"Jen Jen ξύπνα τώρα!" άκουσα το Nathan να φωνάζει και κάποιον να πηδάει πάνω κάτω στο κρεβάτι μου.

"Τι;;" μούγκρισα καθώς άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα άγρια το Nathan που με ξύπνησε.

"Ξύπνα! Σήμερα είναι η μέρα!"

"Τι μέρα είναι σήμερα Sykes? Κοιμάμαι!"

"Διόρθωση! Κοιμόσουν! Τώρα μιλάς σε μέσα! ΣΉΚΩ ΠΆΝΩ!". Με τράβηξε για να σηκωθώ από το κρεβάτι και εγώ του γρύλισα.

"Σε μισώ Nath! Δεν ξέρεις τίποτα για τα κορίτια;;"

"Όχι, όχι ιδιαίτερα!" συνοφρειώθηκε και ξεκίνησε να ανοίγει τα συρτάρια της ντουλάπας μου. "Ορίστε, φόρα αυτό, αυτό και αυτό..." μου είπε πετώντας μου ένα μωβ κοντομάνικο μπλουζάκι, ένα denim σορτσάκι και μια ζακέτα. "Επίσης φόρα αυτό και αυτά...". Έβγαλε έξω ένα σουτιεν και μερικά εσώρουχα, αλλά δεν μου τα πέταξε. Τα κράτησε στα χέρια μου και περίμενε να σηκωθώ να τα πάρω.

"Ανώμαλε!" στριφογύρισα τα μάτια μου και αναστέναξα.

"Έι! Επιτρέπετε να τα αγγίζω! Είσαι το κορίτσι μου!"

"Μίλα πιό σιγά!". Τον έφτασα και του τα άρπαξα από το χέρι.

"Σύντομα δεν θα χρειάζεται!" είπε με ένα τεράστιο χαμόγελο και φίλησε τα χείλη μου. Προσπάθησα να μην ανταποδώσω στο φιλήσω του, αλλά μου ήταν πολύ δύσκολο. "Τώρα βιάσουν όμορφη! Φεύγουμε σε εμμ..." κοίταξε το ρολόι του και γούρλωσε τα μάτια του. "Πέντε λεπτά νωρίτερα!"

"ΤΙ;; Μα δεν έχω κάνει ακόμα το μακιγιάζ μου, φάει ή διαλέξει κάτι καλό να φορέσω!"

"Συγγνώμη αγάπη μου, αλλά δεν ξυπνούσε με τίποτα μισή ώρα πριν! Ωστόσο, έχεις φυσική ομορφιά, οπότε δεν χρειάζεσαι καθόλου μεικαπ!"

"Βγες έξω Nath!" αναστέναξα και τον έσπρωξα προς την πόρτα.

"Είσαι θυμωμένη μαζί μου;; Πριγκίπισσα λυπαμ-"

"Μωρό μου δεν είναι καθόλου θυμωμένη μαζί σου! Θέλω να ντυθώ! Τρέξε κάτω και φτιάξε μου λίγη τάρτα!". Αυτός γέλασε και ένευσε.

"Δεν μένουν πολλές μέρες μέχρι τη νύχτα ευχαρίστησης μας!" με πείραξε και εγώ του έκλεισα την πόρτα στα μούτρα. Τα γενέθλια μου ήταν σε πέντε μέρες και ήμουν τόσο ενθουσιασμένη που θα το κάναμε, αλλά συγχρόνως και πολύ αγχωμένη. Δεν ήθελα να είμαι το παιχνίδι του ή κάτι τέτοιο και ακόμα φοβόμουν για αυτά που μου είχε πει ο Skylar. Φυσικά πίστευα το αγόρι μου και ήμουν σίγουρη ότι η κούκλα δεν ήταν στην ντουλάπα του, γιατί τον είχα να την ανοίγει μερικές μέρες πριν το συμβάν.

Πήρα γρήγορα τα πράγματα που μου πέταξε και αφού βούρτσησα τα μαλλιά μου, έφτιαξα μια γρήγορη κοτσίδα ψαροκόκαλο στην άκρη του κεφαλιού μου και την άφησα να πέσει πάνω στον ώμο μου.

"JENNY! ΒΓΕΣ ΈΞΩ!" φώναξε ο Nathan και εγώ κατάφερα να βάλω μια λεπτή στρώση μάσκαρα πεις τρέξω πεις την πόρτα.

"Εγώ είμαι!" είπα φορώντας τα παπούτσια μου.  "Και τώρα που είναι η τάρτα του Sykes?"

"Εδώ πέρα!". Μου έδωσε δύο ζεστά κέικ με γεύση σοκολάτας και του χαμογέλασα.

"Ευχαριστώ!" του είπα και τον φίλησα στο μάγουλο, αφού η Jess και η Karen ήταν μέσα στο δωμάτιο.

"Παρακαλώ!" κοκκίνησε και άνοιξε την μπροστινή πόρτα. "Μετά από σας αγαπητές μου κυρίες!"

Μπήκαμε όλοι μέσα και κάτσαμε στο αμάξι της Karen. Αυτή και η Jess έκατσαν στο μπροστινό μέρος του αμαξιού και ο Nathan έκατσε δίπλα μου στο πίσω μέρος. Έγυρα το κεφάλι μου στο χέρι μου και κοίταζα έξω από το παράθυρο, κοιτάζοντας τον κόσμο που περνούσαμε. Το αμάξι σταμάτησε έξω από μια εκκλησία με πολύ κόσμο μαζεμένη γύρω της, ντυμένοι στα μαύρα. Στραβοκατάπια και κοίταξα προς το κινητό μου για να δω την ημερομηνία.

Ήταν Παρασκευή 27 Αυγούστου.

Σήκωσα το κεφάλι μου και κοίταξα πάλι έξω και είχα το πρόσωπο της Carla. Ανακάθισα στην θέση μου και έκλεισα τα μάτια μου. Δεν ήθελα να το θυμηθώ αυτό ξανά... Όταν το αυτοκίνητο άρχισε να κινήται καλά, ένιωσα κάποιον να αρπάζει το χέρι μου και να ενώνει τα δάχτυλα μας. Τα μάτια μου άνοιξαν αμέσως και κοίταξα το Nathan με ένα άγριο βλέμμα.

"Σταμάτα το!" του γρύλισα. "Μπορεί να μας δει κανένας!". Προσπάθησα να ελευθερώσω το χέρι μου, αλλά η λαβή του ήταν πολύ σφιχτή.

"Δεν με νοιάζει αν θα μας δουν! Είσαι το κορίτσι μου!" είπε κάνοντας μου ματιά και εγώ αναστέναξα. Αν μας πιάσει η Karen θα μας σκοτώσει! Όχι ότι φαίνεται να τον νοιάζει αυτή τη στιγμή. Λίγο αργότερα η Karen πάρκαρε στο κέντρο της πόλης και κατεβήκαμε όλοι από το αμάξι.

Κάναμε έναν γύρω στα μαγαζιά και εγώ Εντόπισα μερικά πράγματα που μου άρεσαν, όπως κάτι γυαλιστερές γόβες και ένα χαριτομένο κολιέ με ταιριαστά σκουλαρίκια.

"Βαριέμαι!" γκρίνιαξε ο Nathan.

"Shhh!" γρύλισα, επειδή έβλεπα τα ρούχα μαζί με την Jess.

"Εσείς τα κορίτσια είστε τόσο βαρετά και εγώ πεινάω!" είπε και τράβηξε το μανίκι της Karen σαν ένα μικρό παιδάκι. "Μαμά μπορούμε να πάμε για μεσημεριανό τώρα;;"

"Να περιμένεις μέχρι να τελειώσουν τα κορίτσια! Γιατί δεν πας να αποφάσεις τα δικά σου πράγνατα;;"

"Καλά!" είπε απρόθυμα και έφυγε με σχεδόν καθόλου διάθεση! Αγόρια! Γέλασα και δάγκωσα το χείλη μου καθώς παρατηρούσα τον πισινό του όσο απομακρύνονταν.

"Ουπς! Δεν το σκέφτηκα αυτό έτσι δεν είναι;; Τι θα γίνει αν τον δουν;;" είπε με νόημα.

"Δεν θα τον δουν μαμά!" χαμογέλασε η Jess και στριφογύρισε τα μάτια της. Και άλλα μυστικά! Γιατί κρατάνε τόσο μυστικά από μένα;;

Α/Ν

Λοιπόν... Μια βόλτα στην πόλη! Ο Nathan έχει αρχίσει να εκδηλώνεται παραπάνω και σκοπεύει να το αποκαλύψει! Πως θα το πάρει η Karen όμως;;

Τα κεφάλαια είναι εντάξει;; Δεν είναι μικρά έτσι;; Αύριο το επόμενο! Φιλιά 💋

Vomment!