zou dit mijn nieuwe familie worden? zou ik hier de rest van mijn leven blijven? er spookte honderden vragen door mijn hoofd maar niemand kon ze beantwoorden. daar zaten we dan, in een donkere kelder met maar 1 klein raampje boven in de muur. het was koud, nat en muffig. niemand praatte. iedereen zat te luisteren naar het gekrijs en gegil van dorpsgenoten die werden afgeslacht door die vreselijke monsters. 

opeens werd het dood stil in het dorp. je kon zelfs een spelt horen vallen. iedereen in de kelder keek elkaar aan en een oude man benam een groot besluit. "ik ga naar buiten! kijken wat er aan de hand is. als ik niet terug kom blijf hier, begrepen!?" zei de man. wij knikte en hij ging naar boven. het duurde even maar uiteindelijk kwam de man weer beneden. hij zei dat de kust veilig was en we mochten de kelder verlaten. 

we kwamen boven maar niks stond nog overeind. HANDEN OMHOOG! GA ALLEMAAL IN EEN RIJ STAAN! riep een grote dikke soldaat. die ouwe man had ons gewoon verraden! hoe kon hij? ik had dit al wel is meer meegemaakt en ik wist wat ik kon verwachten. ik kom ook altijd in de problemen, zei ik tegen mezelf. 

de zon scheen al heel de dag fel maar het werd steeds donkerder. achter mij kwam er een grote grijze wolk aan waaien. voor mij, was de lucht heel mooi blauw helder. in de woestijn kan het toch niet regenen? ik stelde de vraag blijkbaar hardop want een mevrouw voor mij gaf antwoord: nee, hier bij ons regent het maar 1x in de paar maanden of zelfs een half jaar niet. hhmmm vreemd dacht ik. 

---------------------------------------

eerder die dag in de kelder. 

*ooh hemel, ooh aarde, laat mij in uw waarde

*laat het stormen, laat het waaien, laat het regenen, laat het overwaaien. 

ik begon allemaal rijmpjes te verzinnen over het weer want misschien bestond er een hele kleine kans dat het weer naar mij ging luisteren. 

---------------------------------------
Buiten:

Zou het echt waar zijn? Zou het weer naar mij geluisterd hebben? Blijkbaar wel! Dacht ik.

Het werd donker en koud. Het begon te waaien en te stormen. Regen kwam als loodzware bollen naar beneden (ik wist er ff geen woord voor).

Ik dacht dat de soldaten er mee gingen kappen maar het tegenovergestelde gebeurde.