"Αυτό είναι το μέρος!" είπε ο Nathan και έσφιξε το χέρι μου λίγο πιο σφιχτά για λίγα δευτερόλεπτα.

"Φαίνεται πολύ ωραίο!" είπα με ένα επιδοκιμαστικό νεύμα και κοίταξα το μαγαζί μπροστά μου.

"Φτιάχνουν πολύ καλό φαγητό και δεν είναι πολύ ακριβό! Είναι αρκετά μεγάλο, ωστόσο!". Σαν κύριος άνοιξε την πόρτα για να περάσω και με ακολούθησε μέσα. Μετά με οδήγησε στο ταμείο και χτύπησε το κουδουνάκι που έλεγε 'χτυπήστε για βοήθεια' δίπλα του. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα εμφανίστηκε μια κυρία που είχε δύο ξυλάκια να κρατάνε τον κότσο της και πολύ ωραίο μακιγιάζ. Φορούσε ένα μαύρο πουκάμισο και ένα παντελόνι με άσπρες λεπτομέριες. Φαινόταν νέα, ήταν αρκετά όμορφη και είχε ένα ζεστό χαμόγελο στα χείλη της. Αναρωτιέμαι αν έχει προφορά.

"Μπορώ να σας βοηθήσω κύριε;;". Τελικά είχε προφορά! Πρέπει να ήταν Ιρλανδική. Αλλά δεν είναι σίγουρη. Ίσως ουαλική.

"Ναι, έχουμε μια κράτηση στο όνομα Sykes." της είπε και αυτή έγραψε κάτι στον υπολογιστή της.

"Τραπέζι δίπλα σε παράθυρο για δύο άτομα;;" είπε έπειτα από μερικά δευτερόλεπτα.

"Ακριβώς!". Χαμογέλασε και έδειξε προς το μοναδικό άδειο τραπέζι δίπλα σε παράθυρο. "Σας ευχαριστώ!" της είπε και περπατούσαμε χέρι χέρι μέχρι το τραπέζι. Και στις δύο θέσεις υπήρχε από ένα ταμπελάκι που έγραφε 'reserved' και δύο μενού τοποθετημένα και στις δύο πλευρές του τραπεζιού. Αφού πήραμε τα καρτελάκια κάτσαμε ο ένας απέναντι από τον άλλο και χαμογελάσαμε.

"Μου αρέσει αυτό το μέρος!" του είπα. "Κατά κάποιο τρόπο σε χαλαρώνει!"

"Ναι! Πράγματι σε χαλαρώνει!". Πήρε το μενού στα χέρια του και άρχισε να το διαβάζει γρήγορα. "Θέλεις και τα τρεία πιάτα ή μόνο το κυρίως και το γλυκό;;"

"Μόνο το κυρίως και το γλυκό παρακαλώ! Έφαγα πίτσα για μεσημεριανό!" είπα ξέροντας ότι δεν θα καταφέρω να πάω και τα τρεία πιάτα.

"Και εγώ το ίδιο!" είπε κλείνοντας μου το μάτι. "Εγώ θα πάρω μπριζόλα εσύ;;"

"Μμμ αν εσύ θεωρείς ότι η μπριζόλα είναι καλή θα πάρω και εγώ μπριζόλα!"

"Πράγματι είναι πολύ καλή! Και τι θες να πιεις αγάπη μου;;"

"Λεμονάδα παρακαλώ!". Ένευσε και σήκωσε το χέρι του, με αποτέλεσμα η κυρία που μας εξυπηρέτησε πριν να έρθει σχεδόν τρέχοντας.

"Τι θα πάρετε παρακαλώ;;" ρώτησε καθώς έβγαζε το σημειωματάριο της και το άνοιγε σε μια καθαρή σελίδα.

"Θέλουμε δύο μπριζόλες, μια μέτρια και μια..."

"Μέτρια και εγώ!" είπα αφού δεν ήθελα να την κουράσω.

"Και θέλουμε μια κόκα κόλα και μια λεμονάδα!"

"Αυτά είναι όλα για τώρα;;"

"Ναι!". Έφυγε πέρνοντας μαζί της τα καρτελάκια που έλεγαν 'reserved' και εμείς κοιταχτήκαμε χαμογελώντας ξανά ο ένας στον άλλον. "Έχεις πολύ όμορφα μάτια!"

"Και εσύ έχεις πολύ όμορφη μύτη!". Τον έφτασα με το χέρι μου και του τσίμπησα την μύτη.

"Έχεις όμορφα χείλη!"

"Έχεις όμορφα μαλλιά! Σοβαρά, κάθε φορά που φιλιόμαστε, θέλω πάντα να περνάν τα χέρια μου από μέσα τους. Είναι τόσο μαλακά και σγουρά και τέλεια!". Το να μιλάω για τα μαλλιά του ωστόσο δεν ήταν και τόσο κουλ.

"Είσαι τόσο αξιολάτρευτη Jenifer!". Κοκκίνησα και κοίταξα προς τα κάτω χωρίς καν να νοιάζομαι που χρησιμοποίησε ολόκληρο το όνομα μου. Ακουγόταν σέξι όταν ακουγόταν από το στόμα του. Γενικώς ότι έλεγε αυτός ακουγόταν πολύ σέξι στα αυτιά μου.

"Σε αγαπώ πολύ Sykes!"

"Και εγώ σε αγαπώ Andrews!". Το ένα μου χριστό ήταν ακουμπισμένο πάνω στο τραπεζομάντηλο, οπότε έσκυψε και το φίλησε κάνοντας με να χαμογελάσω.

Τα γεύματα μας ήρθαν αρκετά γρήγορα, οπότε ξεκινήσαμε να τρώμε, αλλά και οι δύο συνεχίσαμε να ρίχνουμε κλειστές ματιές ο ένας στον άλλον. Κοίταξα προς το πιάτο του και τον είδα να σχηματίζει διάφορα σχεδιάκια με τις πατάτες και το ρίζι του. Άφησα κάτω το μαχαίρι μου και το πιρούνι μου για ναι μια γουλιά από την λεμονάδα μου, όταν τα μάτια του άνοιξαν διάπλατα.

"Οοο θεέ μου! Καημένε άνθρωπε!" είπε και η φωνή του πρόδιδε ταραχή.

"Τι;;"

"Μόλις μπήκε μέσα ένας άνθρωπος χωρίς χέρια και πόδια!" είπε και εγώ έσκασα στα γέλια. "Σοβαρά κοίτα!". Γύρισα και κοίταξα πίσω και όντως στο ταμείο βρισκόνταν ένας τέτοιος άνθρωπος. Οοο θέε μου αισθάνομαι απαίσια τώρα.

"Καημένε άνθρωπε..." είπα και εγώ και συνεχίσαμε να τρώμε τις μπριζόλες μας.

"Μου φαίνεται ότι θα έπρεπε να μοιραστούμε ένα επιδόρπιο! Σαν αυτό το πολύ ωραίο παγωτό!" είπε μετά από αρκετά λεπτά δείχνοντας την εικόνα του παγωτού στο μένου.

"Φαίνεται πολύ ωραίο!" συμφώνησα με ένα νεύμα και φώναξε πάλι την σερβιτόρα για να παραγγείλει.

Όταν το επιδόρπιο μας έφτασε, πιάσαμε και οι δύο από ένα κουτάλι και πήραμε ένα κομμάτι από το πολύχρωμο γλυκό.

"Άνοιξε μεγάλο στόμα!" μου είπε και το έκανα και μου έβαλε το παγωτό στο στόμα.

"Μμμμ νόστιμο!". Μετακίνησα το δικό μου προς το στόμα του και αυτός το κατάπιε σαν καλό παιδάκι.

Η ώρα πέρασε ευχάριστα ναι μετά από καμιά ώρα επιστρέψαμε στο σπίτι του Nathan.

A/N

Μια απλή έξοδος του ζευγαριού μας! Η συνέχεια σύντομα! Σας ευχαριστώ όλους που διαβάζετε, ψηφίζετε και σχολιάζετε την ιστορία μου! Φιλάκια πολλά 💋

Vomment!