♡ JL's Special Point Of View: JohLisa's Special Moment ♡

♡ JL'S POINT OF VIEW ♡

♡ NOW PLAYING: 'IDOL' BY, BTS ♡

Graduation na namin ng high school ngayong araw at college na kami sa susunod na pasukan at hindi man ako ang honor ng school namin pero ang 'soon to be' girlfriend ko na naman mamaya maya lang ang na-award-an ng honor at matapos niyang kumuha at makuha na niya ang diploma niya. ay saka na siya bumalik at pinabalik ng principal namin sa upuan niya saka na ulit nagsalita yung principal namin.

"Okay. so now. bago po tayo magtapos. bago po namin tapusin na ang graduation ceremony na ito ay hindi na po namin binigyan ng speech ang honor at valedictorian ng school natin na si Milisa Farrah. dahil.. tawagin na po natin si John Leo Tulentino para sa ginawa at inihanda niyang special dance performance para sa ating graduation day. so now? tawagin na po natin siya. please welcome. John Leo Tulentino."

Sigaw at tawag na sa pangalan ko at sa akin ng principal ng school namin. at unang lumabas mula sa backstage ay ang mga backup dancers ko na mga kaklase namin ni Milisa. at saka bago ako lumabas na rin mula sa backstage ng gym kung saan ginanap ang graduation namin kanina para sumayaw.

Bago kami mag-graduation o grumaduate, kinausap ko lang naman yung principal namin at sinabi kong may inihanda akong performance para sa graduation namin kaya naman pinayagan niya akong magprod para sa graduation namin. pero ang totoo talaga.. may kakaiba talaga akong inihandang plano at performance para sakaniya.

At matapos kong magsayaw ay saka ulit ako nawala sa stage at nawala rin ang mga backup dancers ko para magpalit muna. Maya maya pa ay saka na naman ulit sila lumabas ng stage mula sa backstage. at may mga dala dala na silang malalaking placards na kulay pula at saka sila naghile-hilera ng pahugis puso. saka naman ako lumabas mula sa backstage at pumasok o dumaan ako sa gitna nuon at naglakad naman sila papunta sa gilid ko. saka lumuhod ang iba habang nakatayo naman ang iba at tinaas at nakataas na ang mga placards na hawak nila.

'W I L L. Y O U. B E.
M Y. G I R L F R I E N D.'

At 'yan ang nakasulat sa mga placards na yu'n. kumuha at inabutan naman ako ng isa sa mga event org. duon ng mic saka ako naglakad pababa ng hagdan ng stage saka lumapit sakaniya sa pwesto niya. saka ko inilahad ang kamay ko sa harapan niya ng makalapit na ako sakaniya. at inabot naman niya iyon saka ko siya itinayo at tumayo naman siya saka ko siya inilalayan paakyat din ng stage. saka ako lumuhod sa harapan niya. At may kinuha ako sa gilid ng polo na suot ko.

"For you.. my.. girl." Sabi ko sabay abot sakaniya ng red roses. at tinaggap naman niya iyon ng may ngiti sa labi saka niya pa iyon inamoy. "Milisa.. Milisa Park Farrah. Will you be my girlfriend?" Diretsiyo at kinakabahang tanong ko sakaniya.

Nakangiti lang naman siya. Saka siya napatingin sa pwesto ng mga magulang niya na nakangiti rin sakaniya. actually. wala na naman kasi talaga akong problema sa parents niya kasi nung naisip ko 'tong plano kong 'to. nagpaalam at pinagpaalam ko na din sakanila na kung puwede ko na ba siyang yayaing maging girlfriend ko? kaya alam na nila 'tong plano ko na 'to pero Taena lang! hindi pa din pala madali. akala ko kasi madali lang, eh. yu'n pala nakakaba pa din pala talaga. lintik! Paano kapag hindi siya umoo? Ahh! Bahala na nga lang.

Tumingin na naman ulit siya sa akin. Sana naman oo ang sagot niya. "so.. why not 'diba? It's a Yes. Yes! i will be your girlfriend now. i'm your girlfriend now. sinasagot na kita John Leo Tulentino." Nakangiting sabi niya saka ako tumayo at niyakap siya.

"I love you Milisa. I love you. i love you so much." Masayang masayang sabi at bulong ko sakaniya.

"I love you too.." Bulong niya saka ako lumayo sakaniya at hinawakan ko ang mukha niya. narinig ko naman na masayang nagsigawan ang lahat ng mga tao na nasa loob gym.

"Kiss! Kiss!" Sigaw nilang lahat kaya napangiti ako habang nakatingin kay Milisa ng nakangiti.

"Why not, diba? bakit hindi natin sila pagbigyan?" Nakangiting tanong at sabi ko. at tumingin ulit siya sa direction ng magulang niya at nakangiti pa rin sila sa amin.

"Go na anak! wag ka ng mahiya! ayos lang sa amin!" Sigaw ni Tita Jhessica. at napangiti ako at nagthumbs up naman ang tatay niya habang nakangiti saka na siya tumingin sa akin at saka ko unti unting nilapit ang mukha ko sakaniya at sa mukha niya at pumikit naman siya at kaya pumikit na rin ako at hinalikan siya.

Maraming selos, sakit, pagpaparaya ang dumaan sa buhay namin bago namin narating kung ano ang meron kami ngayon. pero masasabi kong wala na akong mahihiling pa sa saya na nararadaman namin ngayon.

♡♡♡

♡ Bonus Chapter SebAnda: Happy Ever After ♡

♡ SEB'S POINT OF VIEW ♡

Sabi nila seryoso 'daw' akong tao. kaya pinangatawan ko na lang din ang mga sabi sabi sa akin ng mga babae sa Japan nuong duon pa kami nagaaral na tatlo. duon din namin nakilala ni Jonnathan si Jl at sa isang bar naman nagsimula na magkakilala at maging magkaibigan kami ni Jonnathan.

Pero hindi talaga ako seryosong tao. sadiyang tahimik lang ako dahil takot at ayokong makipagusap. dahil simula bata palang magisa na ako. wala akong magkausap dahil wala din akong kakilala at kaibigan. magisa lang ako sa bahay. bibihira lang kami lumabas ng parents ko at palagi naman na mga nasa trabaho nila sina mommy at daddy. pero nung lumaki na ako at magkakilala kaming tatlo at makilala ko ang dalawang mokong na yu'n nagiba ako. ang akala nilang tahimik na lalaki... gago pala. ang tingin lang ng mga babae sa akin ay tahimik which is tahimik naman talaga ako pero yu'n lang ay dahil nga sa ayaw ko lang na makipagusap sa kahit na sinong tao. at kaya pinangatawan ko na lang din kung ano bang tingin at sinasabi nila na ako na nakikita nila.

Isa pa. babaero ako. pero hindi ako katulad ni Jonnathan na nakikipagfling. pinaglalaruan ko lang ang mga babae. ieentertainin ko pero.. pagkatapos namin na mag'Getting to know' Wala na ulit. babye na ulit. kumbaga. playtime jowa lang ba. Anyway, pero yu'n nga. tahimik at seryoso lang ako sa harap ng mga babae at ibang tao pero pagmga kaibigan ko na ang kaharap ko. nagiging tarantado, gago at sira ulo ako. 'yan ang tunay na ako sa Japan pero nung makilala ko siya. nagbago lahat.

Wala na ang dating ako.. wala na ang dating ako na mapaglaro at peke. peke sa harap ng lahat ng mga tao. Hindi na ako yung dating ako na mapangpanggap. kung masaya ako nakangiti ako at kapag nakangiti at masaya ako. masaya talaga ako. at dahil yu'n sakaniya.

Naalala ko pa tuloy nung una ko siyang makita at makilala. Two year's ago... naglalakad kami nu'n. at habang naglalakad kami nakasalubong namin silang tatlo. at masasabi kong 'agad akong nabighani sa ganda niya. pero bago nu'n, nung araw na 'yon at nung first day pa nga ng school year namin sa pinas, bidang bida 'agad ni Jl na may nakilala raw siyang tatlong magagandang babae at na sobra raw siyang nabighani kay Milisa. hay gago talaga. pero nung sumunod na araw na nakasalubong nga naming tatlo silang tatlo. hindi ko alam pero hindi ko maalis sa isip ko ang kagandahan niya. talagang tinamaan talaga ako sakaniya.

Hanggang sa.. nakita ko siyang umiiyak sa park nu'n gusto ko siyang lapitan nu'n. pero nu'ng time din kasi na yu'n, palagi akong niyaya ni Milisa sa rooftop para samahan akong kumain duon dahil umamin siya sa akin na gusto niya ako. tapos isang beses nagkasama sama kaming anim sa isang table. tapos todo alok at nilalagyan ni Milisa ng pagkain ang plato ko kaya siguro nagselos si Jl dahil nung time na yu'n gusto at nililigawan na niya si Milisa pero ayaw at hindi pa naman siya gusto ni Milisa nung time na yu'n dahil nga ako pa ang gusto ni Milisa nu'n at nung magselos si Jl sa amin ni Milisa ayu'n siguro nagselos rin siya dahil nagseselos si Jl sa amin ni Milisa.

Pero ang 'di niya alam. sinundan ko siya sa may park nu'n at na nagseselos din ako kay Jl dahil nakikita ko siya na nasasaktan dahil kay Jl. nung makita kong siyang umiiyak sa park at dahil nasasaktan siya. May isang importante akong bagay na narealize. ayoko siyang nakikitang nasasaktan. gusto ko siyang lapitan, damayan at samahan nung mga panahon na yu'n na nasasaktan siya pero sabi ko baka ipagtabuyan niya lang ako. lalo ko lang siyang hindi malapitan. kaya nagpapadala na lang ako ng flowers sakaniya palagi ng palihim para kahit papaano macomfort ko siya.

Pero ngayon ito.. still hoping... and waiting to her.

Madiling araw na at isang buwan na ang nakakalipas magmula ng mag-graduation kami. at habang magkavideo call kami ni Amanda ngayon ay nang maghigab ako.

"Tulog ka na. inaantok ka na yata, eh." Sabi niya.

"Okay lang ako. kaya ko pa, noh." Sabi ko.

"Matulog ka na nga. saka may pasok ka pa bukas, noh. sige ka baka malate ka bukas tapos bumagsak ka sa subject mo. sabihin pa ng parents mo, distraction lang ako sa iyo. siyempre, ayoko naman nu'n, noh. Kaya wag kang magalala may bukas pa naman, eh. bukas na lang ulit tayo ng madaling araw pagkauwi mo at bago ka matulog magvideo call. ayoko namang napupuyat ka ng dahil sa akin noh." Sabi niya dahilan para mapangiti ako.

"Kahit kailan hindi ka magiging distraction sa akin at sa pagaaral ko dahil.. ikaw ang inspiration ko. kaya okay lang naman na magpuyat ako para sa iyo." Sabi ko.

"Kahit na. wag na matigas ang ulo. ayoko na bumagsak yung grades mo sa subject mo ng dahil sa akin." Sabi niya. "Sige na. papasok pa ako, eh. magre-ready pa ako para sa school ko. good night na. mwuahh." Sabi niya ulit saka niya kiniss yung camera kaya napangiti na naman ako dahil sa ginawa niya.

"Sige na po. opo na po. matutulog na po ako. ayoko naman po na sisihin mo pa po yung sarili mo pagbumagsak ako. para sa iyo magaaral akong mabuti, promise. promise ko 'yan sa iyo. babye. love you. mwuahh! ingat at pagbutihin mo rin ang pagaaral mo diyan. para makauwi ka na." Sabi ko.

"Opo. bye.." Sabi niya saka na niya tinurn off yung video call.

Hay.. actually hindi ko pa talaga alam kung ano na ba kami ni Amanda ngayon? pero masaya at kuntento na lang din naman ako sa kung anong meron kami sa ngayon. Pero sana.. sana. sana lang talaga. sana lang talaga, dumating na din ang araw na yu'n na pinakahinihintay ko.

I'm still hoping for that day...

♡ KINABUKASAN ♡

Sobrang inaatok pa ako pagkagising ko kaya nalate nga ako ng pasok dahil sa sobrang kabagalan ko dahil nanlalambot pa ako dahil inaantok pa nga ako kaya hindi 'agad ako makakilos ng mabilis. kaklase ko si Jl habang yung tatlo naman na sina Milisa, Jonnathan at Joy Anne ang magkaklase dahil pare-pareho sila ng course na kinuha at kami naman ni Jl ang pareho ng course na kinuha kaya kami ang magkaklase.

Pagdating ko sa school, eight four na. at wala na ring mga tao sa labas dahil kailangan nasa school ka na bago mageight dahil saktong eight. simula na ng klase. pagdating ko palang sa tapat ng pintuan ng classroom ko, nakasarado na ang pinto nuon at naririnig ko na rin ang pagbati ng prof. namin. kaya kahit kinakabahan, naglakas loob pa rin akong kumatok at kaya narinig kong tumahimik sila at saka ko na binuksan ang pintuan ng classroom namin.

"Your late, Mister. Sebastian Guem. Pero dahil ngayon ka palang naman nalate sa school year na 'to at late ka lang naman ng apat na minuto. pagbibigyan kita. kaya umupo ka na sa upuan mo at ng makapagsimula na tayo. but.. next time at kapag nakatatlo ka ng late. i'm sorry and pasensiyahan na lang tayo. kailangan kitang ibagsak sa subject ko. yu'n lang naman ay sa subject ko. kaya go na. pumunta ka na sa upuan mo at nang makapagsimula na tayo." Sermon pa ng prof ko na si Mister. 'Tandang gurang' alyanas. pero hindi talaga tandang gurang ang pangalan niya ha.. bansag lang namin yu'n sakaniya.

"Sorry po sir. 'di na po mauulit." Sabi ko na lang at tumango lang naman siya saka na ako nagexcuse na at pumunta na sa upuan ko.

Lumipas lang ang buong maghapon at six na kaya naguwian at uwian na namin. Sobrang pagod man pero 'agad ko pa rin siyang tinawagan. gabi na duon ngayon at sana gising pa siya. riring lang ng riring pero wala namang sumasagot kaya baka tulog na siya. pagod na rin naman ako kaya nagpalit at nagbihis at naglinis lang ako ng sarili ko saka na ako natulog. sabado naman bukas kaya wala kaming pasok kaya bukas na lang siguro ako makikipagusap sakaniya.

♡♡♡

Kinabukasan, Pagkagising ko palang 'agad ko na siyang tinawagan pero hindi niya sinasagot. ring lang ng ring kaya inintay ko na lang na siya ang tumawag. hanggang sa maghapon na at gabi na duon. at tinawagan ko ulit siya pero ring pa rin ng ring iyon. Tinawagan ko pa rin siya ng tinagawan pero hindi niya pa rin talaga sinasagot. kaya nainis na ako.

Me: Amanda answer my call!

Chat ko sakaniya. pero hindi pa rin siya nagreply. kaya mas lalo pa akong nainis at nagalit. hanggang sa mag-gabi na at patulog na sana ako ng makareserve ako ng message.

FROM: LOVE
Sorry... nakatulog kasi ako kaya hindi ko nasasagot ang tawag at chat mo. wag ka na magalit. pagod lang talaga ako sa school, studies, homework at sa part time Job ko dito. sorry na talaga.

Text niya. at maya maya pa ay tumawag siya. pero hindi ko iyon pinansin at hindi ko siya sinagot. tuloy lang ang pagring at vibrate ng phone ko at tuloy pa rin ang pagtawag niya kaya kahit anong pilit kong matulog hindi ako makatulog dahil nagu-guilty akong hindi sagutin ang tawag niya kaya sa huli sinagot ko rin iyon pero hindi ako nagsalita.

"Hello? are you mad at me? i'm sorry.. nagso-sorry na nga yung tao tapos ang tagal tagal mo pang sagutin." Inis na sabi niya at hindi na nagsalita pero hindi pa rin naman niya binababa yung call kaya napabuntong hininga na lang ako.

"I'm sorry.. ayokong nagaaway tayo ng ganito. tampo ka ba? wag ka na magtampo. eh kasi naman sabado ngayon tapos hindi mo na nga ako tinawagan buong maghapon. at buong maghapon din akong nagintay na tawagan mo ako pero hindi mo naman ako tinatawagan. tapos hindi mo pa sinasagot yung tawag ko. kaya nainis na ako. sorry na, oh. ayoko na nagkakagalit tayo."

"Bahala ka sa buhay mo! May trabaho ako dito kaya hindi ko masasagot at nasasagot ang tawag mo. tapos nagreview pa ako at gumawa ng homework kaya nakatulog ako dahil sa sobrang pagod ko." Masungit na sabi niya.

"Okay. okay. sige na. okay na. 'di na ako galit. sorry na. wag na ring magalit." Sabi ko.

"Tse! Bye!" Sigaw niya sa kabilang linya saka na niya ibinaba ang tawag. First time naming magaway or LQ? Dapat ko na ba iyong tawaging first LQ namin? pero kasi hindi pa kami. hay ang gulo naman namin.

♡♡♡

Ilang araw pa ng lumipas at isang linggo na kaming away, bati ni Amanda. Same reason. same reason nuong huli kaming magaway at nagaway nung nakaraang linggo at isang linggo na siyang palaging busy kaya palagi na rin niyang hindi nasasagot ang tawag ko. Sabado na naman ulit ngayon at kanina ko pang tinatawagan si Amanda pero ring lang ng ring.

Me: Amanda sagutin mo yung tawag ko?

Hindi niya ako nireplya kaya inis na lang naman akong napabuntong hininga at napasabunot sa sarili ko. at nagFb na lang naman muna ako para pangpatanggal ng stress. pero lalo lang pala akong maiis-stress ng dahil sa nakita kong bumungad sa akin sa newspeed ko. Picture lang naman iyon ni Amanda at ng isang lalaki na magkasama at magkatabi sa picture. at dahil sa inis ko 'agad ko siyang tinawagan.

Nakailang ring pa iyon bago saka na iyon namatay at hindi niya sinagot ang tawag ko. nakakainis! Kaya tinawagan ko pa ulit siya. at buti naman at sinagot na niya.

"He--" Magsasalita pa sana siya pero inunahan ko na kaagad siya.

"Bakit ba hindi mo sinasagot ang tawag ko? At saka sino yung lalaking kasama mo sa picture?" Putol ko na sakaniya. "Sagutin nga ako. sabihin mo nga sa akin boyfriend mo na ba yu'n ha?! Answer me!"

"No! I'm sorry Seb.. okay? i'm just busy here kasi eh.. because may celebration dito ngayon sa pinagtatrabahuhan ko. And ang sakit na nga ng ulo ko.. because i'm really tired na. i wish you're here. to take care of me. And anyway, about naman du'n sa guy na kasama ko naman sa pic na pinost ko sa fb na tinutukoy mo. anak lang siya ng manager ko at hindi ko siya boyfriend, okay?" Nanghihina at mukhang matamlay na sabi niya.

"Talaga lang ha? Hindi mo siya boyfriend o baka naman hindi PA? Hindi mo PA siya boyfriend. magiging boyfriend mo palang. or pwede ring boyfriend mo na nga talaga siya." Hindi patanong na sabi ko.

"Hanla siya oh. Ano ka ba?! Hindi, noh!" Depensa naman niya. "Hindi ko nga siya boyfriend. Ano ka ba naman? Sige na. nagtatrabaho pa ako eh. mamaya na lang ulit."

"Talaga? Hindi mo siya boyfriend? eh bakit nawawalan ka na ng time sa akin? Bakit palagi ka na lang busy? Bakit palagi mo na lang na hindi sinasagot ang mga chat, tawag at text ko sa iyo? dahil busy ka sakaniya. dahil sakaniya?!" Galit ng sigaw ko.

"Alam mo pwede ba? Umayos ka nga. nagtatrabaho ako dito. bakit ba hindi mo magets yu'n?! Isa pa! Sinabi ko na sa iyo! Hindi ko nga siya boyfriend! at sadiyang busy lang talaga ako sa school dahil marami akong tinatapos na subject at project."

"O baka naman sadiyang kinalimutan mo na ako. sadiyang kinalimutan mo na namay nagiintay pa sa iyo dito."

"Hay! Ewan ko na sa iyo! Alam mo ang gulo mo! hindi na kita maintindihan. puro ka na lang pagdududa! Hindi pa nga tayo pero ganiyan ka na kung umasta! Huh? I wonder if what more pa kung kapag naging tayo na? Baka mas lalo ka pang magduda sa tuwing may lalapit lang sa akin na ibang mga lalaki. paghihinalaan mo na ako. pagduduhan mo na ako at magdududa ka na kaagad sa akin! Kaya hindi ko na alam kung dapat pa ba kitang bigyan ng pagkakataon dahil diyan sa inaasta mo kaya bahala ka na nga sa buhay mo! bye!" Galit na sigaw at sabi niya sa telepono at magsasalita pa sana ako ng.. patayin na niya iyon.

"He--)"

Bwisit! Napahinga at napasabunot na lang naman ulit ako sa sarili ko dahil sa inis ko sa sarili ko.

♡♡♡

Lumipas ang isang araw at monday na ngayon at birthday ko na rin pala ngayon. hindi ko man lang naramdaman at ramdam na birthday ko pala ngayon. para sa akin wala ng mas sasama pa sa araw at pakiramdam ko ngayon. pero kahit ayoko at tinatamad akong pumasok kailangan ko pa ring pumasok dahil kahit naman magkaaway kami ngayon. ayoko pa ring sirain yung pinangako ko na sakaniya na magaaral akong mabuti para sakaniya pero kasi... mukha siya na yung nakalimot sa pangako niya sa akin na hintayin ko siya at babalik siya para sa akin.

Pero mukhang wala na.. mukha wala na naman akong hinihintay. Dahil mukha wala na rin naman yung hinihintay ko..

Matapos kong pumasok sa klase ni sir. Alyanas. kay sir. alyanas lang ako pumasok at nang maglunch break na nagdisisyon na lang ako magditch na lang ng klase dahil wala na rin naman akong ganang pumasok at makinig pa sa mga itinuturo nila.

Nagdiretsiyo na lang akong pumunta sa bar dahil gusto ko munang uminom dahil hanggang ngayon hindi pa rin kami bati. Nakakarami na ako ng naiinom ng maisipan kong tawagan ang dalawang mokong na yu'n.

"Hello? Bakit?" Sagot niya sa tawag sa kabilang linya.

"Nasa'n kayong dalawa?"

"Nasa school. bakit? Pero 'di ko kasama si Jl." Sagot ni Jonnathan.

"Nandito ako sa bar ngayon. pumunta kayo dito." Sabi ko.

"Ah! 'K. pero nga pala ba't nandiyan ka? 'Diba may pasok ka pa?" Tanong niya.

"Magce-celebrate." Tipid at walang ganang sabi ko.

"Talaga lang ha? Baka naman.." Sabi pa niya.

"Hay! wag na ka ngang magtanong. basta pumunta na nga lang kayo dito." Sabi ko.

"O sige. sige na po. pero hulaan ko! may away kayo, noh. kaya ka nagkakaganiyan.'yan ang mahirap eh. pagwala kayong lebel ng gusto at mahal mo. 'di mo alam kung may karapatan ka bang mag-galit, magelos at angkinin ang alam mong hindi naman sa iyo. pero sige. pagusapan na lang natin 'yan mamaya pagpunta namin diyan. Hahanapin ko lang yung love birds."

"Dami mo pang satsat. sige na. bye." Sabi ko saka na binaba ang tawag ko at uminom ulit. Maya maya ay dumating na din sila at mga kasama nila ang mga girlfriend nilang dalawa. samantalang ako, wala. bokya!

"So? pare, ano na? anong pinagawayan niyo?" Tanong niya saka umupo sa tabi ko.

"Wala. Uminom na lang tayo. ayokong pagusapan." Sabi ko at saka lumaklak ng alak.

"Ano nga kasing pinagawayan niyo? Pinapunta punta mo kami dito tapos hindi ka naman pala magkukuwento. Sabihin mo nga about ba 'to du'n sa post ni Amanda with someother guy? eh dinelete na niya kaya, 'di ba? Nakita ko din eh." Tanong naman ni Jl.

"Yep. she delete it. i think nasasaktan din ang bestfriend namin dahil sa napagusapan niyo. hindi man namin alam kung anong napagusapan niyo about du'n sa pic. but based sa mga post ni Amanda nito mga nakaraan parang apektado din siya sa kung ano mang away niyo." Sabi naman ni Milisa.

"Yes. Base sa mga post ni Amanda she's upset, broken and sad."

"Hindi ko alam. hindi ko na alam
hindi ko na alam kung may iniintay pa ba ako? kung ano ba kami? kung.. dapat ko pa ba siya hintayin? Kung masaya na ba siya o hindi? kung nasasaktan ba siya o hindi? I really don't know. kasi parang wala na. parang wala na naman akong hinihintay eh. parang umaasa na nga lang talaga ako sa wala. parang kasi yung iniintay ko nakahanap na ng iba. parang wala na akong pagasa. bumalik man siya pero.. wala na. siguro hanggang dito na lang talaga kami." Sabi ko saka uminom ulit.

"Hindi pa natin alam ang side ni Amanda. mas mabuti kung aalamin muna natin ang side niya bago tayo magsabi ng mga bagay na hindi pa naman talaga nangyayari. Wag muna tayong magconclude 'agad hangga't hindi pa natina nalilinaw ang lahat sa isa pa." Sabi ni Milisa pero hindi ko na sila pinansin at uminom na lang ako ng uminom.

Natahimik na lang naman kaming lahat. hanggang sa biglang sumigaw si Jonnathan. kaya napalingon ako sakaniya.

"Kailan ka pa--?" Naputol ang sasabihin niya ng biglang takpan ni Joy Anne ang bibig niya at titingin na rin sana ako sa likuran ko kung saan gulat silang nakatingin duong lahat except kay Jl na hindi man lang nagukat at kalmado lang ang ekspresyon ng mukha niya. nang may biglang yumakap sa akin mula sa likuran ko.

"Surprise. Happy Birthday.. i'm sorry.. did you miss me?"

Mahina at may lungkot sa boses niya na bulong sa tenga ko na halos lumapat na ang baba at taas ng labi niya sa tenga ko at mahalikan na niya ang tenga ko. napatingin naman ako sa kamay ng yumakap sa akin. at 'di man ako magsalita pero kilala ko ang kamay na yu'n.

Kaya imbis na magsalita ako ay humarap ako sakaniya kasabay ng paghila ko sa kamay niya saka ko siya mabilis na hinawakan sa pisngi at hinalikan ko siya. pumikit ako. 'di ko man sabihin, wala man akong sabihin at 'di ko man aminin sakaniya at sa sarili ko pero.. oo. oo namiss ko siya.

"Woo!" Sigaw ng apat sa likuran ko. pero parang wala kaming naririnig dahil napalunok na lang ako nang mas lalo namin isilsil at diin ang halik namin sa labi ng isa't isa habang iginagalaw namin ang mga labi namin. Nang kapusin na kami ng hininga ay bumitaw na siya sa akin ng halik at nagkatinginan kami sa mata.

"Namiss kita.. ako ba? namiss mo man lang ba ako? Namiss mo ba ako?" Sabi niya habang hawak hawak niya ang pisngi ko.

"I'm sorry. i know. wala akong karapatan. hindi ko dapat sinabi sa iyo ang mga salitang yu'n. Hindi dapat ako nagselos. wala naman akong karaptan, eh.. pero kung.. kung may mahal ka n--" Sabi ko habang iwas ang tingin ko sakaniya at nakayuko. at naputol ang sasabihin ko ng magsalita siya.

"I said. Did you miss me? do you still love me.. or not?"

"Hindi mo na kailan pang itanong sa akin ang bagay na 'yan. dahil alam mo na naman kung anong isasagot diyan sa tanong mo na 'yan. pero.. kung.. kung.. may mahal ka ng iba.. o 'di kaya'y hindi ka pa nakakamove on.. at ayaw mo na? Edi sige. titigil na ako. titigilan na kita. suko na ako. susuko na ako. malay ka na. siguro hanggang dito na lang tayo. hanggang dito na lang talaga tayong dalawa.. kahit kailan naman hindi mo ako napansin.. pero gusto ko lang sabihin na.. ginawa ko naman lahat. ginawa ko ang lahat. naging secret admirer mo ako para lang mapansin mo. para lang magpapansin sa iyo. hanggang sa nagkalakas ako ng loob.. na lapitan ka.. dahil hindi mo naman alam na ako at yung secret admirer mo ay iisa. naging kaibigan ako.. para sa iyo. para lang sa iyo nagpakatanga ako. kahit na nasasaktan na ako sa tuwing nakikita ka na nasasaktan ka ng pagpapakatanga mo ng dahil kay Jl. Nandiyan pa din ako.. nandiyan pa din ako bilang kaibigan mo na handang makinig sa iyo nuong mga panahong nasasaktan ka.. pero kahit kailan.. hindi mo ako nakita.. bilang higit pa du'n. bilang higit pa sa kaibigan.. palagi mo lang ako napapansin bilang kaibigan mo lang pero.. hindi ang lalaki.. na kaya mong magustuhan.. dahil hindi naman ako siya. at kahit na kailan hindi ako magiging siya.. at na kahit kailan hindi mo ako makakayang mahalin.. kaya.. paalam na.. hanggang dito na lang."

"Mali kang gago ka!" Umiiyak na sigaw niya saka niya ako hinampas sa dibdib ko.

"'Yan dude nagago ka pa tuloy!" Singit naman ni Jonnathan sa may likuran ko at sinaway na lang naman siya ni Joy Anne at sinabihang tumahimik. Hindi ko na lang naman siya pinansin.

"Oo! Tama! Napakagago mo! Hindi mo man lang ba ako pagsasalitain? Hindi mo man lang ba aalamin kung anong nararadaman ko?" Umiiyak na sabi niya at ang sakit makitang umiiyak siya.

"Sh*t! Amanda wag kang umiyak. Hindi ko gusto at ayokong nakikita umiiyak pero para saan pa? para saan pa kung aalamin ko kung anong nararamdaman mo? eh sasaktan ko lang din lalo ang damdamin ko.. kaya please Amanda? Hayaan mo na ako.. hayaan mo na akong umalis, lumayo at kalimutan ka. dahil ang sakit sakit na eh.." Sabi ko at umiiyak na.

"Paano kita hahayaan..? Paano kita hahayaang umalis, lumayo at kalimutan ako..? Kung alam ko na mas lalo pa akong masasaktan.. sinasaktan mo na nga ako ngayon, eh.. dahil diyan sa mga sinasabi mo. paano pa kapag hinayaan kitang umalis, lumayo, iwan at kalimutan ako? Sa tingin mo ba hahayaan kita? Hahayaan kitang gawin ang bagay na 'yan? ayoko.. ayokong gawin mo 'yan at mas lalong hindi ko gagawin na hayaan kang gawin ang bagay na 'yan. hindi ko na hahayaan ang sarili ko na gawin ang bagay na alam kong makakasakit pa ulit sa akin at yuon ay ang hayaan ka. alam mo kung bakit?" 'Di ako umimik. hindi ako makatingin sakaniya.

"Dahil mahal kita.. ikaw ang mahal ko. Maniwala ka man o hindi.. ikaw ang mahal ko.. Hindi at walang kahit na sino.. ikaw lang.. naging busy ako sa trabaho at homework ko dahil kailangan kong tapusin lahat ng homework ko para makauwi na ako kaagad.. kinailangan ko ding magtrababo para sa pangaraw araw na pangangalangan ko du'n at sa pagiipon ko para sa paguwi ko.. dahil gusto kitang supresahin sa araw ng birthday mo. Isa pa. si Edmon. yung.. lalaki na kasama ko sa picture. anak lang siya ng manager ko. please? Believe me? sorry din.. dahil sa mga nasabi ko.. pero narealize ko na mahal na kita.. mahal kita... at ayokong mawala ka sa akin.."

Sabi niya at nagulat ako ng iharap niya ang mukha ko sakaniya gamit ang kamay niya na nakahawak sa magkabilang pisngi ko at saka niya ako mabilis din na hinalikan. nanlaki naman ang mga mata ko dahil sa ginawa niya.. pero nang maramdaman ko ang paggalaw ulit ng labi niya at ang bawat pagdampi nito sa labi ko ay naging dahilan para matauhan ako saka ako pumikit at sumabay sa galaw ng labi niya at niyakap ko siya.

Maya maya pa ay unti unti na siyang bumitaw sa halik namin.

"I love you Sebastian Guem"

"I love you too Amanda Matthew"

"I love you three.. Seb."

"I love you four.. four-ever and ever, more and more, always and always... Amanda."

"I love you so so much.. Happy birthday myloves."

"I love you very very much. Thank you.. myloves."

Napangiti na lang ako saka ko ulit siya hinalikan.

At nagulat naman siya.. pero mas nagulat kami ng may sumigaw.

"Yay! Yiee! Kyaaah! Mabuhay ang bagong magjowa! And this is the best gift ever for seb's birthday, i'm sure."

"You're right Joy Anne.. yes. she's. the most. gift. i ever have. in my birthday. and i hope this won't end.." Sabi ko saka ko kinalong si Amanda. habang nakangiti at magkatinginan kami sa mata ng isa't isa.

Sa nangyari sa buhay ko... may isa akong narealize..

Hindi masamang umasa dahil malay mo may pagasa pa pero hindi rin masamang sumuko na lalo na kung talagang alam mo na sarili mo na wala na talagang pagasa. Hindi din porket sumuko ka na ibig sabihin duwag ka dahil yu'n lang ay dahil natuto ka ng tanggapin na wala ng pagasa pero hindi rin porket lumalaban ka pa, t*ng* ka na kung hindi ay may pinanghahawakan ka pa.

I'm Sebastian Guem and.. this is our love story end..

♡♡♡