♡ Confession ♡

♡ AMANDA'S POINT OF VIEW ♡

♡ NOW PLAYING: FAKE LOVE BY, BTS (From BTS Love YourSelf Tear: Album. and I really love this song.) ♡

♡♡♡

Start the another day for me but first day and day one for her fell down and for my revenge for her, too. Pagbangon ko palang sa kama ko, sakto namang tumunog ang phone ko.

From: Joy Anne
Beh! i'm sorry hindi na kita masusundo ngayon, ha. nauna na kasi kami ni Jonnathan sa school.

What i expected from her pa ba? Eh She forget me na rin naman. started when she with him everytime. Tamad na lang naman akong bumaba ng kama ko at naligo na. Pagkadating ko palang sa school, may mga narinig at naririnig ko na kaagad ang mga bulung-bulungan nila. kaya napangisi ako sa sarili ko at lalo na nang dumating na sila.

Normal lang naman akong naglakad papunta sakanila. at napahinto naman sila habang ang mga mukha naman nilang dalawa ay nagtataka. At habang ako naman ay nakangiti lang sakaniya ng nakakaloko at saka ako tumabi sakaniya. at napalingon silang dalawa sa akin. habang siya naman ay nakakunot na ang noo na nakatingin sa akin at habang siya naman ay seryoso at nagtataka lang ang mukha na nakatingin sa akin. at habang nakatingin siya sa akin ay nagsalita na naman ako.

"You all of you. i have something to tell you about this girl that standing in from fornt of you all. So? You better listen carefully and specially you. Mister. John. Leo. Tulentino. okay. i'll start now. did you know all of you? that this girl that standing in from fornt of you all is.. famewhore. and yes. you heard right. she's a famewhore. which means in tagalog is.. Malandi. isa siyang malandi. nilalandi niya ang magbestfriend na sina Sebastian Guem and John Leo Tulentino." May galit, gigil, madiin pero kalmado at mahinahon pang sigaw ko sakanila lahat.

"What? What are you saying? You're wrong. nagkakamali ka. You're lying. you are a liar. wag kayong maniniwala sakaniya. wala siyang ibedensya." Mahinahon pero nakikita ko na ang gigil at pagkalito sa mukha at boses na sabi ni Jl. at nagtatangis na rin ang mga bagang niya dahil sa galit.

"Sa tingin mo. magsasabi ako ng kung ano ano lang ng hindi din nila alam. at na wala akong patunay? here. kung gusto mo pang makita ang ibidensya? ayan. that's the evidence that i'm telling the truth." Sabi ko saka ipinakita ang phone ko na hawak ko na kanina pa at saka ipinakita sakaniya ang kuhang picture nina Milisa at Seb na nasa rooftop kumakain.

"Si Milisa pa mismo ang nagpicture niyan. At alam na rin 'yan ng lahat. diba guys? So. that's it means that i am not. a. liar. i'm not the liar here. i'm not lying. why did you not ask her? why did you not ask to her if i'm telling the truth or not? go! ask. her. ask to her if i'm lying or not. and you? why did you not tell him the truth? Why did you not tell him? that.. na matagal mo ng gusto si Seb. tapos ngayon nagpapaligaw ka na kaagad sa iba. anong klase ka? anong klaseng kang babae? ha?! malandi ka!" Sabi ko saka siya sinabunutan. at sinabunutan niya na din ako saka na kami nagsabunutan.

"Hey! stop! stop that! stop it!" Awat niya at pilit siyang pumapagitna sa aming dalawa ni Milisa. hanggang sa maitulak ko na si Milisa pahiga sa lupa. sinampal ko siya ng sinampal sa magkabila niyang pisngi. habang gigil na gigil ko siyang sinasabunutan. at pilit niya rin akong itinutulak at pinipigilan sa pamamagitan ng paghatak at ganti niya rin ng sabunot sa akin sa buhok ko. hanggang sa dumating siya at maawat na nila kami.

"Malandi kang babae ka! halika at kakalbuhin pa kita." Gigil na sabi ko habang inaabot siya at pigil pigil naman niya ako. "Bitawan mo nga ako! kakalbuhin ko pa yung malanding babaeng 'yan." Galit na sigaw ko pa. habang nagpupumiglas mula sa pagkakahawak niya sa akin at gulong gulo na rin ang buhok ko.

"Amanda tama na." Pigil niya.

"Hindi ako malandi." Sabi niya pa.

"Malandi ka! inaagaw mo siya sa akin! inaagaw mo si Jl sa akin." Natigilan silang lahat sa sinabi ko. At may mga naririnig pa akong nagbubulung-bulungan sa paligid pero wala na akong paki alam pa.

"What? what did you say?" Tanong naman ni Jl at binitawan na rin naman niya ako.

"Oo. oo. tama kayo sa narinig niyong lahat. may gusto ako kay Jl. gusto ko si Jl at oo. oo gusto kita, Jl." Sabi ko at nagsimula na naman akong umiyak. "Gusto na kita nuon palang. simula seven year's old palang ako. simula nung mga bata palang tayo. gusto na kita. pero yu'n nga lang mga bata pa tayo nu'n. kaya hindi ko pa maipaliwanag sa sarili ko kung bakit ba sa tuwing nakikita ko kayong magkasama ni Milisa. nalulungkot ako? at hindi ko rin alam kung ano ba talaga yung nararamdaman ko sa tuwing magkasama kayo ni Milisa? Hanggang sa nung naghigh school na tayo. at duon ko lang nakumpirma kung ano ba talaga yung nararamdaman ko para sa iyo. na sa tuwing nakikita ko kayo ni Milisa na mas close at palaging kayong dalawa ang magkasama. nagseselos ako. Tapos nakick out ka at kaya sa japan ka na nagaral ng two years. hindi ko alam kung bakit hindi mo na kami naaalala nung bumalik ka galing japan? pero nung kayo na naman yung magkasama. naisip ko. nakalimutan mo nga ba talaga kami, sa loob lang ng dalawang taon na 'yon na wala ka rito at na sa japan ka nagaaral? o baka naman. Ako lang yung kinalimutan mo. sinabi mo lang na nakalimutan mo na kami pero yung totoo at ang totoo. naaalala mo pa kami lalo na siya. kasi ako lang naman yung kinalimutan mo diba? kasi galit ka sa akin. Nung umalis ka. pinili ko na lang na kalimutan ka at ang nararamdaman ko sa iyo. pero nung bumalik ka. t*ng*na lang. bumalik din yung nararamdaman ko, eh. pinilit kong pigilan yung nararamdaman ko para sa iyo dahil alam ko na nahindi ako yung mahal mo. pero ano? p*t*ng*na mo lang. 'di ko kaya. hanggang ngayon gusto pa rin kita. gustong gusto. mahal na nga yata kita eh. oo tama. mahal na mahal kita. pero ano? hindi ako yung mahal mo kundi siya." Sabi ko habang umiiyak.

"Tumigil ka na. tigilan mo na siya. tigilan mo na kami! Milisa let's go." Sabi niya saka na niya hinila si Milisa paalis.

"Jl! Mahal kita! mahal na mahal kita!" Sigaw ko at hahabulin ko pa sana siya pero pinigilan na niya ako. "Bitawan mo nga ako. Jl!" Sigaw ko.

"Amanda tama na! tumigil ka na!" Sabi niya at saka ako hinila.

"Bitawan mo nga sabi ako!" Sabi ko saka ko tinabig yung kamay niya kaya napatigil kami.

"Sabihin mo nga sa akin. ikaw ba ang may pakana nung mga picture ni Milisa na kasama ako at si Jl?" Tanong niya at napaiwas ako ng tingin. pero maya maya ay ibinalik ko rin ang tingin ko ulit sakaniya.

"Oo. bakit? may problema ka? kung ako ang may pakana n'on." Madiing tanong ko.

"Oo. may problema ako. bakit mo ginawa y'on? bakit mo ipinahiya ang sarili mong kaibigan? bakit mo ginawa y'on kay Milisa?" Tanong niya.

"Bakit? ano bang pake mo? isa pa!hindi ko na siya kaibigan. bakit ba lahat kayo sakaniya nagaalala? bakit hindi niyo naman subukang ako yung alalahanin niyo? yung nararamdaman ko! bakit hindi na lang ako yung subukan niyong mahalin? bakit palaging siya? bakit siya pa? bakit siya pa yung minahal niya at hindi na lang ako? bakit? bakit, ha?! maganda, matalino at sexy rin naman ako, ah." Umiiyak na sabi ko at nagulat ako ng hilahin niya ako palapit sakaniya at saka niya ako niyakap.

"Shh.. tahan na. nandito lang ako. nandito lang ako sa tabi mo. nandito lang ako palagi para sa iyo. wag ka ng umiyak. sorry." Sabi niya at sa pagkakataon ito ay medyo gumaan na ang sakit na nararamdaman ko.

♡ KINABUKASAN NG UMAGA ♡

When i woke up, the first i felt is my body and heart is heavy and hurt. i can't move to get up to my bed. and the only one i know is i don't like to get move my body and get up on my bed. i feel so sad in this morning. i don't want to get up and go to school today. i only want to cry and stay lying on my bed. But later on i decide to still get up already and take a bath and still go to school.

Pagdating ko sa school, wala pa yung dalawa. at ng dumating na si Joy Anne ay hinatid lang siya ni Jonnathan saka na siya umalis at nagtuloy na lang naman si Joy Anne papasok at saka diretsiyong tahimik lang na umupo sa upuan niya. at nang dumating naman siya ay hindi niya kasama si Jl. at nagsimula umingay at magbulung-bulungan ang mga kaklase namin.

"Ano kayang ginawa niya para maakit niya yung dalawang magkaibigan? at take note, ha. magkaibigan pa talaga yung nilandi niya. for sure na ginayuma niya lang si Jl para magkagusto sakaniya si Jl." Rinig kong bulong ng katapat namin.

"You know? maybe you're right. baka nga ginayuma niya lang si Jl para magkagusto sakaniya. pero.. teka.. may ganu'n ba? ano sa tingin mo? but she's a totally witch and she's so malandi." Sagot naman ng isa. Hindi na lang naman niya pinansin yung mga babae na naguusap tungkol sakaniya saka na siya tuluyang pumasok sa loob ng classroom. matapos ng klase, nauna na siyang lumabas saka na rin naman ako lumabas ng classroom pero habang naglalakad ako sa hallway ng school ay biglang may humila sa akin paharap sakaniya.

"Amanda kailangan nating magusap. bakit mo pinahiya si Milisa? bakit mo ginawa yu'n sakaniya? hindi na kita kilala. hindi na ikaw yung kaibigan ko." Gigil na sabi niya.

"Bitawan mo nga ako. bakit? kaibigan pa ba kita? kaibigan ko pa ba kayo? hindi na. hindi na diba? hindi na kita kaibigan. alam mo kung bakit? dahil iniwan mo ako! pinagpalit mo ako sa bwisit na Jonnathan na 'yon. kinalimutan mo na may kaibigan ka. kinalimutan mo ako pagkatapos kitang balikan. Alam mo? dapat hindi na lang kita binalikan, eh. dapat iniwan at hinayaan na lang sana kitang magisa. baka magiging masaya ka pang kasama siya. tapos ngayon. tapos ngayon ano? lahat kayo siya ang kinakapihan. ang tingin niyo na sa aking lahat. kontrabida. etsapwera. pa'no naman ako? kaibigan mo rin naman ako Joy Anne. alam mo. tama na. tama na 'to. sinasaktan niyo na ako. sobra niyo na akong sinasaktang lahat, eh. simula ngayon. hindi ko na kayo kaibigan. simula ngayon hindi mo na ako kaibigan at wala ka ng kaibigan. hindi na tayo magkaibigan." Sabi ko saka na tumilikod.

"Amanda! Amanda!" Tawag niya pa pero nagpatuloy na lang naman ako sa paglalakad paalis duon habang umiiyak. hanggang sa makarating ako sa gate ng school pero nagulat ako ng may bigla na naman na humila sa akin paharap.

"Umiiyak ka ba? bakit ka umiiyak? anyway, gusto mong sumama sa akin? Tara." Yaya niya. at kahit na hindi pa ako nakakasagot ay hinila na niya ako paalis ng school. Tahimik lang naman ako habang hinihila niya ako at hanggang sa maisakay na niya ako sa kotse niya. habang bumabyahe kami ay tahimik pa rin ako. hanggang sa makarating na kami sa kung saan kami pupunta.

"Why we're here?" Sa wakas ay tanong ko na rin pagkadating namin sa kung saan kami pupunta.

"Para magsaya. kalimutan ang problema. Tara?" Nakangiting tanong naman niya. At kahit na ayoko at wala akong panahon para magpakasaya ngayon dahil hindi naman ako masaya ay tumango na lang din ako sakaniya. hinila na naman niya ako papunta sa tapat ng entrance ng ferries wheel at nagbayad lang siya para sa entrance fee at hinintay lang namin na huminto sa pagikot ang ferries wheel saka na niya ako hinila pasakay roon at saka na kami sumakay roon.

Habang umiikot ang ferries wheel ay tahimik lang ako habang nakaupo. hanggang sa mapatingin ako sa labas ng bintana ng cable na sinasakyan namin at saka ko pinanuod ang tanawin na nakikita ko sa labas nuon. hanggang sa maaliw na ako at magpasiya na ituon na lang ang buong atensyon ko sa tanawin na nakikita ko roon at kalimutan kahit ilang saglit lang ang lahat ng mga sakit na nararamdaman ko. hanggang sa may mga fireworks na lumitaw sa langit at tuluyan na akong mapangiti dahil sa liwanag na nakikita ko at mga kulay na magaganda nuon.

"Ang ganda.." Bulong ko na lang sa sarili ko habang pinapanuod ang mga fireworks na umiilaw sa kalangitan.

"Mas maganda ka. nagustuhan mo?" Narinig kong tanong niya at saka ako tumingin sakaniya at nakita ko na nakatingin din siya sa akin saka ako tumango sakaniya habang nakangiti.

"Sa'n tayo sunod na pupunta?" Nakangiti ng sabi ko. Pagkababa namin ng cable ng ferries wheel na sinasakyan namin kanina.

"Halika." Sabi niya habang nakangiti saka niya inabot sa akin ang kamay niya at nakangiti ko rin iyong tinanggap. at saka niya ako hinila. sunod kaming pumunta ay sa.. tulay?

"Ang ganda diba ng tanawin dito? nagustuhan mo ba?" Tanong niya. at saglit akong napapikit at saka dinama ang malamig na simoy ng hangin na hatid ng alon ng dagat. saka ako mumulat muli at saka tumango sakaniya habang nakangiti.

"Oo. Ang ganda nga ng tanawin dito. pero.. bakit tayo nandito? anong ginagawa natin dito?"

"Oras na. oras na para ilabas mo 'yan. Amanda... alam ko.. na.. na kahit nakangiti ka. bukas. mamaya o baka nga pagkatapos ng gabi na 'to, malungkot ka na ulit. dahil alam ko din na kahit na masaya at nakangiti ka ngayon. alam ko. alam ko na nasasaktan ka pa rin hanggang ngayon. pero.. palaging mo lang tatandaan na nandito lang ako para sa iyo. nandito lang ako sa tabi mo. at para pasayahin at patawanin ka kahit na sobra mo akong kinaiinisan." Sabi niya.

"Bakit mo sinasabi 'to? bakit mo sinasabi sa akin ang mga 'yan ngayon? at bakit mo ginagawa ang mga 'to..?" Kinakabahan na sabi ko at huminga siya ng malalim.

"Siguro oras na rin. oras na para malaman mo. malaman mo kung ano ba yung totoo kong nararamdaman para sa iyo. Dahil... dahil.. MAHAL KITA AMANDA MATTHEW!!" Malakas na sigaw niya sa langit at nakatingin lang ako sakaniya hanggang sa humarap ulit siya sa akin.

"Alam ko.. narinig mo ako. alam ko rin na siya ang mahal mo pero.. Amanda nandito naman ako, eh. pwede namang ako na lang." Sabi niya. "Ako na lang. pwedeng ako na lang?" Tanong niya.

"Seb.. Sebastian. alam ko.. na alam mo. kung anong sagot ko sa tanong mo." Tumango siya.

"Alam ko. Gusto ko lang na sabihin sa iyo kung ano ba talaga yung totoo kong nararamdaman para sa iyo. kasi malay mo magustuhan mo rin ako. pero alam ko naman na malabong mangyari yu'n. dahil alam ko rin naman na siya at siya lang ang gusto mo at ang gusto mo. hindi ko naman hinihiling na mahalin mo rin ako pero sana. sana magawa mo rin akong mahalin. umaasa pa rin ako. na magagawa mo rin akong mahalin. pero sa ngayon. hayaang mo lang muna ako na mahalin kita. dahil mahal na mahal kita. kahit na alam ko na siya yung mahal mo. maghihintay pa rin ako hanggang sa hindi na siya ang mahal mo at ako na ang mahal mo. pero at least diba? nasabi ko na sa iyo yung totoo kong nararamdaman para sa iyo. Basta palagi lang akong nandito sa tabi mo." Sabi niya at niyakap niya ako. i want to push him. i want to push him to stay away from me. at sabihin sakaniya na hindi ko siya magagawang mahalin kahit na kailan man. kaya dapat hindi na siya dapat pang umasa sa akin. dahil ayoko na siyang paasahin pa and because i don't want to hurt him too. nasasaktan na ako kaya hindi na dapat siya masaktan. but i can't. i can't push him to stay away from me because i know he don't want to stay away from me. even i hurting him and i don't know too. but.. there's part of me that i don't want to push him to stay away from me. i just want him to stay with me even just for awhile.

♡♡♡

Hindi ko alam kung bakit dito ako dinala ng mga paa ko? "Mommy ninang si.. si Jl po..?" Kinakabahang sabi ko.

"Ay iha wala pa dito si Jl." Sabi ni mommy ninang.

"Ahh sige po. balik na lang po ako bukas ng hapon." Sabi ko at saka na ako tumalikod sakaniya. at paalis na sana ako ng pigilan ako ni mommy ninang.

"Ah iha. wag ka munang umalis. hintayin mo na lang muna siya. halika. pasok ka sa loob." Yaya ni mommy ninang at tumango na lang naman ako. nakakahiya naman kasi kung tatanggi pa ako. saka kailangan ko din kasi talaga siyang makausap, eh.

Pagpasok namin sa loob ng bahay nila ay pinaupo ako kaagad ni mommy ninang at inalok niya ako ng juice. habang umiinom ako ng juice ay may biglang nagdoorbell.

"Ah mommy ninang ako na po." Prisenta ko saka ako tumayo at lumabas saka ko pinagbuksan ng gate yung nagdo-doorbell.

"Anong ginagawa mo rito? anong ginagawa mo sa bahay namin?" Tanong niya pagkabukas ko ng gate.

"I.. i just want.. to.. to talk to you." Nakayukong sabi ko.

"Wala tayong paguusapan. umalis ka na." Sabi niya saka niya ako tinabig.

"Jl. mahal na mahal kita. bakit ba kasi hindi na lang ako? bakit kasi hindi na lang ako yung mahalin mo?" Umiiyak ng tanong ko. humarap siya sa akin.

"Si Milisa ang mahal ko at hindi ikaw. hindi kita mahal kaya pwede ba?! umalis ka na." Sabi niya at tumalikod na saka na naglakad papasok.

"Jl! Jl!"

Habang naglalakad ako pauwi. napatingin tingin ako sa magkabilang direction ng highway. at nang makita kong may paparating na ilaw ng kotse. Hindi ko alam kung anong iniisip ko at kung ano bang naisip ko at kaya naisipan kong tumawid. At kasabay ng malakas na preno ng kotse ay may humila sa akin kaya natumba kami sa gilid ng kalsada at napaupo.

"Hoy! Ano ba kayo? magpapakamatay? kung magpapakamatay na lang din naman kayo, mas madali kung uminom na lang kayo ng lason ng madali kayong mautas. bwisit! abala pa kayo, eh." Sigaw sa amin nung mamang driver saka na pumasok na sa loob ng sasakyan niya at umalis na.

"Bakit ka ba kasi magpapabangga? magpapakamatay ka ba?" Tanong niya at napabaling ako ng tingin sakaniya mula sa pagkakasunod ko ng paningin ko sa sasakyan nung mamang driver. saka ako tumayo at pinagpagan ko ang pwetan ko at ganu'n din siya.

"Pake mo?" Mataray na sabi ko saka siya nilagpasan at naglakad na ulit pero pinigilan niya ako. "Bitawan mo nga ako?!" Sigaw ko.

"Amanda! kung magpapabangga ka at magpapakamatay dahil lang sa nagseselos ka sa akin. bakit hindi mo muna kaya ako tanungin kung hindi ba ako nagseselos sa inyong dalawa ni Seb sa tuwing nakikita ko kayong magkasama? Alam ko.. alam ko na gusto mo si Jl at alam ko rin na gusto ka ni Seb. pero kahit sobra na akong nagseselos sa inyong dalawa. hindi naman ako nagalit sa iyo, ah. at kahit kailan hindi ako nagalit sa iyo. nagseselos man ako sa inyo pero ano? ikaw pa rin yung iniisip ko. akala ko maiintindihan mo kung kahit maging magkaibigan lang kami ni Jl. at oo. magkaibigan lang kami. walang namamagitan sa amin. kaya hindi ako malandi dahil hindi ko siya inaagaw sa iyo. pero kung ayaw mo pa ring maniwala. wala na akong magagawa. basta ang gusto ko lang sabihin sa iyo, hindi ako nawala. hindi ko kinalimutan ang pagkakaibigan natin. hindi ako nagtaksil sa iyo dahil wala kaming relasyon ni Jl. nililigawan niya ako, oo. pero palaging kong sinasabi sakaniya na layuan na niya ako dahil alam kong nasasaktan ka na namin. nasasaktan ka sa tuwing nakikita mo kaming magkasama. pero ano? patuloy pa rin siya sa paglapit sa akin at hindi ko na kasalanan yu'n. pero wag kang magalala... magagawa mo na ang gusto mo. dahil lalayo na ako. gusto ko lang na masabi ko 'to sa iyo bago ako umalis. wag mong sayangin ang buhay na binigay sa iyo ng mga magulang mo dahil lang sa simple bagay at problema na dinadala mo dahil hindi ka mahal ng mahal mo. Umuwi ka ng ligtas. mauna na ako." Sabi niya saka na pumara ng taxi at sumakay paalis.

♡♡♡

Makatapos ang isang buwan, nabalitaan ko na lang na umalis na pala si Milisa at pumunta na siya ng london. kung nasaan ang mga magulang niya. bukod duon ay wala na akong nababalitaan tungkol sakaniya. hindi ko din alam kung babalik pa ba siya after ng sembreak namin or duon na siya titira at d'on na rin niya itutuloy ang pagaaral niya. after ng sinabi niya sa akin. nagi-guilty tuloy ako sa lahat ng ginawa ko. mula sa pang iiwanan ko sakanila nuon hanggang dito sa tuluyan na kaming nakawatak watak na magkakaibigan.

Hindi na rin kami nagpapansinan ni Joy Anne at ganu'n din kami ni Seb. dahil iniiwasan ko na siya. dahil ayoko ng masaktan ko pa siya. naglalakad na ako papalabas ng gate ng makita ko siya na nakikipagbugbugan.

"H*y*p ka! inagaw mo sa akin ang girlfriend ko!" Sigaw ng lalaking kaaway niya habang pinagsusuntok siya at habang nakahiga na siya sa semento.

"Ano? tapos ka na ba? tapos ka na ba?!" Galit na sigaw niya at sinuntok ulit siya nung lalaking.

"Eh tarantado ka pala eh." Sigaw pa nung lalaki at sinuntok pa ulit siya nung lalaki. pero itulak na siya ni Jl saka siya naman ang sumuntok duon sa lalaki.

"Jl tama na!" Pigil ko.

"Pabayaan mo nga ako. babasagin ko mukha ng lalaking 'to, eh. ano ha?" Hamon niya pa pero tumakbo na naman yung lalaki na basag basag na nga ang mukha.

"Bakit ka ba nagkakaganiyan? bumalik ka na naman sa dating ikaw. simula nung umalis siya sinabi sa akin nina mommy ninang na gabi ka na daw umuuwi at lahat ng grades mo sa lahat ng subject na pinapasukan mo. bagsak ka. palagi ka din daw umuuwing lasing. palagi ring iba't ibang babae ang kasama mo at palagi ka ring nakikipagbasag ulo. ano bang nangyayari sa iyo? dahil ba 'to sakaniya? dahil ba sa umalis siya ng walang paalam sa iyo? nandito naman ako, ah. ako na lang kasi. please. ako na lang. ako na lang yung mahalin mo. mahal na mahal kita, eh. isa pa. wala na siya. iniwanan ka na niya. umalis na siya. kaya sana naman. sana naman subukan mo akong mahalin kahit ngayon lang na wala siya." Sabi ko habang hawak ko ang pisngi niya at umiiyak. habang siya naman ay hindi nakatingin sa akin.

Tinanggal niya ang kamay ko sa pisngi niya at saka tumingin sa akin na blanko lang ang ekpresyon ng mukha niya.

"Please ako na lang yung mahalin mo. kahit ngayon lang. ako naman. mahal na mahal kita, ehh." Umiiyak na sabi ko at gusto ko ulit na hawakan ang mukha niya.

"Okay.. fine." Walang emosyon na sabi niya.

"Wa-what? what did you say?" Tanong ko.

"I said, okay." Sabi niya at nilagpasan na niya ako habang ako naman ay natulala na lang.

♡♡♡

Sa nagdaang araw, palagi kaming lumalabas ni Jl at palagi rin akong kasama ni Jl na umuuwi sakanila. Pero hindi ko pa totally alam kung kami na ba? or getting to know each other and dating? or maybe nothing? hindi ko alam kung may level ba kami or wala. basta ang mahalaga na lang sa akin ngayon is.. kasama ko siya palagi at malapit kami sa isa't isa. Kahit na bumalik na siya nang magpasukan na ulit dahil tapos na ang sembreak namin. akala ko nga iiwan na niya ako at babalik na naman siya sakaniya pero nagulat ako ng hindi na niya pinansin pa si Milisa ng bumalik na ito.

At Birthday ko ngayon kaya nandito kaming lahat sa bahay. Sobrang awkward dahil magkakasama kami ngayon nina Milisa, Joy Anne, Seb at Jonnathan. nandito din ang mga magulang nila porke lang kay Jonnathan na ang kasama ay ang pamilya ng pinsan niya at ang pinsan niyang si Mariecar. nandito din sina lolo Rod, Lolo Joel, Lala Kathie at Lala Bianca. hindi naman makakadalo ang mga tita ko na sina Tita kambal at Tita Ruth. Matapos naming magkainan niyaya niya ako papunta sa may garden.

"Amanda.. i have something to tell you." Seryoso ang mukha at ang tono ng boses na sabi niya.

"Wa-what is it?" Nauutal pero nakangiti, masaya at naeexited na sabi ko dahil sa kaba na nararamdaman ko. final! ito na yata. ito na ba yu'n? ito ba yung matagal ko ng hinihintay? woah~ i'm falling in love with you~ char! charing lang. it's official na ba kami? kyaah!!~

"Amanda.. i know you're so much happy right now. because today is your birthday.. but.. i don't want to hurt you more. maybe i hurt you now and this time. but.. ayoko ng umaasa ka at umasa pa lalo sa akin. mahalaga ka kay mommy at daddy kaya parang kapatid na rin kita. oo. oo naiinis ako sa iyo dati. kasi napakasumbungara mo. palagi mo akong sinusumbong kina mom and dad. at the same time i'm Jealous to you because parang mas mahal at anak ka nina mommy at daddy kaysa sa akin na tunay at talagang anak nila. Pero.. Amanda. i just want to be honest to you because i don't want to hurt you more. so.. i'll be straight forward to you." Sabi niya.

At kaya ang kanina ay kaba na nararamdaman ko dahil sa tuwa at pagkaexited ay napalitan na ng kaba sa maari niyang sabihin na mukhang hindi ko ika-tutuwa at ika-sisiya ng aking puso. At maaring magpadurog dito. "Wa-what do you mean?" Kinakabahan at seryoso na rin ang mukha at ang boses na sabi ko.

"Amanda.. I don't love you. i tried. i tried to love you. but.. i still loved Milisa. i'm sorry." Sabi niya at saglit akong natulala at huminto ang bawat oras, saglit, pagtibok ng aking puso at ang pagikot ng mundo ko dahil sa narinig kong sinabi niya. at saka ako napayuko para pigilan ang nagbabadya ng luha sa akin mga mata. saka ulit ako tumingin sakaniya at ngumiti.

"Minahal mo ba ako? mahal mo ba ako? kasi ako? oo, eh. handa akong gawin ang lahat ng makakaya kong gawin para sa iyo. mahalin mo lang ako." Sabi ko at tuluyan na ngang tumulo ang mga luha ko na kanina ko pang pinipigilan. "Ako na lang kasi. please. ako na lang yung mahalin mo." Pagmamakaawa ko.

"Mahal mo 'ko... oo. alam ko. at alam ko yu'n. aware ako du'n. aware ako sa maari mong maramdaman at sa nararamdaman mo ngayon. pero kasi Amanda. hindi kita mahal. gagawin mo ang lahat para sa akin at para mahalin lang kita. pero.. hindi ko magagawang ibigay sa iyo ang lahat at gawin ang lahat para sa iyo dahil hindi ikaw ang mahal ko. Kaya please lang Amanda. wag mo ng ipagsisikan yung sarili mo sa akin. ayaw kitang saktan dahil mahalaga ka sa akin bilang parang isang nakakabatang kapatid at hindi bilang isang girlfriend ko. ayoko ng paasahin pa kita at ayoko ng umaasa ka pa sa akin. ayoko ng umasa ka pa na mamahalin kita. dahil.. si Milisa talaga ang mahal ko. siya pa rin at siya at siya lang. Kaya i'm sorry.. pero.. sinubukan ko naman, eh. na mahalin ka at kalimutan siya. pero nung bumalik siya. narealize ko na.. mahal ko pa rin siya." Sabi niya.

"Lintik naman, oh. sobrang sakit na ng mga sinasabi mo sa akin. bakit pa kasi siya bumalik? dapat hindi na lang siya bumalik, eh. para ako pa rin yung mahal mo. para ako naman yung mahalin mo. bakit kasi hindi na lang ako? pwede namang ako, ah? pwede namang ako yung mahalin mo, ah? yung mahal mo pero bakit hindi ako? bakit hindi mo ako magawang mahalin? hindi mo ba talaga ako kayang mahalin? parang nakababatang kapatid lang ba talaga yung turing mo sa akin? kaya ako mahalaga sa iyo at hindi mo ako kayang saktan dahil mahalaga lang ako sa iyo bilang parang nakababatang kapatid mo at hindi dahil sa mahal mo ako?!" Sigaw ko sakaniya habang hinahampas ko ang dibdib niya.

"Amanda. tama na. stop. it. stop this. itigil na natin 'to. itigil mo na 'to. hindi kita mahal." Madiing sabi niya. "Wag mo ng ipagpilitan yung sarili mo. ikaw lang din ang masasaktan at mahihirapan kapag ipinagpatuloy mo pa 'to. kapag patuloy mo pang ipinagsisikan yung sarili mo sa akin. dahil hindi kita mahal."

"Okay fine." Mabilis na sabi ko saka huminga ng malalim. "Siguro nga. tama ka. yu'n na lang yung tama kong gawin. kalimutan ka at yung nararamdaman ko sa iyo. malaya ka na. Bye." Yu'n lang ang huling sinabi ko saka na ako tumakbo papasok sa loob at nagdiretsiyong umakyat sa taas at saka umiyak sa kwarto ko.

♡♡♡

♡ TO BE CONTINUED... ♡

L.O.C.B.E - Last One Chapter before epilogue and.. magkakaayos pa kaya ang tatlong magkakaibigan? Magkakaporeber pa kaya si Amanda or hopeless romantic na lang siya poreber? kung may makakatuluyan si Amanda, sino ang gusto niyo? team Jl or Team Seb?

Anyway, LEAVE COMMENTS AND VOTES. THANK YOU.