♡ Realize ♡

♡ MILISA'S POINT OF VIEW ♡

♡ FLASH BACK ♡

SEVEN YEAR'S AGO

May dalawang batang lalaki at babae ang masayang naglalaro at nagtatakbuhan habang naghahabulan paikot sa may park. Habang kasama naman nila ang yaya ng batang babae at ang ina ng batang lalaki at na masaya lang silang pinapanuod habang nagkukwentuhan. Sobrang close sa isa't isa ng batang lalaki at babae. nagsasabihan sila ng sekreto sa isa't isa kahit na mga bata pa sila ay may mga sikre-sikreto na sila na sila sila lang ang nakakaalam at ang nagsasabihan. palagi silang magkasamang dalawa. palagi silang sabay na gumagawa ng homework nila sa school palang pagkatapos ng klase nila at pagkatapos naman nilang gumawa ng homework nila ay pupunta sila sa park para maglaro at pagkatapos naman nilang maglaro ay kakain sila ng ice cream.

Mas matanda ang batang lalaki kaysa sa batang babae. ang batang babae ay seven year's old palang habang ang batang lalaki naman ay nine year's old na. dalawang taon lang ang agwat nila sa isa't isa. kaya palagi siya nitong ipinagtatanggol sa mga nangaapi o nangangaway sa batang babae. palagi ring pinasasaya ng batang lalaki ang batang babae. Hanggang sa maghigh school na sila at sa ibang bansa at isama na ng magulang niya ang batang babae sa london at duon na pagaaralin ng high school. pero makalipas lang ang isang taon, bumalik ang batang babae na ngayon ay dalaga na dahil mas gusto nito na sa pinas na magaral ng high school hanggang magcollege ito at dahil namimiss na rin nito ang mga kaibigan nitong babae.

♡♡♡

At Pagkatapos nu'n? bumalik ako.. bumalik ako after one year. Pagkabalik ko hinanap ko kaagad siya.. pero.. ang sabi niya. wala na raw ito sa pinas dahil sa Japan na daw ito nagaaral at dahil nakick out daw ito dahil sa pagbubulakbol. nalungkot ako siyempre pero.. after one year again and now i see him again. but i don't know na siya pala yu'n. when i first meet and see him again for the second time i didn't recognize him. i never thought na siya pala yu'n. sobrang angas, mayabang at puno ng hangin ang katawan. akala mo kaya niyang makuha ang lahat ng gustuhin niya. akala mo kayang niya makuha sa isang ngiti lang niya ang babae. hindi ko akalain na siya yu'n kaya sobra akong nainis dahil hindi ko alam na ganu'n na ang pinagbago niya. naging matured din ang itsura niya.

Kaya nung niligawan niya ako, sobra akong nainis dahil ang akala ko napakayabang niya pero ang hindi ko alam. kilala ko na pala siya. nuon pa... at mas lalo pa akong nainis sakaniya dahil.. nang dahil sakaniya na-bully ako. dahil sa lintik na video na yu'n na kumalat dahil daw pinahiya ko siya at dahil daw sa hindi ko siya kilala. eh sa hindi ko pa siya kilala ng time na yu'n eh. anong magagawa ko diba? saka ano ga namang paki alam ko sakaniya ng time na yu'n diba? kung kakilala siya ng lahat ng babae sa pinas at japan? tapos kung ano ano pang pinagsasabi nila tungkol sa akin. at nang dahil din sa video na yu'n na kumalat nabugbog ako ni Tashia na isa sa mga babae na obsessed na obsessed sakaniya, du'n sa rooftop. buti na nga lang nailigtas ako ni Seb na nandu'n din pala sa rooftop nung time na yu'n na binugbog nila ako. at duon na ako nagsimulang magka-crush kay Seb.

First time kong magka-crush sa isang lalaki nung time na yu'n kaya napaka-desperada ko na yata nung time na yu'n dahil halos ako na ang manligaw sakaniya nung time na yu'n. dahil halos ako na ang sumundo sakaniya sa classroom niya. pagkatapos kong omorder sa canteen ng kakainin namin, hihintayin ko siyang lumabas ng classroom niya at sa classroom niya tapos saka ko siya hihilahin papunta sa rooftop at duon kami kakain. But.. after that... nakita ko na lang siya na siya pala yung nagpapadala ng bulaklak kay Amanda. siya ang secret admirer ni Amanda. si Seb ang nagpapadala ng bulaklak kay Amanda at si Seb din ang secret admirer ni Amanda. dahil.. gusto niya si Amanda. si Amanda na ang gusto niya simula pa nung una. simula pa nung magpasukan at simula pa nung una namin silang makita at makilalang tatlo or should i say sila lang na dalawa ni Jonnathan. at nakita ko rin na nakita ni Seb si Amanda na umiiyak sa park dahil alam ko rin na nagseselos siya sa aming dalawa ni Jl sa tuwing nakikita niya kaming magkasamang dalawa. kaya simula nu'n pinalayo ko siya. pinalayo ko si Jl pero ayaw niya. at nagseselos din ako sakanilang dalawa ni Seb kapag nakikita ko silang magkasamang dalawa pero akala ko maiintindihan ni Amanda kahit na maging magkaibigan lang kami ni Jl. pero yu'n pala hindi. kasi akala niya inaagaw ko sakaniya si Jl. Pinipilit ko na lang naman na wag masaktan at magselos kapag nakikita ko silang dalawa ni Seb na magkasama dahil alam ko naman na magkaibigan lang sila at dinadamayan lang ni Seb si Amanda. pero.. ano nga bang karapatan kong magselos? eh hindi naman kami. ano ring karapatan ko kung maging sila man ni Amanda at kung magkagusto din si Amanda kay Seb? eh hindi naman kami kaya wala akong karapatan.

Hanggang sa... dumating na ang araw na magtapat si Amanda ng nararamdaman niya kay Jl.

♡♡♡

Matapos magtapat ni Amanda ng feelings niya kay Jl at matapos niyang magsalita at sabihin ang nararamdaman niya para kay Jl. hinila na ako ni Jl paalis duon. narinig pa namin si Amanda na sumisigaw. Hinila niya ako hanggang sa makalabas na kami ng school.

Maybe this is the time. this is the right timing.. to tell him the truth. maybe i hurt him but... mas lalo ko na siyang nasasaktan eh. sa pagasa niya sa akin. and ayoko ng mas lumala pa yu'n. maybe malala na yu'n ngayon at kung ano ano na ring tanong ang tumatakbo sa utak niya na kailangan ko ng sagutin at aminin sakaniya ang totoo.

"Jl let me go! bitawan mo nga ako!" Sabi ko saka ko tinabig ang kamay niya kaya napahinto siya sa paglalakad at paghila sa akin.

"Why? Milisa umamin ka nga. umamin ka nga sa akin. totoo ba yu'n? totoo ba yung sinabi niya at yung picture? yung picture na nakita ko? ano yu'n? totoo ba yu'n o baka naman edit niya lang yu'n? para paghiwalayin tayo at baka sinabi niya lang yu'n para pahiyain ka. totoo bang gusto mo siya? Milisa...?" Kita ko na ang galit sa mata at tono ng boses niya.

"Sabihin mo sa akin.." Gigil na sabi niya saka niya ako hinawakan sa magkabila kong balikat.

"Oo! oo! oo gusto ko siya. gusto ko si Seb at hindi ikaw. totoong gusto ko siya at yung picture. totoo rin yu'n. hindi yu'n edit lang. dahil ako mismo ang kumuha n'on." Sabi ko.

"Sabihin mo sa akin. mahal mo ba siya? mahal mo ba siya, ha? siya ba ang mahal mo kaya hindi mo ako magawang mahalin?" Tanong niya pa.

"Oo. oo gusto ko siya. siya ang gusto ko at hindi ikaw. kaya pwede ba layuan mo na ako." Sabi ko saka na tumalikod.

"Milisa! mahal kita! mahal na mahal kita... bakit ba hindi mo ako magawang mahalin?" Habol na tanong niya pa. lumingon ako sakaniya.

"Kasi... hindi ikaw yung mahal ko. hindi kita mahal. kaya please lang layuan mo na ako. stop this. hindi kita mahal. layuan mo na ako. bye." Sabi ko saka tumalikod at saka na ako tumakbo palayo sa lugar na yu'n habang umiiyak.

"Milisa! Milisa!! mahal na mahal kita!!" Narinig kong sigaw niya pa. hindi ko alam kung bakit ako umiiyak pero... iisang ilang ang alam ko.. nasasaktan ako at hindi ko alam kung bakit? kung bakit ako nasasaktan? hindi ko alam ang dahil kung bakit ako nasasaktan? Maybe because i'm hurting him. maybe because i hurt him. and i can't see him like this. hurting. because i don't want to hurt him but i did. i'm hurting him. he is important to me. he is special to me and to my heart but i hurt him. he don't deserve me. he don't deserve to love me. i'm not deserving. i'm not deserving to love and by the love that they gave to me. i'm useless... i'm just a trash of sh*t so.. i don't deserve to love.

Kinabukasan, Pagpasok ko, tungkol sa akin ang usap usapan sa school. kesyo malandi daw ako, inilalandi ko daw yung dalawang magkaibigan. ginayuma ko raw si Jl para magkagusto sa akin at habang nagpapaligaw daw ako kay Jl, eh nilalandi ko naman daw si Seb. at kung ano ano pa. hay.. 'susme garapata! ba'la sila diyan. i don't care about them. i don't care about what they say and.. i just ignore them. ba'la sila sa gusto nilang isipin. wala akong paki. and.. hindi ko na lang sila pinapansin. hanggang sa magsembreak na at maisipan ko na sa london na lang muna magpalipas ng oras habang sembreak. para na rin pang paalis ng stress pero bago ako fumalight mamaya ay nagdisisyon na muna ako na puntahan siya at para kausapin.

Pero pagpunta ko sakanila, tinanong ko si Tita Annika kung nandu'n siya sa bahay nila pero wala daw at hindi pa daw siya umuuwi. habang naglalakad lakad ako dahil ayoko pang umuwi kahit na mamaya na yung flight ko. may nakita akong babae na papatawid kaya 'agad akong tumakbo papalapit sakaniya at hinila ko siya kaya bumagsak kami sa gilid ng kalsada.

"Hoy! Ano ba kayo? magpapakamatay? kung magpapakamatay na lang din naman kayo, mas madali kung uminom na lang kayo ng lason ng madali kayong mautas. bwisit! abala pa kayo, eh." Sigaw sa amin nung mamang driver saka na pumasok na sa loob ng sasakyan niya at umalis na.

"Bakit ka ba kasi magpapabangga? magpapakamatay ka ba?" Tanong ko ng mapatingin ako sakaniya at napabaling naman siya ng tingin sa akin mula sa pagkakasunod niya ng paningin niya sa sasakyan nung mamang driver. saka siya tumayo at pinagpagan niya ang pwetan niya at ganu'n din ang ginawa ko.

"Pake mo?" Mataray na sabi niya saka na niya ako nilagpasan at naglakad na ulit pero pinigilan ko siya. "Bitawan mo nga ako?!" Sigaw niya.

"Amanda! kung magpapabangga ka at magpapakamatay dahil lang sa nagseselos ka sa akin. bakit hindi mo muna kaya ako tanungin kung hindi ba ako nagseselos sa inyong dalawa ni Seb sa tuwing nakikita ko kayong magkasama? Alam ko.. alam ko na gusto mo si Jl at alam ko rin na gusto ka ni Seb. pero kahit sobra na akong nagseselos sa inyong dalawa. hindi naman ako nagalit sa iyo, ah. at kahit kailan hindi ako nagalit sa iyo. nagseselos man ako sa inyo pero ano? ikaw pa rin yung iniisip ko. akala ko maiintindihan mo kung kahit maging magkaibigan lang kami ni Jl. at oo. magkaibigan lang kami. walang namamagitan sa amin. kaya hindi ako malandi dahil hindi ko siya inaagaw sa iyo. pero kung ayaw mo pa ring maniwala. wala na akong magagawa. basta ang gusto ko lang sabihin sa iyo, hindi ako nawala. hindi ko kinalimutan ang pagkakaibigan natin. hindi ako nagtaksil sa iyo dahil wala kaming relasyon ni Jl. nililigawan niya ako, oo. pero palaging kong sinasabi sakaniya na layuan na niya ako dahil alam kong nasasaktan ka na namin. nasasaktan ka sa tuwing nakikita mo kaming magkasama. pero ano? patuloy pa rin siya sa paglapit sa akin at hindi ko na kasalanan yu'n. pero wag kang magalala... magagawa mo na ang gusto mo. dahil lalayo na ako. gusto ko lang na masabi ko 'to sa iyo bago ako umalis. wag mong sayangin ang buhay na binigay sa iyo ng mga magulang mo dahil lang sa simple bagay at problema na dinadala mo dahil hindi ka mahal ng mahal mo. Umuwi ka ng ligtas. mauna na ako." Sabi ko saka na pumara ng taxi at sumakay paalis.

Paguwi ko, naghintay lang ako ng ilang oras bago ako fumalight at pumunta sa airport. nagpahatid lang ako sa driver namin at hinintay ko lang na magboarding na at saka na ako sumakay sa eroplano at saka na kami umalis at lumipad. Pagkadating at pagkababa at pagkalapag ng eroplano na sinasakyan namin ay bumaba na kami ng eroplano at naabutan at nakita ko na kaagad sina mommy at daddy na nagaabang sa akin sa waiting area.

"Mommy! daddy!" Sigaw ko saka tumakbo papunta sakanila. at sinalubong sila ng yakap. "I miss you so much, mommy daddy." Umiiyak na sabi ko.

"Ughh.. don't cry na our dear princess. We miss you too." Sabi ni mommy. "So, what? let's go to house for we've eat?" Nakangiti namang yaya na ni daddy at saka kami tumango ni mommy at dinala na naman ng body guard naming kasama yung mga maleta ko saka na kami umalis ng airport at pumunta sa bahay.

Pagdating namin sa bahay, ready na ang mga pagkain for dinner at kaya kumain na naman kami. kumain lang kami ng kumain at after naming kumain, nagpaalam lang ako kay mommy at daddy na aakyat na muna ako sa taas para makapagpalit at makapagpahinga na rin muna ako dahil feeling ko pagod na pagod ako sa byahe. Pagpasok ko palang sa kwarto ko, 'agad na akong bumagsak at nagdive ng higa at humilata sa kama ko dito sa london. london is my country too. because my father is live in here. in london. at dito na sila nakatira ni mommy simula pa nung maging sila dahil dito sila nagkakilala at dahil nandito nakatira si mommy kaya dito sila nagkakilala dahil nandito ang family business nina mommy.

Maya maya, habang nakatingin at nakatulala ako sa kisame ng kwarto ko. biglang may nagflash utak ko. yung ngiti at mukha niya. nakakahawa ang ngiti niya sa mukha at labi niya kaya napangiti na rin ako. nagflash sa utak ko yung mukha niya na nakangiti kaya 'agad ko ring iniling iling ang ulo ko para mawala iyon sa utak, isipan at imahinasyon o ilusyon ko. naisipin ko na lang naman na maligo na lang muna kaya bumango ako. pero may nagflash back na naman at nageecho sa utak ko.

"Milisa! Milisa!! mahal na mahal kita!!"

"Milisa! Milisa!! mahal na mahal kita!!"

"Milisa! Milisa!! mahal na mahal kita!!"

Iniling iling ko na lang naman ulit yung ulo ko para mawala na iyon sa isip ko. at tatayo na sana ako para maligo ng may mahawakan ako sa may bandang dibdib ko... na.. isang.. isa iyong neckleace. kwintas na bigay niya sa akin at may pendant iyong infinity. na nagsisimbol ng pang habang buhay at walang hangganan na pagmamahalan. yu'n nga lang hindi ko siya mahal. dahil si Seb ang gusto ko.. si Seb naman talaga ang gusto ko simula pa nung una. hay ewan. makaligo na nga lang.

♡♡♡

Sa ilang araw na pananatili ko sa london, namasyal lang ako at nageexercise ako pagumaga, naglilibot libot din ako at pagminsan minsan ay namimiss ko siya at naaalala ko yung mga times and memories namin na magkasama. hanggang sa matapos na ang sembreak at kaya bumalik na ako ng pinas. sabi naman ni mommy at daddy bago ako umalis na susunod sila bago makapasko or sa pasko mismo sila susunod sa akin sa pinas at start na ulit ngayong araw ng pasukan. Pagdating ko sa classroom namin, nandu'n na sila at natahimik na naman ang lahat at hanggang sa makadating ang teacher namin sa classroom at magsimula na ang klase. Pero nagulat ako ng matapos na ang klase. at sunduin siya niya.

Dati ako yu'n. dati ako yung sinusundo niya at feeling ko naman masaya na sila sa isa't isa at ganu'n din siya sakaniya. lumipas pa ang mga ilang araw na palagi ko silang nakikita na magkasama at hindi ko alam kung bakit sa tuwing nakikita ko silang magkasama nalulungkot ako at the same time nasasaktan. hindi ko alam kung bakit kapag nakikita ko silang magkasama nasasaktan ako? may kirot sa puso ko kapag nakikita ko silang magkasama pero... bakit? bakit ako nasasaktan? bakit nararamdaman ko naman 'to at sakanila pa? alam ko kung ano ang ganitong pakiramdam dahil nararamdaman ko 'to kay Amanda at Seb pero bakit pati sakanila? bakit pati kay Amanda at Jl? diba dapat masaya na ako dahil.. pwede ko ng malapitan si Seb pero bakit ganito?

Bakit ako nagseselos sa tuwing nakikita ko silang magkasamang dalawa? bakit nasasaktan ako kapag nakikita ko silang magkasamang dalawa? bakit nasasaktan at nagseselos ako sakanilang dalawa kapag nakikita ko na magkasama si Jl at Amanda? si Seb naman diba ang gusto ko? si Seb diba ang gusto ko? si Seb ang gusto ko diba...? pero... gusto ko lang siya.. gusto ko lang si Seb at iba ang gusto sa mahal. gusto ko si Seb, oo. pero.. siya ang mahal ko... mahal ko si Jl. si Jl ang mahal ko.

Pero... hindi na pwede... dahil... sila na. masaya na sila. kaya hindi ko na dapat sila dapat pang gambalain.

♡♡♡

Sabado ngayon at birthday niya kahapon kaya nasa bahay nila kami kahapon at sobrang awkward kahapon dahil magkakasama kami sa bahay nila at sa birthday niya. inimbitahan kasi kami ni Tita Annika sa bahay nila kagabi. natapos lang yung kainan at kwentuhan ng maguwian na kami dahil bigla na lang daw ayaw na niyang lumabas sa kwarto niya at hindi namin alam kung bakit pero nakita ko silang nagpunta sa garden nila at siguro dahil sa pinagusapan nila kaya na lang biglang ayaw na niyang lumabas sa kwarto niya.

At dahil mga maghahating gabi na rin bago natapos ang kainan or ang kwentuhan at nagyakagang umuwi at nakauwi ako kagabi at natulog ay kaya puyat ako at tanghali na gumising. at nakahiga pa ako ng gising na ako ni yaya. mamaya pa namang gabi uuwi sina mommy.

"Your highness. wake up. your highness." Gising sa akin ni yaya.

"Ya.. wag mo muna akong tawaging your highness. wala pa naman dito sina mommy and daddy, eh." Sabi ko.

"Siyempre, kailangan kong magpractice. dahil siyempre diba? ang tawag ko sa is Milisa. pero kasi padating na yung mommy at daddy mo kaya kailangan na ulit kitang tawaging your highness. kung hindi baka mapagalitan ako."

"Sorry ya, ha." Sabi ko. parang kasing kahit yung pagtawag sa akin nila yaya kailangan tama.

"Wala yu'n. baby naman kita eh. kaya okay lang na tawagin kitang your highness dahil mahal kita at prinsesa ka ng pamilyang 'to kaya kailangan ka talagang ituring na prinsesa dahil nagiisa ka lang na anak nina ma'am at sir." Sabi niya pa.

"Nga pala ya. bakit mo pala ako ginising na 'agad? Eh wala namang pasok, ah saka ang sarap sarap pa ng tulog ko, eh." Sabi ko. "May kailangan ka po ba?" Tanong ko pa.

"Ah, eh.. si.. si pogi nandi-diyan. sa baba." Sabi niya na medyo kinikilig kilig pa. at bigla namang nawala ang sigla sa mukha ko. iisa lang naman kasi ang tinatawag niyang pogi dahil siya lang naman ang lalaking pumunta dito sa bahay. kaya siya lang ang kilala ni yaya at ang tinatawag ni yaya na pogi.

"Ah sige po ya. mauna ka na po sa baba. hilamos lang po ako." Sabi ko.

"Okay sige. sunod ka na, ha. sige una na ako sa baba, ha." Paalam niya at tumango lang naman ako saka na siya bumaba.

Pagbaba ko naabutan ko siya na nakaupo sa sofa habang umiinom ng juice. bumaba na naman ako ng tuluyan ng hagdan. at pagkakita niya palang sa akin, tumayo na kaagad siya.

"Milisa. can we talk?" Tanong niya.

"Wala na tayong dapat na pagusapan pa." Seryosong sabi ko habang hindi nakatingin sakaniya. natatakot ako. kinakabahan. kinakabahan sa maari niyang makita sa mga mata ko at kapag nangyari yu'n. natatakot ako. natatakot ako na malaman niya ang totoo kong nararamdaman at ipilit na naman niya ang mga bagay na hindi na pwede.

"Milisa. Milisa mahal na mahal kita, eh.. please give me a chance. a second chance. give me a second chance to prove myself to you. i love you Milisa. i love you so much." Sabi niya at hinawakan niya ang kamay ko kaya napatingin ako duon at sa mga mata niya.

"Jl.. Jl.. hindi na pwede. hindi na tayo pwede."

"Why? tell me why? Meron ka na bang iba? kayo na ba? kayo na ba ni Seb?"

"No. but... how about... you.. and.. Amanda?" Alanganing tanong ko.

"Me? and Amanda? hindi kami. walang namamagitan sa amin. wala kaming relasyon. Nung umalis ka. i tried. i tried to forget you so, i tried to love her but i can't. and untill now. i still love you. so now? tell me. do i have a chance. a second chance to you to prove myself to you. that i love you. i love you so much Milisa. do you love me? kung hindi at kung wala akong second chance sa iyo. okay fine. tatanggapin ko. just tell me. for this time. for this last time." Sabi niya at ngumiti ako sakaniya ng bahagya.

"Is this the last time? for us? what if.. i say that i love you?"

"Then i love you too..." Nakangiti na niyang sabi. "So.. tayo na ba?" Tanong niya.

"Ahhm.. i think.. you should ask to my parents that later." Sabi ko.

"Parents? later? don't tell me.. they here later on?" Alinlangin niyang tanong.

"What? did you afraid? so.. are you give up?" Hamon ko.

"No. for you. and for my love on you. i will never give up on you, my... princess." Sabi niya at ngumiti ako.

"So stay. untill.. evening. untill they here. you wait them. pero teka lang ha.. pansin ko lang ha. palaging princess ang tawag niyo sa akin. mukha ba akong prinsesa?"

"Of course. Maganda ka kaya. kaya mukha ka talagang prinsesa."

♡♡♡

Nang mag gabi na, at habang nagkukwentuhan kami ni Jl. dumating na sina mommy at daddy. "They are here na!!" Masayang sigaw ko ng may marinig na akong bumusina sa labas. kaya dali dali akong lumabas ng bahay.

"Hey! dear princess did you miss us?" Tanong ni daddy. pagkababa nila ng kotse ni mommy.

"Of course dad." Masayang sabi ko saka ko sila niyakap.

"Dear.. who's.. this.. boy?" Tanong ni mommy at naging seryoso naman ang tingin ni dad habang nakatingin kay Jl.

"Ahm.. si.. si Jl po. John Leo Tulentino ang buo at totoo niya pangalan." Alinlanganing sagot ko kay mommy.

"Jl? John Leo? Tulentino? hmm. your surname is.. familyar." Sabi ni mommy. ngayon niya lang kasi nakita si Jl.

"Is he's your... boyfriend. Milisa?" Uh oh. i think they getting mad at me because of this.

"Ah no dad. he is not my.. boyfriend, already. he's courting me." Sagot ko. "And actually he's here to... to ask your permission personally." Sabi ko saka ko sinagi si Jl.

"Ah. y-yes po tito. i'm here to ask a permission from you to court your daughter. Milisa." Alanganing sabi niya.

"Did you love my daughter? i'm not, we are not so much stric to our daughter because we don't want to choke her but.. if you really love my daughter you need to prove me that much that you are deserving to my daugher. and.. do you have a family business in the other country?" Tanong ni dad.

"Yes po. we have a many branches of our dishes in our restaurant into other country." Sabi niya.

"Don't be afraid so much of me. i'm good but.. okay. let me taste and visit to your branch of your family restaurant here in philipines. i like to taste that." Sabi ni dad saka siya tinapik sa balikat at nagpaalam na naman sila ni mommy na mauuna na silang pumasok sa loob ng bahay.

"Sa tingin mo.. payag na kaya yung daddy mo sa atin?" Tanong niya.

"Well.. i think.. he needs to taste Tita laira best selling food on your restaurant, first?" Hindi pa siguradong tanong ko.

"Well... sa tingin ko nga din." Sabi niya.

♡♡♡

Kinabukasan, nagpunta kami kaagad sa restaurant nina Tita Laira at nagustuhan naman ni dad ang mga putahe na inihanda ni Tita Laira. and the another day, sinundo naman niya ako sa bahay para lumabas at magdate daw kami. hindi naman kami pinagbawalan o pinigilan ni mommy at daddy at sinabi lang nila na umuwi at iuwi niya ako kaagad ng safe at ng maaga sa bahay. naglalakad kami sa may tabi ng park habang kumakain ng ice cream at magkaholding hands. At saka kami umupo sa tabi.

"Milisa?" Tawag niya.

"Hm?" Sagot ko naman saka kumagat sa ice cream. "Why? bakit?" Tanong ko.

"I love you..." Natigilan ako sa sinabi niya. "Hindi ko inakala na magiging ganito kabilis na binigyan mo ako kaagad ng pangalawang pagkakataon. and thank you because minahal mo rin ako. na binigyan mo pa ako ng isa pang pagkakataon na mahalin ka." Sabi niya.

"Milisa. mahal na mahal kita. i love you so much." Hindi 'agad ako nakasagot. bakit ba ganito na lang siya magsabi ng mahal na mahal niya ako?

Ngumiti ako. "I love you too.." Nakangiting sabi ko at nagulat ako ng ilapit niya ang mukha niya sa akin kaya 'agad ako napalayo sakaniya.

"Hep hep! ano 'yan? hindi pa tayo." Sabi ko saka siya tinulak. tumawa naman siya pero nagulat ako ng halikan niya ako sa pisngi lang naman.

Masasabi kong masarap palang mainlove. masarap palang magmahal pero minsan nakakat*nga at nakakasakit din kapag sobra na. Pero narealize ko na magkaiba pala talaga ang gusto lang sa mahal mo. kapag kasi gusto mo, gusto mo lang. masasaktan ka din kapag nakikita mo siya sa piling ng iba pero kaya mo siyang hayaan na mawala sa iyo basta masaya siya. pero kapag mahal mo. oo. hahayaan mo rin siyang maging masaya sa piling ng iba. oo magpaparaya ka pero hindi ka kaagad agad bibitiw. kasi mahal mo. i never thought na mamahalin ko rin siya at ang isang kagaya niya kaya masaya ako dahil masaya na kaming dalawa ngayon.

♡♡♡

♡ TO BE CONTINUE... ♡

Next update is Epilogue. and so ito na po yung side ni Milisa and sorry sa wrong grammar.

LEAVE COMMENTS AND VOTES. THANK YOU SO MUCH AND LOVE YAH FOR THE SUPPORT.

HAPPY BIRTHDAY SA BEBE KO. HAPPY BIRTHDAY MYLABS. JEON JUNGKOOK