Bijna de gehele rit naar de Blue Pearl wordt in stilzwijgen afgelegd. Vreemd eigenlijk. Ik ken hem helemaal niet, toch is het geen onaangename stilte. Zijn hele wezen straalt rust uit. Dit is een man die overduidelijk volledig in balans is. Af en toe kijkt hij opzij en glimlacht. "Alles goed?" vraagt hij nog wel een keer, maar na een bevestigend knikje van mijn kant heeft hij het daarbij gelaten.

Als het meertje langs de kant van de weg door middel van een exotisch bord wordt weergegeven, stuurt hij zijn Audi het desbetreffende bospad op. Pas nu realiseer ik me, dat ik zometeen toch echt uit de kleren moet, het water in. Dat Marcus dan alles van me kan zien, zorgt voor onrust. Nerveus bijt ik op mijn lip en went mijn hoofd van hem af. Ik wil niet dat hij ziet dat ik bang ben. Bang voor dezelfde walging in zijn ogen als dat ik dat al vaker heb gezien. Bang voor zijn afwijzing. Bang dat hij er nu achter komt, dat ik toch niet diegene ben wat hij voor ogen had om seks mee te hebben. De pijn die deze herinneringen met zich mee brengt, is onbeschrijflijk. De vele jaren van negeren in mijn relatie heeft zijn tol geeist.

Tranen wellen op. Verdomme Lisa, hou op! Verman je nou toch eens een keer! Woedend spreek ik mezelf toe, niet in de gaten hebbende dat Marcus de auto heeft stilgezet. Zijn hand op de mijne haalt me uit mijn trance. "Je hoeft niet bang te zijn. Ik ver- en beoordeel je niet." Getergd kijk ik hem aan. Zou hij beseffen hoe vaak ik dat al gehoord heb? En zou hij beseffen dat ik achteraf alsnog ver- en beoordeelt ben? Zelfs door mijn eigen partner.

Hij zucht diep. "Er is iets echt goed kapot gemaakt bij jou, of niet?" Als ik niet antwoord, geeft hij me een bemoedigend klopje op mijn hand en zegt resoluut "kom we gaan zwemmen, dat zal je goed doen." Met een totaal andere mening toegedaan, stap ik uit en loop naar de achterkant van de auto. De klep heeft hij van binnen uit al opengedaan, dus ik kan zo mijn handdoek uit mijn tas pakken.

Marcus staat inmiddels ook achter de auto en trekt zonder blikken of blozen zijn hagelwitte shirt uit. Mijn adem stokt in mijn keel. Oh mijn hemel !!! Dat hij goed gebouwd was wist ik natuurlijk al, maar de aanblik van zijn gespierde naakte torso versiert met de meest uiteenlopende tattoos, doet mijn hart slaan, op plaatsen waar dat nog even niet is toegestaan. Ik pers giebelend mijn lippen op elkaar om geen hele domme dingen te gaan zeggen, in deze vlaag van verstandsverbijstering en draai me blozend van hem weg.

"Hier!" Zegt hij kort maar vriendelijk en reikt mij zijn witte shirt aan. "Verder wil ik wel dat je alles uit doet." "Je zult straks wel begrijpen waarom" Verbijsterd kijk ik hoe hij zich verder ontdoet van zijn kleding en richting het water loopt. Ik val bijna flauw als ik hetgeen waarom ik hem zijn bijnaam heb gegeven, naakt voor me richting het meer zie lopen. Oh wat zou ik hem graag aan willen raken, maar ik weet.... dat gaat niet gebeuren. Zodra ik mij zometeen van mijn kleding ontdoe is hij gelijk "genezen" voor de rest van zijn leven. Dat weet ik nou eenmaal uit ervaring.

Vliegensvlug gooi ik mijn kleding in de achterbak en trek zijn shirt aan. Het is zelfs groot voor mij, constateer ik opgelucht. Als ik richting het water loop, zie ik dat hij borstcrawlend van me weg zwemt. Zou hij dit doen, zodat ik me meer op mijn gemak voel als ik het water in loop? Waarschijnlijk wel. Hij doet er namelijk alles aan, om me niet ongemakkelijk te laten voelen.

Als ik tot mijn middel in het koude water sta, is hij weer op zijn weg terug en laat hij zich het laatste stuk door zijn snelheid naar me toe drijven. "Vind je het niet lekker, of kun je niet zwemmen?" Ondeugend kijkt hij mij, met zijn gezicht nog half onder water aan. "Wat denk je zelf?" Antwoord ik hem glimlachend en spetter wat water zijn richting uit. "Ik denk dat je niet kunt zwemmen" Zijn ogen glimmen van pret. Hij is iets van plan en veel goeds zal dat vast niet zijn, gezien de manier waarop hij langzaam op me af komt.

"Ik waarschuw je!" Roep ik zonder enige indruk op hem te maken. Als een haai die zijn prooi benadert, schiet hij plots naar voren en duwt me achterover het water in. Lachend grijpt hij me bij mijn middel en trekt me naar hem toe. "En waar moest ik van afschrikken?" Zijn stem is zwoel maar uitdagend. "Van mij" Hij zucht gefrustreerd als hij hoort hoe logisch ik mijn eigen antwoord vind. "Jeetje Lisa..." Hij wil eigenlijk nog iets zeggen, maar bedenkt zich, trekt me vervolgens krachtig naar hem toe en drukt zijn lippen op de mijne. Zacht kreunend voel ik zijn tong mijn mond binnenglijden en ik kan niet anders dan hier gepassioneerd op reageren.

Zijn armen liggen als een soort bankschroef om me heen, waardoor ik geen kant op kan. Erg vind ik dat natuurlijk niet, want ook al zou ik kunnen ontsnappen, dan nog zou ik dat absoluut niet willen. Verlangend gaan mijn handen strelend over zijn rug omhoog, om in zijn nek te blijven liggen. De passie waarmee hij me kust verbaast me. Eén vraag blijft daarbij echter toch onophoudelijk door mijn hoofd heen suizen "Waarom ik?" Hij kan alles en iedereen krijgen wie hij wil. Waarom dan mij?

Alsof hij weet wat ik denk, verslapt hij zijn greep om me heen en stopt met zoenen. Een streng van mijn natte lange haar veegt hij teder uit mijn gezicht. "Waarom geloof je niet in jezelf?" Zijn vraag klinkt simpel, maar komt keihard binnen. Getergd kijk ik hem aan. "Ik ben eens te veel teleurgesteld." Antwoord ik hem fluisterend "ik ben ook maar een mens. Ik heb gevoelens. Gevoelens die misschien af en toe te enthousiast zijn, maar.... " Verdrietig kijk ik hem aan en zet een stap achteruit. Helaas kan ik mijn tranen niet meer in bedwang houden.

"Waarom ben jij zo lief voor mij? Je kent me niet eens. Ik ben niet mooi en zeker niet zo slank als al die andere meiden die om je heen lopen." Fronsend kijkt hij me aan en ik constateer dat ik een gevoelige snaar heb geraakt. "Dus het feit, dat ik goed op mijn figuur, zo wel als op mijn voeding let en ik vaak in de sportclub te vinden ben, maakt mij gelijk een kortzichtige man die alleen maar valt voor het ideaalbeeld?" Geschrokken kijk ik hem aan. Van alle scenario's die ik de revue had laten passeren, had ik niet degene bedacht die hem zouden beledigen.

"Het spijt me" verontschuldig ik me en buig teneergeslagen mijn hoofd. "Nee niet doen" zijn hand ligt onder mijn kin en duwt mijn gezicht voorzichtig omhoog. "Dit wil ik dus niet meer van je zien" zijn stem klinkt vermanend maar wel heel lief. "Wat er ook gebeurd, je moet je mooie gezicht ten alle tijde trots omhoog houden" "Want trots mag jij zeer zeker zijn." Hij stopt met praten en streelt langzaam over mijn lippen. Zijn mond staat iets open en tot mijn verrassing zie ik zijn mooie gespierde borstkas sneller op en neer gaan. Ik wind hem op! Ik kan het bijna niet geloven. Als ik hem vervolgens in zijn ogen kijk, zijn dit overduidelijk donkere poelen van verlangen.

"Marcus nee" fluister ik en streel teder over zijn wang. "Waarom ik?" "Waarom jij niet?" Kaatst hij geïrriteerd terug. Ik zie zijn ogen afdwalen naar beneden. Pas nu heb ik in de gaten dat mijn tepels opgewonden vooruit steken tegen de natte stof van zijn witte t-shirt. De aanblik van dit alles bevalt hem overduidelijk goed. Zijn vrije hand dwaalt af naar beneden en met zijn vingertoppen streelt hij over mijn borst. Ik stik bijna, zo lang houd ik mijn adem in. "Voor mij ben je prachtig" kreunt hij hees. "En jij bepaalt niet voor mij of ik op je mag vallen of niet"

Alsof ik mij in een droom begeef kijk ik hem verbijsterd aan. Hoe is het mogelijk dat iemand buiten zo mooi, ook nog eens zo lief kan zijn? "Mag ik?" Vraagt hij opgewonden en laat, als ik bevestigend heb geknikt, zijn handen verlangend over mijn borsten gaan. "Ik zal je leren, hoe je naar jezelf moet kijken." Fluistert hij en komt dichter tegen me aan staan. " Je hebt echt de verkeerde lenzen in denk ik"

"Waarom moest ik eigenlijk naakt zijn?" Mijn vraag is zo dom, dat ik mijn hand voor m'n mond sla en Marcus hard begint te lachen. "Nee niet om seks met je te hebben, als je dat soms denkt" antwoord hij schaterlachend. "Ik wilde dat je niets meer had om je achter te verschuilen." "De naakte Waarheid dus" Even zwijgt hij. Zijn lach is verandert in een serieuze, sensuele blik. Weer legt hij zijn hand onder mijn kin en duwt deze teder omhoog. Hij staat nu echter zo dichtbij, dat onze lippen elkaar bijna raken. De opgewonden toestand van zijn lijf, drukt zacht tegen mijn venusheuvel. "Oh Marcus" kreun ik totaal overdonderd.

Vertwijfeld bijt hij op zijn lip. Zijn prachtige bruine ogen, verdrinken in de mijne. "Ik wil weten wie er schuil gaat achter de vrouw met die groene doordringende ogen. De vrouw die zo intens heeft afgezien de afgelopen 8 maanden. De vrouw die ik zichzelf af heb zien beulen, lichamelijk maar ook geestelijk." "Dacht je, dat ik niet heb gezien hoe je laatst huilend de wc op vluchtte toen je naar jezelf had staan kijken in de spiegels?"

Intens verdrietig kijk ik hem aan. Ik kan gewoon niet geloven wat hij allemaal zegt. Het bestaat niet, dat hier niet iets achter zit. "Mooi maar dom vrouwtje" fluistert Marcus met zijn lippen inmiddels tegen de mijne. Tot mijn grote schrik tilt hij me op uit het water en loopt met mijn lijf om hem heengeslagen naar het strand, waar hij me voorzichtig neer legt op onze handdoeken. Zijn blik is ondoorgrondelijk. Oh wat is hij mooi! In elk aspect van het woord.

Zacht kreunend vlijt hij zich op mij neer en duwt daarbij mijn benen iets verder uit elkaar. De schemer is reeds ingevallen en slechts het getjilp van een paar vogels doorbreken de stilte van het bos. Het zou zo een scène uit een film kunnen zijn. Nu maar hopen dat er niet ineens een moordenaar uit de bosjes tevoorschijn komt rennen. Grinnikend om dit scenario bijt ik op mijn lip. "Vind je dit grappig?" Vraagt Marcus een beetje verbaasd, maar als ik hem heb uitgelegd waarom, lacht hij met me mee. "Gekke vrouw ben jij, weet je dat?"

Dan verandert plots de blik in zijn ogen. Donkerder dan dat ik ze tot nu toe heb gezien en ze kijken mij verlangend aan. Zijn stijve voel ik zachtjes tegen mijn lipjes aan drukken. Het is niet waar! Mijn hart slaat als een dolle. Heel voorzichtig drukt hij door. Het is wel waar. Seks met Marcus. Oh mijn hemel! Ik sla mijn benen gewillig om hem heen en kreun luid als hij me in een keer helemaal vult. Wauw, ook die is dus gespierd, krachtig en sterk.

Kreetjes van genot komen sneller en gehaaster over mijn lippen. Mijn handen die eerst kroelend door zijn haar gingen, hebben inmiddels hun weg gevonden naar zijn overheerlijke billen waar ik hongerig mijn nagels in zet. Met trillende stem, smeek ik hem me heerlijk diep te nemen. Dit is echt niet normaal. Als er een hemel bestaat, dan is dit het.

Het zand schuurt tegen mijn rug, naarmate hij harder in me stoot, maar dat kan me helemaal niets schelen. Het genot is vele malen groter dan het ongemak van het zand en hunkerend duw ik mijn heupen omhoog tegen zijn gespierde lijf. Opgewonden absorbeer ik elk geluid en elke beweging die hij maakt. Wat een toonbeeld van kracht en seks straalt deze man uit. Meevoerend op de golven van genot, laat ik mijn orgasme bezit nemen van mijn hele wezen. Als een aapje klam ik me aan hem vast. Schokkend, hijgend. Om hem nog extra te stimuleren span ik mijn kutspieren aan en voel hoe zijn gezwollen lid hier optimaal van geniet. Zijn warme adem, streelt langs mijn huid als ook hij zich plots zijn climax laat welgevallen.

Een prachtige soort oerkreet ontsnapt aan zijn lippen, wanneer hij trillend diep in me doordringt om vervolgens doodstil te blijven liggen. Ik voel zijn penis kloppen in mijn doordrenkte kutje. Wat een heerlijk gevoel is dit en wat een heerlijke man.

Met onze lichamen verstrengeld in elkaar, blijven we zo nog een tijdje liggen. Elk woord is er nu een te veel. Gelukkig vinden zijn lippen wel de mijne en vrijen we de zonsondergang tegemoet. Of het verstandig was allemaal, daar wil ik nu niet over nadenken. Dat Marcus het hier niet bij zal laten, is me inmiddels wel duidelijk geworden. Wat hij echter nou echt wil, dat weet ik nog steeds niet. Maar ik laat het me graag nog een keertje door hem uitleggen....