A/n: Chapter 2 is ongoing. I'll finish this first before I have my ojt.

______________________________________________

Chain's POV

"I understand, masyado ka ng matapang. So you can now live  by yourself." Tumalikod ito sa kanya at naglakad paalis.

Napakagat labi siya at nagpipigil ng pagluha.

"An-nak." Humahagulhol sa iyak na sambit ng kanyang ina.

"Hayss. Dad!" Tawag ng kanyang kapatid rito. Pero itinaas lamang nito ang kanang kamay. Sa makatuwid finale na ang gusto nitong mangyari.

"Its okay." Pinilit niyang ngumiti para naman hindi na mahirapan ang kanyang inang mag-alala sa kanya.

"Anak naman." Humagulhol parin ito.

"Mom, I'll be okay. Its okay. Kaya ko naman e. Dadalawin ko kayo if I'll have time." Sambit niya rito.

"Are you sure?" Tanong ng kanyang ina.

Tumango siya rito bago ito niyakap ng mahigpit.

"Tahan na. I'll be okay." Pagpapakalma niya rito.

"Hayss. Ate mag-iingat ka. I'll miss you." Paalam ni Vivian sa kanya. Napangiti siya, niyakap niya ito ng sobrang higpit.

"Me too." Sambit niya.

Napahinga siya ng malaki ng makasakay siya ng taxi.

Pinapahirapan siya ng kanyang ama. Namumuro na ito.

Pumunta siya sa isang hotel.

Pero puno na kaya hindi siya nakapagcheck in. Naiiritang sumakay muli siya ng taxi at pumunta sa iba.

Pero halos lahat na yata ng hotel sa kanilang lugar na malapit sa hospital ay napuntahan niya na ngunit napakaraming rason para hindi siya tanggapin.

At ang pinakalast na hotel.

"Yes ma'am, meron pa ho. Ano hong pangalan?"  Tanong ng babae sa front desk.

Maya maya may tumawag dito. Sinagot nito saglit at panay ang sulyap sa kanya at biglang nagshift ang mood.

"Ay, maam. I'm sorry pero puno na po pala. I'm very sorry ma'am." Sagot nito na ikinangisi niya.

Padabog na nilisan niya ang lugar na iyon.

Now she knew kung ano ang problema.

Walang problema. Sadyang pinagbantaan lang ang mga ito ng kanyang ama.

Ngayon alam niya na. Napakarami ng koneksyon ng kanyang ama.

Urgh!" Buwiset na buwiset na sigaw niya mula sa labas habang papaalis.

Maya maya nagring ang phone niya.

Its her best friend, Diana.

Kaagad niyang sinagot ang tawag nito.

"Where are you?" Tanong nito.

Kaagad niyang sinabi ang lugar niya.

"Come to my house." Sambit nito.

Yeah, Diana has her own house already. Lucky her.

Kaagad siyang sumakay sa kanyang sasakyan at tinungo ang bahay nito.

"I guess I'm still lucky at all." Sambit niya sa sarili habang nagmamaneho.

"Thank you bes." I told her. Now, may matutuluyan na siya.

"You're welcome." Sambit nito habang may malaking ngiti sa labi nito.

Napayakap siya rito tiyaka inilabas ang kanina niya pa pinipigilan na mga luha sa kanyang mata.

"Its okay. Its okay." Pagpapakalma na sambit nito sa kanya.

"Thank you bes. I don't know what to anymore without you." I told her.

"Sino pa bang magtutulungan?" Tanong nito sa kanya.

Maya maya nagring ang cellphone niya.

The director is calling her. Omo! Nanlaki ang kanyang mga mata. Late na siya. Shocks!

Kaagad niyang sinagot iyon.

"Are you even a doctor?!" Tanong ng kanilang boss.

Napakagat labi siya.

"I'm sorry boss." Paghingi niya ng paumanhin.

Ibinaba na nito ang tawag.

"Bes. I'm need to go now... Again, thank you." Paalam niya rito.

"Its okay." Sambit nito.

"Thanks." Lubos pasasalamat na sambit niya.

"I'm glad, I didn't became a doctor." Nakatawang sambit nito.

"Crazy." Natatawang sambit niya rito.

Nagmamadaling tumakbo siya sa loob ng hospital.

She manage to come on time before her operation to her patient.

"You're late." Salubong sa kanya ni  Cedrick. May hawak itong kape sa loob mismo ng opisina niya.

She forgot na hindi nga lang pala siya ang nag-iisang may opisina sa loob ng kuwarto na ito.

Actually they are three doctors.

"Something came up." I answered. Wala akong lakas makipag-away.

"I see." Matipid na sagot nito.

Nagulat siya ng nilapitan siya nito at hinawakan ang kanyang noo.

"Why?!" She asked.

"You look pale." He answered.

Pinakiramdaman nito ang kanyang noo.

Iwinakli niya ang kamay nito mula sa kanyang noo.

"Excuse me." Umalis siya sa loob ng kanyang opisina.

Naagaw ang kanyang atensyon ng mga bulaklak na nasa kanyang table.

Three roses.

"From your boyfriend?" He asked.

Inalis niya ang tingin doon.

"Mind your own business." Umalis siya sa kuwarto na iyon at dinalaw ang kanyang pasyente.

Pagod na naupo siya sa kanyang sariling upuan. Kakatapos lang ng sunod-sunod na operasyon niya.

Iniunan niya ang kanyang ulo sa sariling lamesa.

Isang baso ng gatas biglaang nilapag sa lamesa niya. Napataas siya ng ulo.

It's Cedrick.

Napalunok siya ng sariling laway ng umalis din kaagad ito.

"Psst!" Agaw niya sa pansin nito.

Huminto naman ito.

"Salamat, pasensya ka na kanina." Paghingi niya ng tawad sa iniasal niya kanina.

Itinaas lamang nito ang kanang kamay bago bumalik muli sa upuan nito. Napasimangot siya ng hindi man lang ito nagsalita. Nagpatuloy ito sa pagkulikot sa computer nito.

Sinilip niya ang gatas sa baso. Nakakatakam iyon lalo nat pagod siya.

"Ehem. Nakakapanibago kayo ha." Nagulat siya ng biglaang nagsalita si Doc. Salido.

Ha?

Ang weweird talaga ng mga taong ito. Napakadaming napapansin, minsan naitanong niya na sa sarili kung totoo bang doktor ang mga ito.

Hinigop niya ang gatas habang nakatuon ng pansin sa larawan ng puso ng kanyang pasyente na susunod na ooperahan.

Tapos na ang shift niya.

"Tuloy ba tayo sa Friday?" Tanong sa kanya ni Cedrick.

Tango ang isinagot niya rito.

Gusto niya ng masuklian ang kabaitan nito sa kanya kahit pa kahihiyan niya ang kapalit.

It would be the first time na ibang lalaki ang magpakilala sa kanya bilang girlfriend nito.

Kinurot niya ang sarili bago pa isipin masyado si Luke.

"Sa palagay mo, sino kaya ang lalaki na iyon?" Tanong sa kanya ni Diana.

Seryoso? Bakit ba gustong gusto nitong makilala?

Hindi niya ito sinagot.

Dumiretso siya sa kanyang kuwarto at nagkulong.

Hindi niya pa rin napapatawad ang sarili dahil doon kaya ayaw niya na munang isipin iyon hanggat maaari.

One message from kapatid.

Binasa niya ang mensahe.

Kapatid: Ate are you okay? Imy. I'm sorry.

______________________________________________

END PART