Ik en Hannah zitten op een bankje in het park. Hope zit in de buggy. Ze bekijkt de vogels en de mensen die voorbij lopen. 'Morgen is het zover.' Zegt ik tegen Hannah. 'Wat gaat er gebeuren dan?' Vraagt Hannah. 'Jake komt bij mij thuis en ziet Hope.' Vertel ik. 'Ooo ja dat was ook zo.' Zegt Hannah als ze het zich weer herinnert.' ik zit er echt tegen op.' Zeg ik. Hannah kijkt me glimlachend aan ' Dat hoeft niet. Het is alleen maar fijn dat hij het binnenkort weet.' 'Maar ik begin hem leuk te vinden. Straks word hij boos en ziet hij me niet meer op die manier staan.' Zegt ik terwijl ik naar mijn voeten kijk. Voordat Hannah iets wil zeggen, roept iemand in de verte mijn naam ' Emily!' Ik kijk op. Kate loopt met haar zoontje in de buggy naar ons toe. 'Hoi Kate.' Begroet ik haar wat minder blij. Kate kijkt me een beetje bezorgd aan ' Wat is er aan de hand?' 'Ze gaat het morgen aan Jake vertellen.' Antwoord Hannah voordat ik antwoord kan geven. 'Dat is wel spannend.' Zegt Kate. Ik knik 'Ja nogal.' Kate steekt haar hand uit naar Hannah ' Hoi ik ben Kate.' Hannah pakt de hand aan 'Mijn naam is Hannah. Ik ben de beste vriendin van Emily.' Kate laat de hand weer los. ' Ik ken Emily van de jonge moeders groep.' Vertelt ze. Opeens begint Thomas geluidjes te maken uit de buggy. Een knuffel vliegt de buggy uit. Kate zucht even ' Dat is weer iets nieuws. Hij doet dat steeds wanneer hij in de buggy zit.' Ze bukt om de knuffel op te pakken. Hij is gelukkig niet vies. Kate geeft de knuffel weer aan Thomas. 'Dat doet Hope nou nooit.' Zeg ik met een grijns. 'Tja, maar jij hebt gewoon een pracht kindje.' Zegt Kate plagend. 'Daarom denk ik dat Jake niet zo moeilijk gaat doen.' Zegt Hannah. ' Misschien dat hij even boos is. Maar het lijkt me dat alles daarna wel weer goed komt. ik bedoel wie kan nou nee zeggen tegen Hope.' Zegt Kate met een glimlach. Ze buigt zich even naar de buggy van Hope, om even over haar wang te aaien. Dan staat ze weer op. Hannah kijkt me aan ' Ik geef Kate helemaal gelijk. Als hij niet van Hope houd is hij een eikel.' 'Hij zei ook dat hij niet van kinderen houd.' Zeg ik met een sip gezicht. Hannah kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan ' Nou dan is hij een eikel. Hij moet wel van Hope houden.' Ik glimlach even. Kate kijkt even naar haar mobiel ' Oow, ik moet gaan. Thomas is namelijk nogal moe vandaag. Dus we moeten maar weer eens naar huis.'  Kate bergt haar mobiel weer op. 'Het was leuk om weer even met je te praten.' Zeg ik. Kate gaat achter de buggy staan ' Ja dat vond ik ook. En Emily zit er maar niet over in. Alles gaat vast goed komen. Stuur me maar even een bericht over hoe het gegaan is.' Zegt Kate met een lieve glimlach. 'Dankje Kate. Je bent lief. Ik zal je wel een bericht sturen dan.' Antwoord ik. Kate knikt ' Was ook leuk om jou te leren kennen Hannah.' Zegt ze nog even tegen Hannah. ' Was ook leuk om jou te ontmoeten.' Zegt Hannah. Kate zwaait even en loopt daarna weg. Ik kijk even naar Hope. Ze ziet er nog niet zo heel erg moe uit. Hannah kijkt me weer aan ' Je moet mij ook een bericht sturen morgen.' Zegt ze. 'Dat was ik al van plan.' Zeg ik met een grijns. Hannah steekt haar duim op ' Goed zo. Brave meid.' Ik geef Hannah een plagend duwtje ' Han. Ik ben geen hond.' Hannah schiet in de lach ' Dat weet ik ook wel.' Ze staat op ' Ik moet ook maar weer eens gaan.' Ik sta ook op ' Dan gaan wij ook.' Zeg ik terwijl ik achter de buggy van Hope ga staan. Hope begint meteen geluidjes te maken. Hannah gaat even op haar hurken bij Hope zitten ' Tot de volgende keer weer kleintje.' Hope glimlacht naar Hannah. Hannah moet lachen ' Wat heb je toch een leuk kindje. Die Jake boft maar met jullie. Ook al heeft hij het nou nog niet door.' Hannah staat weer op. Ze geeft me nog een knuffel ' Maak je maar geen zorgen. Het komt wel goed.' Ik knuffel haar terug ' Dankje Han.' Hannah laat me weer los. 'Doeg!' Zegt ze. Ik zwaai haar nog even uit tot dat ze helemaal weg is. 'Kom Hope. We gaan ook naar huis.' Zeg ik tegen Hope terwijl ik met de buggy begin te lopen. 'Mama.' Zegt Hope met daarna nog wat gebrabbel er achter. Ik glimlach wat word ze toch al snel groter. Jake heeft al wat gemist. Maar de mooiste dingen moeten nog komen.