de volgende dag kon ik niet wachten tot het nacht was. ik had samen met piet een heel plan uitgestippeld, en ik wou zo graag de mensen helpen beneden in de boot. zal ik ons plan vertellen?

1. als iedereen sliep, ging ik naar beneden met dekens en piet ging naar de keuken voor eten en drinken.

2. we geven iedereen een deken en eten/drinken en verzinnen iets om iedereen uit de boot te krijgen.

3. terug gaan naar boven en doen dat er niks gebeurd is.

4. de volgende nacht terug komen.

ik weet het. zo heel goed plan is het niet maar de details weet ik niet meer zo goed. 

die nacht was het zo ver. ons plan zou in werking gaan. toen iedereen sliep slopen piet en ik stilletjes door de gangen. piet met manden vol eten en drinken en ik met een stuk of 30 dekens want het was best koud in die kamer waar de mensen zaten. de vrouwen en kinderen waren zo blij dat wij aan kwamen lopen met eten dat ze ons in de armen vlogen van vreugde. ze aten de stukken brood als varkens maar dat maakte even niet uit. ik en piet hadden levens gered en dat was op dat moment even het belangrijkste. 

de volgende dag vertelde de kapitein dat er land in zicht was en dat we daar zouden aanleggen voor een rust pauze van een paar dagen. dat was ook wel nodig want we zaten als iets van 2 weken op de boot zonder te stoppen. moet je na gaan, 2 weken op de boot en nu pas had ik de vrouwen en kinderen opgemerkt. ik was boos op mezelf omdat ik de mensen eerder had moeten vinden maar aan de andere kant ben ik blij dat ik ze heb gevonden want voor het zelfde geld had ik ze niet gevonden en waren ze nu dood geweest of lagen ze op sterven omdat ze het zo koud hadden en honger leden. even later.

piet! ik moet met je spreken! kom vlug mee naar mijn kamer! ik trok piet mee en duwde hem een beetje onhandig op het bed. piet keek mij vragend aan. wat is er? vroeg piet. de kapitein zei dat er land in zicht is en dat we daar een paar dagen rusten zei ik vol vreugde. als het nou een land is met steden en huizen kunnen we stiekem de mensen bevrijden en aan land brengen. piet stond op en keek mij recht aan in de ogen. hij legde zijn handen op mijn schouders en zei: ik heb nog nooit een meisje van 12 zoals jou ontmoet! en hij begon te glimlachen. dus doen we het? vroeg ik. ja natuuuuuurlijk!