~POV Nikki~
Met de hele groep verplaatsen we ons naar de Dungeons en ondertussen praat ik gezellig met Lily en Alice. Ze zijn echt twee lieve meiden, maar ik vond ze ook al twee geweldige vrouwen vanaf het eerste moment dat ik ze ontmoette in onze eigen tijd. 'Maar Vince en jij zijn dus een tweeling. Hoe is dat?' vraagt Alice geïnteresseerd. 'Ikzelf vind het geweldig. We zijn nogal onafscheidelijk,' zegt ik lachend. 'Ja, dat is te merken,' zegt Lily lachend terug. 'Is het echt zo dat jullie het voelen, als er iets met de anderen is?' 'Ja, dat is inderdaad zo. Het heeft er vooral mee te maken dat je als tweeling echt het gevoel hebt dat je twin je andere helft is of zo,' leg ik uit. 'Wow, dat is behoorlijk diepgaand,' zegt Alice fascinerend. 'I know,' zeg ik en we beginnen alle drie te lachen. Na even lopen, komen we bij het Potions lokaal aan en we kunnen meteen naar binnen toe. Slughorn stelt zichzelf aan ons voor en wij aan hem en dan geeft hij ons alle vier een boek. 'Ik heb net voor deze les duo's gemaakt, waarin jullie de Potion gaan maken, dus die zal ik even voorlezen,' zegt Slughorn en alle Gryffindors en Slytherins zuchten diep. Het is niet per se zo dat een Slytherin met een Gryffindor moet samenwerken, maar Vince krijgt toevallig Snape als partner. Vanochtend heeft hij tegen ons gezegd, ik citeer: "als ik samen moet werken met Snape, laat ik onze ketel expres ontploffen." Ik ben benieuwd of hij het ook echt gaat doen. Slughorn is gelukkig zo slim om ma niet met Annabella te zetten, maar dat zorgt er wel voor dat ik met haar moet samenwerken. 'Heel veel succes en als ze vervelend is, moet je me roepen,' fluister ma tegen me die samenwerkt met James. 'Is goed,' fluister ik terug. Ik loop naar Annabella toe en neemt zuchtend naast haar plaats.

'Zo, jij bent dus één van die nieuwe?' snauwt ze naar me. 'Jij ook goedemorgen,' mompel ik. Annabella wilt wat terugsnauwen, maar ik onderbreek haar en zeg: 'ik heb geen zin in gezeik met je en heb hier ook niet om gevraagd. We hoeven niet te praten, maar ik wil wel een goed cijfer voor onze Potion, oké?' 'Best,' sist ze en dan loopt ze naar de voorraadkast, waar ze de spullen voor de Potion pakt. De communicatie is niet de beste, maar we proberen er beiden het beste van te maken en het lukt nog aardig ook. Vince houdt zich aan zijn woord en laat na ongeveer een heel uur Snape en zijn ketel ontploffen. Het is duidelijk te zien dat hij het expres doet en Bo, Luca, ik en 'The Marauders' beginnen allemaal te lachen. Slughorn vindt het iets minder leuk en Snape is al helemaal woedend. 'Waar was dat voor nodig, meneer Wilson?' probeert de Potions professor netjes te vragen, maar de irritatie is te horen in zijn stem. 'Ja, sorry, het was per ongeluk. Ik ben nogal onhandig,' zegt Vince met een te grote grijns op zijn gezicht. 'Daar heb ik niks aan. Door jou is mijn Potion verpest,' snauwt Snape in Vince's richting. 'Graag gedaan,' zegt Vince en hij geeft hem een schouderklopje, wat Snape totaal niet bevalt. 'Blijf met je poten van me af!' schreeuwt Snape en hij trekt zijn toverstok. 'Jezus, Snivellus, je overdrijft wel behoorlijk,' zegt James die ook een grijns op zijn gezicht heeft. Snape richt zijn toverstok nu op James en James trekt de zijne ook. 'Zo is het genoeg, jongens,' zegt Slughorn die verbijsterd naar het tafereel kijkt. 'Meneer Wilson, ik wil dat u mijn les verlaat en vanavond bij me terugkomt om deze les in te halen. Meneer Potter, meneer Snape, jullie bergen die toverstokken onmiddellijk op en gaan verder met jullie Potion. Severus, jij mag je aansluiten bij een ander groepje,' zegt Slughorn en alle drie doen ze wat van hun gevraagd wordt. Vince zwaait nog en lachend verlaat dan het lokaal.

Het overige uur van Potions gaat gelukkig snel voorbij en daarna hebben we met pauzes ertussen Care of Magical Creatures, Charms, DADA, History of Magic en de dag sluiten we af met een uur Transfiguration. 'Vinden jullie Transfiguration een beetje leuk?' vraagt ma aan ons. 'Ja, het is naast DADA ons favoriete vak,' zegt Bo. 'Oh mooi, dan gaan jullie deze les helemaal geweldig vinden. Minnie is de beste professor ever,' zegt Sirius grijnzend. 'Ik heb zo'n vermoeden dat jullie het haar niet gemakkelijk maken tijdens de les,' zegt Luca lachend. 'Wat...hoe kom je daar nou bij?' zegt Stefan onschuldig en dan beginnen hij, Sirius en James te lachen. 'Soms vraag ik mezelf echt af waarom ik überhaupt vrienden met jullie ben geworden,' vraagt pap zich hardop af. 'Ik ook,' sluit Niek zich bij hem aan. 'Oh, geef toe, Moony, Brownie, jullie vinden ons geweldig,' zegt James grijnzend. 'Zo, zo, Potter, kapsones,' zeg ik lachend. 'Dat vat ik op als een belediging,' James met een hand op zijn hart. 'Ze heeft wel gelijk,' zegt Vince knipogend. 'Jij mag niks zeggen, Vi, je hebt ze zelf ook,' zegt Bo we beginnen te lachen. 'Oké, oké, je hebt gelijk,' zegt Vince en hij en James geven elkaar een high five. 'Wees er maar trots op,' zegt pap en hij rolt vermoeid zijn ogen. 'Jij hebt ze zeker niet, hè, Remus,' zegt James met een lach. 'Nee, mijn vriendje heeft inderdaad geen kapsones. Daar kunnen jij en Sirius nog wat van leren,' zegt ma en ze pakt papa's hand glimlachend vast.

Met zijn allen lopen we lachend door naar Transfiguration waar professor McGonagall op ons staat te wachten. Het is echt de leukste Transfiguration les die ik in heel mijn schoolcarrière heb gehad. Sirius, James en Stefan hadden hun huiswerk natuurlijk weer niet gemaakt en zaten McGonagall de hele tijd te plagen. Ze deed dan misschien alsof ze het helemaal niet leuk vond, maar je kon duidelijk aan haar zien dat ze er stiekem wel van genoot. Nadat we het huiswerk hadden besproken, gingen we over op een praktijk gedeelte en we hebben alleen maar met elkaar gelachen. We moesten een beker in een rat veranderen en bij niemand lukte het. Ik had hem één keer voor de helft veranderd en toen liet ik James ermee schrikken. Hij deed alsof hij doodging en maakte er een hele scène van samen met natuurlijk...Sirius Black...wie anders. We hebben met de hele klas minimaal tien minuten de slappe lach gehad. Nadat dat klaar was, kregen we steeds nieuwe lachbuien en toen besloot McGonagall om de les maar eerder te stoppen, omdat het gewoon kansloos was.

'Dit was geweldig!' roept Bo vrolijk uit als we met zijn allen plaatsnemen op de banken in de Common room. 'Wij zijn ook gewoon de leukste leerlingen van de school,' zegt Stefan lachend. 'Ik heb echt het gevoel dat er altijd wel wat te beleven valt met jullie,' zeg ik, wetend dat dat ook gewoon zo is. Het is nooit saai met 'The Marauders'. 'Oh ja, zeker weten,' zegt mama lachend. 'Bo, Vi, Nik, zullen we even...?' Luca kijkt ons vragend aan en we knikken. 'Wat gaan jullie doen?' vraagt Remus. 'Ja, dat zien jullie zo wel,' zegt Vince grijnzend en in alle verbazing laten we ze achter in de Common room. Ondanks dat het winter is, besluiten we om naar buiten te gaan, want het is eigenlijk helemaal niet zo koud voor in de winter. We nemen plaats bij de boom bij het meer en blijven daar even in stilte zitten, het laten bezinken wat we eigenlijk nu meemaken. 'We moeten het ze vertellen,' zegt Bo uit het niets. 'Wat?' vragen wij alle drie. 'Dat we hun kinderen zijn. Ik wil hun gezichten wel eens zien als we het vertellen,' zegt Bo met een lach. 'Ja, en we moeten vanavond ook nog teruggaan naar onze eigen tijd. Hoe geweldig ik het hier ook vind, onze ouders in 1999 zullen vast bezorgd zijn, omdat we zoek zijn,' zeg ik. 'Oh ja, sh*t, helemaal niet aan gedacht, maar ergens heb ik wel het gevoel dat ze iets doorhebben,' zegt Vince en hij laat zich in het gras vallen. Bo, Luca en ik knikken instemmend. Onze ouders zijn niet dom en als ma's Tijdswitcher en wij foetsie zijn, is de link waarschijnlijk snel gelegd. 'Wie had ooit gedacht dat we hier nu zouden zitten: als zestienjarige in de tijd dat onze ouders zestien zijn,' zegt Luca en hij schudt ongelovig met zijn hoofd. We praten en lachen nog een tijdje met elkaar, totdat we het echt tijd vinden om naar binnen te gaan en het grote nieuws te gaan vertellen.

~POV Vince~
Toch wel een beetje gespannen lopen we weer terug het kasteel in. 'Wat als ze ons niet geloven?' vraag ik. 'Dat is een grote mogelijkheid, want wie gelooft er nou vier tieners die doodleuk komen vertellen dat ze uit de toekomst komen,' zegt Luca. 'We kunnen ze toch dingen vertellen die alleen zij kunnen weten of familie,' oppert Bo. 'Ah ja, dat is slim,' zegt Nikki en daarna zegt ze het wachtwoord tegen The Fat Lady, zodat we naar binnen kunnen. 'Daar zijn jullie weer,' zegt James. 'En, wat hebben jullie gedaan?' vraagt Sirius nieuwsgierig. 'Een beetje geklets, maar we moeten jullie iets belangrijks vertellen. Gaan jullie mee?' vraag ik. 'Peter en Alice zijn er niet. Moeten we die halen?' vraagt Lily, maar we schudden alle vier ons hoofd. Met papa, mama, James, Lily, Sirius, Stefan, Niek, Noor en Skye lopen we de Common room uit. 'Waar gaan we heen?' vraagt Niek. 'De Room of Requirements,' zegt Bo. 'Hoe weten jullie daarvan?' vraagt Stefan verbaast. 'Daar ga je zo allemaal achterkomen,' antwoordt Luca. Na even lopen, komen we voor de muur waarachter de Room of Requirements zit en Bo loopt drie keer heen en weer, waarna er een deur verschijnt en we alle dertien naar binnen glippen. Dit keer is de kamer een heuse chillroom veranderd en we nemen plaats op de banken en stoelen die er staan.

'Oké, wat is hier aan de hand?' vraagt Noor en ze kijkt ons bezorgd aan. 'We gaan jullie nu iets vertellen en jullie moeten beloven dat jullie niet gaan lachen en ons geloven. We zijn grappenmakers, maar hier zijn we echt eerlijk over,' zegt Nikki. Alle negen beloven ze dat en dan kijken we elkaar even aan. 'Dit gaat heel raar klinken, maar wij komen uit de toekomst en zijn niet helemaal wie we zeggen dat we zijn,' zeg ik. Ze kijken ons met grote ogen aan en papa is de eerste die iets durft te zeggen. 'Hoe zijn jullie hier dan gekomen en wie zijn jullie echt?' 'Om antwoord te geven op je eerste vraag: we zijn hier gekomen met de Tijdswitcher van Elize,' zegt Bo en Nikki laat hem zien. 'Wat? Hoe?' stamelt mam die in naar zak graait, dezelfde Tijdswitcher eruit haalt en verbaast van de ene naar de andere kijkt. 'Het is misschien duidelijker als we onze echte achternamen vertellen. Ik ben namelijk Luca Smith, zoon van Niek Smith en Noor Parker,' zegt Luca. 'Ik ben Bo Black, dochter van Stefan Black en Skye Martin,' zegt Bo. 'Wij zijn Vince en Nikki Lupin, zoon en dochter van Remus Lupin en Elize Payne,' zeggen Nikki en ik tegelijkertijd. Iedereen kijkt ons ongelovig aan en we hadden ook niks anders verwacht. James wilt een opmerking maken, maar Skye houdt hem tegen en vraagt: 'uit welke tijd komen jullie?' 'We komen uit   1999...mam,' zegt Bo glimlachend. 'Jullie weten dat dit heel erg ongelovig klinkt, hè?' zegt Niek. 'Ja, dat weten we, pa, maar het is echt de waarheid. Laat ons ons verhaal doen en oordeel dan,' zegt Luca. 'Nou, kom op dan,' zegt Stefan. We vertellen precies wat er een dag geleden is gebeurd in onze tijd en hoe we op het idee kwamen om terug de tijd in te gaan met de Tijdswitcher van ma en hoe we hier zijn belandt met alles erop en eraan, behalve dan dat pa een weerwolf is, want dat weten Skye, Noor en Lily nog niet.

'Hoe moeten we echt 100% zeker weten dat jullie onze kinderen zijn?' vraagt Skye. 'Als jullie antwoord op deze vraag kunnen geven, is er geen andere mogelijkheid dat jullie uit de toekomst komen en onze kinderen zijn. Wat is het grote geheim van Niek, Stefan en mij?' zegt ma. 'Jullie komen uit een hele andere wereld waarin de Wizarding world een fantasie is van J.K. Rowling en hebben voor vier en een half jaar in twee werelden geleefd,' beantwoordt Bo de vraag. 'Hè? Wat?' roept Noor verschrikt uit en ze springt op van haar stoel. Zij wist het natuurlijk nog niet. 'Surprise!' zeggen ma, Stefan en Niek ongemakkelijk. 'Oké, jullie leggen dit later maar uit,' zegt Noor en ze laat zich weer terugzakken op de stoel waarin ze zat. 'Kom op, we willen alles van jullie weten,' zegt Stefan. Lachend beginnen we te vertellen over onze schooltijd, maar de dood van James en Lily, Sirius die onschuldig naar Azkaban moet, het verraad van Peter, Sirius en Stefan die getrouwd zijn en de krachten van mam, Niek en Stefan laten we er maar voor de zekerheid uit. Wanneer we alles hebben verteld, zegt James: 'hoe kan zo'n sukkel als Snivellus nou als professor werken op Hogwarts?' 'Weet je dat wij dat ons ook dagelijks afvragen,' zegt Nikki. Papa en mama kijken elkaar aan en staan op om zonder wat te zeggen de Room of Requirements te verlaten. 'Oh God, wat gaan zij doen?' vraagt Sirius. 'Sh*t, ik denk dat Snape zo niet meer leeft,' mompel ik en iedereen begint te lachen. 'Dit wil ik zien, kom!' zegt Stefan en we verlaten met zijn allen de Room of Requirements.

Wanneer we mam en pap hebben gevonden, zijn ze in een felle discussie met McGonagall. 'Dit slaat nergens op, meneer Lupin, mevrouw Payne! "Hij verdiende het" is geen reden om iemand met zijn tweeën te gaan vervloeken, zodat hij naar de ziekenzaal moet,' zegt McGonagall streng. 'Alsnog, verdiende hij het,' mompelt papa boos terug. We schieten in de lach en zo worden we opgemerkt. 'Wat komen jullie hier nou weer doen?' vraagt McGonagall aan ons. 'We hoopten nog een blik op te vangen van een vervloekte Snape, maar daar zijn we jammer genoeg te laat voor,' zegt Luca grijnzend. 'Dit is niet grappig, meneer Miller!' zegt McGonagall boos. 'Lupin, Payne, jullie blijven nog eens twee weken extra na, nadat jullie de twee weken met de rest van jullie vrienden hebben uitgezeten voor die grap. En, Payne, daarna blijf je nog een week na bij professor Slughorn voor het proberen te vervloeken van mevrouw Flint.' McGonagall kijkt ze streng aan en mama zegt boos: 'Flint probeerde mij eerst te vervloeken, maar die sukkel zag dat natuurlijk weer niet!' 'Elies!' sist Lily, maar het heeft geen nut. 'Het maakt me niet uit wat wel of niet is gebeurd. Professor Slughorn heeft gezien dat jij mevrouw Flint probeerde te vervloeken,' zegt de oudere vrouw streng en nog zonder wat te zeggen, loopt ze weg. 'Nog bedenkt, hè, dat we door jullie twee weken mogen nablijven,' zegt James. 'Geen dank, we vonden het geweldig om te doen,' zegt Bo terug, alsof het een geweldige daad is die we hebben verricht. 'Waarom hebben jullie die sukkel nou vervloekt? Nu moeten jullie nog twee weken langer nablijven,' zeg ik zuchtend tegen mijn ouders. 'Niemand beledigd mijn kinderen en al helemaal niet zo'n smerig kereltje als Screetje,' zegt papa en hij heeft een boze blik in zijn ogen. 'Precies dat,' zegt mama. 'Bedankt!' mompel ik en ik geef ze beiden een stevige knuffel. De rest begint te juichen en we kijken ze hoofdschuddend aan.

'Wordt het niet eens tijd dat jullie weer teruggaan naar jullie eigen tijd? Niet dat we jullie weg willen hebben, integendeel, maar ik denk dat wij in jullie tijd bezorgd zijn,' zegt Skye. 'Ja, je hebt gelijk. Het wordt misschien tijd om weer naar huis te gaan en te kijken of jullie daar al doorhebben wat er aan de hand is,' zegt Luca lachend. 'Maar ik zou nog met jullie Quidditch spelen,' zegt Nikki teleurgesteld. 'Oké, dan spelen we nog een potje Quidditch. Eigenlijk heb ik daar ook wel zin in,' zegt Noor. James, Sirius, Stefan en mam knikken instemmend. 'Dan zullen wij alvast onze spullen bij elkaar rapen,' zegt Bo. 'Is goed. Tot straks!' zegt James en dan lopen ze met zijn zessen weg. 'Pap, Niek, Lily, gaan jullie mee naar onze kamer?' vraag ik. 'Tuurlijk, jongen,' zegt papa en hij slaat een arm om me heen. Kletsend lopen we naar onze kamer toe en als we daar aangekomen zijn, rapen Bo, Luca en ik samen met papa, Niek en Lily onze spullen bij elkaar, zodat we straks meteen kunnen vertrekken. 'We zijn klaar. Zullen we nog een potje kaarten?' stelt Niek voor. 'Is goed. Zullen we Pesten of Presidenten?' vraagt Luca als antwoord op zijn vader. Na even besluiten we om gewoon te gaan Pesten. Het is echt heel gezellig. 'Weer gewonnen!' roept Bo vrolijk en ze geeft Lily lachend een high five. Lily en Bo hebben alle potjes gewonnen, op één na die Niek won. 'Girlpower,' zegt Lily lachend en ze steken allebei hun tong naar ons uit. 'Echt ongelofelijk, we hebben tien potjes gespeeld en jullie hebben er bij elkaar negen gewonnen. We zijn echt slecht,' zegt Luca. 'Hey, houdt mij erbuiten, Luc,' zegt Niek grijnzend. 'Oh ja, natuurlijk. Omdat jij één keer hebt gewonnen, ben je opeens pro. Geloof het zelf, pa,' zegt Luca tegen zijn vader en Niek slaat lachend een arm om hem heen. 'Het is mooi dat je het zelf ook doorhebt,' zegt Niek en met een glimlach drukt hij een kus op Luca's voorhoofd.

Voordat de rest zich weer bij ons voegt, hebben we nog tijd om één potje te spelen en die wordt natuurlijk weer gewonnen door één van de meiden, in dit geval Lily. 'Zijn we weer!' roept Stefan vrolijk. 'Mooi zo. Ik had geen potje meer tegen Lily en Bo willen spelen,' zeg ik opgelucht. 'Ah, Vincey, kan je niet tegen je verlies?' zegt Bo alsof ze tegen een kleuter praat en ze knijpt even in mijn wangen. 'Bo, stop it,' mompel ik, terwijl ik mijn lach probeer in te houden. Dat is nogal moeilijk als je Sirius en James helemaal stuk ziet gaan, dus als snel lachen we allemaal. 'Nou, ik denk dat het dan maar tijd wordt om afscheid te nemen,' zegt James, nadat we allemaal zijn uitgelachen. 'Ga je ons missen dan, James?' vraagt Luca met een kleine grijns op zijn gezicht. 'Nou ja...ja eigenlijk wel,' zegt James. We beginnen afscheid te nemen en het is veel lastiger dan verwacht, helemaal omdat we onze ouders zo gewoon weer zien, alleen zijn ze dan ouder. Bo, Luca, Nikki en ik hadden verwacht voor een paar uur terug de tijd in te gaan, maar we zijn hier nu al bijna een hele dag en in die tijd hebben we nogal wat meegemaakt met onze ouders en hun vrienden. Bo zit in een innige omhelzing met haar moeder en Luca heeft zijn armen stevig om zijn vader en moeder heengeslagen. 'Dat was het dan, hè?' zegt mama en ze geeft Nikki en mij alle twee een stevige knuffel en een kus op onze voorhoofden. 'Pas een beetje op jezelf en op elkaar,' zegt papa en hij doet precies hetzelfde als ma. 'Dat zullen we doen,' zegt Nikki glimlachend terug. 'Blijf wel bij elkaar als we weg zijn,' zeg ik plagend en pa en ma beginnen te lachen. 'Misschien dat we expres niet aan kinderen gaan beginnen,' zegt ma plagen terug. Nikki en ik schudden lachen ons hoofd. Daarna zeggen we de rest nog gedag en als we alle vier iedereen gehad hebben, gaan we in een cirkel staan en leggen we onze handen op elkaar.

'Wacht! Waarom gaat er niet één van jullie mee? Misschien willen ze jullie wel zien,' zegt Bo, precies op het moment dat we bijna gingen vertrekken. 'Ja, dat is super grappig,' zeg ik ook. 'Mag ik dan mee?' vraagt mam met een pruillip. 'Tuurlijk! Als de anderen het daar ook mee eens zijn,' zegt Luca en de anderen knikken als teken dat het oké is. 'Oké, laten we nu echt gaan dan,' zegt Nikki en ma geeft pa snel een zoen en legt dan haar hand op die van ons. Nikki checkt nog een keer of de Tijdswitcher goed staat ingesteld en concentreert zich dan goed, waardoor binnen een paar seconden onze kamer verdwijnt en we weer terugreizen door de tijd op weg naar huis.

Hey, hier is deel 2 van het vorige hoofdstuk. Hopelijk vinden jullie dit twee leuke hoofdstukken en de volgende zal er ook nog mee te maken hebben, zoals ik al had gezegd. Mijn toetsweek begint over precies twee weken en ik heb volgende week nog een geschiedenis toets en daarvoor ben ik vandaag begonnen met me voorbereiden. Hopelijk gaat het met jullie goed. Met mij in ieder geval wel. Zaterdag komt een nieuw hoofdstuk online, dus tot dan!!

Xx deslimmenerd❤️❤️