Today is the day!

Today is the day na papasok ako sa Moravia High.

Isang commercial school and isang pinaka kilalang eskwelahan dito and also a boarding school.

I have to say, I'm very lucky!

By the way I'm Kiarrise Montefar! No more details to add. Why? That's My Secret to hide. -_^

I really have to transfer because at my old school I'm being bullied because I'm a nerd. But the heck! Hindi ako nag transfer dahil lang dun.

I really hate it there because of some terrible memories.

Terrible memories that keep on bringing me nightmares.

My Mother's Death.

My Mom died because of a car accident. She was able to fetch me at school but she didn't notice that there was a 10 wheeler truck ahead. She was busy talking to someone on her phone kaya hindi niya napansin.

I love my Mom so much. I remember last niyang sabi sakin. 'Let you're inner beauty glow. Hiding wouldn't help you anything.'

Kaya naman ngayon. I removed every single cosmetics that I'm using to be an ugly nerd. No more round thick big glasses, no more fake moles, no more curly wigs, and especially no more 'manang' outfits.

Today, I will become the real me. No more hiding.

I'm busy packing my stuffs kasi 7:00 a.m na. Dapat kasi 9:00 a.m nandun na ako. I still have to find my dorm room. Okay lang din naman na malate kasi Sunday ngayon 'e.

When 8:30 a.m arrived I'm already done packing. I walked downstairs and an empty living room greeted me. Nasa kusina siguro lahat ng katulong namin.

Dala-dala ko yung mga maleta ko habang pababa ng makita ako ni Manang Tef, si manang Tef ang mayordoma ng bahay namin siya yung nag aalaga ng bahay pag wala kami. Mga nasa late 40's pa lamang si manang. Pinagkakatiwalaan talaga namin siya.

Kinuha ni manang yung mga malleta ko at iginiya ako pababa.

"Naku'ng bata ka. Hindi ka man lang nagpatulong. Ang bigat-bigat kaya ng mga dala mo." Sabi ni manang habang maayos na inilagay yung malleta ko sa likod ng sasakyan.

"Okay lng naman po manang 'e." Nakita ko siyang umiling iling.

"Hay naku! Kaya nga may mga katulong ka para tulungan ka, para hindi lahat ng mga mahihirap na bagay sosolohin mo. Ayaw mo ba talaga'ng mag almusal?" Another double meaning na sabi ni manang.

Para sakaniya hindi double meaning yun pero para sakin, malaki ang kahulugan nun. Gaya ng sabi niya 'Kaya nga may katulong para tulungan ka, para hindi lahat ng mga mahihirap na bagay sosolohin mo.' For me 'katulong' stands for friends. Paano naman ako tutulungan ng mga kaibigan ko kung ni isa nga wala ako?!

Umiling lang ako sakaniya at tuluyan ng sumakay sa sasakyan.

I took a quick glance at our house. I sighed. 'Goodbye home. I'll see you again soon.' I whispered to myself.

Nagbabye na ako kay manang at si manong naman dere-derecho lang ang drive.

Minutes of driving nakikita ko na yung malaking gate ng Moravia High. The big symbol apart when the gate opened. The symbol have a big dragon and two swords crossing across it. But what caught my attention is the infinity sign above the dragon's head.

I just ignored it and ibinaling ko sa iba'ng bagay yung atensyon ko. Kanina pa pala nakapag park si manong. Bumaba na ako at tinulungan si manong sa pagbaba ng mga maleta ko. Dalawa lang naman yung maleta ko plus ng backpack ko.

"Ihahatid na kita hija." Umiling na lang ako.

"Ako na po manong. Ingat po." Wala ng nagawa si manong kundi ang sumunod sa utos ng kaniyang amo. ^.^

Ng makaalis na si manong tsaka ko lang napansin na:
Shit! Mabigat nga pala talaga. Habang naglalakad ako sa hallway pana'y tingin sakin ang mangilan-ngilan na mga studyante na nag tatambay sa hallway.

They don't have the guts to help me? I don't have the guts to put attention on them either. Tss-_-

Minutes of walking a guy approached me. Kind of chinito, maputi, matangkad, and his hair is decent. In short gwapo.

"Hey, let me help you with that. Miss?" I gladly give him one of my luggage.

But, the people starts making noise. They're whispering about something. Naglakad kami pero parang ang tahimik niya.

"I'm Kia." I galdly said and he gigled. My brow shaped. "Is my name funny?"

"No silly. Give me the other one." He said. Tinutukoy niya yung isa ko pa'ng maleta. Napa 'ah' naman ako.

I gave it to him and inabot niya yung kamay niya sakin for us to shake hands.

"I'm Kyle by the way. Are you 4th year highschool too?" I accepted his handshake and I nodded.

"Yeah."

"So what's you're section? Is you're section A-1?" Umiling ako at ngumiti.

"Hindi 'e." I saw his forehead creased. "Bakit?"

"Hindi A-1 yung section mo? So ano? B-2? C-3 D-4?" Sabi niya habang nakakunot ang noo.

"Um, I'm an ES-Section student." I saw him stiffened and gasped. What's wrong?!

"B-bakit?" Umiling iling siya.

"A-ah w-wala. Don't mind me." Sabi niya na medyo lutang. Pero ng mahalata niya na naguguluhan ako sakaniya bumalik ulit siya sa dati.

We talked and laughed. Nalaman ko din na isa siyang heartthrob sa school na ito. Kaya pala ang sama ng tingin ng mga tao dito sakin. Mostly girls -.-

"By the way what's you're room number?" I checked my phone. Dun kasi nakalagay lahat ng sinabi ng Principal kanina. Oo, nakadaan na kami sa Principal's Office. Si Headmistress Pheobe yung Principal ng School na ito.

"Um, Room 888." Habang papalapit kami sa Girl's dormitory mas lalong nadagdagan yung masasamang tingin na natanggap ko pero agad naman nila iniiwas pag titingnan sila ni Kyle.

Weird!

Bago pa kami tuluyan makapasok sa loob ng Dorm. Pinigilan ko na siya.

"Wait! Ako na! Diba bawal boys dito?" I ask him and he nodded pero patuloy lang siya sa kaniyang paglalakad.

"But I'm allowed." Tss. Yabang. Porke't heartthrob siya. Haha.

Hinayaan ko na lang siya na mag yabang. Haha. Baliw rin pala siya.

Ang lawak dito! Ugh! Hanggang sa nakita na namin ang room 888.

Pero, urgh! What's with these infinity symbols? Kanina ko pa to nakikita ah.

2 person in each room daw. Pero wala pa ako'ng kasama kaya mag-isa lang muna ako dito.

"Okay na ako dito Kyle. You may go now." Sabi ko sakaniya. Kumunot naman ang noo ko nang makita ko siya na humawak sa may bandang dibdib niya.

"Ouch." Alam ko na iyang acting na yan kaya naman tinampal ko siya sa kaniyang noo.

"Tss. Huwag ka na mag drama. Sige pasok." He gigled and that made me smile. Ang kyuuttt ^_^

"Uuyy! Napapangiti ko siya." I reddened. He laugh.

Nagkulitan lang kami at ang saya niya pala kasama. Grabe!

Pero maya-maya may tumawag sa phone niya.

"Hey!--Aww really?---okay I'll come." Ang dali nila mag usap ng kausap niya. Tss-_-

He looked at me. "I need to go. Bye Pretty Kia." I nodded and giggled. Umalis na siya kaya mag isa na lang ako.

Inayos ko lahat ng mga gamit ko at pagkatapos nito. Matutulog na ako.

Sana naman mapabuti na yung stay ko dito.