat meteen gezegd, dan hadden we niet zo moeilijk gedaan,' zeg ik. Ik leg mijn hoofd op haar schouder en Nikki doet hetzelfde aan de andere kant. Mama slaat naar armen om ons heen en zo blijven we even in stilte zitten.
De gedachten dat ik mijn vader kan verliezen, zorgt voor een steek ik mijn hart. 'Het gaat je lukken, mam, je bent de sterkste vrouw die ik ooit in mijn leven heb ontmoet. Je maakt die Death Eaters af en komt terug met papa, levend,' zegt Nikki en ze kijkt mama vastberaden aan. 'Nikki heeft gelijk. Papa en jij komen straks de Great Hall binnen en vertellen ons hoeveel Death Eaters jullie hebben ingemaakt,' zeg ik. 'God, wat moet ik zonder jullie,' zegt mama en ze drukt op allebei onze voorhoofden een kus. 'Niets,' lachen Nikki en ik. 'Inderdaad, helemaal niets,' zegt mam en dan staan we alle drie op. Oom Blaine en oom Sean komen onze kant opgelopen. 'Elize, je hebt het ze zeker verteld?' vraagt oom Sean en mama knikt. 'Het komt goed, Elies, je maakt Dolohov af en neemt een levende Remus mee terug,' zegt hij en allebei geven ze mam een knuffel. 'Doen jullie allebei ook voorzichtig?' vraagt Nikki en onze ooms knikken. 'Natuurlijk, we kunnen ons neefje en nichtje toch niet missen,' zegt oom Blaine lachend en oom Sean en hij geven ons een stevige knuffel. 'Kom, de rest zal zich wel afvragen waar we blijven,' zegt mam en met zijn vijven lopen we terug naar de rest.
'Gaat het?' vraagt Bo en Nikki en ik knikken. 'Weten jullie het zeker?' dringt Luca aan. 'Ja, ja, alles is oké,' zeg ik. Nikki en ik maken oogcontact en we lijken hetzelfde te denken. 'Jullie houden wat achter,' zegt Bo en ze kijkt ons doordringend aan. 'Dat klopt, maar het is nu niet de tijd om jullie dit te vertellen,' zeg ik. 'Het is oké,' zegt Dennis. Hij pakt mijn hand vast en verstrengelt onze vingers. 'Vertel maar als jullie er klaar voor zijn,' zegt Jesse en Bo, Luca en Dennis knikken dat ze het daar mee eens zijn. 'Jongens, wij moeten gaan, want de oorlog staat op het punt te beginnen. Blijf hier en help madame Pomfrey, totdat we terugzijn,' zegt Stefan en hij kijkt ons één voor één aan. Papa en mama slaan nog een keer hun armen om ons heen en ook Bo, Luca, Mick en Hailey worden door hun ouders in een knuffel getrokken. 'Het komt allemaal goed. Blijf hier en doe geen dingen die ik ook niet zou doen,' zegt papa en hij knipoogt naar ons. 'Doe voorzichtig,' mompelen Nik en ik tegelijkertijd. 'Voor jullie altijd,' antwoorden mam en pap tegelijk en dan laten ze ons los. 'We zien jullie snel weer en dan zal alles over zijn,' zegt mam en ze kijkt ons aan met een vastberaden blik. Ze trilt nog steeds, maar de doodsangsten zijn uit haar ogen verdwenen. 'Succes,' zeggen we allemaal, als onze ouders en de rest de Great Hall verlaten. 'Ze gaat de klus klaren, dat kan niet anders,' zeg ik tegen Nikki en die knikt. 'Ze gaat knallen, Vi, ze gaat knallen,' mompelt Nikki en ze slaat een arm om mijn schouder, terwijl we onze ouders nakijken.
Halloa, daar ben ik weer en met een nieuw hoofdstuk. Ik moest vandaag tot 14:40 naar school en dan nog naar huis, dus daarom is het hoofdstuk wat later dan normaal. The Battle of Hogwarts gaat nu dan echt beginnen en in het volgende hoofdstuk gaan jullie erachter komen of Remus, Tonks en Fred blijven leven of niet. Ik ga niks verklappen, want dan is het niet meer spannend😂. Ik hoop dat alles nog goed met jullie gaat. Met mij gaat alles gelukkig nog goed en met mijn familie ook. Zaterdag komt hoofdstuk 50 online, dus tot dan!!
Xx deslimmenerd❤️❤️
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top