WARNING: hierin komt een stukje uit Harry Potter en de gevangene van Azkaban in voor!!
~POV Elize~
Twee weken later, op Halloween, bevind ik me in de kamer van Remus. De kinderen logeren dit weekend bij Niall en ik verveelde me alleen thuis. Er is net een Wierling afgeleverd en we staan er naar te kijken, terwijl Remus weet, dat ik het ding toch niet zo interessant vind. 'Luister je wel?' vraagt hij dan ook na een tijdje. 'Nou, nee niet echt,' lach ik. Opeens loopt hij weg en met zijn hoofd in de deuropening roept hij:' Harry?' Ik hoor iemand teruglopen en Remus vragen:' wat doe jij hier? Waar zijn Ron en Hermione?' 'Hogsmeade,' antwoordt de jongen bij de deur. 'Kom je binnen? Er is net een Wierling afgeleverd en ik wil je aan iemand voorstellen,' zegt Remus. 'Alsof hij die Wierling wilt zien,' zeg ik tegen Remus, zonder dat hij het hoort, wanneer ze samen de kamer binnen komen lopen. 'Een wat?' vraagt Harry. 'Een waterduivel. Na die Kappa's zou hij geen probleem moeten zijn. De truc is om zijn greep te verbreken. Zie je die abnormaal lange vingers? Sterk, maar ook heel broos,' vertelt Remus rustig. Harry kijkt er even naar, maar dan draaien ze zich om naar mij. 'Ik wil je graag voorstellen aan mijn vrouw, Elize, maar waarschijnlijk heb je haar al een paar keer gezien.' Ik steek mijn hand uit en Harry pakt hem aan. 'Hallo, ik ben Elize,' glimlach ik naar mijn petekind. 'Harry Potter,' glimlacht hij terug. 'Willen jullie thee?' vraagt Remus. Allebei knikken we en dan gaan we in één van de stoelen zitten. 'Ik heb helaas alleen theezakjes, maar waarschijnlijk ben je theeblaadjes sowieso zat?' Ik lach zachtjes, omdat ik precies weet waar Remus op doelt. 'Hoe weet u dat?' vraagt Harry verbaast. 'Van professor McGonagall,' antwoordt Remus. 'Je maakt je toch geen zorgen?' vraag ik. Harry schudt zijn hoofd. Zijn gezichtsuitdrukking verandert na even en Remus kijkt hem aan. 'Is er iets, Harry?' vraagt hij. 'Nee,' zegt Harry, maar Remus en ik zien duidelijk dat hij liegt en ik weet het ook zeker. 'Ja,' zegt hij plotseling. 'Weet u nog, die les met die Boggart?' 'Ja,' antwoordt Remus. 'Waarom mocht ik het niet tegen hem opnemen?' zegt Harry abrupt. Remus kijkt mij aan en richt zich dan met opgetrokken wenkbrauwen tot Harry. 'Dat lijkt me nogal duidelijk, Harry.' 'Waarom?' herhaalt Harry. 'Hij ging ervan uit dat, als jij met die Boggart geconfronteerd werd, hij de vorm van Voldemort zou aannemen,' zeg ik. 'Ja, en het leek me niet zo'n goed idee, als Voldemort plotseling in de lerarenkamer zou verschijnen. Ik dacht dat er misschien paniek zou uitbreken,' zegt Remus bedenkelijk. Harry staart ons aan, waarschijnlijk omdat we Voldemort zeiden en niet You-Know-Who of He Who Must Not Be Named.

Zo wordt er nog even gesproken, totdat er geklopt wordt. Natuurlijk staat Snape voor de deur, maar Remus of Harry weet dat niet. 'Binnen!' De deur gaat open en Snape loopt inderdaad de kamer in met een dampende beker in zijn hand. Wanneer hij Harry en mij ziet, kijkt hij niet zo blij. 'Ah, Severus,' zegt Remus met een glimlach. Met een verbaasde blik kijk ik mijn man aan. Dat hij hem Severus noemt, oké, maar dat hij naar hem glimlacht... 'Dank je. Zou je het op mijn bureau willen zetten?' Hij zet de beker inderdaad neer op het bureau en dan boren zijn ogen zich in die van mij. Snape hoort ook niet wat Remus zegt, maar antwoordt wel op het goede moment. 'Fascinerend. Je moet dat eigenlijk direct opdrinken, Lupin,' antwoordt hij met zijn ogen nog steeds op mij gericht. 'Ja, ja, doe ik.' 'Ik heb een hele ketel gemaakt voor het geval je meer nodig mocht hebben,' vervolgt Snape. 'Heb je een keertje wat goeds gedaan?' vraag ik verbaast. Zijn zwarte ogen lijken nog donkerder te worden, maar Remus kapt ons af voor iemand nog iets kan zeggen. 'Geen ruzie, alsjeblieft,' smeekt hij bijna. 'Misschien is het verstandig om morgen nog een bekertje te nemen. Bedankt, Severus,' verbreekt Remus dan weer de stilte die er was. 'Geen dank,' antwoordt Snape en zijn blik verlaat de mijne niet, voordat hij de kamer verlaat. 'Je gaat het toch niet echt opdrinken, Rem?' vraag ik met toch wat bezorgdheid in mijn stem. 'Ik heb geen keus, lieverd,' reageert hij. Remus legt aan Harry uit, waarom hij deze drank moet nemen en waarom Snape het maakt, maar natuurlijke niet de echte reden. Aan Harry zie ik dat hij hetzelfde wilt doen als ik; de beker uit Remus' handen slaan, maar ik weet dat Remus geen keus heeft, als hij zichzelf tijdens volle maan onder controle wilt houden.

Na nog een gesprek over Snape kijkt Remus mij veelbetekenend aan en ik weet dat ik Harry nog wat moet vertellen. 'Harry, ik moet je iets vertellen,' begin ik. Meteen heb ik de aandacht van de jongen naast me. 'Vroeger waren jouw ouders onze beste vrienden en toen jij geboren werd, hebben ze mij gevraagd om je peetmoeder te worden,' zeg ik zachtjes. Met grote ogen kijkt hij me aan en dan stelt hij de vraag die ik al verwacht had. 'Maar waarom heb je me nooit opgezocht na de dood van mijn ouders?' 'Dumbledore had me verboden je te bezoeken, omdat hij bang was dat ik je weg zou halen bij je oom en tante om samen met Remus voor je te gaan zorgen. Ik had Albus al gesmeekt of wij voor je mochten zorgen, maar het mocht niet. Een paar keer heb ik het stiekem geprobeerd, maar ik werd in de gaten gehouden door hem en het mislukte dus elke keer,' zeg ik spijtig. Voor ik het weet, voel ik een paar armen om me heen en ik sla ook mijn armen om mijn petekind. 'Voel je niet schuldig, Elize. Je hebt je best gedaan om voor me te zorgen en dat is meer dan wie dan ook voor me heeft gedaan, naast mijn ouders dan,' zegt Harry. Voorzichtig geef ik en een kus op zijn voorhoofd en dan laat ik hem los. 'U ook bedankt, professor,' zegt Harry tegen Remus. 'Geen dank hoor, maar ik moet echt aan het werk,' glimlacht Remus. 'Dan gaan wij wat leuks doen,' zeg ik tegen Harry.

Een tijdje later zitten we samen onder de boom bij het meer, waar we met The Marauders ook altijd zaten. Harry en ik hebben net even wat Quidditch gespeeld en nu zitten we te kletsen. 'Maar je zegt dus, dat je Voldemort twee keer heb weten te verslaan?' vraag ik verbaast. Natuurlijk weet ik het al, maar als ik het niet had geweten, had ik ook zo gereageerd. 'Ja, maar natuurlijk kreeg ik wel hulp van Hermione en Ron,' zegt hij. 'Ik ben blij dat je zulke goede vrienden hebt, jongen,' glimlach ik. Voorzichtig legt Harry zijn hoofd op mijn schouder en er heerst een korte stilte. 'Zou ik je wat over mijn ouders mogen vragen?' 'Of course.' 'Hoe waren mijn ouders als personen?' vraagt hij zachtjes. 'Je ouders waren en zijn nu nog steeds twee personen die ik het meest bewonder in mijn leven. Lily zag altijd het mooie in een persoon en zelf had ze een prachtige persoonlijkheid. Ze hielt zich graag aan de regels en was altijd erg zorgzaam. Er zat geen kwaad in je moeder en ze was een vrouw om jaloers op te zijn en zeker weten de beste vriendin die ik ooit in mijn leven heb gehad. Ze begreep je gewoon en dat werd heel erg gewaardeerd. James hield ervan om in de spotlights te staan. Pranks uithalen met ons was echt zijn ding samen met Quidditch. Je vader en Snape waren gezworen vijanden en elkaar vervloeken, gebeurden dan ook erg vaak. Veel leerlingen zagen je vader ook vaak als de arrogante flirt die graag in de spotlights stond en goed problemen kon veroorzaken, maar zo heb ik hem nooit gezien. Voor ons was hij altijd de jongen die voor zijn vrienden en familie door het vuur wilde gaan en zijn hart duidelijk op de goede plek had zitten en daarom ook één van mijn beste vrienden werd,' vertel ik. 'Bedankt,' fluistert hij. 'Waarvoor?' vraag ik verbaast. 'Door jou weet ik nu meer over mijn ouders en dat ik nu eindelijk weet hoe mijn vader en moeder echt waren,' zegt hij. 'Snape haat je, omdat hij je vader haat en dat is echt heel fout van hem. Je lijkt onwijs veel op je vader, maar je bent je vader niet en daar maakt hij de fout,' zeg ik. 'Voortaan luister ik gewoon niet meer naar wat hij over mijn vader zegt,' zegt Harry. 'Ik wil niet zeggen, dat je vader niet arrogant was,' lach ik. 'Het is duidelijk dat jij je er nooit aan hebt gestoord,' lacht Harry ook. 'Nee joh, ik ben zelf ook een tikkeltje arrogant, dus we kwamen goed overeen,' grijns ik.

Voor het avondeten loop ik met Harry, Ron en Hermione mee naar de Great Hall. 'Hey, jongens, ik ga Remus even zoeken,' zeg ik. 'Zie ik je nog?' vraagt Harry. 'Ik denk het wel en als er wat is, kan je me nu wel bereiken per uil,' lach ik. Ook Harry lacht en geeft me dan een knuffel, waarna ik naar Ron en Hermione zwaai en wegloop. Ik heb Harry alleen het deel verteld over, dat Stefan, Niek en ik uit een andere wereld komen en hij geloofde me meteen. Daarna heb ik over Hedwig een spreuk uitgesproken, zodat ze ook een brief bij mij kan afleveren. Bij Remus kantoor klop ik op de deur en hij doet zelf open. 'Hey, je ziet er gelukkig, maar ook gestrest uit. Wat is er?' Remus trekt me naar binnen en doet de deur achter me dicht. 'Vanavond gaat Sirius inbreken in de toren van Gryffindor,' zeg ik. 'Hoezo?' vraagt Remus met een frons. 'Sirius is natuurlijk op zoek naar Peter, die nu de rat van Ron is, en tijdens het avondeten probeert hij hem te grijpen, maar het mislukt en hij vlucht,' leg ik uit. 'Je wilt naar hem op zoek gaan zeker,' stelt Remus vast. 'Ja. Niek, Stefan en ik hebben na het eten afgesproken bij de Great Hall en dan komen "jullie" erachter dat Sirius heeft ingebroken. Wij komen dan naar de toren van Gryffindor en zeggen dat wij Sirius buiten gaan zoeken,' zeg ik. 'Geweldig! Als jullie hem vinden, wil je dan tegen hem zeggen dat ik hem gemist heb?' vraagt hij. 'Natuurlijk, lieverd,' glimlach ik. Zachtjes drukt hij zijn lippen op de mijne en dan lopen we zijn kantoor uit.

Hiii, hier is een nieuw hoofdstuk. Ik weet dat het laat is, maar ik zal het even uitleggen. Mijn toetsweek begint morgen en vandaag had ik vrij, dus ik heb het grootste gedeelte van de dag besteed aan leren, maar ik ben tegenwoordig heel erg verslaafd aan Glee, dus dat heb ik in mijn vrije tijd gekeken, oeps!! Nogmaals sorry dat het zo laat is, maar de volgende keer zal ik weer op tijd zijn! Tot zondag!!

Xx deslimmenerd❤️❤️