Nakita ko ang ahas na gutay-gutay. I still want to know the past, mas nadagdagan lang ang tanong ko. Bakit pinatay ni Aaron ang ahas na 'to?

I look at him.

"I just saved you from that snake. Don't give me a look like that." He says.

"Wala kang alam Aaron, I was seeking something about the past." I said.

I'm glad he's safe, after all siya ang pinunta ko dito. Nakita ko lang ang ahas, at nakita ko ang nakaraan. That snake might know something about my life. Nagkaroon ng tanong sa isip ko, kung buhay ba ang bata. Kung nailigtas ba ito ni mama, bakit walang nasabi si mama tungkol dito?

Nasapo ko ang noo ko sa inis. He hold my chin and lift it up.

"What's the matter?" He asked, I just shook my head.

Wala naman siyang maitulong. Ang gulo lang! Hindi buo ang nakita ko. Ang daming tanong sa isipan ko. How will I able to get my answers? Kung babae nga ba talaga ang anak ng kapatid ni mama. Kung buhay ba ito.

"Let's head to the tent." He says, and hold my hand. Sabay kaming naglakad pabalik sa kinaroroonan ng mga kasama namin.

Daughter of a curse...

Reborn from it's own ashes...

Naalala ko na naman ang mga katagang iyan, mula sa ahas.

"You're not in yourself." He speak.

"May iniisip lang." Sambit ko.

I almost shriek when I see a bunch of snakes in front of us. Aaron position himself to destroy the snakes, but I stop him. Hindi ko alam kung bakit, pero umaasa ako na ang mga ahas na ito ay katulad ng ahas kanina.

Maybe this snakes would let me see the past again.

"Daughter of a curse." They all uttered in unison. Para akong nabuhayan ng loob, nakakapagsalita sila. Meaning maaring katulad sila ng ahas kanina.

"Let me see the past again." I said to them.

"What the hell are you talking with the snakes?" He cursed. I didn't bother to make a glance with him.

"Nagsasalita sila." Sabi ko sakanya.

"No way, I didn't heard them though." Huh? Ako lang ang nakakaintindi sakanila?

I am an animals summoner after all. Pero sa buong buhay ko, ngayon ko palang din alam na nagsasalita pala ang mga ahas. Kanina rather.

"Reborn from it's own ashes." They said on unison again.

"Let me see the past again," I almost beg to them.

"Daughter of a curse." Tangina, paulit-ulit? Kanina ko pa naririnig yan ha.

Kung hindi iyan ang sasabihin nila, iyong reborn naman. Ano bang meron sa mga katagan na iyan?

"Please, let me see the past again..." My voice shakes. Desperada na akong makita ulit ang nakaraan. I'm starting to doubt my identity.

Something's missing, something that I can't point out. It was like I am in an Island, I was lost in there. Finding my way back home. That's what I felt now.

"Land of memories." Sabi ng isa sakanila, tsaka sila nagsimulang umalis.

I want to stop them, but I don't have an urge. Napaupo nalang ako sa sahig, at nasapo ang mukha ko. This time, I don't know what to do. Pinatong ko ang mukha ko sa tuhod ko, what If I asked my mom? Paano kung ayaw niyang sabihin sa'kin ang totoo?

"Yiannah," inangat ko ang tingin ko. Nakita ko ang kamay niyang nakalahad.

"Let's go back. After this mission, we will seek about your past together." He flashed a smiled on his lips.

I just saw Aaron smiled for the first time. The destroyer smiled. He's handsome already, but he's more handsome when he smiled. Oh well, ma'am Lexis is pretty too. Nilagay ko ang kamay ko sa palad niya na nakalahad sa'kin. Tumayo ako at sabay kaming naglakad.

At least one person is ready to lend a hand on me.

Hindi nagtagal ay nakarating kami sa tent kung saan nandoon ang mga kasamahan natin. They're all asleep. Pinapasok niya muna ako sa tent ko, bago siya umalis.

"Goodnight, my queen." He said, before he head to his tent.

Sana lang magiging maayos ang misyon namin. I still want to know about the past. If who really I am.

----

Nagising ako dahil sa sinag ng araw at dahil sa ingay ng bunganga ni Zach.

"Bakit ba ang tagal niyong nagising ni Aaron, ha Nacia?" Usisa ni Zach.

"Dahil masarap matulog?" Sabi ko, I don't want someone meddling at me.

"Ay weh, baka si Aaron masa---" He didn't finished his words. When he felt that his bones cracked.

Isa lang naman ang makakagawa niyan sakanya.

"Awts, sakit non Aaron ah." Reklamo ni Zach.

"Clearly, not my fault." He says. Napangiwi nalang si Elle and I smiled without showing my teeth.

"Let's go." I speak. Sumakay na ako kay Naiah.

I remembered her again, I sighed. Focus on the mission Nacia, after this mission you can seek about the past again.

Nagsimula ng tumakbo ang gift na sinasakyan ko. Ganon din ang mga gift nila, hapon na noong makarating kami sa Bloodstone. Same vibes, when I first went here. Sana lang hindi nila ako/kami namukhaan. Naglalakad kami, papasok sa city. Dito kami dadaan para makarating kami sa Forste. The city where you can find the unending trees. Kung ang forest ay marami ng kakahuyan, mas marami sa Forste. It will take five days for us before we could reach the Forste. 

Someone holds my hand, when we're walking at the city of the criminals.

"Just assuring your safety." He spoke, he's sincere when he said that.

Inutusan ni Aaron ang mga kawal na maghanap ng bahay na maari naming matuluyan. Naghintay kami sa kanila saglit. May tatlong kawal na naiwan kasama namin, habang dalawa ang naghanap.

Naghintay kami hanggang sa bumalik ang dalawa naming kasamahan. May nahanap silang maari naming matuluyan, kaya sumama kami sakanila. Hindi parin niya binibitawan ang kamay ko. Naglalakad kami patungo sa bahay na maaari naming matuluyan.

Hindi nagtagal ay nakarating rin kami roon, pinapasok kami ng may-ari ng bahay. We still didn't let our guards down. Isang gabi lang din naman kaming mananatili sa bahay na ito, bukas ay magpapatuloy na kami.

Dalawang kwarto nalang ang available nila, no choice kaming mga unggoy kung hindi magsama. They're harmless, I guess. Subukan lang talaga nila kaming galawin. Hindi ako magdadalawang isip na saktan ang dalawang lalaking kasama namin.

"Huwag kayong mag-alala, hindi naman kami masama." Zach says, when we reach the room.

"Hindi halata sa mukha mo." Sabi ni Elle, hindi talaga magkasundo ang dalawang to.

"If you two aren't comfortable with us, just don't mind us. The two of us will sleep on the floor." Aaron speak.

"Hoy Aaron, seryoso ka jan?  Mag-isa kang matulog sa baba." Maarteng sabi ni Zach.

"Sa baba talaga kayo matutulog. Magtitiis muna ako saglit kay Nacia." Akala niya naman hindi ako magtitiis sa kanya.

"We will sleep on the floor Zachariah Sauveterre." Ma awtoridad na sabi ni Aaron. Zach smiled bitterly.

"Sabi ko nga, sahig nga tayo matutulog."

Nagdaan ang mga oras at gabi na. Nakatulog na si Elle, mukhang pagod ata sa biyahe. Pati na rin si Zach na kanina pa daldal ng daldal ay nakatulog na rin sa baba. Si Aaron? Ewan ko. Wala dito sa loob ng kwarto. Kina-usap ata ang mga kawal na kasama namin.

I'm walking towards the window in our room, hindi pa naman ako inaantok. Pagbukas ko sa bintana, humampas sa mukha ko ang malamig na simoy hangin. Dinamdam ko ito, habang nakatayo ako.

Kahit gabi na marami paring tao, ang nakakalat sa labas. Hindi yata natutulog ang mga tao rito. The view outside wasn't that nice, may mga nagsasaksakan. Ano bang aasahan mo sa city na'to? This city is made for criminals though.

Nakuha ng atensyon ko ang batang babae na hinihila ng dalawang lalaki.

"Sumama ka sa'min, papaligayahin mo lang kami sandali." Sambit ng isang lalaki. I can hear them.

"Bitawan niyo ako!" She's trying to fight those to mens.

Sinapak ng lalaki ang tiyan ng bata. Shit, pati bata hindi nila sinasanto.

"Dami mong sinasabi, tumahimik ka nalang bata kung ayaw mong masaktan. Sandali lang naman ang gagawin natin eh." Sabi ng isang kasamang lalaki.

Dahil naiinis akong makakita ng ganito, mga walang respetong nga lalaki. Ang sasarap ibaon sa lupa ng buhay. Tumalon ako sa bintana. Hindi naman ito kataasan kaya ayos lang. Nag landing ako sa harapan nila.

"Oh, magandang binibini ano ang maitutulong namin saiyo?" Tanong ng isang lalaki, at tumingin sa dibdib ko.

Gross.

"Nasa harap mo ang kausap mo, wala sa dibdib ko." Sambit ko, dahilan para mapatingin sa'kin ang lalaki.

"Pasensya ka na binibini." Tumawa ito.

"Bitawan niyo ang bata." Diretsong saad ko. Their forehead ceased.

"Uulitin ko, bitawan niyo ang bata." May riin ang bawat salitang binibitawan ko.

"Ako ang ama ng batang ito, kaya may karapatan ako sakanya." I raised my right eyebrows.

Tinignan ko ang bata, she shook her head. Ama pala ha.

"Is he your father?" I asked the child.

"Hind--" he cut the child.

"Ako nga!" Sumigaw na ito, dahilan para tumilapon ako.

He can manipulate sounds, kung gaano kalakas ang boses niya maari ka nitong matangay at maitapon. I run, tsaka ako nakabalik sa harapan nilang dalawa.

"Ano na namang kailangan mo?" Inis na wika ng lalaking nagsabi na siya raw ang ama ng bata.

"Leave the child alone," I said seriously. Tinawanan lang ako ng lalaki.

"Hindi ko yata kayang iwan ang ana---"

"She's not your daughter." I said firmly.

"At paano mo naman nasabi?" Okay, I need to lied.

"I am an empath, I can easily discover who's lying or not." I said confidently.

Mas lalong nainis ang mukha ng lalaki, huwag ako. I can easily determine people who's lying or not, even if I'm not an empath.

"So leave the child or face your death."

Ordus: Fuego
By DeeYanny
Plagiarism is a crime

Votes and comments are highly appreciated. Enjoy reading!