Ik was begonnen met 'sloop de homofoob' met de missie Dante voor eens en altijd een schop na te geven.

Het plan loopt niet geheel op rolletjes, dat moet ik jullie allemaal nageven. Want het begint nu echt meer te lijken op 'bedrijf de liefde met de homofoob'. Niet dat ik het gevoel heb dat Dante dat met mij wilt doen, maar de eerste stappen zijn gezet.

Zo hebben we een date gehad, hebben gezoend en liggen we nu samen in een bed.

Ik kan in alle zekerheid zeggen dat 'sloop de homofoob' tot nu toe een aparte wending heeft gekregen. Maar goed, alles kan nog stuk en Dante ook.

"Dus, wat brengt jou hier?' Casual begin ik het gesprek, ik duw mijn hand onder mijn hoofd en draai mijn lichaam zijn richting op. Eerst vriendjes maken en dan met een mes in zijn huk gaan harken. Sloop de homofoob is in volle trek. Ik knik mezelf zelfverzekerd tegemoet. Het is niet de bedoeling dat ik verliefd word op de jongen die homofoob is. Het is de bedoeling dat ik..

Mijn god. Wie hou ik voor de gek. Het liefst penetreer ik hem door mijn bed heen.

"Ik bedacht me dat je wel erg eenzaam moest zijn, aangezien niemand je mag." zegt Dante. "Dus ik kwam even langs om te kijken of je jezelf nog onder controle had."

Ik sla mijn arm naast me neer, die meteen tegen die van Dante opknalt. Mijn hart maakt een sprongetje en ik kan niet stoppen met grijnzen. Het is maar goed dat het donker is, anders had dit weer een aparte wending kunnen krijgen. "Erg aardig van je," het klinkt zachter dan ik had gehoopt.

"Ja," brengt Dante met een zacht stemmetje naast me uit. Ook hij lijkt ergens last van te hebben.

"Maar je had me ook kunnen berichten via mijn mobiel?"

"Zie ik erna uit dat ik jouw nummer wil hebben?" Snauwt Dante.

"Want?"

"Ik heb gehoord dat homo's goed zijn in stalken."

Ik duw mijn hand tegen mijn hart aan. Wat krijg ik toch weer mooie complimenen toegeworpen op deze avond. Het word ook steeds mooier met Dante. Ik draai me een kwartslag om en kom, dankzij mijn te kleine bed, bovenop Dante te liggen. Super vervelend natuurlijk. Met mijn rechterhand sla ik tegen het lichtknopje wat zich op de muur boven mijn bed bevind. Het licht springt aan en onder me vind ik Dante met samengeknepen ogen liggen. Niet geheel het beeld wat ik snel zie tijdens mijn bedavontuur met mannen, maar dat terzijde. Ik kan ermee leven.

"Ga van me af," sist hij tussen zijn tanden door.

"Niet voordat je me vertelt wat je hier komt doen," ik leun iets meer naar hem toe. "Of durf je niet meer."

"Dat zei ik toch, ben je doof?"

Ik leun iets meer naar Dante toe. Mijn hart maakt overuren maar de adrealine zorgt ervoor dat ik niet kan stoppen. Ik moet hem. Hebben. Nu. "Mijn gehoor is goed. Soms hoor ik mijn ouders rond vier uur in de nacht.." Fluister ik zonder enige schaamte.

Dante zijn blik staat ietswat vragend, ietswat gepikeerd. Hij plaats verveeld een plukje van zijn gezicht af voor hij oogcontact met me maakt. "Je bent een vervelend mannetje."

"En gelukkig hou jij me gescheldschap op deze eenzame avond," fluister ik terug. Ik buig nog verder naar hem toe en kus zijn neus.

Dante zijn ogen schieten open. Het heeft blijkbaar iets bij hem losgemaakt, want hij pakt me beet en duwt me rug van zich af. Gefrustreerd wrijft hij met de mouw van zijn shirt over zijn neus heen. Ondertussen vlieg ik naar de muur toe. Mijn lichaam beland op het eind van het bed en mijn hoofd maakt een prettig onderonsje met de muur. Heerlijk.

"Flikker toch op," murmelt Dante. Aan zijn gezicht kan ik zien dat er veel in hem omgaat. Maar in zijn stem klinkt verwarring, onmacht en.. misschien iets van ontwillendheid. Ik kan het niet plaatsen, want ontwillendheid is niet eens een bestaand woord.

"Laten we even terug gaan naar.. het stalkmoment," ik besluit hem maar te helpen. "Geloof je het zelf? Je wilt niet dat ik je stalk maar ondertussen lig jij wel in mijn bed?!"

"Soms lopen dingen anders dan gepland, Erik."

Zei hij nou Erik?!

Ik trek mijn wenkbrauw op en bekijk hem. Dante zijn ogen zijn nog samengetrokken en lijken donkerder dan ooit. Zijn lippen zijn vol, maar ook nog steeds droog. Zijn wangen rood, zijn ademhaling hoog. Mijn ogen dwalen af naar beneden. Een slobberig shirt en dan..

"Waarom zit er een tent in je broek?" Vraag ik.

Dante zijn ogen worden groot. Zijn arm komt omhoog en hij knipt het licht uit.

"Dat was mijn rechterarm."

"Mag ik hopen."

Het blijft weer stil.

"Heb je Scarlett haar boxershort aan?"

Dante schiet overeind, dat kan ik voelen aan de beweging van het bed. Nog geen seconde later heeft hij mij beet en smijt hij mij tegen het matras aan. Ik voel zijn beide benen weerszijde van mijn lichaam en vervolgens een vol gewicht op mijn rug. Als ik niet beter wist werd ik nu ontzettend opgewonden van wat er hier plaats zou vinden.

"Jij!" Dante duwt mijn hoofd tegen het kussen aan. "Jij, hebt die verdomme foto van mij op je computer!"

Ik grijns in het stof, niet boeiende dat ik geen lucht krijg op dit moment. Soms mag je gewoon ontzettend trots op jezelf zijn.

Er prikt momenteel iets tegen mijn achterste aan. Maar dat terzijde.

"Je zou het verwijderen!" Sist hij in mijn oor. "What the fuck!"

Ik kreun terug en beweeg iets met mijn lichaam. Dante trekt zich terug. "Het was gewoon een sexy foto." Zeg ik dan luchtig.

"Wil je soms stikken in dat kussen?!" Dante grijpt mijn hoofd weer beet en duwt het nog een paar seconden in het kussen, voor hij me hardhandig wegduwt. Mijn hoofd tolt een beetje maar dat deert niet. "Ik heb je gegeven wat je wilt," gaat Dante verder. "Een date met julian. Dus wat is je probleem met die foto"

Voor ik antwoord geef, duw ik het lichtknopje weer om. Het licht springt aan en ik neem een teug lucht. "Jou."

"Ik?"

"Jij bent het probleem Dante."

Dante grinnikt, draait met zijn ogen en kijkt even tevreden naar zijn nagels. "Dat heb ik nog nooit eerder gehoord." Zijn gezicht verandert meteen op standje verveeld voor hij oogcontact met mij maakt. "Mijn doel in het leven is ook zeker niet om jou te gaan vermaken."

Ik trek een gezicht. "Ik wil jou," zeg ik met enige ontevredenheid in mijn stem. Waarom krijg ik het gevoel dat Dante en ik een verschrikkelijk stel zouden zijn?

Dante zijn gezicht betrekt ook. Beide maken we zuur oogcontact met elkaar, tot Dante in lachen uitbarst. Hij slaat met zijn hand op zijn been alsof ik een één of ander geweldig comidian ben. Maar als ik eerlijk ben zijn zelfs de grappen van mijn overgrootoma vandaag de dag beter. En dat is niet best, want die vermaakt zich al zes jaar lang in de grond.

"Je wilt mij?" Dante zijn schelle lach slaat over. "Zeg, Erik. Denk je wel eens na?" Ik krijg een mep tegen mijn achterhoofd. "Ik ben geen homo."

Ik wrijf over mijn achterhoofd en laat mijn ogen even over de zijne gaan. Zijn donkere ogen staan glimmend, zijn grijns is uitdagend en verdomme. Ik wil hem voor mezelf. Wacht.. zei hij nou weer Erik?

"Dan spelen we de 'no-homo' variant." Ik schuif mezelf naar Dante toe.

"En wat voor variant is dat?"

Ik recht mijn rug en beveel mezelf om oogcontact met hem te maken. Mijn mondhoeken krullen omhoog en ik voel een kriebel in mijn onderbuik opkomen. "Dat is de variant waarin ik jou homo maak." Beloof ik hem.

Dante draait zijn hoofd lichtjes opzij. Ik merk dat zijn gezicht even verbaast kijkt, voor hij weer terug gaat naar zijn grijns. "Oh, echt?" Hij leunt naar me toe, de geur van aftershave en zweet dringt door me heen naar binnen. Normaal zou ik mijn gezicht wegdraaien en uitbundig gaan hoesten, maar nu voel ik nog meer kriebels en krijg ik het gevoel om even flink te lopen snuiven in zijn shirt.

"Als jij ervan uitgaan dat je niet homo bent, prima." Ik trek mijn kin iets op. "Dat fix ik wel."

Dante bekijkt me voor hij een spottend lachje laat horen. Hij besluit te gaan liggen en draait zijn lichaam van me af. "En hartelijk succes daarmee, sukkel." Hij duwt zijn armen om een van mijn vele kussens heen en begraaft zichzelf onder mijn dekbed.

"Dankjewel. Maar gaat wel lukken hoor." Ik duwt het licht uit en ga naast hem liggen. Ik win voor mezelf een stukje deken en sluit mijn ogen. "Weltrusten tijger."

"Kop houden, halvegare."

Genieten.

De volgende ochtend vind ik mezelf naast Dante. Hij heeft zijn ogen gesloten, zijn mond half open en zijn armen onder zijn hoofd, liggend op zijn rug. De dekens liggen op heuphoogte en zijn shirt is omhoog gekruld, wat mij toezicht geeft op zijn lichaam. Nu moet ik toegeven dat Julian veel gespierder was. Hij leek veel om zijn uiterlijk te geven, zijn haar zat perfect in model, hij rook altijd lekker en zijn tanden waren witter dan koraal.

Dante niet. Ik vraag me bij hem af of hij uberhaupt heeft gehoord van kleur, aangezien hij altijd donkere kleding draagt. Van een kam heeft hij zeker nog nooit gehoord en deo lijkt ook niet zijn concept te hebben. Jarenlang viel ik voor de perfecte, afgetrainde jongen. Maar Dante is een van de 'normale' gasten. En man.. Dat valt me echt niet tegen.

"Wat loop je te gluren goorlap."

Mijn ogen schieten omhoog, recht in zijn donkere ogen.

Ik glimlach, duw mijn handen tezamen. "Goedemorgen zonnestraal."

Dante begroet me met een kussen tegen mijn voorhoofd.

'Je bent zeker geestelijk niet goed snik." Zegt hij terwijl hij mijn bed uitklimt. Vervolgens wijst hij naar mijn wekker. "Wat is dat?"

"Dat noemen ze een klok." Leg ik hem uit.

Dante draait zijn ogen naar me. "Klopt het dat het tien uur is?" Mompelt hij ietswat nors.

"Ja," ik glimlach en wijs naar de tijd. "Daar staat inderdaad 10:00. Knap zeg." Ik knipoog naar hem. "Wil je een kusje ervoor."

"Nee." Snauwt hij naar me. Hij mept vervolgens mijn wekker omver en geeft me een chagerijnige blik. "Ik had het eerste uur les."

Ik bekijk zijn actie en knik. "Wat voor les had je?"

"Gym."

Ik glimlach tevreden. "Mooi," dat betekent dat Dante nu zijn gymtijd om vier uur mag inhalen tijdens het trainen van de honkballers. "Dan ga ik je vanmiddag als troost aanmoedigen."

Dante trekt een gezicht. "Waag het niet, scorum." En dan draait hij zich om en trekt de deur open. "Ik ga ontbijten en naar school." En voor hij uberhaupt vraagt waar de keuken is, verdwijnt hij al de gang op.

"Dante!" Ik schiet overeind en grijp een jogginsbroek van mijn klerenstoel af. Ik ren de trap af en trek de deur naar de keuken open. Dante heeft zich al op de barkruk gemanovreerd. Mijn moeder staat achter het fornuis en mijn vader leest de krant.

"Zeg Erin, je had me niet vertelt dat je vannacht bezoek had?" Mijn moeder knikt naar Dante en geeft me vervolgens een knipoog. Ik draai mijn ogen. Mijn moeder en haar complottheorien. "Hij kwam gewoon ff langs." Ik wapper met mijn handen naar mijn moeder.

"Ah prima," ze knipoogt nog een keer. Ik draai mijn ogen naar der en neem plaats naast Dante.

"Zeg.. Was het nog gelukt met de schone dekens?" Mijn moeder kijkt me even vragend aan. Mijn wenkbrauwen trekken samen en ik besluit maar te knikken, zonder ik begrijp wat ze bedoelt.

Naast me zit Dante met een tevreden grijns zijn brood op te peuzelen...

..

"Dus, hoe was jullie nacht. Nog de bloemetjes uitgezet?" Ik maak oogcontact met Nate. We zitten in de kantine, waar ik al bijna de gehele dag erop heb zitten. Nate draait zijn ogen en besluit het gesprek wat opzij te duwen, waardoor ik maar genoodzaakt ben om naar Felix te kijken. Felix glimlacht terug naar me. "Ik heb gewoon geslapen hoor, de bloemen doet mijn moeder tussen de middag."

Ik knik tevreden. "Fijn dat ze het zo goed kan vinden met je vader."

Scarlett geeft me een stomp in mijn maag.

"Ah.." Ik wrijf over mijn lever heen en laat mijn blik op haar vallen. "En jij. Al zwanger van Veronique?" Ik knipoog.

Scarlett draait ook haar ogen naar me en laat haar blik naar buiten vallen. "Dat is een van de voordelen. Ik hoef me daar niet druk over te maken."

Ik knik mezelf toe. "Vandaag heb ik een belangrijke taak, maar die kan ik momenteel niet met jullie delen. Het is te belangrijk." Voor ik het weet besluit Scarlett het te verpesten door Dante te versieren. Tja, dan heb ik de poppen aan het dansen.

Nate knikt. "Geen probleem. We hoeven het ook niet te weten."

Ik hou van mijn vrienden.

Vannochtend is Dante na het opeten van mijn moeder der eieren naar buiten gegaan. Hij jatte mijn fiets zonder wat te zeggen. Toen ik hem een handkus nagaf, stak hij zijn middelvinger op en fietste hij zo hard als hij kon weg.

"He," Scarlett duwt haar ellenboog in mijn rug. "Waarom ben je zo stil?"

"Hoe maak je iemand homo?" Ik draai me om naar Scarlett. Haar wenkbrauwen trekken zich bij elkaar en ik zie een frons op haar gezicht. "Hoe bedoel je?"

"Nou gewoon, hoe maak je iemand homo?"

"Als dit nog steeds over mijn broer gaat.. Erin, hij is niet homo. Geloof me maar." Ze knikt naar me. "Je moet iemand zoeken die voor je gaat en waar je jezelf bij kan zijn. Niet iemand die je wenst je voor je te hebben, dat slaat nergens op."

"Nou," ik scan de kantine af. Geen enkel spoor van Dante te zien.

"Hoelaat heeft Julian training?"

"O mijn god, Erin.."

Ik duw mijn hand tegen haar mond aan. "Dit is niet wat je denkt dat het is.."

Scarlett haar gezicht betrekt. "Over vijf minuten." Mompelt ze naar me.

"Top," ik duw mijn brood met pindakaas naar binnen en steek mijn hand op naar mijn vrienden. "Toedels!"

..

Ik zwaai uitbundig met mijn handen naar Dante. "Joejoe!" We hebben ons verzamelt bij het hek. Ik heb jezelf verzameld bij de training. Uit betrouwbare bronnen heb ik vernomen dat ook Dante bij de trainingen aanwezig is. Niet dat hij daar iets uithaalt, maar omdat hij vannochtend het eerste uur had gemist wist ik dat hij er nu zal zijn.

Dante zijn ogen kijken naar me op. Ik grijns, zwaai naar hem en duw een handkus naar hem. "Succes lekkerding!"

Dante zijn ogen worden groter. Zijn wangen worden weer rood en ik merk dat hij moeite doet om mij niet aan te komen vallen. 'Flikker op', vertellen zijn lippen zonder geluid.

Ik knipoog, steek mijn middelvinger op en lik die. Succes met trainen.