"Jenny βγες έξω όπου και να είσαι! Έχω ένα δώρο για σένα!" ακούστηκε να λέει η τρομαχτική φωνή του από τον κάτω όροφο. Στραβοκατάπια και προσπάθησα να βρω κάπου να κρυπτώ, αλλά δεν υπήρχε νόημα. Αργά η γρήγορα θα με έβρισκε έτσι και αλλιώς. Πάντα με βρίσκει! Σύρθηκα μέχρι κάτω στο καθιστικό, όπου τον βρήκα μαζί με το Nathan να κάθονται μαζί και να γελάνε. Γύρισα πεις το υποτιθέμενο αγόρι μου και του έτριξα μια θανατηφόρα ματιά στην οποία δεν έδωσε σημασία.

"Οο επιτέλους η εορτάζουσα είναι εδώ! Και έχουμε ένα δώρο για σένα!" ο Jackson σηκώθηκε και μα κόλλησε στον τοίχο, βάζοντας τα χέρια του πάνω από το κεφάλι μου. Ξεκίνησα να τρέμω καθώς το πρόσωπο του ερχόταν όλο και πιό κοντά στο δικό μου και έχασα τον έλεγχο του σώματος μου όταν κόλλησε επιθετικά τα χείλη του πάνω στα δικά μου με δύναμη. Ο Nathan απλώς μας κοίταζε, ενώ ο Jackson με φιλούσε συνέχεια και με πέταξε κάτω όπου με κλοτσούσε και με φιλούσε. Γιατί άφηνε να συμβεί αυτό;; Γελούσε! Αυτό το τρομαχτικό γέλιο θα με στοιχειώνει για πάντα.

"Αααα!" ούρλιαξα και ανακάθισα στο κρεβάτι χλωμή και λαχανιασμένη.

"Shhh, shh τι συμβαίνει αγάπη μου;;". Τα χέρια του Nathan τυλίχθηκαν γύρω μου καθώς άφηνε μικρά φιλιά στον λαιμό μου. Γρήγορα τράβηξα την κουβέρτα και κοίταξα προς τα πόδια μου με αγωνία. Φιου! Καθόλου μελανιές. "Jenny τι συμβαίνει;;"

"Ε-ε-εφιάλτης..." μουρμούρισα και έγειρα πάνω στο σώμα του.

"Μπορώ να το καταλάβω! Έτρεμες, στριφογύριζες στο κρεβάτι και ήσουν ιδρυμένη, \σε τις κραυγές.

"Συγγνώμη...."

"Δεν πειράζει...". Σκούπισε τον ιδρώτα από το πρόσωπο μου και εγώ έκλεισα τα μάτια μου για να κοιμηθώ, αφού ξαναβρήκα την αναπνοή μου.

"Ο Jackson είχε επιστρέψει και με χτύπαγε μπροστά σου και εσύ απλά τον άφηνες..." του εξήγησα τον εφιάλτη μου.

"Ο Jackson δεν θα μπορέσει ποτέ ξανά να σε βλάψει και εγώ ποτέ δεν θα επέτρεπαν κάτι τέτοιο να συμβεί σε σένα! Θα τον είχα σαπίσει στο ξύλο και μόνο αν τολμούσε να σε κοιτάξει!". Κατάφερα να χαμογελάσω λιγάκι, καθώς ενώσαμε τα χείλια μας. "Μην ανυσηχείς... Θα σε κάνω να ουρλιάξεις για έναν καλύτερο λόγο σήμερα...". Κοκκίνησα και τον κοίταξα μέσα στα μάτια.

"Σήμερα είναι η μέρα..."

"Ναι! Θα σου έλεγα χρόνια πολλά, αλλά είναι τρεις τα χαράματα! Σου υπόσχομαι να το πω σωστά όταν θα έρθει η ώρα να σηκωθούμε!". Ξαπλώσαμε και εγώ τοποθέτησα το κεφάλι μου πάνω στο στήθος του ενώ αυτός έπαιζε με τα μαλλιά μου.

"Αυτή θα είναι η πρώτη φορά που θα γιορτάσεις τα γενέθλια μου μετά από πολύ καιρό, οπότε όποτε και να το πεις θα είναι τέλειο!"

"Θα είναι ξεχωριστά Jen, πολύ ξεχωριστά!". Και με αυτό αποκοιμήθηκα, ξέροντας ότι αύριο δεν θα ήμουν πλεον παρθένα. Θα ήμουν του Nathan και μόνο του Nathan.

Α/Ν

Πρώτα απόλα ξέρω να σας πω ένα τεράστιο ευχαριστώ για τα 6,22k αναγνώσεις!! Σας λατρεύω 😍
Αυτό το κεφάλαιο είναι πολύ μικρό το ξέρω, αλλά αύριο θα έχουμε τα γενέθλια της Jenny! Και ο Nathan δεν είναι πολύ γλυκούλης έτσι δεν είναι;; ❤μέχρι το επόμενο φιλάκια 💋

Vomment!