Άκουσα ένα κλειδί να γυρνάει στην πόρτα το οποίο με ξύπνησε κάπως απότομα. Ανακάθισα στο κρεβάτι μπερδεμένη και κοίταξα γύρω μου, αλλά ο Nathan ακόμα φαινόταν να κοιμάται ακόμα με εμένα στην σφιχτή αγκαλιά του. Προσεκτικά ξέφυγα από το κράτημα του και πατώντας στις μύτες των ποδιών μου έφτασα μέχρι την ντουλάπα, κοίταξα μέσα για να βρω κάτι σκληρό και βαρύ, αλλά δεν υπήρχε τίποτα. Γύρισα από την άλλη και είδα ένα μικρόφωνο κάτω από το κρεβάτι, οπότε χωρίς να χάσω χρόνο το άρπαξα και κατευθύνθηκα προς τις σκάλες. Στραβοκατάπια και άκουσα βήματα σαν κάποιος να πήγαινε πέρα δώθε. Πλησίασα προς το τέλος της σκάλας γρήγορα και γύρισα το πόμολο της πόρτας.

Οι γυμνές πατούσες μου άγγιξαν το κρύο μαρμάρινο πάτωμα που με έκαναν να τσιρίξω λιγάκι και άκουσα τα βήματα να πλησιάζουν περισσότερο.

"ΑΑΑΑΑ!" ούρλιαξα καθώς η φιγούρα εμφανήστικε και εγώ πήδα φόρα για να τον χτυπήσω με δύναμη.

"Jenny σταμάτα!". Μια γνωστή φωνή ακούστικε και σήκωσα το κεφάλι του για να δω ότι ήταν ο Jay.

"Τι στο καλό κάνεις εδώ πέρα;;" ρώτησα με το χέρι στην καρδιά μου, καθώς ο καρδιακός μου παλμός ξεκίνησε να σταθεροποιήται.

"Θα σε έκανα και εγώ ακριβώς την ίδια ερώτηση!"

"Είμαι το κορίτσι του Nathan! Αυτός με προσκάλεσε, duh!"

"Και εγώ είμαι μέλος της ίδια μπάντας! Και οι υπόλοιποι είναι επίσης εδώ!" είπε και έκανε στην άκρη, δείχνοντας μου προς στο σαλόνι, όπου τους είδα όλους να κάθονται και να βλέπουν τηλεόραση.

"Και γιατί μπήκατε έτσι απλά μέσα;; Θα μπορούσαμε να κάνουμε οτιδήποτε εδώ μέσα!" είπα σε άγριο τόνο.

"Συγγνώμη, συγγνώμη θα χτυπάμε από εδώ και πέρα! Φταίει απλά το ότι συνήθως ο Nathan είναι μόνος του εδώ πέρα και δεν τον πειράζει να μπαίνουμε έτσι!". Ένευσα και πήγε προς την κουζίνα για να φτιάξω σε μένα και στο Nathan μια πρωινή κούπα τσάι. Ύστερα απαυτό αυτή την τρομάρα εγώ σίγουρα χρειαζόμουν μια! Νόμιζα ότι ήταν κάποιος δολοφόνος!

Κουβάλησα για κούπες μέχρι πάνω και βρήκα το Nathan να κοιμάται ακόμα γαλήνια. Χαμογέλασα και σκαρφάλωσα στο κρεβάτι μαζί του και ξεκίνησα να χαϊδεύω τον θώρακα του με το χέρι μου.

"Μμμ..." μούγκρισε και ξεκίνησε να κουνιέται λιγάκι. Τα μάτια του άνοιξαν και χαμογέλασε αμέσως όταν με είδε να τον καρφώνω με τα μάτια μου. "Είναι αγενές να κοιτάς έτσι!" είπε με την πρωινή του φωνή, που αγαπούσα.

"Είναι αγενές να μην λες στην κοπέλα σου ότι οι φίλοι σου θα έρθουν από το σπίτι και μετά να νομίζει ότι κάποιος ήρθε να την δολοφονήσει!"

"Ωχ λυπάμαι πολύ! Ξέχασα να σου το πω! Υπέθεσα ότι μέχρι τώρα θα ήμουν όρθιος ή τουλάχιστον ξύπνιος!". Έριξες τα μάτια του και μου έκανε μια λυπημένη φατσούλα.

"Είναι εντάξει! Δεν είναι καθόλου θυμωμένη μαζί σου!"

"Ωραία!". Με έπιασε από τα χέρια και με έσυρε μέχρι πάνω κατά μήκος του σώματος του για ένα φιλί. Τα απαλά του χείλη άγγιξαν τα δικά μου και αμέσως ζέστη απλώθηκε σε όλο μου το σώμα, οι πως πάντα. Χαμογέλασα ανάμεσα στο φιλήσω σας ναι τύλιξα τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του ενώ αυτός δάγκωσε το κάτω χείλος μου ζητώντας μου να του επιστρέψω την είσοδο. Δεν χρειάστηκε καν να το σκεφτώ. Του επέτρεψα την είσοδο, και μας γύρισε ανάποδα ώστε να είναι αυτός από πάνω, δίνοντας μου την ευκαιρία να παίξω με τα μαλλιά του. Τα δάχτυλα μου μετακινήθηκαν αυτόματα μέχρι εκεί και ξεκίνησαν να τα τυλίγουν γύρω τους, να τα τραβάνε και να τα πιάνουν από εδώ και από εκεί. Ήταν τόσο απλά και ομοιόμορφα! Τα μαλλιά του ήταν αρκετά ανακατεμένα από τον ύπνο και μερικές μπουκλίτσες μπερδεύονταν ανάμεσα από τα δάχτυλα μου, αλλά δεν με πείραζε. Τα μαλλιά του ήταν τέλεια για μέσα ακριβώς όπως και το υπόλοιπο σώμα του. "Διασκεδάζεις;;" μουρμούρισε μέσα στο στόμα μου και εγώ ένευσα κοιτώντας τον στα μάτια. Συγκεντρώθηκα στο φιλί μας λίγο περισσότερο και ξεκίνησα να παλεύω για κυριαρχία. Φυσικά ήταν μια ανώφελη και άνιση μάχη, αφού δεν επρόκειτο με τίποτα να κερδίσω, αλλά έδειχνε ότι τον αγαπούσα!

Τουλάχιστον δέκα λεπτά αργότερα, αποτραβήχτηκε ο ένας από τον άλλον και αυτός ξάπλωσε από πάνω μου για να βρει τον ρυθμό την αναπνοής του.

"Είναι εντάξει η κοιλίτσα σου σήμερα το πρωί;;" με ρώτησε.

"Ναι ευχαριστώ!". Φίλησα το μέτωπο του και κύλησε από πάνω μου για να καταίβει από το κρεβάτι.

"Καλύτερα να αρχίσεις να ετοιμάζεσαι! Πρέπει να πάω λίγο μέχρι την τουαλέτα και θα επιστρέψω αμέσως!"

"Μα χρειάζομαι και εγώ την τουαλέτα!" παραπονέθηκα.

"Θα κάνεις περισσότερη ώρα, όμως!" επισήμανε και εγώ απλά γρύλισα καθώς αυτός έτρεχε κατά μήκος του διαδρόμου. Άνοιξα την βαλίτσα μου ξανά και έβγαλα ένα κοντομάνικο μπλουζάκι με την αμερικάνικη σημαία πάνω του και ένα τζιν σορτσάκι. Στην πραγματικότητα ήταν αρκετά καλός στο να μου διαλέγει ρούχα! "Εγώ έχω ξαλαφρώσει τώρα! Όλο δικό σου!". Μπήκε πάλι στο δωμάτιο και μου έδειξε την πόρτα.

"Ευχαριστώ μωρό μου!". Έτρεξα μέχρι το μπάνιο, μπήκα μέσα και κλείδωσα την πόρτα πίσω μου. Κοίταξα την αντανάκλαση μου στον καθρέπτη και χαμογέλασα πριν κοιτάξω προειδοποιώ την λεκάνη. Άφησε το καπάκι πάνω! Σοβαρά τώρα, τα αγόρια δεν μπορούν ούτε το καπάκι να καταιβάσουν;; Γκρρ! Άνοιξα το ντουλαπάκι του μπάνιου και, όπως μου είχε πεις και ο Nathan τα 'γυναικεία μου πράγματα' ήταν εκεί, πράγμα που συγχωρούσε το λάθάκι του. Το αγόρι μου είναι τέλειο.... Σχεδόν...

Πήγε πάλι προς το δωμάτιο και τον βρήκα να παλεύει να βρει κάτι για να φορέσει.

"Μωρό μου μπορείς να θυμάμαι να καταιβάζεις το καπάκι της τουαλέτες όταν τελειώνεις;;" τον ρώτησα.

"Ωχ συγγνώμη το άφησα πάνω;; Δεν θα το ξανακάνω!". Μου χάρισε ένα χαμόγελο και εγώ του έκλεισα το μάτι. "Τι λες για αυτά;;" μου έδειξε ένα πορτοκαλί φουτερ και ένα τζιν παντελόνι.

"Νομίζω ότι είναι σέξι!" έγνεψαν επιδοκιμαστικά και αρχίσαμε και οι δύο να ντυνόμαστε. Έβρισκα ιδιαίτερο το γεγονός ότι μπορούσαμε να αλλάζουμε άνετα και οι δύο με την παρουσία του άλλου. Ξέρω ότι κανένας από εμάς δεν κρίνει τον άλλον, όχι σαν το σχολείο. Ναι πράγματι κρυφοκοιτάζω προς την μεριά του και πιστεύω ότι είναι πολύ ελκυστικός, αλλά αυτό είναι διαφορετικό!

A/N

Μεγάλο κεφάλαιο!
Τρομάρα που πήρε η Jenny σήμερα! Χαχα ευτυχές τέλος καλό όλα καλά! Σας τρόμαξαν καθόλου;; Επίσης μόνο εγώ πιστεύω ότι ο Nathan είναι απίστευτα γλυκούλης;;

Αύριο το επόμένο! Μέχρι τότε φιλιά! 💋

Vomment!