~POV Elize~
De laatste twee dagen zijn een stuk anders verlopen dan voorheen. We hebben ons verzet, hebben van ons afgebeten en met succes. Bellatrix, Annabella en Mats hebben ons veel minder erg gemarteld. Ik heb een voorgevoel dat we vandaag vrij gaan komen, maar het kan ook gewoon een raar gevoel zijn. 'Over hoe lang zal Mats weer komen?' vraagt Niek en Stefan haalt zijn schouders op. Ik kijk op mijn horloge en begin een beetje te rekenen. 'Ik denk over een halfuurtje of iets korter,' zeg ik. 'Hoe weet je dat nou weer?' vraagt Stefan verbaast en ik wijs naar het horloge om mijn pols. 'Een beetje opletten en rekenen werkt altijd,' zeg ik en ik knipoog naar hem.

Van het halfuurtje komt uiteindelijk helemaal niks, want de deur wordt binnen vijf minuten opengesmeten. Verrast kijken we op, als niet Mats in de deuropening staat, maar Severus Snape. Hij sluit de deur achter zich, kijkt ons aan en gaat bij Niek en Stefan op bed zitten. 'Luister, ik kom jullie helpen ontsnappen. Ik heb hier jullie toverstokken en het enige dat jullie hoeven te doen, is Mats uitschakelen, wanneer hij één van jullie komt halen. Ik zorg dat de anderen op de één of andere manier afgeleid zijn en dan moet het goed komen en kunnen jullie ontsnappen,' legt Severus uit, 'gaat dat trouwens wel lukken met jullie toestand?' 'Het komt wel goed,' zegt Niek. 'En als het niet goed komt, weet Elize ons er wel doorheen te slepen,' zegt Stefan en hij kijkt me met een grijns aan. Snape kijkt ons argwanend aan. 'Het komt echt goed. We zien er misschien kapot en versleten uit, maar er zit nog meer kracht in ons dan je denkt,' stel ik hem gerust. 'Oké, dan vertrouw ik er maar op dat jullie het halen en weg zijn, voordat ze jullie kunnen pakken,' zegt Severus en hij staat op. 'Ik moet weer terug naar Hogwarts, maar geef me iets van een teken, als het is gelukt,' zegt hij en we knikken. 'Bedankt dat je ons helpt, Severus,' zegt Niek en hij kijkt Severus dankbaar aan. 'Dat is wel het minste wat ik voor jullie kan doen, na zo'n zware week,' antwoordt Severus en dan steekt hij zijn hand op en na een gedag, verdwijnt hij uit onze kamer. 'We moeten een goed plan hebben, want dit is waarschijnlijk de enige kans die we gaan krijgen om te ontsnappen,' zegt Niek. 'Wat stel je voor, want jij bent meestal het meesterbrein achter onze plannen,' zeg ik. 'Dat is niet waar,' zegt Niek terug. 'Oh, echt wel,' grijnst Stefan en we beginnen te lachen.

Uiteindelijk hebben we een simpel plan die haast niet mis kan gaan. 'Ik hoor iemand op de trap,' zeg ik en meteen gaan we allemaal in positie staan. Stefan staat dicht bij de deur, zodat hij Mats meteen kan vastgrijpen, dan verlammen Niek en ik hem en daarna sluipen of rennen we het huis uit. Het ligt eraan of er iemand achter ons aanzit. De deur wordt weer opengegooid en meteen pakt Stefan Mats beet en slaat een hand voor zijn mond, zodat je zijn geroep niet kan horen. Niek en ik verlammen hem tegelijkertijd en dan laat Stefan hem zachtjes op de grond zakken. Stilletjes geven we elkaar een high five en dan sluipen we één voor één de kamer uit. Er is gelukkig niemand op de gang te zien en veilig komen we bij de trap aan. Ik kijk vanaf bovenaan de hal in en hoor alleen maar gepraat uit de woonkamer komen. In de hal is helemaal niemand te bekennen. Ik wenk Niek en Stefan en we lopen zachtjes de trap af. Beneden aangekomen, lopen we naar de deur en Niek pakt de deurklink vast. 'Op hoop van zegen,' mompelt hij. Hij trekt de deurklink omlaag en de deur gaat open. Die zal Severus wel hebben opengelaten. 'Dit duur me te lang. Ik ga kijken waar die Mats blijft,' horen we Annabella vanuit de woonkamer zeggen en snel vluchten we naar buiten. Stefan vuurt een spreuk af op de man die de poort bewaakt en hij zakt in elkaar. We beginnen te rennen, maar zijn een stuk trager dan voorheen. Het wordt ons niet makkelijker gemaakt, als Annabella ons achterna komt en spreuken op ons afvuurt. Zonder te kijken vuur ik een spreuk op haar af en tegelijkertijd trekt Niek de poort open. Annabella komt steeds dichterbij, maar wanneer we alle drie buiten het terrein van Malfoy Manor staan, grijpt Stefan onze handen en verdwijnen we in niets.

We komen keihard op een vloer terecht en na even om me heen te hebben gekeken, herken ik de woonkamer van Stefans huis. Ik leun vermoeid tegen de achterkant van de bank en voel alle energie van de afgelopen twee dagen uit mijn lichaam stromen. Ik voel me weer slap en helemaal gesloopt. 'Godverdomme, we zijn ontsnapt!' zegt Niek en hij gaat plat op de vloer liggen. Stefan heeft zijn ogen gesloten en ligt ook op de vloer. We horen gehaaste voetstappen van de trap en Sirius rent de woonkamer in. 'Oh my, jullie zijn terug!' roept hij en Sirius vliegt Stefan om de hals. Ze zoenen elkaar intiem en daarna krijgen Niek en ik ook nog een knuffel. 'Jullie zien er niet uit, wat hebben ze met jullie gedaan?!' Sirius bekijkt ons van top tot teen en moeizaam vertellen we hem het hele verhaal. 'Wat?! Zij zijn gestoord, helemaal gestoord!' roept Sirius en hij springt woedend op, maar wordt door Stefan weer naar beneden getrokken. 'Sirius, lieverd, ik begrijp je woede. Wij zijn ook boos, maar op dit moment heb ik hier geen energie voor. We zijn gesloopt,' mompelt Stefan en Sirius kijkt hem geschrokken. 'Sorry, natuurlijk,' zegt Sirius begripvol. Niek staat met veel moeite op, maar moet zich aan de bank vasthouden om niet te vallen. 'Ik ga naar huis, want ik wil Noor vasthouden en douchen,' zegt Niek en Sirius staat meteen op om hem te ondersteunen. 'Ik loop met je mee naar huis en dan breng ik jou naar huis, Elies,' zegt Sirius. Niek geeft ons allebei een stevige knuffel en zegt dan:' we appen wel, want ik kom de komende dagen mijn bed niet uit.' 'Is goed, Niekje,' zeg ik en dan verlaten Sirius en hij de woonkamer.

Iets van tien minuten later komt Sirius weer de woonkamer inlopen. Stefan en ik hebben in een fijne stilte tegen de achterkant van de bank gezeten. 'Kom, Foxy, ik breng je naar huis,' zegt Sirius en hij helpt me met opstaan. Ik geef Stefan een stevige knuffel. 'Bedankt, Elize, dat je ons weer de kracht gaf om te ontsnappen. Zonder jou hadden Niek en ik daar nog steeds gezeten,' zegt Stefan. 'Voor jullie doe ik het graag,' antwoord ik terug en dan druk ik nog een kus op zijn wang. Sirius pakt mijn arm en na nog even gezwaaid te hebben, verdwijnselen we. In de woonkamer van mijn eigen huis komen we terecht en Sirius zet me meteen op de bank neer. 'Moet ik wat voor je doen?' vraagt Sirius  en hij kijkt me bezorgd aan. 'Kan je mijn telefoon van boven pakken. Ik denk dat hij nog op mijn nachtkastje ligt,' zeg ik. Sirius knikt en loopt de woonkamer uit om even later met mijn telefoon terug te komen. Ik besluit Niall te bellen, want Harry en Louis zijn beide in het buitenland en Remus is werken. De telefoon gaat over en aan de andere kant hoor ik bezorgd:' God, Elies, jullie zijn ontsnapt!' 'Ja, kan je alsjeblieft hierheen komen?' mompel ik. 'Ja, tuurlijk! Liam is hier ook, dus ik neem hem mee,' antwoordt Niall. 'Is goed. Ik sta waarschijnlijk onder de douche als jullie aankomen,' zeg ik. 'Dat is oké, lieverd, we komen eraan,' zegt Niall en dan hangen we op. 'Moet ik hier blijven, totdat ze komen?' vraagt Sirius en ik schud mijn hoofd. 'Stefan heeft je op dit moment harder nodig dan ik,' zeg ik en dan geef ik hem nog een korte knuffel als bedankje en dan verdwijnt hij weer.

Ik loop de trap op en schop mijn schoenen uit. Daarna doe ik al mijn sieraden af, behalve mijn trouwring en de ring die Remus me voor mijn zestiende verjaardag heeft gegeven en dan loop ik de badkamer in. Ik zet de douche aan en kleed mezelf uit. Ik borstel mijn haar goed door en stap dan onder de douche. Tijdens het douchen kijk ik een paar keer naar de vele littekens op mijn buik en rug. Mijn armen en benen zijn daarmee in vergelijking gespaard gebleven en met mijn gezicht is gelukkig helemaal niks aan de hand. Na een half uur onder de douche te hebben gestaan, voel ik me eindelijk weer schoon en stap ik de douche uit. Met moeite weet ik mezelf af te drogen en dan loop ik de slaapkamer weer in en pak ik ondergoed, dikke sokken, een joggingsbroek en een trui van Remus uit de kast. Met een spreuk maak ik mijn haar weer droog en dan pak ik mijn telefoon en loop ik naar beneden. In de woonkamer zie ik Niall en Liam al op de bank zitten en Niall staat meteen op en trekt me in zijn armen. Ik begin te huilen en hij wrijft troostend over mijn rug. 'Lieverd, het is oké,' mompelt hij. Niall neemt me mee naar de bank en als ik uiteindelijk uitgehuild ben, duwt Liam een bord met eten in mijn handen, iets wat we de afgelopen week weinig hebben gehad.

'Wil je vertellen wat er is gebeurd of nog niet?' vraagt Liam. 'Jawel, ik wil het jullie vertellen,' zeg ik en ik neem een hap van de boterham. Voor de tweede keer vandaag vertel ik het verhaal en het lucht erg op om het tegen iemand te vertellen. 'Dat onze uitspraak toch nog een keer van pas komt,' zegt Niall en we beginnen alle drie te lachen. Ik stroop mijn rechtermouw op en kijk naar de vier tattoos op mijn onderarm: een tattoo van een wolf met Moony erbij, de namen van Vince en Nikki en een tekst. 'Don't let anyone tell you what you can and cannot do, only you can,' mompel ik en ik kijk Niall en Liam aan, 'zonder deze zin hadden we daar nog steeds gezeten.' In stilte denken we alle drie even na, totdat we de voordeur open horen gaan. 'Remus vermoordt ze als hij dit ziet,' zeg ik en ik wijs naar de littekens op mijn buik en rug. 'Gelijk heeft hij,' zeggen Liam en Niall tegelijkertijd.

'Wie vermoord ik?' vraagt Remus en hij kijkt me met een grote glimlach aan. 'Soms vergeet ik hoe goed je gehoor is,' zeg ik en ik sta op. Remus sluit me in zijn armen en tilt me op, zodat ik mijn benen om zijn heupen kan slaan. Hij drukt zijn lippen op de mijne en zoent me liefdevol. 'Ik heb je zo erg gemist,' mompelt Remus, als we loslaten. 'Ik jou ook,' mompel ik terug. Remus zet me weer neer en ik rek me uit, waardoor mijn trui wat omhoog kruipt en de littekens zichtbaar worden. 'Wie hebben dit gedaan?' Iets in Remus' ogen verandert en ik weet dat het woede is voor degene die dit hebben gedaan. 'Annabella, Bellatrix en Mats,' antwoord ik. Remus gaat voorzichtig met zijn vingers over de littekens en kijkt me dan aan. 'Zijn dit littekens van...zweepslagen?!' Het laatste komt er vol ongeloof uit. 'Ja,' zeg ik met een brok in mijn keel. 'Godverdomme! Ik vermoord ze echt, als ik ze tegenkom!' zegt Remus boos en dan trekt hij me weer tegen zich aan. 'We nemen binnenkort wel wraak. Voor de kinderen en voor jou,' mompelt Remus en dan drukt hij zijn lippen weer op de mijne.

Heyyy, hier is alweer hoofdstuk 47. Ik zal even uitleggen hoe de komende weken eruit zullen zien, omdat we bijna bij het einde zijn van dit boek. Zaterdag zal hoofdstuk 48 geüpload worden, volgende week komen hoofdstuk 49 en 50 online, die week daarna zullen hoofdstuk 51 en 52 online komen. Over drie weken zal op dinsdag hoofdstuk 53 (tevens het laatste officiële hoofdstuk) online komen + de epiloog, dankwoord en de proloog van Our Story ~ After the Battle (ook wel deel drie). Zo is het hopelijk voor jullie een beetje duidelijk en snappen jullie wat jullie de komende weken van mij kunnen verwachten. Als iemand trouwens een goed idee heeft voor een Our Story ~ deel 4, laat het me dan even weten in de reacties of stuur me een berichtje. Zaterdag dus een nieuw hoofdstuk, dus tot dan!!

Xx deslimmenerd❤️❤️