Het is weer tijd voor die maandelijkse update

~(^o^)~

Ik was nog maar net aan het bijkomen van de kopstoot die Dante me gaf wanneer Felix op een drafje naar me toe komt rennen. Om vervolgens de oren van mijn kop af te schreeuwen.

"Je neus bloedt!"

Ah. Dat is het warme gevoel wat ik over mijn bovenlip voel stromen.

En daar vervliegt mijn hoop op snorhaar.

"Oh," mompel ik.

"Niet doodgaan Erin!" Felix grijpt naar mijn arm en sleurt me mee het gebouw in. Hij is duidelijk in paniek, want we eindigen in het vrouwentoilet.

"Felix, ik weet dat we homo zijn maar je hoeft niet naar het vrouwentoilet te gaan. Kan komen die feministen op je af."

Felix laat mijn arm los. Nu pas merk ik hoe sterk Felix is, want het steekt lichtelijk. "Mijn arm," jammer ik voor het dramaeffect. "Je hebt hem gebroken!"

Felix heeft het duidelijk te druk met andere zaken. "Wat heb je gedaan?" Gehaast komt hij met een gehele toiletrol mijn kant op rollen. Hij trekt er wat papier vanaf en duwt het tegen mijn neus aan. "Je moet even door je mond ademen," adviseert hij me.

Ik knik. Nog niet aan gedacht Felix, dank je.

Er komt een ware dokter bij hem naar boven, want hij blijft mijn bebloede neus beethouden en vertelt me ondertussen dat ik mijn hoofd iets moet kantelen.

"Dus.. wat is er gebeurt?"

"Uh," mijn gedachtes vliegen terug naar Dante die met een kracht van duizend kilometer per uur zijn schedel tegen de mijne aan gooide. Joost mocht weten waar dit goed voor was, maar ik voelde een lichte hersenschudding in mijn hersenpan. "Ik denk een aanslag." Gok ik.

Felix trekt een wenkbrauw op wanneer ik het zeg. Vanaf deze afstand heb ik nog meer zicht op zijn gezicht. Hij heeft kleine spikkels, zijn ogen zijn licht van kleur en zijn lippen zijn redelijk vol. Ik begreep wel waarom mijn hoofd af en toe geneigd was te denken dat we wat konden worden. Maar hoe langer ik erbij nadenk. Hoe meer ik het niet voel. Nate en Felix. Dat voel ik. Niet Erin en Felix. Ik ben niet bepaald iemand die bovenop wilt en de leiding neemt. Laat mij maar genieten. Iets zegt me dat Felix ook niet zo van de leiding is.

Maar hé, je weet het maar nooit.

"Volgens mij is het bloeden gestopt." Felix trekt het papier terug.

"Weet je het zeker?"

Felix fronst, gaat iets op zijn tenen staan en probeert mijn neusgaten in te kijken. Hij is nu wel gevaarlijk dichtbij en de ene seksuele grap na de ander schiet al in mijn hoofd.

"Je moet iets naar voren buigen."

Maar dan gebeurt het ondenkbare wanneer ik mijn hoofd buig. Felix staat zo dichtbij mij dat ik het niet warm heb. Ik voel geen tintels en heb eigenlijk ook niet bepaald de behoefte om hem te kussen. Op dit moment denk ik aan Dante.

HOLA NEE. AF. ERIN. AF.

De deur schiet met een kabaal open en ik weet bijna zeker dat de feministen naar binnen komen. Van schrik grijp ik Felix beet. Als we gaan, gaan we tenminste samen.

Ik hoor Felix plotseling naar adem happen en voor ik het weet voel ik iets tussen mijn benen.

"FUCK!" Ik kreun, zak in en grijp naar mijn kruis. Een doordringende pijn schiet door mijn lichaam heen en ik heb het eventjes niet meer. Ik ga dood. Ik creepeer over de grond en die gebroken arm is nu mijn minste zorg. Owja en mijn neus.

Het zal een wonder zijn als ik dit overleef na alle verwondingen.

"Nate!" Felix rent naar me toe en probeert de situatie nog te redden door aan mijn arm te trekken. "Erin! Gaat het?"

Mijn zaadcellen zijn door mijn gehele lichaam geschopt. Natuurlijk gaat het goed!

Nate kijkt op een afstandje toe, zijn armen over elkaar heengeslagen en zijn ogen in streepjes. Mijn lichaam doet pijn en ik kan mijn kruis nog even niet loslaten.

Nu ik er zo bij nadenk had ik liever een feminist hier gehad.

Opnieuw schiet de deur open. Ditmaal loopt er een meisje naar binnen. Haar ogen blijven even steken bij mij en dalen dan af naar mijn handen.

Dit moet er vast iconisch uitzien.

"Nate!" Felix schiet overeind en kijkt met grote geschrokken ogen naar zijn vriend, die nog altijd nonchalant mij dodelijke blikken aan het sturen is. Ik wist het. Dit is mijn straf door aan Dante te denken terwijl hier gewoon een beeldschoon schepsel voor mijn neus stond, zo'n vijf minuten geleden. Ik verdien geen zaadcellen meer.

"Waarvoor was dat nodig?!" Roept Felix, volledig in paniek.

"Je moet niet liggen rotzooien met mijn vriendje!" Schreeuwt Nate naar mijn kop.

"Geweldig. Een hersenschudding, gebroken arm, neus, twee paar ballen die aan diggelen liggen en nu ook nog slechthorend. Kan dit nog beter?"

Nate stapt naar mij toe en ik hoor hem snuiven. "Wat heb je met hem gedaan?!" Spuugt hij.

"Ik?" Ik draai mijn ogen. "Niks! Hij brak mijn arm met opzet!"

Felix giechelt even lekker tussen onze discussie door. "Ben je jaloers?" Vraagt hij met roze wangen.

Nate en ik blijven allebei even stil.

"Wat?" Mompelt Nate.

"Hij brak mijn arm," fluister ik vanaf de vieze vloer. Naja, het is het damestoilet dus dat zal wel meevallen. "En jij brak mijn piemel! Jullie zijn een lekker stel zeg!"

Nate staart van mijn naar Felix. Dan begint hij ook te blozen. Felix pakt zijn handen beet en glimlacht vervolgens breed. "Leuk!" Zegt hij alsof dit gehele moment voor zijn plezier is. "Ik was eigenlijk Erin aan het helpen. Hij had een bloedneus."

"Oh," Nate knikt, glimlacht breed naar Felix, volledig in trans, en kust hem op zijn lippen. "Kan gebeuren."

Leuk. Kan gebeuren. Ja.

Geheel ook een optie om de situatie te vergeten!!??

Felix en Nate beginnen voor mijn ogen te zoenen en ik kan hier niet eens gebruik van maken. Want mijn piemel is stuk.

"We brengen je thuis," zegt Nate na de zoensessie. Felix draait zich om met een paarse vlek in zijn nek en knikt naar me. Inmiddels heb ik vijf minuten staan toe te kijken. Snel druk ik mijn videocamera uit, voordat ze zien dat ik ze heb gefilmd. Ik bedoel.. Ik moet dat materiaal toch wel bewaren voor als mijn geslachtsdeel hersteld is toch.

Ik knik. "Pruik plan. Help me overeind. Ik moet Scarlett spreken."

--

Eenmaal bij Scarlett aangekomen besluit ik dat ik mijn hart moet luchten. Het was vandaag een zware dag en ik weet niet wat ik met Dante aanmoet. Die kopstoot was 100% een homofobische aanslag.

"Scarlett darling," ik stamp haar slaapkamer in.

Ze is nergens te bekennen dus ik weet raad.

"Julian, schat." En ik stamp zijn slaapkamer in.

Geen Julian. Wel een Dante.

Ah.. Dit gaat weer een zeer interessante wending worden als je het mij vraagt.

Dante kijkt op, hij heeft een donkere shirt aan en een afgezakte jeans. Zijn gezicht staat opnieuw op standje gezellig. Hij snuift even diep. Richt zijn ogen weer op het beeldscherm en negeert mij volledig.

"Ah! Dante, schatje van me." Ik steek mijn hand op, vriendelijk. Zoals altijd.

Dante mompelt iets.

"Wat? Dat verstond ik niet."

"Dan heb je pech."

Ik trek mijn wenkbrauw verder op en sla mijn armen over elkaar heen. "Jij komt naar me toe en smijt je kop tegen de mijne."

"Flikker toch op," Dante schuift iets onderuit en blijft zijn ogen op de tv houden. Wel pardon? Hij mag dan wel homofoob zijn, vervolgens mij op date nemen en dan mijn hersens inslaan. Maar ik laat me niet kisten door iemand die een afschuwelijke afgezakte broek aan heeft.

Dus daar ga ik. Ik loop door de gigantische kamer heen. De kamer heeft grijs en blauwtinten, is ontzettend licht en heeft een hemelbed die er goed uitziet. Dante ligt er half voor, op een zitzak met een controller in zijn handen. Zijn hoofd loopt rood aan wanneer hij mij ziet.

"Ga voor de tv weg," kreunt hij geïrriteerd. "Ik ben bezig, dat zie je toch?"

Ik hap. "Jeetje, wat ontzettend onbeleefd van me." Ik draai mezelf een kwartslag om en sla de PlayStation van de kast af.

Het blijft angstaanjagend stil in de kamer.

Mooi. Nu kan ik hem tenminste verstaan als hij weer begint te mompelen. Ik draai me terug en ontmoet Dantes ogen. Ze staan donker, net als zijn gezicht. Eigenlijk heeft zijn gehele uitstraling iets weg van een regenbui maar dat kan ook aan mij liggen.

"Je moet opflikker," sist hij tussen zijn tanden door. "Ik geef je drie seconden."

Ik zet een stap naar voren. Mijn hart gaat als een malle tekeer en ik voel mijn handen lichtjes trillen. Het is ook echt iets voor mij om gevoel te ontwikkelen voor een homofoob. Maar Dante mag niet winnen. Ik kijk in zijn ogen en hou mijn gezicht in de plooi. "En dan."

"Dan ben je opgekacheld, voor ik je er persoonlijk uitzet." Dante komt er ook bij staan. Ik voel zijn adem tegen mijn neus aankomen.

"Drie.."

Shit.. Hier was ik nog niet op voorbereid..

"Twee.."

Het wordt tijd dat ik een plan begin te bedenken.

"Een.."

Operatie SloopDeHomofoob gaat in actie.

Ik schop Dante bij zijn kuit, zie hem lichtelijk inzakken en duw hem dan op bed. Dante kreunt, geeft mij een dodelijke blik, maar daar heb ik momenteel geen tijd voor. Ik kruip over hem heen en duw mijn handen tegen zijn schouders aan, zodat hij blijft liggen. Dantes ogen staat volledig geïrriteerd en het ene scheldwoord na de ander vliegt over zijn lippen, maar het kan me niks schelen.

Hij heeft het volledig aan zichzelf te danken.

Ik leun in. Grijns kort voor ik zijn lippen aanraak.

"Sst." Ik heb mijn vingers op zijn lippen geduwd.

Oké, prank.

Ik heb míjn lippen op de zíjne geduwd. Ze voelen hard, iets wat droog. Maar wanneer ik Dante zijn adem hoor stokken en zijn lichaam voel verstijven, ben ik tevreden.

Het is een korte kus. Maar daarmee is niet alles gezicht.

Mijn buik kriebelt meer dan ik ook heb meegemaakt. Mijn handen trillen en eigenlijk wilde ik nooit stoppen. Maar dan eindig ik in het ziekenhuis.

Ik duw mezelf van Dante af en knipoog naar hem. Mijn trillende handen verstop ik achter mijn rug. 'Val me nog een keer lastig en ik kom savonds op mijn unicorn langs.. Dan krijg je een extra cadeautje van me." En dan loop ik de slaapkamer uit, Dante in grote verwarring achterlatend.

Mijn handen trillen. Mijn hart slaat over van gevoelens en mijn wangen branden. Het liefst rende ik door de gang heen, maar ik weet mezelf tegen te houden.

Ik adem diep uit en herpak mezelf.

Dit keer geef ik niet toe aan de aantrekking die ik voel. Dante is homofoob. En dat keur ik niet goed.

Ik bal mijn vuisten.

Operatie SloopDeHomofoob is begonnen..

/(0—0)\
Wow