Ten piękny puch, dar nieba dla nas.
Bielszy od serc naszych, czystszy niż my sami.
Nieskalany brudem, tak pięknie się mieni.
Uwielbiamy przez wszystkich.

Świat ponury jest , z nim jednak pięknieje.
Ozdabia on i drzewa i krzewy.
Sprawiając, że dech w piersiach zabierają.
Mimo iż liści pozbawione prawdziwych, zastępcze mogły by być przez cały rok.

Więc spójrz i na okolice.
Czyż nie ma jakieś też dziwnego blasku, gdy opatulona jest białym puchem.
Czy nie wydaje Ci się jaśniejsza.
Czy nie wydaje ci się, że posiada dzięki niemu swój magiczny urok.
Dołącz więc do tej baśniowej krainy.
Gdy jednak to zrobisz nie będzie już powrotu.