♡ Epilogue ♡

Matapos ng naging break up-- No. or should i say our fake Break up as our fake Love story and fake relationship that we have but never been true. nagkulong lang ako sa kwarto ko ng buong isang linggo, at wala at hindi rin ako kumakain ng maayos. hindi din ako natutulog dahil ayokong kumain at wala akong gana at hindi at ayoko ring matulog.

Christmas eve. na mamaya at christmas na mamaya pero tulala pa rin ako at nagkukulong sa kwarto ko. at habang nakatulala at tulala lang ako sa kawalan at yakap ko ang unan ko at umiiyak ay biglang may kumatok sa pintuan ng kwarto ko pero hindi ko iyon pinansin at sinagot. kusa na lang naman iyong binuksan ng kumakatok ng hindi ko siya sagutin at pansinin para papasukin.

"Anak.. ako 'to. si mama. tulog ka ba?" Narinig kong sabi ni mama pero hindi ko pa rin siya pinansin at sinagot. "Pwede ba akong pumasok?" Tanong pa ni mama pero nanatili lang akong hindi sumasagot at pinapansin siya.

Naramdaman ko na lang naman na tuluyan ng bumukas ang pinto saka pumasok duon si mama at narinig ko na lang ulit ang pagsara ng pintuan ng kwarto ko. saka ko naramdaman ang mga yabag ni mama palapit sa kama ko at saka siya umupo sa dulo ng kama ko.

"Anak.. merry chrismas. kahit na alam kong mamaya pa ang chrismas eve. alam ko anak kung ano at kung gaano kasakit ang pinagdaraanan mo ngayon. dahil alam mo ba na nagbreak din kami ng daddy mo dahil binireak ako ng daddy mo para na rin naman sa kapakanan ko. tapos akala ko pa nu'n na kaya niya ako binireak kasi sabi niya mas mahal at mahal niya pa rin kaysa sa akin yung mama ni Milisa. pero pagkatapos din nu'n nagkabalikan rin kami. kasi nalaman ko din yung totoo niyang dahilan dahil sinabi niya na rin naman sa akin yung totoong dahil niya kung bakit siya nakipagbreak sa akin. pero alam mo din ba na sobra rin ako nagkulong nu'n sa kwarto ko nu'n. nung nagbreak kami ng daddy mo tapos kamamatay palang din ng lola Annie mo nu'n dahil sa stress dahil may ibang babae din nu'n ang lolo mo kaya naghiwalay sila. kaya sobra rin akong malungkot n'on. Pero alam mo ba anak? na narealize ko na.. walang magagawa kung magmumukmok lang ako sa kwarto ko. kaya kahit masakit, tiniis ko. nagpakatatag ako. kahit na masakit pinilit ko na wag masaktan kahit na sobra na akong nasasaktan dahil nakikita ko ang daddy mo na may kasamang ibang babae at na kasama niya yung mama ni Milisa. na kasama niya si Jhessica. Kaya anak magpakatatag ka lang. wag mong ikulong ang sarili mo sa sakit ng kahapon. naiintindihan mo? kayanin mo. hindi pa ito ang katapusan ng mundo at ng buhay mo. huwag mong sayain ang oras, panahon at buhay mo dahil lang dito. dahil lang sa nasasaktan ka. alam ko, alam ko na.. masakit at nasasaktan ka ngayon. pero anak. hindi masamang sumuko at bumitaw. mas makakabuti na nga iyon kaysa sa habang buhay kang mabuhay sa sakit at puot. marami pang iba diyan. makakahanap ka pa. magpakatatag ka lang, anak. makakayanan mo rin 'yan. nandito lang kami ng daddy at kapatid mo para damayan at samahan ka. sa sakit na nararamdaman mo ngayon." Sabi ni mama saka ko na siya naramdaman na tumayo na at lumabas ng kwarto. saglit ko lang namang tiningnan ang pintuan at bumalik sa pagkatulala.

Nang maghapon na, nakakulong pa rin ako sa kwarto ko hanggang sa magala siyete na ng gabi at nakakulong pa rin ako sa kwarto ko hanggang sa may kumatok na naman duon at kusa na lang naman ulit iyon bumukas ng hindi pa rin ako sumasagot para papasukin siya.

"Amanda.. anak. hindi ka ba sasama? Pupunta tayo kina Tito vince mo. pupunta kami du'n para du'n natin sama samang i-celebrate ang pasko." Sabi ni daddy.

"Dad.. ayoko po.. dito na lang po ako. iwan niyo na lang po ako. gusto ko pong mapagisa." Walang emosyong sabi ko.

"Dahil ba 'to sakanila? kaya ba ayaw mong pumunta at kaya ka ba nagkakaganito? nasabi sa akin ng mama mo ang lahat ng nangyari?" Tanong ni dad. pero hindi ko siya sinagot. "Anak.. wag mong hayaan na mawasak kayong magkakaibigan ng dahil lang dito. walang mangyayari sa iyo kapag nagkulong ka na lang palagi rito sa kwarto mo at dinamdam mo 'yan. kapag nagpalamon ka na lang sa lungkot at sakit at hindi ka nagpatawad. walang mangyayari kapag hindi mo sila hinarap. masakit man pero.. may mga bagay talaga na hindi para sa atin nakalaan kaya kailangan na natin bitawan para makapunta tayo sa talagang nakalaan sa atin. ganu'n talaga kailangan muna nating masaktan para matuto at kapag alam na natin ang mali natin sa nauna natin kapalaraan duon na naman natin magkikita ang liwanag at ang taong tunay na nakalaan para sa atin. kailangan muna nating dumaan sa madilim na kahapon o taniel bago natin marating ang tunay nating destinasyon ng ating buhay at ang taong tunay na nakalaan sa atin para siyang tunay na magpasaya sa atin. sa buhay may lungkot, drama at sakit muna tayong pagdadaan pero sa huli worth it naman at duon din natin makakamtan ang tunay nating kaligayahan. kaya anak bumangot ka na diyan at simulan muli ang bagong daan patungo sa liwanag." Sabi ni daddy at sa wakas ay lumingon na rin ako sakaniya at bumangon.

"Masiyado ka pang bata para magiiyak ng ganito dahil sa love. naiintindihan mo? bilang tatay mo nasasaktan ako na dahil sa pagibig kaya ka nagkakaganito, anak ko." Sabi pa niya saka siya lumapit sa akin at yumukod para pahidin ang luha ko. "Ngiti na. hindi ko gusto na nagkakaganito ka. hindi ko gusto na makitang nagkakaganito ka kaya tahan na. nandito lang kami ng mama at ng kapatid mo para sa iyo." Sabi ni daddy saka niya ako niyakap.

"Sasama ka ba? o hindi? kung sasama ka magready ka na. hihintayin ka na lang namin ng mga mama mo sa baba." Sabi niya at tumango ako. "Tahan na, ha. magready ka na kung sasama ka hihintayin ka na lang namin sa baba." Sabi pa ni daddy at saka niya ako hinalikan sa ulo ko at nagpaalam na baba na siya. Saglit naman akong natulala.

Handa na ba ako?! handa na ba akong muli silang makita? eh parang kailan lang at nung isang linggo lang nang magbreak kami. nagbreak nga ba kami? hindi naman kami naging kami, ah? kaya paano kami magbe-break? hay.. ba'la na nga lang.

Nagready na lang naman ako, isang simpleng blue dress lang naman ang sinuot ko. at nakatakong ako ng black at naglagay lang ako ng light blush on at nagpulbo at nagliptint para naman hindi ako magmukhang kawawa sa kakaiyak ko ng buong isang linggo. nagsuot din ako ng kwintas, bracelet at hikaw na kulay gold. Saka ko na kinuha yung blue na parang may black na may gold glitters glitters kong wallet saka na ako bumaba.

"Wow teh! Parang hindi ka naman ready ano? Dad, ma? Ganiyan po ba yung na heartbreak?" Asar niya. i just glare at him.

"Wag mo akong umpisahan. hindi pa ako fully recovered." Walang emosyong sabi ko.

"Okay.. sabi mo, eh." Sabi na lang naman niya.

"Siya, siya. tama na nga 'yan. tara na sa kotse." Sabi naman ni mama at naglakad na kami palabas ng bahay. Nagbyahe lang naman kami papunta sa resort nina Tito Vince. At pagkadating at pagpunta naman namin du'n, binaba lang ni daddy yung wind shield para alam nung guard kung sinong sakay ng van namin saka na kami pinapasok at winelcome ng dalawang guard na nagbabantay sa gate ng resort. at pagpasok naman namin sa resort ipinarada at pinark lang ni dad yung car sa parking lot ng resort saka na niya kami pinababa at nagbabaan na kami.

Pagkababa namin, naglakad lang kami papunta sa pool side na siyang pinareserve nina Tito Vince. Pagdating namin du'n sa pool side na pinareserve ni Tito Vince 'agad na sumalubong at bumungad sa akin ang isang long table sa gitna na may mantel na puti at may malaking speaker din na tumutugtog na nasa ibaba ng pabilog na stage na parang siyang dance floor dahil sa mga ilaw o bumbilyang nakikita ko na nakapalibot duon sa bubong nuon na na nakapatay pa. at sa gilit naman ay may mahabang mesa rin na may mga nakapatong ng pagkain at mga wine glass at wine at may nagbabantay roong tatlong may mga itsura at makikisig namang mga waiters.

At Pagkadating din namin ay 'agad rin namang sinalubong nina lolo Rod, Lolo Joel, Lala kathie at lala bianca ang mga kumare nila na magulang ng mga kaibigan nina mama at daddy. at 'agad din naman kaming sinalubong nina Tita Laira, Tita Joyce, Tito Vince at Tito Jacob. kaya nagbless kami ni Sam sakanila at nagbeso naman kami kina Tita at Tito.

"Uhm! kumare. nice to see you again. merry christmas, kumare." Batian ng mga magulang nina Tita, Tito, mama at daddy.

"Nice to see you too again kumare. merry christmas din kahit na mamaya pa." Sabi naman nina lola.

Habang nagbabatian naman ang parents ko at ang mga kaibigan nila na sina Tita at Tito ay biglang may dumating. na nagpatigil sa akin at sa mundo, oras at pagtibok ng puso ko. lalo na ng makita ko siya at sila na magkaholding hands. at sumunod namang dumating ay silang dalawa at siya. naramdaman ko na may nakatingin sa akin mula sa gilid ko at kaya napatingin ako duon.

"Amanda.. are you okay?" Bulong sa akin ni daddy at tumango na lang ako.

"Upo na tayo." Yaya ng mama yata ni Tito Vince at nagtanguan na lang naman sila saka na kami nagtungo sa long table. nagkukwentuhan at tawanan na lang naman yung mga matatanda at sina mama habang kami namang mga teen-ager nakatunganga at tahimik lang or should i say ako lang. dahil may mga sari-sarili naman silang mundo. si mariecar at sam, si Joy Anne at Jonnathan, at silang dalawa. si Milisa at Jl ang magkakausap sa isa't isa habang akong walang kausap. maybe hindi rin dahil naramdaman kong nakatingin siya sa direction ko at napatingin ako kay daddy na nakatingin naman sakaniya. kaya naglakas ako ng loob na magsalita.

"Ah excuse me po. cr lang po ako." Paalam ko para naman hindi nakakabastos kung aalis akong walang paalam diba? saka na akong tumayo at naglakad paalis duon. Naglibot libot na lang naman ako para makapaghangin saglit habang hindi pa pasko at tinext ko na lang naman si mama at daddy para hindi sila magalala sa akin at hindi nila ako hanapin dahil wala pa ako.

Nang tingnan ko ang oras sa cellphone ko ay isang oras na lang bago magpasko kaya nagdisisyon na akong bumalik. pagdating ko nagbibilang na sila at nang magsampung minuto na lang ay mas lalong lumakas ang kanilang mga pagbibilang.

"Ten, Nine, Eight, Seven, Six, Five, Four, Three, Two, One!!! MERRY CHRISTMAS." Sigaw nilang lahat kaya naman 'agad akong napatakip sa tainga ko dahil nabingi ako sa sigaw nila. at saka silang nagbatian matapos nilang sumigaw.

"Okay! Let's eat na!!" Sigaw pa ulit ng mama ni Tito vince at saka naman sila nagsang-ayong lahat kaya tinawag na ng mama ni Tito Vince yung waiter. "Waiters!!" Tawag ng mama ni Tito Vince at may tatlong waiters na lumapit at may dala dala silang tray na may taklob saka nila inilapag ang mga iyon sa gitna ng long table. at binuksan. umalis na naman sila dala dala ang takip ng mga tray at nagdasal lang kami sa pangunguna ng mama ni Tito Vince saka na kami nagkainan.

At matapos na naming magkainan, kinuha lang naman ng mga waiters yung mga tray at plato na pinagkainan namin saka na sila umalis.

"Ehem! ehem! Magandang gabi po sa mga naririto ngayon gabi at dumalo ngayong gabi para sama sama nating pagsaluhan ang maligayang pasko. anyway para po sa mga teenager na nandidito rin ngayong gabi. binubuksan na po natin, namin ang dance floor. maari rin pong magsayaw ang mga matatanda."

Announcement ni Tito Vince sa mic sa harapan ng dance floor at nagsimula ng umilaw ang party light. at bumalik na naman si Tito vince sa long table at inaya nilang tatlo nina daddy ang mga asa-asawa nila na sina mama, Tita laira at Tita Joyce na magsayaw. Inaya din naman niya siya at inaya naman nina Tito kristop si Tita Isabella at ganu'n na din sina si Tito Sac na inaya rin si Tita Danica at ganu'n sina Sam at mariecar. Kaya ang mga naiwan na lang ay puro mga matatanda at may edad na nagtatawan at nagkukwentuhan lang naman at kaming dalawa na tahimik lang. hindi naman ako nakatingin sakaniya pero nararamdaman ko na tinitingnan niya pa rin ako at pinagmamasdan lang ako. kaya walang ano ano ay tumayo ako at lumapit sa mesa na may mga inumin na juice at alak.

"Kuya. pwede po bang pahinga pong blue lemondae juice?" Sabi ko at nilagyan naman ako sa baso ko ng waiter ng blue lemondae juice saka nito iniabot sa akin. at saka ko naman iyon kinuha at ininom at habang iniinom ko iyon bigla siyang dumating at lumapit sa tabihan ko.

"Kuya. bigyan mo nga ako ng red wine." Parang umoorder lang na sabi niya kay kuya at saka naman siya binigyan at sinalinan ng red wine ni kuya sa wine glass niya at inabot ito sakaniya. humarap muna siya sa akin bago niya iyon nilalak sa harapan ko. napairap na lang naman ako sakaniya bago ako tumalikod at akmang aalis na ng hilahin niya ako sa braso saka niya ako niyakap.

Nagulat naman ako dahil sa ginawa niya. "S-seb? Sebastian...?" Mahinang sabi ko.

"Isang red wine lang naman yung ininom ko. pero bakit ganito? ang lakas na kaagad ng tama mo sa akin? nalalasing na rin ako dahil sa sobrang pagkamiss ko sa iyo." Bulong niya. "Amanda... miss na miss na kita. sobra na akong nasasaktan dahil nakikita kitang nasasaktan. Please ako na lang kasi yung mahalin mo." Umiiyak na sabi niya.

"Seb! i don't love you! bakit ba hindi mo maintindihan yu'n?" Inis na sigaw ko sakaniya ng itulak ko na siya.

"Bakit din ba hindi mo maintindihan na hindi ka niya mahal? at ako yung nagmamahal sa iyo!" Inis na sabi niya. at nasaktan ako sa sinabi niya.

"Okay fine. hindi na kung hindi. pero ano bang paki alam mo? wala kang paki alam kung mahal ko siya at hindi niya ako mahal." Umiiyak na sabi ko at lumapit siya sa akin saka niya ako niyakap.

"I'm sorry... umiiyak ka na naman dahil sa pinaalala ko na naman na sa iyo na hindi ka niya mahal kaya nasasaktan ka na naman ngayon but... always remember that i always be here for you.. no matter what happened i'm always here by your side. loving you. even if you don't love me. pero umaasa pa rin ako kahit na sobrang sakit na at kahit na sobra na akong nasasaktan dahil sa hindi mo ako magawang mahalin. maghihintay pa rin ako sa iyo. sana magawa mo rin akong mahalin. mahal na mahal kita..." Sabi niya saka na siya lumayo.

"I'm sorry... i'm sorry too Seb. but i can't. i can't love you.. because i still love him." Sagot ko.

"It's okay. it's fine to me if you don't love me, so don't and if you love him. wala akong magagawa. hindi naman kita pwedeng pilitin na mahalin ako dahil hindi ko naman hawak ang buhay at disisyon mo. Kaya.. paalam." Sabi niya habang umiiyak at saka na siya tumalikod. 'di ko alam pero bigla na lang akong may naramdaman na kakaiba ng bigla siyang tumalikod.

Bakit ganito? bakit lalo akong nasasaktan dahil nakikita ko siyang nasasaktan? bakit parang may parte sa akin na gusto ko siyang pigilan na lumayo at umalis? bakit parang may parte sa akin na ayaw siyang makitang naglalakad siya paalis at nakatalikod habang palayo sa akin? bakit ako nasasaktan?

Maybe this is the time. Maybe this time. maybe this is the right timing.

Kailangan ko na nga sigurong palayin ang puso ko at sarili ko para sa iba. at buksan muli ang puso ko para sa ibang tao na handa at tunay akong mamahalin. baka siya na nga ang taong yu'n at ito na nga talaga ang liwanag na naghihintay sa akin mula sa masakit kong kahapon. masaya na rin naman siya. masaya na rin naman siya sakaniya. masaya na rin naman silang dalawa sa isa't isa. kaya dapat ko na nga din sigurong palayain ang pitong taon kong pagkagusto sakaniya.

'Agad ko siyang hinabol at niyakap siya mula sa likod. "Seb.. i'm sorry.. maybe kailangan at dapat ko na nga ring palayain ang nararamdaman ko para sakaniya. at magsimula kasama ka.. i lose him. i needed. i need to lose him because hindi naman ako yung mahal niya. pero ikaw.. ikaw yung palaging nandi-diyan para sa akin sa bawat panahon na nasasaktan ako. ikaw yung tunay na nagmamahalin sa akin at handa akong mahalin kahit na may mahal na ako iba. kaya... hindi ko hahayaan na mawala ka pa sa akin. maybe not now. maaring hindi pa ngayon. hindi pa kita ganuon kamahal at babago palang kitang nagugustuhan pero... please. maari ka bang maghintay? para sa akin? sa pitong taon kong pagpapakatanga sakaniya kaya nakalimutan ko ng mahalin ang sarili ko. kaya kailangan ko lang munang mahalin muna ang sarili ko.. bago ako magmahal muli. bago kita mahalin. i just need to love myself first to love you." Sabi ko at bumitaw na sakaniya. humarap na naman siya sa akin na may ngiti na sakaniya mukha habang ako naman ay namumula at nagiinit ang pisngi at hindi makatingin ng diretsiyo sakaniya sa ginawa kong pagyakap sakaniya kanina.

"It's that means that.. i have a chance. to you?" Tanong niya at tumango ako habang hindi pa rin makatingin sakaniya. "Ibig sabihin ba nu'n... may chance na na-magkagusto ka sa akin at mahalin mo rin ako?" Nakangiting tanong niya.

"Hi-hindi at wala pa akong sinasabi na mahal na kita at mahal kita and.. hm. but there's a chance and.. sa ngayon is.. may.. konti at may pagasa at gusto palang kita." Sabi ko.

"But there's a chance, right?" Tanong niya.

"Maybe? yes? i don't know. because i just want to love myself first before i love you. kaya.. sana wag ka rin munang umasa dahil ayaw kitang masaktan. hindi mo deserve yu'n dahil hindi ka dapat saktan dahil napakabait mo para saktan. dahil kahit nasasaktan ka na nandi-diyan ka pa rin para sa taong mahal mo at handa ka pa ring mahalin ang mahal mo kahit na hindi ikaw yung mahal niya. Deserve mong mahalin." Sabi ko.

"Bakit ikaw rin naman, ah? deserve mo ring mahalin dahil handa kang magpakatanga para lang sa pagibig mo sakaniya kahit na hindi ikaw yung mahal niya. kaya deserve mo na mahalin kita.." Sabi niya.

"Pero.. ikaw. hindi mo deserve na mahalin kita dahil hindi ako marunong magmahal. masasaktan lang kita. kaya hindi ko din deserve na mahalin mo ako. makakahanap ka pa ng iba diyan na mas deserve mo kaya bakit hindi ka na lang maghanap ng ibang mamahalin mo ng mas higit pa sa akin?"

"Amanda.. mahal kita. ikaw yung mahal ko. bakit kung hindi ka niya mahal, bakit hindi na lang ako yung mahalin mo? mas higit din naman akong mahalin kaysa sakaniya, ah?" Balik tanong niya at napaisip ako.

"Okay fine. i let you. i let you to love me. but.. give me a time to.. to love myself first and.. give me a.. full time to fully recover and.. to forget him. give me a fully time to fully over him." Tumango siya saka siya humakbang palapit sa akin at niyakap ako.

"I understand. Just let me love you... i'll wait. Thank you. thank you for giving me a chance.. to love you. merry christmast, my love Amanda. Sabi niya. habang yakap ako at napayakap na rin ako sakaniya at naramdaman ko na hinalikan niya ang ulo ko.

"Thank you... for everything. merry christmast."

Isang simpleng salita na maraming laman at makahulugan at ibig sabihin. na masasabi kong ang gabing ito ang nagpaginhawa sa pakiramdam ko. Letting go is the hurting thing that you needed to do but letting go is the best thing too that you need to do. dahil ito rin ang magpapalaya sa iyo mismo sa sakit at magpapaginhawa sa iyong pakiramdam.

Maaring hindi man ngayon, hindi bukas pero hindi magpakailanman. dahil nasisiguro ko na mahahanap ko rin ang sarili ko at sa panahon na mahanap ko na ang sarili ko magagawa ko na ring makamtan ang tunay na kaligayahan at magpapaligaya sa puso ko at sa akin na rin mismo.

At siya ang taong iyon...

♡♡♡

♡ THE END.. ♡