Ik sta op en steek mijn hand op. "Mijn plicht roept."

"Nee, ga nou niet daar heen idioot." Nate draait met zijn ogen. "Hij gaat je wat aandoen. En daar ben ik dan niet verantwoordelijk voor."

"Dus dan is het ook niet jouw probleem." Knipoog ik. Statement gemaakt.

Felix hapt naar adem. "Waarom denk je dat hij hem wat gaat aandoen? Hij is toch-"

Ik hoor Felix al niet meer omdat ik inmiddels al op de overloop sta.

Oké, wat zei hij nou. De kamer naast de badkamer.. Mijn ogen vallen al snel op de deur met een slot, de badkamer dus. Prima, nou moet de kamer van mijn Romeo dichtbij zijn.

Ik loop naar de badkamerdeur toe en inspecteer de beide deuren die ernaast zitten. Mijn kansen zijn 50/50, maar ik moet snel handelen. Ik trek de deur open.

Blijkbaar ben ik goed in het kiezen, want de broer van Scarlett kijk op vanaf het bed. Zijn haren zitten door elkaar, wat hem een non-chalante sexy look geeft. En hé, dat spreekt mij heus niet tegen.

"Heb ik jou niet eerder gezien?" Begroet hij me.

"Hallo." Ik neem vervolgens een pose aan, tegen de deurpost. "Ik was op zoek naar de meest zeldzame Pokémon en mijn navigatie bracht me bij jou."

De broer van Scarlett lijkt volledig aangedaan door mijn geweldige pick-up line.

Die houden we dus erin.

"Jij weer.." hIj lijkt me te herkennen. "Zeg dat alsjeblieft nooit meer."

"Tuurlijk niet, die is alleen voor jou bestemd." Ik kijk zijn kamer rond. "Dus.. Leuke kamer."

Hij fronst zijn wenkbrauwen. "Ga weg?" Hij komt langzamer iets overeind zitten in zijn bed en laat zijn ogen over mijn lichaam vallen. In dat geval betrek ik me nog een keer terug op mijn welbekende pose.

"Heb je een elliptische aanval?"

"Nee?" Ik trek mijn wenkbrauw op en kom met beide benen op de grond staan. Mijn armen haal ik van de deurpost af. "Maar als jij daar warm van wordt, kunnen we het altijd naspelen."

"Nee, wat moet je?" Verveeld komt hij van het bed af. Ik weet dat zijn volgende stap de deur dicht gooien zal zijn, dus ik moet met een plan van aanpak komen.

"Jij.. Ik.. Daten met een lek-"

De deur wordt voor mijn neus dichtgesmeten.

Tot zover mijn plan van aanpak.

Ach, het komt redelijk overeen met de werkelijkheid. Zoals op school.

"Erin!"

Ik schiet overeind en spring bijna een volledig rondje. Nog even en je kan me als ballerina benoemen. Mijn hart klopt in mijn keel wanneer ik oogcontact maak met Scarlett. "Wat doe je daar?"

Scarlett staat er met een dienblad. Op het blad staan een paar glazen, flesjes en zelfs bakjes chips. Ik voel me bijna een opgewonden kind van acht jaar dat door de week wat lekkers krijgt. "uh," mijn lippen voelen droog. "Ik moest plassen."

Scarlett haar ogen staan in spleetjes en ze knikt naar de deur. Blijkbaar heeft ze me een beetje door.

Ik loop terug de slaapkamer in, waar ik Felix en Nate zie bekvechten. Letterlijk. Nate heeft zijn armen om Felix zijn kleinere lichaam gevlochten. Hun gezichten zitten tegen elkaar aangedrukt en ik heb zelfs zicht op een tong van een van de jongens.

"Opwindend," mompel ik Instemmend.

Felix schrikt meteen op van mijn opmerking. Zijn oren kleuren rood en hij draait zijn gezicht weg.

"Jongens?!" Scarlett haar stem slaat over. "Alsjeblieft. Is het niet dat Erin hier praat over seksuele verlangens met mijn broer, zijn jullie jezelf bijna aan het voorplanten."

Technisch gezien kan dat niet Scarlett..

Felix zijn oren beginnen nu ook op te lichten, alsof hij een een of andere vuurtoren is. Nate daarin tegen grijnst. Hij heeft een rood kleurtje op zijn kaken, maar lijkt toch wel trots te zijn.

"Sorry," stamelt Felix zacht, terwijl hij zich van Nate zijn schoot laat glijden. "Laten we het er niet meer over hebben.." Oppert hij op.

"Pfoe, geen angst. Zo te zien heb je in je broek nog alles onder controle." Ik knipoog naar Felix, wat me een blik van Nate oplevert.

"Jongens, drinken." Scarlett schudt haar hoofd en zet het drinken voor ons neer op haar bijzettafeltje.

Zij heeft een bijzettafeltje in haar kamer. Ik mag van geluk spreken dat er überhaupt een bed en een kledingkast in past in dat van mij. Want geloof me, dat is niet breder dan de gangpad in je oma's toilet.

Ik laat mezelf op haar bed zakken en pak de fristi erbij. Onder het genot van een drankje spelen we Mario Bros.

"De chips is op," klaagt Nate na een half uur.

"Dit is alles wat ik had. Blame Erin," Scarlett rolt haar ogen naar me.

Pardon?

"Ik genoot gewoon duidelijk van je gastvrijheid." Ik draai mijn ogen naar der en kijk naar het beeldscherm.

"Was je nou nog naar zijn kamer geweest?" Vraagt Felix.

Mijn hoofd schiet zijn kant op, maar het is al te laat. Scarlett heeft het spel stop gezet en komt erbij staan.

Voor de zekerheid sluit ik mijn benen. Je weet nooit waar deze meid kan schoppen.

"Erin?! Ik had je toch gezegd niet mijn broer lastig te gaan vallen?" Ze slaat haar armen over elkaar en geeft me een paar dodelijke blikken. Ik leef nog, dus het heeft haar niet veel verder geholpen.

"Ja, en je had ook wel kunnen vertellen dat openingszinnen niet echt je broer zijn ding zijn." Ik schud mijn hoofd naar der. Zo jammer dit, het gehele voorval had voorkomen kunnen worden. Dan was ik gewoon smooth naar binnen gelopen en had ik heel relaxed een praatje met hem kunnen maken.

Maar nee. Scarlett moest me zo nodig het idee geven dat..

"Ik heb je vertelt dat je daar niet moest komen. En openingszinnen!? Ben je gek?"

Pfffft... Mijn openingszin was best goed.

"Houdt je broer van Pokémon go?"

"Hoe random ben jij?" Nate schiet in de lach en komt overeind. "Jongens, hoe laat is het."

"Kijk op je mobiel." Adviseer ik.

"Het is half vijf," klinkt Felix stem.

Ik draai mijn ogen wanneer ze glimlachend naar elkaar kijken. Dat had ik kunnen zijn. Lekker tegen Felix inzwijmelen en uiteindelijk mijn lippen op de zijne drukken. Hop, de wasmachine nadoen.

Maar nee. Nate hier was me iets te snel af.

Gelukkig zie ik Scarlett haar broer ook wel zitten. Anders had ik weer kunnen verhuizen. Want de boys op deze school zijn niet te pruimen!

"Wij gaan," Nate schiet overeind en grijpt Felix bij zijn hand beet. De twee kijken elkaar nog innig in de ogen. Nog even, en ze geven elkaar het ja-woord.

Scarlett steekt haar hand op naar ze. "Veel plezier." Glimlacht ze.

"Doei!" Ik steek ook mijn hand op. "Geen vieze dingen doen he."

Nate draait zijn ogen naar me, terwijl Felix bloost. "Tot morgen. Half negen sta ik voor je deur Wills." Zegt Nate tegen me, voor ze de deur verlaten.

Tegenwoordig rij ik elke ochtend met Nate mee. Net zoals de rest. Negen van de tien keer vergeet ik dat hij eigenlijk komt, dus ik zit eigenlijk altijd een half uur van te voren al op de fiets.

Dat gebeurt gewoon, als je al een tijd geen vrienden hebt gehad.

Scarlett en ik laten ons in haar waterbed zakken, om vervolgens nog even te gamen. Na een half uur roept Scarlett haar moeder, Ceciel, van beneden dat het eten klaar is.

"Kip!" Ik schiet in de lucht en hop de trap af. Beneden aan tafel zit Ceciel al klaar, samen met haar man Ed. "Hee Erin!" Begroet Ed me.

Ik glimlach en begroet hem. Dan laat ik me op een stoel zakken naast Scarlett.

De broer van Scarlett komt de keuken ook in. Hij laat zijn blik op mij vallen en draait vervolgens zijn ogen. "Eet hij nou ook hier?"

"Julian, manieren!" Ceciel schudt afkeurend haar hoofd.

Julian dus...

Ik grijns. Dat klinkt niet verkeerd.

Julian draait zijn ogen en komt tegenover me zitten, zonder me aan te kijken. Niet dat hij dat perse moet. Ik weet toch hoe hij eruit ziet. Blauwe ogen, blond haar. Breed lichaam en volle lippen.

Facebookstalking.

Ceciel verdeelt de kip en ik bedank haar heilig wanneer ze mij het grootste stuk geef. Ze maakt inderdaad kans om schoonmoeder te worden als je het mij vraagt.

"Zo, Erin." Mijn toekomstige schoonvader vecht zijn ogen op mij. "Wat ben jij van plan om te doen na je VWO?"

"Oh, ik doe MBO." Ik haal mijn schouders naar hem op. "Maar ik denk dat ik richting verpleging ga."

"Echt?" Ed lijkt verbaast. Misschien om het feit dat ik MBO doe, of om het feit dat ik de verpleging in wil. Achja, wat kan ik zeggen. Ik verbaas de mensheid graag.

"Ik dacht dat je bij Scarlett in de klas zat?'

"Nee, ik zit bij sommige klassen bij Felix. Op havo, puur omdat ik eigenlijk wiskunde en Spaans goed kan en de rest niet." Ik laat mijn ogen op de kip vallen en begin het alvast te bereiden in stukjes.

Nom.. nom..

"Ah zo," Ed knikt begrijpelijk. "Nou, mooi man. Ik had niet verwacht dat je verpleger wilde worden, maar het zal je vast goed staan."

In de pocket Ed. Dankje.

"En wat doe jij?" Ik kijk vragend naar Julian, terwijl ik kort een knipoog uitdeel. Naast me voel ik Scarlett tegen me been aan trappen. Julian kijkt verveeld naar me op, terwijl hij in zijn eten prikt. Het blijft ongemakkelijk stil, dus ik besluit een stuk kip naar binnen te schuiven.

De stilte begint wat ongemakkelijk te worden wanneer ook de ouders van Julian, zich vragend naar Julian toedraaien. Julian zegt nog steeds niks.

Ik begin maar sensueel op mijn kip te kauwen.

Julian zijn ogen trekken tot spleetjes.

"Bouwkunde," mompelt hij uiteindelijk.

"Perfect," murmel ik terug. "Gewoon.. perfect."

Hoe langer Julian naar me staart, hoe argwanender hij wordt. Ondertussen is mijn been blauw door de trappen die Scarlett me uitdeelt. Maar dat is slechts een bijzaak.

Bouwkunde..

Misschien kan ik daar wat mee fixen..

\(^-^)/

Hai!!

Ik wilde iedereen bedanken voor alle leuke reacties en voor het lezen!!