Zenuwachtig wacht ik tot dat Jake komt. Hannah heeft Hope even een uurtje mee naar buiten genomen .Zodat ik nog even de tijd heb om het hem uit te leggen. De bel gaat. Meteen snel ik naar de deur toe. Nog even snel check ik hoe mijn zwarte jurkje zit en doe daarna de deur open. Jake kijkt me met een glimlach aan ' Hoi Em. Je ziet er mooi uit.' Ik glimlach ' Dankjewel. Kom binnen.' Jake loopt naar binnen toe. Hij hangt zijn jas op. Zijn oog valt al op de foto's
van Hope. Maar hij zegt niks. Hij denkt zeker dat dat foto's zijn van het nichtje. 'Het ziet er hier wel gezellig uit.' Zegt hij dan. Ik glimlach 'Dat is mooi.' Opeens draait hij zich naar mij toe. Hij grijnst. Ik trek een wenkbrauw op en kijk hem op een bepaalde manier aan. Jake doet zijn armen om me heen. Hij drukt een kusje op mijn mond. Ik glimlach. 'Wat gaan we doen?' Vraagt Hij zacht in mijn oor. 'Wat wil je doen?' Fluister ik terug. Hij geeft me nog een kus. De kus veranderd in zoenen. Ik doe mijn armen op zijn rug. Hij trekt me dichter tegen zich aan. Opeens voel ik me schuldig omdat ik het hem niet niet heb vertelt van Hope. Ik stop met zoenen en kijk hem aan. 'Zullen we de pizza er in doen' vraag ik.  ' Moment verpester.' Zegt Jake met een grijns. Ik loop naar de pizza toe en doe hem er in. Jake staart naar me. 'Is er iets?' Vraag ik. 'Ja.' Zegt Jake. Ik draai me weer naar hem om ' wat dan?' ' Jij.' Zegt Jake. Ik bijt op mijn lip. Moet ik nou van dit moment genieten of zal ik het vertellen. Ik kies voor het laatste. 'Jake ik moet je wat vertellen.' Ik kijk hem aan. Meteen veranderd Zijn blik in een bezorgde blik. 'Ga maar even zitten.' Zeg ik. Hij gaat aan de keukentafel zitten. Ik ga tegen over hem zitten. Ik pak een foto van Hope. 'Herinner je nog die avond? Toen ik je net leerde kennen.' Vraag ik. Jake knikt ' ja. Ik zag je en dacht wauw. Echt leuk dat je na heel veel maanden toch weer terug kwam. Dat had ik niet verwacht.' 'Wil je weten waar ik al die maanden was?' Ik kijk hem vragend aan. 'Tuurlijk.' Zegt Jake. Ik schuif de foto naar hem toe ' Zie je dit meisje?' 'Dat is je nichtje toch? Leuk kindje.' Zegt hij terwijl hij de foto bekijkt. 'Nee dat is niet mijn nichtje.' Antwoord ik. Net op dat moment gaat de bel. 'Ik ben zo terug.' Ik loop naar de deur toe. Jake zijn vragende blik prikt in mijn rug. Wanneer ik de deur open doe staat Hannah daar. Met Hope in de buggy. 'Je komt net op tijd.' Fluister ik. Hannah glimlacht ' Succes Em.' 'Dankje.' Antwoord ik. Ik rij de buggy naar binnen. Daarna zwaai ik Hannah nog even uit. Na de deur dicht te hebben gedaan richt ik me weer op Hope. 'Hoi meisje. Fijn dat je weer thuis bent.' Hope brabbelt terug. Met een glimlach til ik haar uit de buggy. De zenuwen gieren door mijn lijf. Met Hope in mijn armen loop ik weer naar binnen. Jake kijkt op ' Hey dat is dat meisje.' 'Wat ik dus wou vertellen. Ze is niet mijn nichtje. Maar ze is ons meisje.' Vertel ik. Jake kijkt me vragend aan. Dan veranderd het in een lachbui ' Die is goed bedacht.' Als hij merkt dat ik serieus ben stopt hij met lachen. 'Wacht wat hebben wij gedaan die avond?' Vraagt hij. 'We hebben een one night stand gehad en dit is het resultaat.' Vertel ik alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Jake komt dichterbij staan. Hij bekijkt Hope haar gezichtje. Op zijn gezicht zijn allemaal emoties te lezen ' ze lijkt op mij.' Zegt hij zacht. 'Dit is Hope.' Zeg ik. 'Je hebt haar vernoemd naar de disco. Ik ben vader..?' Hij kijkt boos en bang tegelijk. Langzaam knik ik ' Jij bent de vader.' Zijn gezicht veranderd in een boze uitdrukking ' Waarom heb je het me niet vertelt?' Valt hij uit. 'Ik wist niet hoe.' Zeg ik zacht. 'Nou wat dacht je van hoi Jake. Je bent vader.' Hij kijkt me erg boos aan. Ik zucht. 'Sorry maar ik moet dit even verwerken. Verwacht maar niet dat ik meteen de vader ga spelen.' Hij pakt zijn jas. Ik kijk hem verdrietig aan. Dit was waar ik bang voor was. 'Ik heb al zoveel gemist van dat kind. Je hebt me toch niet nodig.' Na die woorden loopt hij weg. Met een klap gaat de deur dicht. Een traan loopt over mijn wang. Snel veeg ik het weg. Hope mag het niet zien. Hope legt haar handje op mijn wang. Dat geeft me weer een wat blijer gevoel. 'Nou Hope. Ik denk dat we hem een tijdje niet meer zien.' Zeg ik zacht. Hope brabbelt als antwoord. Ik staar voor me uit. Waarom vind hij haar niet leuk. Misschien betrekt hij nog. Dit was precies waar ik geen zin in had.