~POV Vince~
Wel, er is een schoolweek voorbij en Snape's lessen zijn niet meer de ergste lessen in de week. Umbridge lessen zijn nog veel erger. De eerste les die we van haar hadden, was één dag, nadat de vijfdejaars haar hadden en die hadden ons verteld wat voor bitch ze is en wat ze over papa had gezegd. Dat schoot bij Nik en mij in het verkeerde keelgat. Tijdens onze eigen blokuur vroegen wij ook, waarom we geen spreuken zouden gaan gebruiken tijdens de les en dat vond Umbridge niet zo leuk. Ze vertelde dat we blij moesten zijn dat we maar aan één uiterst onveranderlijke tovenaar zijn blootgesteld en niet aan meerdere, waaronder levensgevaarlijke Half-bloods. Nikki en ik zaten naast elkaar, sprongen op en keken Umbridge woedend aan.

*Flashback*
'Neem dat terug!' snauwen Nikki en ik woedend. 'Jullie hebben jullie handen niet opgestoken, meneer en mevrouw...?' Poeslief kijkt ze ons aan, maar daar trappen wij niet in. 'Lupin!' 'Aha, jullie zijn de kinderen van professor Lupin,' zegt ze en ze kijkt ons even walgend aan. 'Dat is correct en niemand heeft het recht om onze vader zo te noemen!' sis ik. 'Ik zei toch niks verkeerd, want jullie vader is toch een weerwolf?' vraagt ze, alsof ze niks verkeerds heeft gezegd. 'Ja, dus?! Heb je daar problemen mee!? Onze vader is de liefste man op deze aardbol, dus behandel hem niet als een stuk vuil, alleen omdat hij een weerwolf is. Hij is ook gewoon een mens!' schreeuwt Nikki boos. 'Ik wil niet zo aangesproken worden! Jullie blijven beide twee dagen na! En nu zitten en gaan lezen!' snauwt Umbridge. 'Wij gaan pas zitten, als je je woorden terugneemt! Onze vader heeft nog nooit iemand pijn gedaan en jij hebt gewoon een hekel aan mensen zoals hem!' snauw ik terug. Luca en Bo, die voor ons zitten, knikken bemoedigend en voor Umbridge nog iets kan zeggen, pakken Nikki en ik onze spullen en lopen we naar de deur van het lokaal. 'Je zult ons de rest van het schooljaar niet meer zien! We gaan niet bij iemand een les volgen die zo walgelijke is, als jij bent!' raast Nikki. Ze pakt mijn hand en samen stormen we het lokaal uit, waardoor we niet horen wat Umbridge ons nog achterna schreeuwt.
*Einde flashback*

Die week hadden we nog een blokuur DADA, maar Nikki en ik zijn niet geweest. Vandaag, precies een week na het voorgeval met Umbitch, zitten we met zijn vieren in de Common room. De pauze is bijna afgelopen en hierna hebben we weer een blokuur Defence Against the Dark Arts. 'Gaan jullie echt niet mee?' vraagt Luca voor de duizendste keer. We schudden eigenwijs ons hoofd. 'Jullie hebben gelijk, ze is walgelijk. Umbitch heeft geen recht mensen, zoals Remus, zo te behandelen, alleen omdat ze bijvoorbeeld een weerwolf zijn. Maar denken jullie dat jullie vader wilt, dat jullie voor hem heel het jaar DADA skippen?' zegt Bo. 'Het maakt ons niet uit. Die trut heeft geen recht om zo over papa te praten. Ze kent hem niet eens, maar omdat hij een weerwolf is, walgt ze van hem. Door haar kan onze vader hier niet makkelijk werk vinden, niet dat hij dat wilt, maar goed,' zegt Nikki opstandig en boos tegelijkertijd. Verdedigend steekt Bo haar handen in de lucht en samen staat ze met Luca op. 'Wij moeten naar Defence Against the Dark Arts, als jullie je toch nog bedenken, kom dan achter ons aan,' zegt Luca en dan lopen ze door het portretgat van The Fat Lady de Common room uit.

Zo stil als dat het nu in de Common room is, is het nog nooit geweest. Er is werkelijk helemaal niemand op ons tweeën na. Nikki heeft haar hoofd op mijn schouder gelegd en samen staren we wat voor ons uit. 'Ik ga mijn gitaar halen,' deel ik mee aan mijn zus. Ik sta van de bank op en loop de trap op naar mijn slaapzaal. Van het standaard naast mijn bed pak ik mijn akoestische gitaar en plectrum en dan loop ik weer terug de Common room in. Dit is iets wat ik van mijn moeder geërfd heb. Muziek is één van de grootste dingen in mijn leven. Ikzelf speel gitaar en piano en ik kan best wel goed zingen. Ik ga weer naast Nikki op de bank zitten en ze kijkt me aan. 'Wil je alsjeblieft wat opbeurend spelen en zingen?' vraagt ze en ik knik en begin wat te spelen. Wanneer het eerste nummer af is, gaat het schilderij van The Fat Lady opzij en stap professor McGonagall de Common room binnen. 'Jullie horen nu in de Defence Against the Dark Arts les te zitten,' is het enige dat ze zegt en ze gaat tegenover ons op een stoel zitten. Nikki en ik knikken alleen maar. 'Dit is de tweede keer, dat jullie een blokuur DADA skippen en jullie zijn twee keer niet komen opdagen bij strafwerk van professor Umbridge,' gaat ze verder en we knikken weer. 'Waarom gaan jullie niet naar die les toe?' vraagt professor McGonagall en ze klinkt niet boos, maar juist vriendelijk, zoals we haar kennen. 'Omdat Umbridge het recht denk te hebben onze vader voor de klas te beledigen, alleen omdat hij een weerwolf is,' mompelt Nikki. 'Professor Umbridge, Nikki, maar ik wil graag het hele verhaal horen,' antwoordt ze.

We leggen het verhaal uit en omdat we het verzoek om DADA weer te gaan volgen, hebben afgewezen, zitten we nu bij professor Dumbledore in het kantoor. 'Zo, ik heb gehoord dat jullie weigeren om de les van professor Umbridge te volgen, klopt dat?' vraagt de Headmaster. 'Dat is correct, professor,' antwoord ik. Voor Dumbledore nog wat kan zeggen, wordt er op de deur geklopt en wanneer Dumbledore antwoordt dat diegene binnen mag komen, vliegt de deur open. 'Pap, mam, wat doen jullie hier?!' zegt Nikki verward. 'Jullie zitten net anderhalve week op school en we moeten alweer komen. Wat hebben jullie nu weer geflikt?' vraagt mam, maar ze klinkt niet boos, eerder wat geamuseerd. Het enige dat Nik en ik doen, is ze aanstaren. 'Mama en ik kunnen niet in jullie hoofden kijken, dus jullie zullen echt moeten zeggen wat er aan de hand is,' zegt pap rustig. 'We hebben ongeveer drie van de drie blokuren Defence Against the Dark Arts geskipt, omdat ze papa durfde te beledigen,' zeg ik. Pap kijkt ons met grote, vragende ogen aan, maar mama lijkt het meteen te snappen. 'Heeft professor Umbridge hetzelfde gezegd, als ze bij Harry in de klas heeft gedaan?' vraagt ze. 'Ja, we bleven maar vragen, waarom we geen spreuken gingen gebruiken en toen moest ze even duidelijk maken dat we blij moesten zijn, dat we maar aan één uiterst onveranderlijke tovenaar zijn blootgesteld en niet aan meerdere, waaronder levensgevaarlijke Half-bloods. Ra, ra over wie zou ze het hebben. Bij zo walgelijk figuur gaan wij niet in de klas zitten!' roept Nikki boos. 'Doe even rustig, Nikki,' sust papa haar. 'Ik had jullie moeten waarschuwen, alleen door alles met the Order ben ik het vergeten. Ik had alleen niet verwacht dat ze dat ook bij jullie in de klas zou zeggen,' mompelt ma. Ze had ons inderdaad mogen waarschuwen, want ze wist dit allemaal. Maar aan de andere kant begrijp ik ook dat ze door alles het vergeten is. 'Jullie gaan dus niet naar DADA, omdat professor Umbridge mij heeft beledigd in jullie les?' vraagt papa voor de zekerheid. 'Vind je het gek, dat ik niet bij iemand in de klas wil zitten die erachter komt dat we jouw kinderen zijn en als we dan zeggen dat ze jou niet zo mag noemen letterlijk zegt:' Ik zei toch niks verkeerd, want jullie vader is toch een weerwolf?' Alsof alle weerwolven slecht zijn. Die walgelijke trut kent je niet eens,' snauw ik. 'Let op je taalgebruik, Vince Lupin!' Mama kijkt me streng aan en haar ogen boren zich in de mijne.

Papa komt naast ons staan en slaat om ons beide een arm heen. Professor Dumbledore en McGonagall zijn al de hele tijd stil en luisteren naar het gesprek. 'Ik vind het echt hartstikke lief dat jullie het voor me willen opnemen, maar dit is niet de juiste manier. Het is goed om op te komen voor iets waar je voor staat, maar jullie moeten gewoon onderwijs krijgen en dus naar DADA gaan. Professor Umbridge is misschien niet de aardigste vrouw op aarde en haat mensen zoals ik, maar jullie weten dat ze fout zit en dat moeten jullie onthouden, oké?' 'Ja, pap,' mompelen Nikki en ik tegelijkertijd en hij knuffelt ons beide stevig. Als papa ons loslaat, slaat mama haar armen om ons heen en knuffelt ons. 'Denken jullie niet dat ik professor Umbridge allang wat aan wil doen,' zegt ze. 'Daar kan ik me heel goed wat bij voorstellen,' lacht Nikki zachtjes. 'Als de oorlog voorbij is, belandt Umbridge in Azkaban, maar ik ga mijn best doen om dat al eerder voor elkaar te krijgen,' fluistert mama en Nikki en ik beginnen te lachen. We laten elkaar los en papa, professor McGonagall en professor Dumbledore kijken ons glimlachend aan. 'Ik zie mama zo erg in jullie,' grijnst papa. 'Dat kan zeker kloppen, maar ik zie jou ook zo duidelijk in ze,' knipoogt mama en we moeten allemaal lachen. 'Ik zal jullie wel even naar Defence Against the Dark Arts brengen en zeggen tegen professor Umbridge, dat jullie die twee dagen nablijven bij mij inhalen,' zegt professor McGonagall en Nikki en ik knikken dankbaar. 'Bedankt, Minerva,' zeggen papa en mama en we nemen nog snel afscheid van ze en van professor Dumbledore, waarna we zijn kantoor uitlopen en richting de grootste bitch op deze aardbol gaan.

Hiiii, hier is een nieuw hoofdstuk. Even alvast een vraagje voor boek drie: zijn er dingen die jullie per sé in dat boek willen zien? Pranks, gebeurtenissen, ruzie's noem maar op. Zo ja, laat dat dan even achter in de comments en er bestaat een hele grote kans dat ik er wat mee ga doen, want ik ben nog niet begonnen aan boek drie. Ik denk wel dat ik nog minder dan vijftien hoofdstukken moet aan dit boek qua schrijfwerk, maar dat weet ik natuurlijk niet honderd procent zeker. Donderdag komt een extra hoofdstuk online, dus tot dan!!

Xx deslimmenerd❤️❤️