~POV Vince~
Het is bijna een ritueel geworden, maar we mogen weer eens nablijven. Dit keer bij Snape en Jesse en Dennis zijn er ook bij. Niemand heeft er zin in, maar dat is niet gek, want nablijven met Snape is één van de verschrikkelijkste dingen die er is. 'We moeten gaan, jongens,' zeg ik tegen Luca, Bo en Nikki die nog een potje aan het kaarten zijn. 'Ja, we kunnen gaan,' antwoordt Bo die de kaarten terugstopt in het doosje en dan opstaat. Met zijn vieren lopen we de Common room uit en als we het portretgat uitstappen, zien we Dennis en Jesse al staan. 'Hallo, medenablijvers,' zegt Luca en Dennis en Jesse schieten in de lach. 'Hoi,' zeggen ze beide terug. Al kletsend beginnen we naar het DADA
lokaal te lopen en nu is het nog gezellig. 'Hoe vaak hebben jullie al moeten nablijven?' vraagt Dennis. We lopen iets achter de anderen vier. 'Vijftig keer, sowieso,' antwoord ik en Dennis begint weer te lachen. 'Ja, lach maar, Dennis, maar als jullie vaker met ons omgaan, gaan jullie ook vaker moeten nablijven,' grijns ik terug. 'Als we niet meedoen met jullie pranks, hoeven we ook niet na te blijven,' grijnst hij terug. 'Daar zal ik niet zo zeker van zijn,' knipoog ik terug. We beginnen beide nog harder te lachen en dan zijn we bij het lokaal aangekomen. De deur is dicht, dus Nikki besluit om op de deur te kloppen. 'Wie is daar?' snauwt de stem van Snape aan de andere kant van de deur. 'Wij zijn het, je favoriete leerlingen!' roep ik sarcastisch terug. De deur wordt opengegooid en Snape kijkt ons boos aan. 'Ga zitten!' zegt hij en het klinkt niet echt als een verzoek, maar eerder als een bevel. Op zes tafeltjes, die ver uit elkaar staan, ligt een veer, een potje inkt en wat vellen perkament. Met heel veel tegenzin beland ik precies voor het bureau van Snape en ik kan nu al raden dat dit niet goed gaat komen. Nikki is degene die het dichtste in de buurt zit. 'Jullie gaan strafregels schrijven, totdat ik vind dat jullie klaar zijn. Ik wil doodse stilte en als ik iemand hoor, niet zie schrijven of iets anders zie doen dat me niet bevalt, dan laat ik diegene twee keer zo lang zitten,' snauwt Snape. Alle zes beginnen we meteen te schrijven, omdat we weten hoe streng Snape kan zijn, als je niet meteen begint.

Na een half uur begint mijn hand al pijn te doen en omdat ik me gewoon verveel, begin ik een nummer te neuriën zonder dat ik het zelf echt doorheb. Snape kijkt op van zijn nakijkwerk en zijn zwarte ogen boren zich in mijn bruingroene kijkers. 'Heb je niet gehoord wat ik aan het begin heb gezegd, Lupin?' sist Snape. 'Nou, dat heb ik wel,' antwoord ik terug. 'Dan heb je dus ook gehoord dat ik heb gezegd dat ik doodse stilte wilde en jij bent niet stil,' zegt hij terug. 'Ik heb toch geen woord gezegd?!' zeg ik verontwaardigt. 'Nee, dat niet, maar je produceerde een ander onaangenaam geluid uit die mond van je,' zegt Snape en hij begint alweer een gemene grijns rond zijn lippen te krijgen. 'Nou en, wat wilde u ertegen doen? Me nog meer straffen dan u al doet?' snauw ik terug. Nikki geeft me een stop-nou-voordat-je-echt-in-de-problemen-zit blik, maar die negeer ik. 'Zo wens ik niet aangesproken te worden, Lupin!' snauwt Snape. Hij staat op, komt naast mijn tafel staan en legt zijn hand er heel hard op. 'Je bent hier in mijn lokaal, dus je houdt je aan mijn regels! Is dat na drie jaar nog niet duidelijk?' Snape's gezicht is erg dichtbij en het enige dat ik doe is terug staren. 'Je blijft langer zitten en omdat je ook nog een grote mond tegen me had, mag je morgen ook bij me nablijven,' zegt Snape en nu begrijp ik de valse grijns rond zijn lippen, want morgen mogen we naar Hogsmeade. 'Maar dat is niet eerlijk!' roep ik boos. 'Het leven is niet eerlijk, Lupin, dus dat had je maar eerder moeten bedenken,' antwoordt Snape en dan gaat hij weer achter zijn bureau zitten. Nikki kijkt me hoofdschuddend aan en ik geef haar een vermoeide blik terug, waarna ik weer ga schrijven.

Twee uur later mag ook ik eindelijk het lokaal verlaten, nadat Snape me nog even duidelijk heeft gemaakt dat ik het morgen niet moet flikken om niet te komen. Ik loop rechtstreeks naar de toren van Gryffindor en na het wachtwoord tegen The Fat Lady te hebben gezegd, stap ik de Common room binnen. Nikki, Bo en Dennis zitten op de bank en Jesse en Luca zitten op de stoelen ertegenover. Ik plof boos tussen Nikki en Dennis op de bank en leg mijn hoofd op Nikki haar schouder. 'Waarom stopte je niet toen ik je aankeek?' vraagt Nikki en ik haal mijn schouders op. 'Die man maakt me zo boos, dat ik gewoon alles tegen hem zeg wat ik denk,' mompel ik. 'Wij gaan professor McGonagall wel even opzoeken, want dit is natuurlijk onterecht,' zegt Luca en hij geeft me een glimlach. 'Thanks, guys,' zeg ik. 'Misschien wil Dennis wel even hier bij je blijven, terwijl wij even met Mcgonagall gaan praten,' zegt Bo en ze kijkt Jesse, Luca en Nikki met een bepaalde blik aan die ik niet helemaal vertrouw. 'Yeah, sure,' antwoordt Dennis. Ik voel mezelf licht blozen zonder dat ik dat echt wil. 'Oké, tot zo,' zegt Jesse, waarna ze de Common room uitlopen. Dennis en ik praten in de tussentijd over onze tijd voor Hogwarts en andere dingen die ons interesseren. We kennen elkaar ook pas een paar maanden en door dit soort gesprekken leer je elkaar steeds beter kennen. Het duurt niet lang, voordat we weer herenigt zijn met de anderen vier. Van hun gezichten is niet echt af te lezen of het gelukt is of niet. 'En?' vraagt Dennis die zich ook afvraagt of het is gelukt of niet. 'Het spijt me, Vi, maar Mcgonagall kan er niks aan veranderen. Ze zou het wel willen, maar Snape heeft als professor het recht om je te laten nablijven. Sorry broertje,' zegt Nikki en ze kijkt me spijtig aan. 'Hey, het geeft niet,' antwoord ik en ik geef haar een knuffel. 'Je weet best dat we morgen hier willen blijven, hè,' zegt Luca en ik zie de andere vier knikken. 'Nee joh, doe niet zo gek. Dat ik mijn grote mond nou niet kan houden tegen Snape, wilt niet zeggen dat jullie daar ook voor gestraft moeten worden. Jullie gaan morgen gewoon lekker naar Hogsmeade, maar neem alsjeblieft wel wat snoep voor me mee,' zeg ik en bij dat laatste begin ik te grijnzen. 'Dat komt wel goed,' zegt Bo. 'Zullen we nog een spelletje spelen, voordat wij terugmoeten naar de Ravenclaw Common room?' vraagt Jesse en we knikken. Bo pakt het pakje kaarten uit haar gewaad en begint de kaarten uit het doosje te halen, om daarna de kaarten te schudden en te delen voor een potje Pesten.

De volgende middag loop ik na weer eens twee uur strafregels te hebben geschreven het DADA lokaal uit. Gelukkig had ik mijn boek al meegenomen, waardoor ik nu niet meer naar de toren van Gryffindor hoef. Daar zijn alleen maar eerste- en tweedejaars en in hun heb ik geen zin. Ik besluit naar de Great Hall te gaan, omdat daar waarschijnlijk nu helemaal niemand zal zijn en ik heb gewoon behoefte aan rust, zodat ik gewoon even mijn boek kan lezen. Terwijl ik richting de Great Hall loop, kom ik Hailey en Mick tegen en daar maak ik even een praatje mee, waarna ik rechtstreeks door kan lopen zonder opgehouden te worden. Als ik de Great Hall inloop, is hij leeg op één persoon na. 'Nikki, wat doe jij nou weer hier?' zeg ik verbaast, als ik tegenover haar aan de tafel van Gryffindor ga zitten. 'Je denkt toch niet echt dat ik jou hier alleen laat zitten, terwijl wij lekker plezier aan het maken zijn,' zegt Nikki en tegelijkertijd legt ze haar boek aan de kant. 'Ik kan me best alleen vermaken, Nik,' zeg ik en ik laat haar mijn boek zien. 'Dat weet ik, maar met zijn tweeën is het toch leuker. De rest wilden ook blijven, maar ik heb ze weten over te halen om toch te gaan, want ik heb wel zin in wat tijd met mijn broertje,' grijnst ze. Ik zie op tafel allemaal spelletjes liggen die je met zijn tweeën of meer kan doen en ook mijn kleine platenspeler staat er met wat van onze favoriete platen, vooral muziek uit de tijd dat onze ouders tieners waren. Die heb ik van pa en ma gehad voor mijn dertiende verjaardag. 'Wat wil je gaan spelen?' vraag ik. 'Doe maar Rummikub,' zegt Nikki. 'Is er iets?' vraag ik, als ik alle steentjes aan het omdraaien ben. 'Niks bijzonders of zo, maar is er iets tussen jou en Dennis?' zegt Nikki en ze kijkt me vragend aan. 'Nee, hoezo?' vraag ik verwart. 'Oh, nou, af en toe heb ik gewoon het gevoel dat je hem leuk vindt, maar dat je het niet tegen me durft te zeggen,' antwoordt ze. 'Het is niet dat ik het niet tegen je durf te zeggen. Ik weet zelf gewoon niet helemaal wat ik nou precies voor hem voel,' mompel ik blozend. 'Gelukkig, want ik ben je tweelingzus en je moet alles bij me kwijt kunnen,' zegt Nikki en ze pakt mijn hand vast, waar ze een kneepje in geeft. 'Dat je dacht dat ik het niet tegen je durfde te vertellen, terwijl je nota bene de eerste was waaraan ik durfde te vertellen dat ik gay ben, Nik,' zeg ik met een plagend toontje in mijn stem. Ze rolt lachend haar ogen. 'Af en toe ben je best vervelend, Vi,' lacht ze. 'I know,' grijns ik terug en dan leg ik een plaat op de platenspeler en begint Sing van Ed Sheeran te spelen. 'Nou, laten we gaan spelen, want ik wil nog een prank uithalen, voordat iedereen terugkomt,' zegt Nikki. 'Niet bij Snape hoop ik,' zeg ik terug en ze schudt gelukkig haar hoofd. 'Nee, misschien bij Mcgonagall of bij Luca en Bo,' antwoordt ze. 'Ja, bij Luca en Bo, want das super grappig,' zeg ik lachend. 'Doen we,' grijnst Nikki en we geven elkaar een high five.

Heyyy, hier is een nieuw hoofdstuk. Nu het eindelijk vakantie is, kan ik weer lekker veel gaan schrijven en dat ben ik ook zeker van plan. Ik krijg steeds meer goede ideeën voor boek drie en ik ben nu bij hoofdstuk 6. Hopelijk gaat alles nog goed met jullie en mogen we na de voorjaarsvakantie weer naar school. Natuurlijk niet op de normale manier, maar ik wil gewoon weer naar school. Ik had echt nooit verwacht dat ik dat ooit nog zou zeggen😂. Dinsdag komt er een nieuw hoofdstuk, dus tot dan!!

Xx deslimmenerd❤️❤️