Σαν τι να μοιάζει η ευχή που έκανα τη νύχτα;
Σε ποιού ονείρου τα μισά να γίνεται ελπίδα;
Ποιός τον δρόμο έδειξε εκείνον που σου μοιάζει;
Σαν δυο σταγόνες μοιάζετε μα εκείνο όλο τρομάζει
Βλέπεις τα όνειρα κρύβουν και εφιάλτες που αν τους δεις έστω και μια φορά σου γίνονται βραχναδες
Και ταξιδεύεις για να βρεις εκείνο που σου είπαν
Το όνειρο σου το χρυσό που άλλοι δεν το είχαν
Και στα μισά όλο καπνό
Τσιγάρο δεν αφήνει
Να 'ναι ένα βήμα πιο μπροστά πάντα εκείνο τείνει
Να 'ταν το όνειρο φωτιά να καίει όλα τα πάθη
Μα τι να κάνω που η φωτιά δεν καίει όλα τα λάθη;
Άραγε το όνειρο να βρίσκεται κρυμμένο;
Σαν θησαυρός αλλιωτικος να 'ναι κάπου θαμμένο;
Και πάλι σαν τρελός εγώ θα επιμένω
Τι άλλο μου 'μεινε απ'αυτό εγώ να περιμένω;
Τραγούδι δίχως νόημα με στίχους πάντα άδειους
Δεν είναι έτσι η μουσική τουλάχιστον για κάποιους
Είναι εκείνη που αφορά κομμάτια της ψυχής μας και γίνεται το ποίημα μας για λίγο στη ζωή μας
Εκείνο που μας χάρισε για λίγο την ελπίδα
Που πήρε και τον πόνο μας, την πιο βαριά αλυσίδα
Κι αν σπάσουν κάποτε και τούτα τα δεσμά
Κι αν κάποτε τελειώσουν τα δεινά
Θα μεινουνε τραγούδια για όλα εκείνα τ'ονειρα που έγιναν λουλούδια
Και τα λουλούδια ένα πρωί σα δάση θα γεμίσουν
Τα τείχη που χτίζαμε με μιας όλα θα τα γκρεμίσουν
Θα έρθουν νεράιδες την πόρτα να χτυπήσουν
Και θα κρατούν σαν φυλαχτό το πιο πολύτιμο των θησαυρών
Τις απαντήσεις της ψυχής μας
Άραγε τι μορφή να έχουν;
Πώς θα ηχούν στα ξεφνικα;
Κι εσύ νεράιδα που μ'ακουγες  πες μου πως δεν μου πήρες
Όλες εκείνες τις ευχές που κάναμε τις νύχτες και που ποτέ δεν μάθαμε αν άκουγαν οι Μοίρες...

Η.Κ.