Αχ και να κλέψω την κλεψύδρα και να 'ρθω να σε βρω
Τι θα γινότανε κανείς μας δεν το ξέρει
Κι αυτή η καταραμένη γρήγορα που τρέχει
Δεν τη φτάσω όσο κι αν προσπαθώ
Μόνο για λίγο να περίμενε
Λίγο μονάχα λίγο
Μια δεύτερη ευκαιρία
Τι ζητώ;
Μια σανίδα σωτηρίας να πιαστώ
Ένα γράμμα καθόρισε τη μοίρα μου
Κι εγώ ακολουθώ
Σε ένα δρόμο τραχύ να παλεύω να ανεβώ
Ποιος ήρθε να μου πει εμένα το λάθος, το σωστό;
Κι ας ήμουν μπερδεμένη κι ας είχα και θυμό
Το πιο γλυκό μαχαίρι εκείνο που φθονώ
Μια λύτρωση μια λέξη
Σαν γάργαρο νερό
Εκείνο που σου είπα προτού σε αρνηθώ
Που είναι άραγε το δάσος να τρέξω να χαθώ;
Που όλα στη ζωή μου φωτιά έχουν και καπνό
Κι ας ήξερα σαν έβλεπα το βράδυ τη σελήνη
Τον λόγο που τα ζω όλα αυτά
Που μένουνε στη μνήμη
Τη μοίρα που μου έδωσαν χωρίς να με ρωτήσουν
Αλήθεια η Κλωθώ κι η Λάχεσις δεν πρόσεξαν αυτά να μην ηχήσουν;
Τόσο πολύ κουράστηκαν και τα 'βαλαν μαζί μου;
Που να βρω μια ανάσα;
Που να βρω ουρανό;
Ελεύθερη να νιώσω, να ζήσω όπως θαρρώ
Τι μου 'μεινε;
Να γράφω να σκεφτώ
Κι ας είμαι πάλι στο 1
Το 2 προσπαθώ

Η.Κ.