Pozostawmy to, że ostatni rozdział był jakiś rok temu - bez komentarza.
Jeżeli ktoś to jeszcze czyta, niech napisze - ŻELKI ===>
________________________________

Minęło kilka godzin bezczynnego siedzenia w wentylacji, nim metalowe obramowania zaczęły delikatnie drżeć oznaczając, że ktoś wszedł do pokoju pod nimi. Tatsuya uchylił powieki, i ziewnął, nic nie widząc w ciemności.

-Co jest? - potarł oczy i usiadł, tym samym budząc leżącego na nim Midorikawę.

-Która godzina? - mruknął młodszy, podświetlając ekran telefonu.

-Siódma - westchnął chłopak, i rozejrzał się dookoła

-Wiesz Tatsu mam dziwne wrażenie, że coś tu nie gra - stwierdził nagle Mido po chwili ciszy.

-Co takiego? - westchnął chłopak i rozciągnął się, na miarę możliwości wąskiego kanału.

Młodszy wzruszył ramionami patrząc na swój telefon.

-Po prostu coś mi się nie zgadza w rozkładzie wentylacji...

-Daj spokój - machnął ręką - Nie znamy się na tym, lepiej chodźmy już dalej i zadzwońmy do reszty, niedługo powinniśmy się dostać na dół.

Czarnooki tylko uniósł brew i mruknął pod nosem coś o braku wiary we własnego chłopaka.
Szybko włączyli komunikatory, dając znać reszcie by szli w kierunku łączenia kanałów 20 i 23, po czym ruszyli naprzód.

-Jak Ci się spało Mido? - zagaił rozmowę Tatsuya.

-Dobrze - mruknął Mido - A skąd takie pytanie?

-Po prostu jesteś dzisiaj jakoś wyjątkowo cicho - stwierdził czerwonowłosy - Zastanawiałem się czy wszystko w porządku.

-W najlepszym - zielonowłosy odgarnął grzywkę i co kilka sekund zerkając w jakiś schemat na telefonie, ruszył za chłopakiem - Ja tylko czekam, aż w końcu gdzieś spadniemy, i nasz plan pójdzie się walić.

Kiyama zatrzymał się szybko i obejrzał za siebie.

-Co masz na myśli?

Ryuuji tylko wywrócił oczami i pchnął go do przodu.

-Teraz to już za późno, idziemy się dalej pchać w tarapaty - polecił.

-Nie rozumiem, o co Ci chodzi ale idziemy dalej - mruknął Tatsuya.

-Te kanały to jakiś labirynt, ale niedługo powinniśmy was zobaczyć - usłyszeli przez komunikator głos Suzuno.

-Jeszcze jakieś trzy minuty - potwierdził Afuro.

-Dobra, widzimy się za chwilę - odpowiedział Tatsuya.

Minęło nawet mniej niż trzy minuty, gdy przy rozłamie wentylacji, zobaczyli pozostałych przyjaciół.

-Byłem pierwszy - wyszczerzył się Nagumo.

-Pfff, wyprzedziłeś nas o kilka sekund - wywrócił oczami Kira.

-Dobra spokój, jaki mamy plan? - spytał Suzuno.

-Czekamy, aż któryś z was za mocno naciśnie na tę metalową płytę wentylacyjną na której siedzimy - stwierdził znudzony Mido.

-A tobie co? - uniósł brew Nagumo - Okres?

Midorikawa wywrócił oczami. Według tego co widział na żywo, korytarze są o kilkadziesiąt metrów  dłuższe, niż na oficjalnych schematach. A to oznacza błąd grafika, albo ukryte pomieszczenie. Łącząc to z tym, że od kilkunastu minut metal kanalu wentylacyjnego zaczynał robić się coraz cieńszy, a oni wszyscy wywierają nacisk w jednym miejscu...

-Nic takiego, zupełnie - mruknął Ryuuji beztrosko - Możecie sobie podskoczyć czy coś...

Wszyscy wymienili spojrzenia i wzruszyli ramionami. Jedynie Nagumo z sapnięciem rzucił się ciężko na dół, opierając plecy o kanał.
Usłyszeli tylko głośny trzask, a płyta na której siedzieli oderwała się z jednej strony, a oni z krzykiem zsunęli się prosto na dół.
Zaczęli z jękiem uciekać spod płyty, która nadal niebezpiecznie zwisała na suficie, kiedy zobaczyli lasery, wysunięte ze ścian i razem z kamerami, skierowane w ich stronę.

-Chyba o czymś nie wiedzieliśmy - mruknął cicho Afuro.

-Jakieś tajne laboratorium zamachowców - mruknął Tatsuya.

Midorikawa tylko rzucił mu ostre spojrzenie i założył ręce na ramiona, unosząc lewą brew.

-Doprawdy, kto by się tego spodziewał...

××××××××××××

Siedzieli w szóstkę zamknięci w jakimś pomieszczeniu, przywiązani do metalowych foteli.

-Ile można czekać aż główny złoczyńca się ujawni, opowie historię swojego życia, a potem wyjawi cały swój plan - jęknął Nagumo.

-Nie rozumiem, przecież to Snake miał być naszym zamachowcem - mruknął Hiroto - To absolutnie nie ma sensu!

-Kto by pomyślał, że Snake był tylko wynajętym zabójcą, i jego gang tylko udawał, że miał coś wspólnego z tą sprawą...

-Nie mądrz się Ryuuji - fuknął Nagumo - Nie udawaj, że to wiedziałeś.

-Tego akurat nie, na stole przed nami leży umowa współpracy - odpyskował mu chłopak - Między Snakiem, a Markiem Pierssem.

-O nieeee - jęknął Nagumo - Tak na imię mają jacyś niscy, nielubiani brzydale w serialach

-A nazwisko rodem z kryminału, ale biednego w fabułę - westchnął Suzuno.

-Czy Mark Pierss, to nie jest asystent prezydenta Stanów Zjednoczonych?

Wszyscy spojrzeli zdziwieni na Afuro który tylko wzruszył ramionami.

-Tak mi się wydaje...

-No to skoro już wiecie kim jestem, to ja chętnie się dowiem kim jesteście wy - usłyszeli przed sobą.

Odwrócili się, a Midorikawa i Suzuno którzy siedzieli najbliżej, tylko wytrzeszczyli oczy.
Jake Pierss ewidentnie nie był tylko brzydalem. Był wysokim, przerażającym i w dodatku uzbrojonym w pistolet brzydalem.

-No to w skrócie chcieliśmy powstrzymać Snake'a przed zamachem na sekretarza, ale okazało się, że on był tylko wynajęty przez Pana więc czekamy aż nas Pan oświeci - westchnął Mido, który przez ostatnią godzinę zdążył się pogodzić ze swoim losem - Byle szybko, bez ckliwych historii z nastoletniego życia.

Mężczyzna zamrugał szybko i założył ręce na ramiona.

-Nie ma nic do wyjaśniania, jak wywołam wojnę, i zabiję sekretarza a potem prezydenta, to przejmę urząd i z taką armią opanuję cały świat - wzruszył ramionami - Więc teraz was zamknę, żeby nie dać wam czasu do namysłu, i przyspieszę konferencję sekretarza.

Midorikawa zamrugał i sapnął.

-Chłopaki mamy problem, on się zna na rzeczy...

-Nie ujdzie to Panu na sucho! - krzyknął Afuro.

-Właściwie to już mu uszło - mruknął Tatsuya.

-Nie pomagasz - odszepnął mu Terumi.

-Zabierzcie ich do naszego małego eksperymentu w laboratorium - mruknął Pierss do kilku mężczyzn stojących za nim - Tylko nie zgubcie któregoś, nie ma dziś miejsca na błędy.

Ruszyli naprzód, omijając wąskie przeszklone pomieszczenia, jakiś dziwny panel sterowania, i kilka motorów.

-Jeśli was to ciekawi, są to motory sterowane myślami - mruknął facet - Kiedyś chciałem być wynalazcą, ale prezydent stwierdził, że byłyby zagrożeniem dla ludzi.

-Czyli jednak ma Pan ckliwą historię przestępcy - mruknął Nagumo - Zaczynałem się już martwić.

Chłopak umilkł gdy został posadzony na fotelu a na jego głowę założono kask, przypinając ręce do fotela.

-Miłej zabawy - warknął Pierss - Posadźcie resztę i zbieramy się.

Nagumo rozejrzał się, ale oprócz fotela zobaczył przed sobą tylko czarny tablet.

-Ej! No chyba nie zostawicie nas tak! - krzyknął - Halo?!

Umilkł gdy oczy zaczęły mu się zamykać, i uświadomił sobie, że z tym kaskiem na głowie jest jednak coś nie tak.

-Po prostu nie wierzę... Zawsze to samo...