Epiloog

~POV derde persoon~
Met een hele grote grijns rent Vince naar buiten en stapt hij op de Firebolt van zijn tweelingzus. Niet dat vliegen één van zijn sterkste kwaliteiten is, integendeel zelfs, maar de Hogwartsexpress vertrekt over vijf minuten en anders haalt hij het niet. Zijn moeder wilde hem namelijk niet helpen, omdat ze niet echt blij is met wat hij heeft gedaan. Laten we zeggen dat hij zich aan de belofte heeft gehouden die hij met zichzelf gemaakt had op de dag dat 'The Marauders' per ongelijk het Potions lokaal hadden laten ontploffen. Vince heeft namelijk het Potions lokaal en het kantoor van Snape laten ontploffen als laatste wraak op de man met de haakneus en het zwarte, vettige haar. Alle professors moeten de harde knallen wel gehoord hebben en zullen zich nu wel afvragen wie dit gedaan heeft. Al moet Vince toegeven dat ze waarschijnlijk toch wel op zijn naam uitkomen, maar dat kan en mag de pret niet drukken bij de jonge Lupin.

Op het station van Hogsmeade landt Vince en zwaait hij nog naar de halfreus, voordat hij de trein instapt en opzoek gaat naar zijn beste vrienden, vriendje en tweelingzus. Die heeft hij al behoorlijk snel gevonden, omdat hun gelach al van ver te horen is. De vijf beste vrienden schrikken dan ook als de coupédeur opengaat en Vince binnen komt lopen. 'En, is het gelukt?' vraagt Luca geïnteresseerd, maar aan de te grote grijns op het gezicht van zijn beste vriend kan hij al zien wat het antwoord is. 'Jazeker, de twee harde knallen klonken als muziek in mijn oren,' zegt Vince dan ook een tikkeltje overbodig. 'Nice! Snape zal wel woedend zijn,' zegt Jesse lachend en Vince knikt. Hij geeft de bezem van Nikki terug aan haar eigenares en bedankt zijn tweelingzus voor het lenen van één van haar kostbaarste bezitten. 'Geen dank hoor, Vi, maar als je hem had gesloopt, had ik jou ook gesloopt,' zegt Nikki. Aan de lach op haar gezicht denk je dat ze het niet meent, maar de blik in haar ogen zegt genoeg. 'Ja, zo'n gevoel had ik al, dus ik ben extra voorzichtig geweest,' antwoordt Vince en hij gaat naast zijn vriendje op het bankje zitten, omdat de trein aangeeft te gaan vertrekken.

'Nou, dat was Hogwarts dan,' zegt Bo en ze kijken alle zes even in stilte naar het kasteel dat steeds kleiner wordt. 'Ik ga het wel missen,' zegt Dennis en de vijf mensen die bij hem in de coupé zitten, knikken instemmend. Ze hebben er alle zes namelijk de tijd van hun leven gehad, de afgelopen zeven jaar. De zes beste vrienden zullen elkaar nu natuurlijk minder gaan zien (behalve Nikki en Vince) met Nikki die voor de Holyhead Harpies gaat spelen en bijna elke dag zal moeten trainen, Jesse en Dennis die de opleiding tot Healer gaan volgen, Luca en Bo die de opleiding tot Auror gaan doen en Vince die een contract gaat tekenen bij het oude management en platenlabel van zijn moeder. De treinreis is daarom dit keer extra gezellig en als de Hogwartsexpress aankomt op het station van King's Cross willen de zes tieners eigenlijk helemaal niet uitstappen. Hogwarts is namelijk dan echt over. Met veel tegenzin pakken ze hun hutkoffers uit de rekken boven hun en lopen ze de trein uit, zo het perron op. Het is niet lang zoeken naar hun ouders, want de grote groep valt haast niet te missen.

Bo, Luca, Vince, Nikki, Jesse en Dennis lopen erheen en begroeten eerst hun eigen ouders waarna ze ook de anderen begroeten. 'Nou, nu is het wel echt over,' zegt Niek en de zes tieners zuchten diep. 'Wrijf het er lekker in, pa!' zegt Luca. 'Mijn laatste dag op Hogwarts was er in ieder geval één om nooit meer te vergeten,' zegt Vince en Elize en Remus kijken hun zoon hoofdschuddend aan. 'Heb je het echt gedaan? Heb je echt het lokaal en kantoor van Snape laten ontploffen?' vraagt Sirius en meteen kijkt iedereen Vince geïnteresseerd aan. 'Tuurlijk! Ik houd me altijd aan mijn beloftes,' zegt Vince en hij beantwoordt de high five van Sirius. 'Snape was echt woedend,' zegt Elize en de zes beste vrienden beginnen hard te lachen. 'Soms is het echt behoorlijk jammer dat we zulk soort moment altijd missen,' zegt Bo. 'Volgens mij hebben jullie dat soort momenten al genoeg meegemaakt of vergis ik me nu?' zegt Skye en de drie koppels beginnen te lachen. 'Nee hoor, daar vergis je je zeker niet in. Het boze gezicht van Snape ga ik niet gauw meer vergeten,' zegt Jesse met een grijns. 'Aan de ene kant ook wel erg jammer, want zo'n lelijk gezicht wil je wel heel graag vergeten,' zegt Dennis en dat levert instemmend gemompel op.

Niet veel later staan de zes tieners afscheid te nemen. Deze vakantie, spreken ze af, gaan ze proberen zoveel mogelijk af te spreken, nu ze er de tijd voor hebben. Niet dat hun vriendschap verloren zou gaan, omdat vier van de zes gaan sturen en de andere twee het druk hebben met hun baan. Een bijzondere vriendschap die bestaat uit een vriendschap die er al is sinds de geboortes van Bo Black, Luca Smith en Vince en Nikki Lupin en waaraan een paar jaar geleden de twee zielen van Jesse Paterson en Dennis Grant zijn toegevoegd. Een vriendschap die staat als een huis en nooit meer kapot gaat. Bovendien zijn het ook drie stellen die zielsveel van elkaar houden en hoogstwaarschijnlijk samen oud worden. Bo, Luca, Vince, Nikki, Jesse en Dennis zijn misschien van Hogwarts af en komen vanaf nu in de echte wereld terecht, maar om één ding hoeven ze zich in ieder geval geen zorgen te maken: hun vriendschap en liefde voor elkaar.

Ja, ja, dit is dan echt het laatste hoofdstuk van Our Story ~ After the Battle. Heel sad🥲, maar wees gerust. Voor de mensen die het nog steeds niet weten, er komt hierna een deel vier van de Our Story serie en ik denk dat ook het laatste deel gaat zijn. Nou ja, als je het short stories boek niet meetelt die na deel vier online gaat komen. Als ik nog wat bedenk voor een deel vijf, zal ik dat wel melden, maar voor nu is Our Story ~ The Murder Mystery (deel 4) het laatste deel dat echt een verhaal is. Ik ga nu nog even een dankwoord schrijven en dan, als die online staat, ga ik dit boek op voltooid zetten. Daarna zal de proloog van Our Story ~ The Murder Mystery online komen. Tot bij het dankwoord!!

Xx deslimmenerd ❤️❤️

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top