~POV Elize~
Het is een paar dagen later en vandaag is de begrafenis van Albus. De afgelopen dagen waren vreemde dagen en het waren dan ook niet echt dagen die ik graag nog een keertje overdoe. Niek, Stefan en ik hebben stiekem contact gehad met Severus en hij is veilig ondergedoken, dus niemand zal hem vinden, ook al zijn ze wel naar hem opzoek.

Voordat de begrafenis begint, heb ik nog wel een gesprek met mijn manager en management. Die stond al gepland voor, nou ja, alles gebeurden. Ik heb er dan ook vrij weinig zin in, maar het is wel een belangrijk gesprek en verplaatsen had naar mijn idee geen zin. En afleiding is ook goed. Terwijl ik voor de spiegel sta, trek ik mijn colbertje nog recht en dan loop ik de trap af. Ik heb een donkerblauw pak aan met een witte blouse en daaronder gewoon mijn Jordans. 'Rem, ik moet gaan,' zeg ik, als ik de woonkamer binnenloop. 'Is goed, lieverd, zie ik je op Hogwarts?' zegt hij en ik knik. Remus geeft me een zoen en een knuffel en loopt dan met me mee naar de gang, waar ik mijn jas aantrek. 'Tot straks,' zeg ik. 'Tot straks,' zegt Remus, waarna hij nog een kus op mijn wang drukt en ik ons huis verlaat. Ik loop naar de auto en stap in om vervolgens tien minuten te rijden naar het gebouw van het management. Daar aangekomen, parkeer ik de auto tegenover het gebouw en dan loop ik naar binnen. De vrouw achter de balie, waar ik eigenlijk helemaal de naam niet van weet, zeg ik vriendelijk gedag en dan ga ik met de trap naar de tweede verdieping. Bij een soort vergaderruimte aangekomen, klop ik op de deur en na een "binnen" gehoord te hebben, open ik de deur. Dex, mijn manager, en Susan en Duncan, mijn management, zitten aan de ronde tafel die in de ruimte staat. 'Hey, Elize,' zegt Dex, wanneer ik ook plaatsneem aan de tafel. 'Hoi,' mompel ik terug. 'Gaat het goed?' vraagt Susan en ze kijkt me aan. Ik haal mijn schouders op en staar even naar buiten. 'Wat is er gebeurd?' vraagt Duncan en hij kijkt me vriendelijk aan. 'Er is iemand overleden en vandaag is zijn begrafenis,' zeg ik. 'Had dat gezegd, dan hadden we het gesprek verplaatst,' antwoordt Dex. 'Nee, afleiding is juist goed,' zeg ik terug en ik glimlach even zwak naar hem. 'Laat het weten als je een break wilt en we zullen proberen het zo kort mogelijk te houden,' zegt Susan en ik knik.

Het kostte af en toe wat moeite om me te concentreren, wat wel nodig was, maar uiteindelijk is alles besproken en gepland voor de aankomende maanden. Ik heb er wel voor gezorgd dat ik niks heb op data's dat er iets belangrijks gebeurd in de Wizarding world. Het gaat dan vooral over concerten en interviews en we hebben het ook even gehad over een nieuw album, maar ik heb gezegd dat ik daar nu helemaal niet op zit te wachten en het er later nog over wil hebben. Ik kijk er niet echt naar uit om nu aan een nieuw album te beginnen, dus ik moet gaan bedenken hoe ik dat het beste kan zeggen. Na het gesprek heb ik meteen gedag gezegd en ben ik snel naar huis gereden. Nu ik thuis ben, ben ik mijn Tijdswitcher en toverstok aan het zoeken en wanneer ik ze allebei heb, verschijnsel ik naar Hogwarts. Binnen een paar tellen sta ik vlakbij het meer waar honderden stoelen in rijen zijn neergezet. Een groot deel van de stoelen is al bezet en ik zie ook Remus, Skye, Niek, Stefan, Sirius, Noor, Blaine, Sean, Tonks, Kingsley, Alastor, de Weasley's en nog meer bekenden. Ik loop snel in de richting van mijn beste vrienden en man en geef Remus een knuffel als ik naast hem sta. 'Hey, hoe was het?' vraagt hij. 'Hey, het was oké,' antwoord ik, als we elkaar los laten. Remus drukt een kus op mijn lippen en daarna geef ik de rest ook een knuffel. We praten een tijdje over koetjes en kalfjes, totdat Minerva met de Gryffindors aan komt lopen. Onze oude professor Transfiguration glimlacht zwak naar ons, als ze langs ons loopt. Snel daarna voel ik een paar armen om me heen en ik kijk recht in het verdrietige gezicht van mijn dochter. 'Het komt allemaal goed,' mompel ik en ik neem haar in mijn armen. 'Kunnen we na de begrafenis meteen naar huis, ma, want ik heb echt geen zin om nog zoveel uur in de trein te zitten,' zegt Nikki en ze kijkt me aan. 'Tuurlijk, ik zal het straks tegen professor Mcgonagall zeggen,' antwoord ik. Naast ons zien we Remus en Vince in een stevige knuffel en na even neemt Remus Nikki in zijn armen en sla ik mijn armen om mijn zoon heen. 'Hoe lang duurt deze oorlog nog, ma, want ik ben er zó klaar mee,' zegt Vince en hij kijkt me aan. 'Over een jaar is alles afgelopen en zal alles weer goed zijn,' zeg ik en ik druk een kus op zijn voorhoofd, niet denkend wat er tussen nu en volgend jaar mei allemaal nog fout kan gaan. 'Gelukkig,' mompelt Vince en hij legt zijn hoofd op mijn schouder. 'Vi, kom je? Dennis en Jesse hebben gevraagd of we bij ze komen zitten,' zegt Bo. 'Ja, ik kom,' antwoordt Vince en hij laat me los. 'Wie zijn Jesse en Dennis?' vragen Remus, Stefan, Niek, Skye, Noor en ik in koor. 'Oh, twee jongens uit ons jaar uit Ravenclaw. We zijn dit jaar goed bevriend met ze geraakt,' vertelt Luca. 'Nou, gaan jullie maar. We zien jullie straks wel weer,' zegt Niek en de vier tieners lopen weg. Hailey en Mick waren al even geleden bij hun vrienden gaan zitten. Ook wij nemen plaats op één van de achterste rijen en ik zit tussen Remus en Sirius in. 'Gaat het?' vraagt Sirius en ik knik. 'Hoe voel jij je?' vraag ik terug. 'Wel oké, maar gewoon het gevoel dat we weer iemand verloren hebben, is erg naar en ook iets dat ik niet nog vaker wil voelen. We hebben de laatste jaren genoeg dierbaren verloren en ik wil gewoon dat het klaar is,' antwoordt Sirius. 'Ja, dat is ook wat ik graag wil,' zeg ik terug en vanuit mijn rechterooghoek kijk ik naar Remus die wat voor zich uitstaart. Dat ik hem ga verliezen, als ik niet mijn best doe, breekt mijn hart in oneindig veel stukjes. Natuurlijk kan ik hem dan gewoon weer terughalen met mijn Tijdswitcher, maar het feit dat hij eerst dood is gegaan door mijn schuld, gaat me kapot maken.

Wanneer de begrafenis begint, pak ik Remus' hand vast en ik wrijf zachtjes over zijn knokkels. Tot het einde laten we elkaars hand niet los en het zorgt voor een soort steun bij ons beiden. Na het einde gaan we weer als een groep bij elkaar staan en het duurt niet lang, totdat Luca, Vince, Nikki, Bo, Mick, Hailey, Harry, Ron, Hermione en Ginny zich bij ons hebben gevoegd. Het is één van de weinige keren dat niemand iets weet te zeggen en niemand een domme grap maakt. 'Gaan we?' mompelen Nikki en Vince. 'Ja, is goed. Pakken jullie je hutkoffers, dan gaan wij professor McGonagall zoeken,' zegt Remus en hij drukt zijn Tijdswitcher in Nikki's handen. Ze knikken en samen met Luca, Bo, Hailey en Mick verdwijnen ze in het niets. Naar Minerva hoeven we niet lang te zoeken, want ook zij voegt zich bij ons gezelschap. 'Is het goed, als wij de kinderen rechtstreeks mee naar huis nemen?' vraagt Noor en Minerva knikt. 'Het komt allemaal wel goed, Minnie,' zegt Stefan bemoedigend en hij slaat een arm om haar heen. 'Dat zal best, want ik denk niet dat het slechter kan dan nu,' antwoordt Minerva. 'Nou, dat weet ik niet,' mompelt Niek zo zacht dat alleen ik het kan horen. Ik geef hem een por in zijn zij en kijk hem hoofdschuddend aan. Hij geeft me een het-is-toch-zo blik terug en ik sla een hand voor mijn gezicht. 'Je bent vermoeiend, Niek,' fluister ik terug en hij kijkt me met een halve grijns aan.

Al snel zijn de kinderen weer terug en we beginnen afscheid te nemen van iedereen. Eerst geef ik alle Weasley's een knuffel en dan sla ik mijn armen om Harry heen. 'Doe voorzichtig en als er iets is, moet je gewoon een uil sturen en we komen je halen,' zeg ik en ik druk een kus op zijn wang. 'Bedankt, Elize,' zegt hij. 'Geen probleem! We zie je snel weer,' zeg ik terug. 'Komt goed. Fijne vakantie,' zegt Harry en hij glimlacht zwak naar me. 'Jij ook een fijne vakantie, jongen,' antwoord ik. Skye en Noor zijn de volgende en ik geef ze beide een knuffel en een kus op hun wang. 'Ik weet niet wat ons allemaal nog te wachten staat, maar ik houd van jullie,' zegt Skye en ze slaat om ons een arm. 'Wij ook van jou, mop,' zeggen Noor en ik tegelijkertijd. Ik ga de rest van de mensen langs en wanneer ik bij Blaine en Sean ben, slaan ze allebei tegelijkertijd hun armen om mij heen. 'We moeten snel wat met zijn drieën gaan doen,' zegt Sean, als we elkaar loslaten. 'Oh, daar heb ik wel zin in,' antwoord ik en Blaine knikt instemmend. 'Jullie appen maar wanneer jullie kunnen en dan plannen we een datum,' zegt Blaine. 'Oh ja, onze geweldige groepsapp,' zegt Sean en ondanks de situatie moeten we toch even kort lachen. 'Jullie groepsapp is nooit beter dan die van ons,' zegt Niek en hij een Stefan komen bij ons staan. 'Hoe heet die van jullie dan?' vraagt Blaine. 'Eeuwige driehoek,' zegt Stefan en hij maakt een cool gebaar. 'Nee, die van ons is beter,' zegt Sean en Blaine en ik knikken. 'Elize, je verraadt ons,' zegt Niek en hij grijpt pijnlijk naar zijn hart. 'Sorry, jongens, family first,' antwoord ik. 'En wat zijn wij dan?' vraagt Stefan. 'Mijn aller beste vrienden die als familie voelen, maar het biologisch gezien toch niet zijn,' zeg ik en ik geef ze beide een stevige knuffel en een kus op hun wang. 'Oké, daar kunnen we mee leven,' zeggen ze tegelijkertijd. Alle anderen die ik nog niet heb gehad, ga ik nog even langs en dan zwaaien we nog een keertje, voordat we in het niets verdwijnen en met zijn vieren in de woonkamer belanden.

'Kunnen we iets leuks gaan doen, want ik ben al dat verdrietige gedoe zat,' zegt Nikki en Remus en ik knikken. 'Pakken jullie je hutkoffers uit, dan zullen mama en ik lekkere dingen pakken en klaarzetten voor een filmmarathon,' zegt Remus en voor we het weten zijn ze alle twee naar boven gespeurd met hun hutkoffers. 'Gaat het, Rem?' vraag ik. 'Jawel, het is alleen allemaal gewoon zo raar. Ik had namelijk niet verwacht dat we iemand zouden verliezen. Zeker niet Albus en al helemaal niet op deze manier,' antwoordt hij. Remus legt zijn handen op mijn heupen en trekt mij wat dichter tegen zich aan. Ik druk mijn lippen op de zijne en na de zoen leg ik mijn hoofd op zijn schouder. 'Ik wil je zoveel vertellen, Moony, maar het kan allemaal nu nog niet,' mompel ik. 'Na deze hele oorlog zal ik, zolang als nodig is, een luisterend oor zijn, Foxy,' zegt Remus en hij drukt een kus op mijn haren. 'Je bent veel te lief,' zeg ik terug. 'Voor jou doe ik alles,' fluistert Rem. 'Ik ook voor jou,' mompel ik terug en dan verbindt hij onze lippen weer.

Hoiiii, hier is een nieuw hoofdstuk. We zitten gewoon al op hoofdstuk 40 en hierna komen nog 13 hoofdstukken en een epiloog. Daarna zal ik meteen de proloog van Our Story ~ After The Battle (ook wel deel 3) online zetten. Maar dat duurt nog even, want we moeten zoals ik al zei nog 13 hoofdstukken. Ik ben nu bij een hoofdstuk, waarvan ik zeker weet dat veel mensen er al heel lang op wachten en ikzelf ook. Maar ik houd nog lekker geheim over welke gebeurtenis ik het heb😂. Dinsdag komt een nieuw hoofdstuk online, dus tot dan!!

Xx deslimmenerd❤️❤️