Mama? Wil je mij iets vertellen over de oorlog in jouw jeugd? 'Ja hoor schat natuurlijk, ik weet bijna alles nog en ik zal je tot op de punten alles vertellen'. Oke luister goed.

Het begon allemaal 30 jaar geleden toen ik 11 jaar oud was. Ik woonde in een klein dorpje aan de rand van de Filipijnen. Ik ging elke dag naar school en ik had gezellige vriendinnen. Als de school uit was ging ik meestal met mijn grote zus naar het oerwoud om dieren te spotten, en 's avonds zat ik met mijn ouders leuke spelletjes te doen (want we hadden toen nog geen tv). Zo was het dag in dag uit. Tot op een zeker moment. Het was vroeg in de ochtend ik denk rond een uur of 4. Ik werd wakker door een hele harde knal en rende zo vlug als ik kon naar benden om te kijken wat er aan de hand was (als kind was ik nogal nieuwsgierig). Mijn ouders en zus kwamen er ook aan. Buiten was er niks te zien en het was weer muis stil. Ik moest weer naar boven om verder te slapen maar dat ging op dit moment echt niet lukken. Ik wou zo graag weten wat er gebeurd was en ging bij het raam zitten. Ik heb er wel 15 minuten gezeten tot dat er gerommel kwam van beneden. Ik ging kijken wat het was maar ik mocht er NIET naar toe gaan van mijn zus. Ik moest boven blijven. Ik werd ongeduldig en rende naar beneden. Maar ik trof iets anders aan dan dat ik verwacht had. Alles lag over hoop en de deur was er uit getrapt. MAMA! PAPA! WAAR ZIJN JULLIE! riep ik luid door het huis heen, maar ik kreeg geen antwoord. Ik keek in alle gaten en hoeken maar kon ze nergens vinden. Onder tussen kwam mijn zus naar beneden en vond een briefje die tegen de muur aan was geplakt, er stond op:

Lieve kinderen van ons,
Ik hoop zo dat jullie ongedeerd zijn als jullie dit lezen. Het spijt ons dat wij niks hebben gezegd maar we wilden jullie beschermen. Wij zijn meegenomen door wat soldaten en hebben gezegd dat we geen kinderen hadden voor jullie eigen best wil. We zijn trots op jullie. maar vlucht zo ver jullie kunnen. Ik heb een tas met eten verstopt in de kelder die kunnen jullie gebruiken. We houden van jullie en we blijven altijd bij jullie in het hard xxx

Ik barstte in tranen uit en mijn zus schreeuwde zo hard dat je het aan de andere kant van de wereld kon horen.

-----------------------------------------------------------
Dit was het eerste deel van mijn verhaal en ik hoop dat jullie de rest ook nog willen lezen want het word nog veel spannender

Groetjes wiesje